«Είναι καλύτερα να φέρνετε τις δικές σας τσάντες. … Οι πλαστικές σακούλες βλάπτουν το περιβάλλον» λέει ευγενικά η ταμίας στην ηλικιωμένη κυρία, στο σούπερ μάρκετ.
«Εχεις δίκιο, κοπέλα μου, αλλά εμείς δεν είχαμε πρόβλημα με το περιβάλλον στα νιάτα μου», απάντησε η κυρία…
«Το λέω και στην μητέρα μου. Η δική σας γενιά δεν νοιαζόταν για το περιβάλλον» λέει, ευγενικά, η ταμίας.
Η κυρία κομπιάζει, βλέπει ότι δεν υπάρχει άλλος πελάτης στην «ουρά» και αρχίζει να μιλάει…
«Στα δικά μου χρόνια, επιστρέφαμε τα γυάλινα μπουκάλια γάλακτος, των αναψυκτικών και της μπύρας στο κατάστημα. Το κατάστημα τα έστελνε πίσω στο εργοστάσιο για να πλυθούν και να αποστειρωθούν και να τα ξαναγεμίσουν, για να χρησιμοποιηθούν ξανά και ξανά. Ανακύκλωση, δεν το λέτε αυτό; Τα μπακάλικα μας έβαζαν τα ψώνια μέσα σε καφέ χάρτινες σακούλες που χρησιμοποιούσαμε για πολλά πράγματα. Το πιο αξιομνημόνευτο – εκτός από την χρήση τους για σακούλες οικιακών απορριμμάτων – ήταν η χρήση του καφέ χαρτιού για κάλυμμα των σχολικών βιβλίων μας. Αυτό εξασφάλιζε ότι η δημόσια περιουσία (τα βιβλία που παρέχονται από το σχολείο) θα διατηρούνταν καθαρά. Ανεβαίναμε τις σκάλες με τα πόδια, γιατί δεν είχαμε κυλιόμενες κλίμακες σε κάθε κτίριο καταστημάτων και γραφείων. Περπατούσαμε μέχρι το μανάβικο και δεν παίρναμε το αυτοκίνητο για να διασχίσουμε δύο τετράγωνα.
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου