Ο καλόγερος και το περιβάλλον

Πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια, μια παρέα θεσσαλονικιών και αθηναίων δημοσιογράφων βρέθηκε για ένα τριήμερο στο Άγιο Όρος και διανυκτέρευσε σε ένα κελί, που κρατούσε ένας μοναχός. Στην ολονύχτια κουβεντούλα, επί παντός του επιστητού, ο γερο-μοναχός (παλιός αντάρτης του ΕΛΑΣ, που διέφυγε στο εξωτερικό για χρόνια και επέστρεψε να τελειώσει τη ζωή του στο μέρος που είχε βρει προσωρινό καταφύγιο στον εμφύλιο) έθεσε στην παρέα το ερώτημα: Ποιο θα είναι το μεγάλο πρόβλημα που θα βρει μπροστά του ο παγκόσμιος καπιταλισμός τα επόμενα χρόνια;
…Η σχεδόν ομόφωνη απάντηση ήταν «η καταστροφή του περιβάλλοντος».
Οι δημοσιογράφοι, από κεντροαριστερών έως ακροαριστερών αντιλήψεων, αγόρευαν φανατικά για να υποστηρίξουν την - κοινή - θέση τους. Για το πώς το κεφάλαιο, έχοντας ως μόνο κίνητρο και οδηγό το κέρδος, θυσιάζει αδίστακτα το περιβάλλον, τον πλούτο της φύσης, σε γη, αέρα και θάλασσα, προκειμένου να αποκομίσει κι άλλο, περισσότερο κέρδος.
Πώς καίει και οικοπεδοποιεί τα δάση, πώς χτίζει τις παραλίες, πώς δηλητηριάζει το νερό, το χώμα, τον αέρα, με δηλητήρια, λιπάσματα, μπετόν, απόβλητα, μεταλλαγμένα προϊόντα, αυθαίρετα σπίτια, ξενοδοχεία, εργοστάσια. Πώς τα κράτη σε Δύση και Ανατολή ξεπουλάνε τον φυσικό - εθνικό - ανθρώπινο πλούτο, για να τον κάνουν παράδεισο εκμετάλλευσης οι κάθε λογής «επενδυτές» και κερδοσκόποι. Πώς οι κυβερνήσεις βομβαρδίζουν στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή τη Γιουγκοσλαβία με «μίνι πυρηνικά» που θα σκοτώνουν και θα τερατογεννούν για γενιές.
Πώς οι πολίτες - καταναλωτές, ακολουθώντας το παράδειγμα των «μεγάλων» καταστρέφουν ό,τι «μικρό» τους βρίσκεται βολικό. Από τις πλαστικές σακούλες, τα πλαστικά φαγητά μέχρι τα «θηριώδη» Ι.Χ. που κατακλύζουν τους δρόμους και τα αυθαίρετα που χτίζουν σε καμένα δάση και πάνω στο κύμα.
Αυτά κι άλλα πολλά αράδιασαν οι φίλοι δημοσιογράφοι, με ευγλωττία, που υποστηριζόταν δυναμικά από το εξαιρετικό ρακί παραγωγής του γερο-μοναχού. Ο οποίος, ενώ η ώρα του όρθρου είχε παρέλθει, χωρίς το αντίστοιχο τελετουργικό του Αγίου Όρους, είπε «ευλογώντας» το τελευταίο καραφάκι:
«Ρε κορόιδα δημοσιογράφοι, ο καπιταλισμός, την προστασία του περιβάλλοντος θα την κάνει βιομηχανία. Θα λανσάρει καινούργια αυτοκίνητα, καινούργιες μορφές ενέργειας, καινούργιες τεχνολογίες, κανούργια προϊόντα οικολογικά, κάθε είδους. Και θα μας βάλει να τα αγοράζουμε, να τα χρησιμοποιούμε, να τα επιδοτούμε. Αυτοί που καταστρέφουν σήμερα το περιβάλλον, αύριο θα απαιτούν να τους πληρώσουμε για να το σώσουν.
«Και τότε ποιο θα ‘ναι το μέγιστο πρόβλημα, γέροντα, τα χρόνια που ‘ρχονται» ρώτησαν.
«Οι ορδές των πεινασμένων στον τρίτο κόσμο και των φτωχών και ανέργων στον ανεπτυγμένο» απάντησε ο γέρος και καληνύχτισε, στραγγίζοντας το ποτήρι του. «Ευλογημένο να ‘ναι» μουρμούρισε.
Ο γέρος ζει ακόμα (κοντά στα 87) και η «προφητεία του» κοντεύει να εκπληρωθεί. Εξάλλου το «νέφος είναι πολιτικό», που είπε και ο συγχωρεμένος ο Τρίτσης.

(αναδημοσίευση από το Ποντίκι, 5.6.2008)

Ηχηρή σιωπή

Η είδηση είναι πολλαπλών διαστάσεων:
- Πριν λίγες εβδομάδες, ο τέως δήμαρχος Αμαρουσίου Τζανίκος καταδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών για παρανομίες σχετικές με την ανέγερση του καταναλωτικού ναού The Mall.
- Η είδηση αυτή ΔΕΝ δημοσιεύτηκε σε καμιά εφημερίδα, ούτε ακούστηκε σε κάποιο κανάλι.
- Αντίθετα, τα μαντάτα κυκλοφόρησαν ευρέως στο διαδίκτυο, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι αυτή η πηγή ενημέρωσης μπορεί να αποτελέσει αντίδοτο στο αχαλίνωτο κουτόχορτο της εποχής μας.
Πέρα από τον εύγλωττο συντονισμό στη σιωπή όλων των μέσων μαζικής εξημέρωσης, αξίζει να υπογραμμιστεί και τούτο: η Ελληνική Δικαιοσύνη φαίνεται να διαθέτει ακόμη κάποια αντισώματα στην επέλαση της πλουτοκρατικής γάγγραινας...

Πώς σκοτώνουν τα όπλα όταν γεράσουν;

Εδώ και πολλές 10ετίες δίνουμε δισεκατομμύρια -σε δραχμές όπως και σε ευρώ- για να αγοράζουμε όπλα (δείχνοντας βέβαια και έμπρακτα την ευγνωμοσύνη μας προς τους αγνούς πατριώτες που αποφάσισαν την αγορά τους).
Δισεκατομμύρια για μηχανές και πυρομαχικά που, αναπόφευκτα, κάποτε γερνάνε χωρίς ποτέ να έχουν χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό τους -κάτι σαν τους αερόσακους στα αυτοκίνητο αλλά πολύ πιο ακριβούς.
Ενώ όμως ακούμε για τα νέα όπλα που θα αγοράσουμε, δεν μαθαίνουμε τίποτε για τα παλιά όπλα που αποσύρονται -τανκς, πυραύλους, ραντάρ, φρεγάτες, τουφέκια, τορπίλες, αεροπλάνα, και πολλά άλλα, όλα χρυσοπληρωμένα.
Φαντάζομαι ότι τα πουλάμε -εκτός ίσως από μερικά που καταστρέφουμε.
Αναρωτιέμαι λοιπόν σε ποιούς τα πουλάμε όλα αυτά και με ποιές διαδικασίες;
Ποιός εισπράτει τα έσοδα και πόσα περίπου είναι αυτά κάθε χρόνο;
Ξέρει κανείς κάτι συγκεκριμένο;