Μια παραγωγη Εξάντα για τη ΝΕΤ.
Αυτό το ντοκιμαντέρ για την Ισλανδία προσφέρει ένα μάθημα ουσιαστικής δημοκρατίας που εφαρμόζουν οι 'βάρβαροι' Βίκινγκς, η οποία δυστυχώς δεν ευδοκιμεί στη χώρα των καμαρωτών κατατσαπλιάδων που αρέσκονται στη νεποτιστική αναξιοκρατία και γοητεύονται από πολιτικούς καραγκιοζοπαίκτες.
Βέβαια η ισλανδική κρίση προήλθε από τις ιδιωτικές τράπεζες, ενώ η ελληνική από τη κατασπατάληση δημόσιου χρήματος σε ποικιλότροπες κομπίνες.
Γι' αυτό οι παραλληλισμοί πρέπει να γίνουν μάλλον με την Κύπρο παρά την Ελλάδα.
Αλλά αυτό που κάνει τη σύγκριση θλιβερή είναι ότι οι Ισλανδοί αποφασίζουν απ' ευθείας για τη μοίρα τους.
Αντίθετα στο Τζατζικιστάν το δημοψήφισμα είναι μια απαγορευμένη λέξη, η συνταγματική επιταγή των 3/5 σε κρίσιμες αποφάσεις της Βουλής παρακάμπτεται ταχυδακτυλουργικά, η δε παράταση της καταστροφικής πολιτικής στηρίζεται σε τεχνητές πλειοψηφίες με βάση το 'δώρο' των 50 επιπλέον βουλευτών.
Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου