Απόσπασμα από το άρθρο "Υποκρισίες" του Γιώργου Λακόπουλου στα Νέα 7.8.2012:
Εδώ και χρόνια μια ολόκληρη κάστα - από άλλη άποψη: μια ολόκληρη γενιά - πολιτικών, κρατικών αξιωματούχων και λοιπών παραγόντων του δημόσιου βίου λειτουργεί με τον ίδιο κώδικα. «Κοιτάξτε το συμφέρον σας και τη σιγουριά σας» που έλεγε μια παλιά διαφήμιση.
Οταν πρόκειται για τον εαυτό τους, έχουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Δείχνουν ενδιαφέρον για τη δημόσια παιδεία αλλά συνήθως στέλνουν τα παιδιά τους στην ιδιωτική. Παίρνουν αποφάσεις για τα κρατικά νοσοκομεία αλλά δεν έχουν περάσει ούτε απέξω. Εχουν λόγο για τις συγκοινωνίες αλλά δεν τις χρησιμοποίησαν ποτέ. Δάσκαλε που δίδασκες...
Ορισμένοι κάνουν κήρυγμα λιτότητας αλλά ξοδεύουν για ένα γεύμα όσα πολλοί συνταξιούχοι παίρνουν σε έναν μήνα. Εκφράζουν τη λύπη τους για την αυξανόμενη ανεργία αλλά δεν έχουν μιλήσει ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο με έναν άνεργο. Και οι ίδιοι έχουν λύσει το δικό τους πρόβλημα απασχόλησης, με κατ' απονομήν και όχι κατ' αξίαν δημόσιες θέσεις.
Πρόκειται για μια ειδική κατηγορία προσώπων με διακομματική προέλευση αλλά με κοινό χαρακτηριστικό ότι σταδιοδρομούν ακολουθώντας το δόγμα του αμερικανού δικηγόρου Κλάρενς Ντάροου: «Είμαι φίλος των εργαζομένων - προτιμώ να είμαι φίλος τους παρά ένας από αυτούς».
Εδώ και χρόνια μια ολόκληρη κάστα - από άλλη άποψη: μια ολόκληρη γενιά - πολιτικών, κρατικών αξιωματούχων και λοιπών παραγόντων του δημόσιου βίου λειτουργεί με τον ίδιο κώδικα. «Κοιτάξτε το συμφέρον σας και τη σιγουριά σας» που έλεγε μια παλιά διαφήμιση.
Οταν πρόκειται για τον εαυτό τους, έχουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Δείχνουν ενδιαφέρον για τη δημόσια παιδεία αλλά συνήθως στέλνουν τα παιδιά τους στην ιδιωτική. Παίρνουν αποφάσεις για τα κρατικά νοσοκομεία αλλά δεν έχουν περάσει ούτε απέξω. Εχουν λόγο για τις συγκοινωνίες αλλά δεν τις χρησιμοποίησαν ποτέ. Δάσκαλε που δίδασκες...
Ορισμένοι κάνουν κήρυγμα λιτότητας αλλά ξοδεύουν για ένα γεύμα όσα πολλοί συνταξιούχοι παίρνουν σε έναν μήνα. Εκφράζουν τη λύπη τους για την αυξανόμενη ανεργία αλλά δεν έχουν μιλήσει ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο με έναν άνεργο. Και οι ίδιοι έχουν λύσει το δικό τους πρόβλημα απασχόλησης, με κατ' απονομήν και όχι κατ' αξίαν δημόσιες θέσεις.
Πρόκειται για μια ειδική κατηγορία προσώπων με διακομματική προέλευση αλλά με κοινό χαρακτηριστικό ότι σταδιοδρομούν ακολουθώντας το δόγμα του αμερικανού δικηγόρου Κλάρενς Ντάροου: «Είμαι φίλος των εργαζομένων - προτιμώ να είμαι φίλος τους παρά ένας από αυτούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου