Ο αναγνώστης Νίκος² σχολιάζει στο άρθρο "Η πομπή προς τη σύρραξη" της Καθημερινής 7.9.2014:
Επανάληψη της Ιστορίας των τελευταίων 300 ετών.
Για ακόμα μία φορά, η Δύση σύσσωμη επιτείθεται και η Ρωσία αμύνεται - και παρά αυτό το γεγονός η Δύση έχει την απαίτηση από ουδέτερους σαν και εμάς να αντιλαμβάνονται την αιχρή επίθεσή της ως.... άμυνα εναντίον μιας κακιάς Ρωσίας που απειλεί!
Μα ποιον απειλεί η Ρωσία ακόμα είναι ακατανόητο. Εάν ήταν να απειλήσει την Ουκρανία θα το είχε κάνει το 92 όταν - παρόλα τα οικονομικά προβλήματα - δεν είχε παρά να ανακαλέσει ούτως ή άλλως το 75-80% του Ουκρανικού στρατού (συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών εγκαταστάσεων) που υπάκουγαν σταθερά στη Μόσχα (άσε που το 60-70% ήταν ουσιαστικά Ρώσοι ή άλλοι λοιποί και όχι καθολικοί Ουκρανοί) και να καταργήσει την ομόσπονδη περιοχή της Ουκρανίας και να μην της επιτρέψει οποιαδήποτε ανεξαρτησία. Κάτι που δε θα κόστιζε - και βέβαια ούτε και η Δύση θα είχε αρχίσει τότε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο για κάτι τέτοιο. Όμως δε το έκανε. Λάθος ίσως, δε το έκανε γιατί δεν είχε όρεξη να τρίζει τα δόντια στους γύρω της, προφανώς σε μια εποχή αδυναμίας. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Ουκρανία, όπως και η Λευκορωσία, όπως και το Καζακστάν αλλά ακόμα και η Γεωργία φύγανε από την ΕΣΣΔ με τεράστια κομμάτια Ρωσικού εδάφους και εκατομμυρίων Ρωσικών πληθυσμών αλλά και λοιπών μειονοτήτων που τα βρίσκουν καλύτερα ως Ρώσοι πολίτες και όχι ως πολίτες των νέων κρατιδιακών υποστάσεων της μεταψυχροπολεμικής εποχής.
