[Προς Καθημερινή, 15.9.07]
Μερικές παρατηρήσεις για την εντυπωσιακή παρουσίαση των προβλεπόμενων κλιματικών αλλαγών στην χώρα μας (Καθημερινή 9.9.07 καθώς και 3.2.07):
Οι προβλέψεις της μελέτης του Αστεροσκοπείου βασίζονται σε ένα από τα 4 σενάρια του IPCC (A2), με προσομοίωση μέσω ενός μοντέλου από τα συναφή (PRECIS), αφήνοντας έτσι περιθώρια για σφάλμα και γκρίνιες για «ατεκμηρίωτες καταστροφολογικές προφητείες».
Όμως, ανεξάρτητα από την ευστοχία υποθέσεων και αποτελεσμάτων, η συγκλίνουσα παγκόσμια διαπίστωση είναι ότι σίγουρα ‘κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας’ και επιβάλλεται εγρήγορση.
Σε μερικά σημεία οι επιστημονικές μελέτες απλώς συμπληρώνουν την άμεση εμπειρία και την κοινή λογική. Για παράδειγμα η αύξουσα υπερθέρμανση της Τσιμεντούπολης δεν χρειάζεται τα αέρια του θερμοκηπίου για να συμβεί –αρκούν π.χ. οι όροι δόμησης, η απληστία και 3 εκατομμύρια οχημάτων. Οι διψασμένες βαμβακοκαλλιέργειες είναι επόμενο να αυξάνουν την έλλειψη νερού στην Θεσσαλία και την ανάγκη εκτροπής του Αχελώου. Και η διάδοση των πάμφθηνων κλιματιστικών είναι φυσικό να γονατίζει την ΔΕΗ.
Όσο για τις επερχόμενες κλιματικές αλλαγές και τις συνέπειές τους, αυτές είναι ορατές από καιρό. Θα ήταν ενδιαφέρον να ψάξουν οι συντάκτες σας το κατά πόσο οι αναμενόμενες εξελίξεις έχουν επηρεάσει την εκπαίδευση των μελλοντικών αρχιτεκτόνων και μηχανικών μας που θα κληθούν να τις αντιμετωπίσουν. Φοβάμαι ότι η κυρίαρχη αντίληψη περί αρχιτεκτονικής παιδείας και πράξης κατευθύνεται περισσότερο από την διεθνή ‘γκλαμουριά’ σαν αυτή που προσκαλεί το Μέγαρο, παρά από την ‘καυτή’ πραγματικότητα που βιώνουμε. Έτσι θα έχουμε καλούς μουσικούς να τραγουδούν καθώς καίγεται η Ρώμη…
