24 Ιουλίου 2010: Κραυγή για δημοκρατία

Το Σάββατο 24 Ιουλίου θα ‘γιορτάσουμε’ 36 χρόνια Μεταπολίτευσης. Θα ακούσουμε ένα κάρο πανηγυρικούς και δηλώσεις περί δημοκρατίας, και φυσικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα κάνει δεξίωση για την ελίτ της χώρας –που θα γιορτάζει κι αυτή για τους δικούς της λόγους.

Ήδη κυκλοφορεί η ιδέα της γενικής κινητοποίησης εκείνη την ημέρα, ώστε να ακουστεί η γνώμη του λαού για τα όσο γίνονται «στο όνομά του» τελευταία. Μια τέτοια κίνηση θα είναι εξαιρετική στον συμβολισμό της, αλλά θα είναι ασθενική αν περιοριστεί μόνο σε μια ακόμη διαδήλωση σαν τις προηγούμενες: τα παχύδερμα τις έχουν συνηθίσει, κάπως όπως εμείς τα σκάνδαλά τους.

Νομίζω ότι χρειάζονται πιο ευφάνταστες κινήσεις, οι οποίες θα πρέπει
- να έχουν πανελλαδική συμμετοχή, όχι μόνο Αθηναϊκή (ας μη ξεχνάμε ότι πολλοί θα λείπουν από την Αθήνα τότε),
- να διευκολύνουν τη συμμετοχή όσων δεν πάνε στις διαδηλώσεις για διάφορους λόγους,
- να είναι ορατές παντού, όχι μόνο σε μερικούς κεντρικούς δρόμους και πλατείες.

Τέτοιες κινήσεις από τον οποιοδήποτε και οπουδήποτε μπορεί να είναι:
- η Ελληνική σημαία μεσίστια ή ανάποδα, μαύρες σημαίες ή άλλες ενδείξεις πένθους σε σπίτια, μαγαζιά, εργασιακούς χώρους,
- κλείσιμο των φώτων για ένα τέταρτο –π.χ. 10 ως 10:15,
- την ίδια ώρα, κορναρίσματα και κάθε είδους θόρυβος, σαν κραυγή διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα.

Ο στόχος δεν είναι απλά μια εκτόνωση, αλλά το να φανεί ξεκάθαρα ότι ο κόμπος είναι έτοιμος να σπάσει το χτένι.

Η αποδοχή αυτής της ιδέας πρέπει να συνοδευτεί από τη μέγιστη δυνατή διάδοσή της, με email, sms, facebook, blog, κ.λπ. Ακόμη πιο αποδοτική θα ήταν και η υιοθέτησή της από όποια εφημερίδα ή κόμμα έχει τα αναγκαία κότσια και δεν αρκείται σε μπλα-μπλα. Σε αυτούς λέμε «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»!

[δείτε και το επόμενο -εξηγεί ΓΙΑΤΙ χρειάζεται αυτή η κραυγή για δημοκρατία!]