Πυρηνικά επιχειρήματα

[προς Καθημερινή 17.05.08, δημοσιεύτηκε 24.5.08]

Ένα επαναλαμβανόμενο επιχείρημα του πυρηνικού λόμπυ στη χώρα μας είναι το πρόσφατο εύρημα ότι οι «Η Ελλάδα σταδιακά κυκλώνεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες» προτείνοντας «να ξεκινήσει ο διάλογος ώστε να ξεκαθαρίσει ποια είναι η θέση της χώρας μας στο θέμα αυτό» όπως γράφει –μεταξύ άλλων- ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ προς τον επίτροπο κ. Δήμα.

Σκέφτομαι λοιπόν:

Αν θεωρούμε το κάπνισμα βλαβερό και ο διπλανός μας ανάψει τσιγάρο, τι κάνουμε; Ανάβουμε κι εμείς ένα ή του ζητάμε να το σβήσει;

Αν ο γείτονάς μας πετάει τα σκουπίδια στο δρόμο, τι κάνουμε; Τα πετάμε κι εμείς, ή του φωνάζουμε να σταματήσει;

Αν τώρα οι γείτονές μας στα Βαλκάνια σχεδιάζουν πυρηνικά εργοστάσια, τι πρέπει να κάνουμε; Να κατασκευάσουμε κι εμείς, ή να τους πιέσουμε να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους;

(Εκτός βέβαια αν 'οι γείτονες' είναι απλά ένα πρόσχημα -αναγκαίο όσο και κούφιο, όπως και το καταπληκτικό «τα πυρηνικά εργοστάσια δεν εκπέμπουν ρύπους»...)

Πράσσειν άλογα

[email προς ΥΠΕΧΩΔΕ]

Η «Απάντηση στον Επίτροπο κ. Δήμα για το θέμα της Πυρηνικής Ενέργειας» του ΥΠΕΧΩΔΕ στις 6.5.08 μου προκάλεσε δύο απορίες:

1. Διαβάζοντας ότι «η πυρηνική ενέργεια θεωρείται ‘πράσινη ενέργεια’, αφού δεν παράγει διοξείδιο του άνθρακα ούτε άλλους ρύπους», αναρωτιέμαι ποιοι πιστεύουν στα σοβαρά ότι η ραδιενέργεια των πυρηνικών αποβλήτων δεν είναι ρύπος. Αν βαφτίσουμε το ‘κρέας’ ‘ψάρι’ και δεχτούμε ότι τα πυρηνικά εργοστάσια είναι πραγματικά ‘πράσινα’, θα πρέπει άραγε να τα περιμένουμε σύντομα και στη γειτονιά μας –π.χ. στο Κερατσίνι ή στο Λαύριο; Όταν ήδη έχουμε τόσο μεγάλες αντιδράσεις για την εγκατάσταση χωματερών ή σταθμών λιθάνθρακα, πόσο εύκολα θα βρεθεί περιοχή που να φιλοξενήσει αυτά τα ‘πράσινα’ εργοστάσια; Ποιος υπουργός ή βουλευτής θα τολμήσει να επιβάλει τέτοια ‘πράσινη πρόοδο’ στην εκλογική του περιφέρεια;

2. Στην απάντηση αναφέρεται και το επιχείρημα που ακούμε όλο και πιο συχνά τελευταία, ότι «Η Ελλάδα σταδιακά κυκλώνεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες», υπονοώντας ότι θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Όμως πυρηνικά εργοστάσια –όπως και σοσιαλισμό- είχαμε στα βόρεια σύνορά μας για πολλές δεκαετίες, χωρίς αυτό να έχει χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για να κάνουμε κι εμείς τέτοια εργοστάσια ή να γίνουμε σοσιαλιστές. Υιοθετώντας τη λογική του πιθήκου, θα πρέπει άραγε να κάνουμε και άλλα πράγματα που γίνονται μεν στις γειτονικές χώρες –μερικά όχι τόσο νόμιμα ή ηθικά- αλλά όχι στη δική μας;

Ελπίζω ότι θα μπορέσετε να διαφωτίσετε τις απορίες μου.

Ευχαριστώ,