70 χρόνια σε περίμενα *

Ένα κείμενο δημοσιευμένο στο blog Simple Man τον Νοέμβρη του 2011 που γίνεται όλο και πιο επίκαιρο καθώς βουλιάζουμε στη κινητή άμμο της Νέας Κατοχής.

Έλα, ρε άτιμε. Έλα να τα πάρεις όλα. Και για όσα πάλεψαν οι πρόγονοί μου και για τα δύο μέτρα κήπο που μου άφησαν οι παππούδες μου. Έλα να πάρεις και τα μεροκάματα, τα σκληρά,  που τα έβαζα στην άκρη για μια ώρα δύσκολη, εκείνη της αρρώστιας. Έλα να τα πάρεις όλα. Πάρε και τον ήλιο που τόσο τον γουστάρεις για να λιάζουν οι συφιλιδικοί τα κορμιά τους αποκτώντας το μεσογειακό χρώμα που τόσο επιθυμούν και τόσο απεχθάνονται. Πάρε ρε, και τις θάλασσές μου να εξάγεις αέριο και τα ποτάμια μου να παράγεις ενέργεια φθηνή μόνο για την πάρτη σου. Πάρε και το γάλα των προβάτων μας και τα στάρια των κάμπων μας.

Η θεωρία των παιγνίων *

Ένας – ένας φεύγει

και μ` αφήνετε μόνο

ν` ακούω ν` αλαλάζουν

τα κύμβαλα της αλλοφροσύνης

να κροταλίζουν τα κρόταλα

των ψευδών υποσχέσεων.

Είχαμε ομογνωμήσει

κι ανάψαμε τα καντήλια του χρέους

στ` άραχλα σκοτάδια της απελπισίας

ξορκίζοντας τους εφιάλτες της υποταγής.

Μου είπαν πως έφυγες

κι `αντέταξα τη φωνή

που δεν γνωρίζαμε πως είχαμε

κι αποκτήσαμε την ημέρα

π` αντικρύσαμε της αδικίας το προσωπείο.

Κάθαρση και αποστείρωση *

Σχόλιο στο άρθρο "Τατσόπουλος: Έχω προτάσεις από κόμματα της κεντροαριστεράς" στο TVXS 18.1.2014:

Μια υπερφίαλη κενή "ελίτ" από τα 90'ς με μοναδικό προσόν τα "κονέ"
Επαρχιώτες γενίτσαροι που μετέτρεψαν την αδράνεια σε "φιλοσοφικό ρεύμα" ....
Μαζί με τους "κραουνάκιδες" στο μουσείο για να βλέπουν τα παιδιά μας πως δημιουργείται πρώτα η πνευματική κρίση για να ακολουθήσει η οικονομική !!!
Κάθαρση και αποστείρωση για να χαθεί η Λερναία Ύδρα

jazzaslam67

Τολμηρή και ρηξικέλευθη *

Του Γιάννη Ιωάννου

Απόσπασμα από το άρθρο "Τότε και τώρα" του Νίκου Ξυδάκη στη Καθημερινή 18.1.2024:

...
Με ασπιρίνες, όσο καλοπροαίρετος και να είναι ο γιατρός, δεν θεραπεύεται η νόσος της βαριάς ύφεσης. Ούτε με την επιφοίτηση της Google, του free wi-fi και του σκι θα γεννηθούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εργασίας. Τα συμβατικά μαντζούνια, με την είσοδο βραχυπρόθεσμων κεφαλαίων και την ευχετήρια επίκληση του trickle down effect, δεν μπορούν να αναστήσουν μια βομβαρδισμένη οικονομία σε διαρκή αποστράγγιση από πάγια επενδυμένα κεφάλαια, με εφιαλτική ανεργία και με τσακισμένο φρόνημα.

Μετά το τετραετές σοκ, η χώρα χρειάζεται να εισέλθει σε φάση οικονομίας πολέμου για να αναθερμανθεί, με ό,τι αυτό μπορεί να απαιτεί από εξωτερική βοήθεια και εσωτερική πολιτική οργάνωση. Γι’ αυτό το τιτάνιο έργο απαιτούνται εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις, εντελώς άλλη σκέψη, τολμηρή και ρηξικέλευθη. Με αλήθεια και δικαιοσύνη. Με πολλές μικρές πρωτοβουλίες ασφαλώς, αλλά κυρίως με ένα συνεκτικό κεντρικό όραμα για το ποια Ελλάδα θέλουμε και αντέχουμε, στην Ευρώπη, στη Μεσόγειο, στην παγκοσμιοποίηση.

Οι λακκόπλουτοι *

Άρθρο του Νίκου Καραβέλου στην Ελευθεροτυπία 16.1.2014:


Λακκόπλουτους ονόμαζαν οι αρχαίοι εκείνους που, με εγκληματικές πράξεις, ανίερα πλούτιζαν εις βάρος των άλλων. Ο όρος προήλθε ως εξής: Αμέσως μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), κάποιος Αθηναίος αξιωματούχος, ονομαζόμενος Καλλίας ο Δαδούχος, έπιασε έναν αιχμάλωτο που έπεσε στα πόδια του ζητώντας έλεος.

Ως αντάλλαγμα για τη ζωή του υπέδειξε στον Καλλία ένα λάκκο, μέσα στον οποίο οι Πέρσες είχαν θάψει μεγάλη ποσότητα χρυσού. Ο φιλοχρήματος Αθηναίος πήρε το χρυσάφι και σκότωσε τον αιχμάλωτο. Αυτή η ανίερη συμπεριφορά στιγμάτισε τη γενιά του Καλλία και έκτοτε οι καταγόμενοι από αυτήν ονομάζονταν λακκόπλουτοι (Πλούταρχος, Παράλληλοι Βίοι Αριστείδης - Κάτων).

Το θαύμα της πίστης *

Σχόλιο του αναγνώστη Hubert Marcks στο άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη Greek Finance Minister Confesses: “I turned down the IMF’s offer of an alliance in favour of a debt restructure”  11.1.2014:

Ίσως να επαναλαμβάνομαι, αλλά πρέπει να παρατηρήσω ότι η γερμανική θέση μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Απλά πείθοντας όλους ότι ποτέ δεν θα συμφωνήσει σε οτιδήποτε παρά μόνο στη συνέχιση της τρέχουσας πολιτικής λιτότητας, η γερμανική κυβέρνηση διασφαλίζει ότι κανείς άλλος δεν θα προτείνει μια διαφορετική λύση.

Είναι το ίδιο κυκλικό επιχείρημα που κρύβεται πίσω από την όλη ιδέα της ευρωζώνης: Από τη στιγμή που εμείς, οι Γερμανοί, πιστεύουμε ότι μόνο η Αγορά στην απέραντη σοφία Της μπορεί να δημιουργήσει ένα βιώσιμο μηχανισμό τιμολόγησης για τα δημόσια χρέη των χωρών μελών, θεωρούμε αδιανόητο να είναι εφικτή οποιαδήποτε άλλη λύση. Και δεδομένου ότι η θέση μας βασίζεται στην απόλυτη, θεόσταλτη αλήθεια, όλοι οι άλλοι είτε πρέπει να πιστεύουν σε αυτή, ή είναι καταδικασμένοι στη κόλαση της αέναης υπερχρέωσης.

Μαθήματα από τους Βίκινγκς

Μια παραγωγη Εξάντα για τη ΝΕΤ.

Αυτό το ντοκιμαντέρ για την Ισλανδία προσφέρει ένα μάθημα ουσιαστικής δημοκρατίας που εφαρμόζουν οι 'βάρβαροι' Βίκινγκς, η οποία δυστυχώς δεν ευδοκιμεί στη χώρα των καμαρωτών κατατσαπλιάδων που αρέσκονται στη νεποτιστική αναξιοκρατία και γοητεύονται από πολιτικούς καραγκιοζοπαίκτες.
Βέβαια η ισλανδική κρίση προήλθε από τις ιδιωτικές τράπεζες, ενώ η ελληνική από τη κατασπατάληση δημόσιου χρήματος σε ποικιλότροπες κομπίνες.
Γι' αυτό οι παραλληλισμοί πρέπει να γίνουν μάλλον με την Κύπρο παρά την Ελλάδα.
Αλλά αυτό που κάνει τη σύγκριση θλιβερή είναι ότι οι Ισλανδοί αποφασίζουν απ' ευθείας για τη μοίρα τους.
Αντίθετα στο Τζατζικιστάν το δημοψήφισμα είναι μια απαγορευμένη λέξη, η συνταγματική επιταγή των 3/5 σε κρίσιμες αποφάσεις της Βουλής παρακάμπτεται ταχυδακτυλουργικά, η δε παράταση της καταστροφικής πολιτικής στηρίζεται σε τεχνητές πλειοψηφίες με βάση το 'δώρο' των 50 επιπλέον βουλευτών.
Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε...

Παράγκα και σαράι *

Ο επίλογος του άρθρου "Θεμελιώδεις διαφορές" του Κώστα Ιορδανίδη στη Καθημερινή 4.1.2014, όπου συγκρίνει την πολιτική ατμόσφαιρα στις δύο απέναντι πλευρές του Αιγαίου:

... Τα σημεία αναφοράς της καθεστηκυίας τάξεως κλονίσθηκαν δραματικά. Δράμα βιώνει η ελίτ της χώρας. Οικτίρει την κοινωνία των «υπαναπτύκτων», εξορκίζει το κακό με μικρές δόσεις ευθανασίας, δημιουργεί μία προστατευτική περίμετρο ομοφρονούντων στο πλαίσιο της οποίας επιδιώκει αυτοδικαίωση. Κατήντησε ανιαρή και άγονη σύναξη σκιών. Τουλάχιστον, η τουρκική ελίτ και κοινωνία δονούνται από ζωτική ορμή.

Βαθιά υπόκλιση *

Αυτό δεν είναι Αντιλογία.
Παρουσιάζεται εδώ σαν μια βαθιά υπόκλιση προς το μεγαλειώδες Άγνωστο.
Αυτό που πολλοί αποκαλούν "Θεό" και το κάνουν πρόσχημα για σαχλαμάρες και εγκλήματα.

[Σ' ευχαριστώ πολύ Χάρη]

O απελπισμός *

Απόσπασμα από το άρθρο του Χρήστου Γιανναρά "Aντί για κρυφά σχολειά, φανερά συσσίτια" στη Καθημερινή 4.1.2014:

...
O σημερινός απελπισμός δεν έχει την αιτία του στην πτώχευση του κράτους – πτωχεύσεις γνώρισε πολλές το δάνειο (τεχνητό, όχι φτιαγμένο για τις δικές μας ανάγκες) ελλαδικό κρατικό μόρφωμα. Tον απελπισμό τον γεννάει σήμερα η εσκεμμένη και έμπρακτη άρνηση της κοινωνικής συνοχής από μέρους ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων, ταγμένων να υπηρετούν αυτή τη συνοχή και αμειβόμενων για τις υπηρεσίες τους. Zούμε μιαν εφιαλτική κοινωνική αποσύνθεση, έναν πρωτογονισμό εγωκεντρισμού, που κυοφορήθηκε από τα κόμματα σαν αυτονόητη πολιτική συμπεριφορά.

Yπουργός Aμυνας κλέβει τα χρήματα που του εμπιστεύονται οι φορολογούμενοι πολίτες για τον αμυντικό εξοπλισμό της χώρας. Aντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μαζί με τον υπουργό Oικονομικών παίζουν το κρυφτούλι μιας διαβόητης «λίστας» πιθανών φοροφυγάδων, που δεν φτάνει ποτέ στα αρμόδια όργανα ελέγχου. Aλλος υπουργός Oικονομικών αποκαλύπτεται να διαθέτει καταθέσεις στο εξωτερικό με ποσά αδήλωτα και αφορολόγητα, ιλιγγιώδη. Yπουργός Mεταφορών δωροδοκείται από ξένη εταιρεία για να της παραχωρήσει την ψηφιοποίηση του OTE.

Η μύτη του Πινόκιο *

Το κύριο άρθρο του περιοδικού Unfollow 2.1.2014:

To ΔΝΤ προέβλεψε ανάπτυξη στα τέλη του 2010, στα τέλη του 2011 και στις αρχές του 2012. Το 2013 προέβλεψε και πάλι ανάπτυξη, αλλά αυτήν τη φορά με υψηλή ανεργία. Επιβεβαιώθηκε. Ως προς την ανεργία. Όσο για το 2014; Δεν θα το πιστέψετε. Προβλέπει ανάπτυξη. Ο ΟΑΣΑ προέβλεψε ανάπτυξη το 2012 και ξανά το 2013, ενώ το 2014 θα έχουμε μεν ανάπτυξη αλλά υπό προϋποθέσεις. Η Κομισιόν προέβλεψε ανάπτυξη το 2011, το 2012, από το τέλος του 2013 και τώρα από την αρχή του 2014.

Από τους έλληνες υπουργούς Οικονομικών, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου προέβλεψε ανάπτυξη από το 2010. Ο Γιάννης Στουρνάρας, πιο συντηρητικός, προέβλεψε ότι η ανάπτυξη θα ερχόταν το 2013. Συντηρητικοποιήθηκε έτι περαιτέρω και τώρα προβλέπει ανάπτυξη για το 2014. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργος Προβόπουλος προέβλεψε ότι η ανάπτυξη θα ερχόταν στο τέλος του 2011 ή στην αρχή του 2012. Τελικά κατέληξε ότι μπορεί να τη βλέπαμε το 2013. Για το 2014, όμως, βάζει το χέρι του στη φωτιά. Ο Γιώργος Παπανδρέου έβλεπε την ανάπτυξη το 2012, αφού το 2011 θα ήταν η τελευταία χρονιά ύφεσης. Ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν βέβαιος ότι θα ερχόταν από το 2011, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς την οριοθέτησε το 2013. Και τη μετέθεσε για το 2014.

Δεν πρέπει όμως να γκρινιάζουμε. Φτάνει πια με τη μιζέρια, το λαϊκισμό και την ανέξοδη κριτική. Τι θέλαμε δηλαδή; Να μπει η χώρα σε περιπέτειες; Να κινδυνεύσει η σταθερότητα και η ευρωπαϊκή προοπτική; Να πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού; Να μη φύγουμε ποτέ από τα μνημόνια; Να υπάρξουν κι άλλα οριζόντια μέτρα; Να αποθαρρυνθούν οι επενδύσεις; Να μην αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας;

Με τη δύναμη ενός Έθνους κι έχοντας μιλήσει με τον Θεό, σας ευχόμαστε καλή έξοδο στις αγορές το 2014.