Ένα σχόλιο στο άρθρο "Υπάρχει η Δημοκρατία των φτωχών;" του Γιάννη Πανούση:
Είναι ειρωνικό το ότι μιλάμε για "φτώχεια" στη χώρα μας και γενικότερα στην Ευρώπη του σήμερα, όταν ο συνολικός πλούτος έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα ύψη.
Στην πραγματικότητα η αύξουσα φτώχεια υποδηλώνει μια ακόμη πιο αύξουσα ανισοκατανομή πλούτου, η οποία τείνει να εδραιωθεί ιδεολογικά και θεσμικά.
Πρόκειται ίσως για μια επανάληψη της μετάλλαξης του Χριστιανισμού από μια θεωρία αγάπης και ισότητας στην αντίθεση μεταξύ χρυσοντυμένων επισκόπων και εξαθλιωμένου ποιμνίου.
Τότε ήταν "Θέλημα Θεού", τώρα "Θέλημα των αγορών"...
Είναι ειρωνικό το ότι μιλάμε για "φτώχεια" στη χώρα μας και γενικότερα στην Ευρώπη του σήμερα, όταν ο συνολικός πλούτος έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα ύψη.
Στην πραγματικότητα η αύξουσα φτώχεια υποδηλώνει μια ακόμη πιο αύξουσα ανισοκατανομή πλούτου, η οποία τείνει να εδραιωθεί ιδεολογικά και θεσμικά.
Πρόκειται ίσως για μια επανάληψη της μετάλλαξης του Χριστιανισμού από μια θεωρία αγάπης και ισότητας στην αντίθεση μεταξύ χρυσοντυμένων επισκόπων και εξαθλιωμένου ποιμνίου.
Τότε ήταν "Θέλημα Θεού", τώρα "Θέλημα των αγορών"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου