Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς επενδυτές; *

Του Γιάννη  Ιωάννου

Του Αδάμ Γιαννίκου στο Unfollow 26.6.2013:

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς επενδυτές;

Ο μονόδρομος του μνημονίου προπαγανδίστηκε με ένα πλήθος από γραφικότητες, όπως η επανάσταση του αυτονόητου, η θεωρία των άκρων, η λιτότητα με ανάπτυξη, η τήρηση των δεσμεύσεων, οι κόκκινες γραμμές. Στο οικονομικό πεδίο,  ο μονόδρομος ορίστηκε με την ταξική χρήση του κράτους για την υπεράσπιση των συμφερόντων μιας συγκεκριμένης παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ που ούτε παράγει, ούτε εμπνέει...

Με την ένταξη της χώρας υπό καθεστώς οικονομικού ελέγχου, η φαληρισμένη ελίτ προσπάθησε να αυτονομηθεί από την κοινωνία και το κατάφερε με καταστολή, έλεγχο των ΜΜΕ, απαξίωση των θεσμών και πλήρη υποταγή στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία.

Τα δημοκρατικά Άουσβιτς *

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Δημήτρη Πουλικάκου με τίτλο "Zoύμε πλέον, μέσα σε «νομότυπα» Άουσβιτς" στο TVXS 22.6.2013:

Zoύμε πλέον, μέσα σε "νομότυπα" Άουσβιτς, αναοργανωμένα κατά νέο ιδιότυπο τρόπο, απο ανωφελείς (και διόλου αφελείς) εγκεφάλους και "ευαγή ιδρύματα" [...] 

Αυτή τη στιγμή, πραγματοποιείται μια γενοκτονία -με το γάντι, τρόπος του λέγειν- υπό την επίφαση μιας δήθεν νομιμότητας. Και, κανονικά, θά' πρεπε να μαζευτούμε, μερικές χιλιάδες κάτοικοι αυτής της χώρας, να βάλουμε δέκα ικανούς και απο-φασισμένους νομικούς και να στείλουμε τους αχρείους που μας τυραννούν και μας αφανίζουν, στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, τουλάχιστον! [...] 

Ο ηθοποιός – συνθέτης και ερμηνευτής Δημήτρης Πουλικάκος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, με αφορμή τα γεγονότα στην Ερτ, και με βάση το ερώτημα «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;» της έρευνας για την ελληνική κρίση, που δημοσιεύεται στο tvxs.gr από το 2010.

Είναι εποχή επαναστάσεων *

Του Γιώργου Δελαστίκ στο Πριν 1.6.2013:

Zούμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή από ιστορική σκοπιά. H οικονομική κρίση αφενός και η αποκάλυψη στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών του βαθύτατα αντιδραστικού χαρακτήρα της EE αφετέρου μεταδίδουν με επώδυνο τρόπο το μήνυμα ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός ούτε επιδιώκει ούτε μπορεί πλέον να ενσωματώνει τις μάζες των εργαζομένων, των μεσαίων στρωμάτων, των νέων ή των συνταξιούχων. Aκριβώς γι’ αυτό ο καπιταλισμός της εποχής μας συρρικνώνει αθόρυβα ολοένα και περισσότερο την αστική δημοκρατία, αντικαθιστώντας την με ένα δημοκρατικοφανές, όλο και πιο αυταρχικό καθεστώς.

Όλοι οι λαοί της Eυρώπης συνειδητοποιούν σταδιακά ότι η EE –δηλαδή η συσπείρωση των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων υπό την ηγεμονία των Γερμανών αστών– είναι ο κύριος μοχλός υλοποίησης της αντιλαϊκής πολικής. Mε τις πλάτες της EE η αστική τάξη κάθε χώρας – μέλους της εφαρμόζει μια τόσο αντιδραστική πολιτική που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ούτε στα πιο άγρια και επιθετικά όνειρά της. Aπό τη μια πλευρά, αυτή η επιθετικότητα της EE «ξεβολεύει» τις αστικές τάξεις του κάθε κράτους – μέλους της, καθώς υποχρεώνει να σκίσουν τα ανά χώρα «κοινωνικά συμβόλαια» και να δώσουν απότομο τέλος στην όποια φάση «κοινωνικής ειρήνης» είχαν πετύχει. Aπό την άλλη πλευρά όμως, η σημερινή πολιτική της EE αφυπνίζει τις αστικές τάξεις που αδρανούσαν, τις καθιστά πολύ πιο επιθετικές και επιπλέον τους προσδίδει πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση και τις απαλλάσσει από ταξικούς φόβους και πολιτικά στερεότυπα που απορρέουν από κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις του παρελθόντος. Για παράδειγμα, πριν από τρία χρόνια κανένας αστός πουθενά στην EE δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσαν να επιβληθούν τέτοια μέτρα λεηλασίας μισθών και συντάξεων, χωρίς να έχουν λάβει χώρα κοινωνικές εξεγέρσεις ή και επαναστάσεις με βίαιο και αιματηρό χαρακτήρα, όπως ήταν βέβαιοι ότι θα συνέβαινε.

Ε, ρε ντΕΡΤια! *

Του Θάνου Τζήμερου στο MarketNews 12.6.2013:

Ήμουν, πριν από δύο περίπου χρόνια, καλεσμένος σε σπίτι φίλης δημοσιογράφου. Ήταν ρεπόρτερ στην ΕΡΤ. Δούλευε με συμβάσεις που τις ανανέωναν κάθε χρόνο. Οχτώ χρόνια αυτό το βιολί και δεν είχε πάρει ούτε μια μέρα άδεια – οι συμβασιούχοι δεν δικαιούνται. Στην παρέα ήταν κι άλλοι συνάδελφοί της. Κι όλο το βράδυ το πέρασα να τους ακούω να διηγούνται απίστευτες ιστορίες για το όργιο σπατάλης, ρουσφετιού, ανικανότητας και δημοσιοϋπαλληλικής διαστροφής στο ευαγές ίδρυμα της Μεσογείων.

Για τους τερατώδεις μισθούς, τις αναθέσεις σε εξωτερικούς συνεργάτες για να βγει η μίζα, για τους διευθυντάδες με τις προκλητικές παροχές και τις προκλητικά ανεπαρκείς "ικανότητες". Για τους μόνιμους, που έχουν τους συμβασιούχους ως δουλοπάροικους. Για τους συμβασιούχους που προσπαθούν να μονιμοποιηθούν, ώστε να πάψουν να δουλεύουν και να προσλάβουν νέους συμβασιούχους ως δουλοπάροικους. Για τους συνδικαλιστές – νταβατζήδες της ΠΟΣΠΕΡΤ. Για τους φωτογραφικούς διαγωνισμούς, τις προμήθειες πανάκριβου εξοπλισμού που κανένας δεν χρησιμοποιεί. Για τα γκομενιλίκια που ρίχνουν κι ανεβάζουν διοικήσεις, μη σου πω και κυβερνήσεις. Και τελειώνοντας την εξιστόρηση, ο καθένας συμπέραινε: δεν φτιάχνεται αυτό το μαγαζί, θέλει ξήλωμα!

Τα νούμερα που μας κυβερνούν *

Του Γιάννη Ιωάννου

Του Θάνου Τζήμερου στο MarketNews 6.6.2013:

Τα νούμερα που μας κυβερνούν

Δεν εννοώ την κυβέρνηση. Όχι γιατί δεν είναι “νούμερα”. Αλλά γιατί δεν κυβερνούν. Είναι αδύνατον να κυβερνηθεί η Ελλάδα με τη μορφή και τη δομή που έχει σήμερα η Δημόσια Διοίκηση. Είναι αδύνατον! Όσες μεταρρυθμίσεις κι αν σχεδιάζουν οι ελάχιστοι μεταρρυθμιστές του διοικητικού μηχανισμού προσκρούουν σε ένα συμπαγές τείχος, σε ένα αδιαπέραστο μπετόν – αρμέ της πιο παρανοϊκής γραφειοκρατίας του κόσμου.

Ας μιλήσουμε λοιπόν με νούμερα. Η Δημόσια Διοίκηση διαθέτει 23.142 (!) αρμοδιότητες εκ των οποίων οι 10.765 είναι επιτελικές, οι 9.816 υποστηρικτικές, οι 998 παροχής υπηρεσιών  και οι 1563 ελεγκτικές. Πώς καθορίσθηκαν αυτές οι αρμοδιότητες; Φυσικά με ρυθμιστικές διατάξεις! Από το 1975 μέχρι το 2005 εκδόθηκαν από το τέρας της Δ. Διοίκησης 171.500 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου! Ιδού η… παραγωγή αναλυτικά:

Οι αιμοβόροι παλιάτσοι *

Απόσπασμα από την ανάρτηση "Για την ΕΡΤ..." στο blog Cynical 11.6.2013:

...

Ο εγχώριος, ελεεινός αχταρμάς, σαν ξεκούρδιστος παλιάτσος, συνεχίζει να φέρνει αδέξιες τούμπες στον ασύγχρονο σκοπό που τού παίζει το ντέφι της τρόικας. Το ίδιο συμβαίνει και στον υπόλοιπο Νότο, με τους εκεί παλιάτσους, στημένοι κιαυτοί πάνω σε παλούκια, να κάνουν τις δικές τους ασυντόνιστες περιστροφές, σε αναμονή δυο τινών: είτε να αφεθούν να ξεμείνουν από μπαταρία και να πέσουν στη στιγμή, είτε να έρθει η Τρόικα και να τους ξανακουρντίσει, κρατώντας τους σε μια ενδιάμεση κατάσταση μέχρι να έρθει ο Godot ή κάποιος από μηχανής θεός, που μπορεί να είναι και ο Πόλεμος.

Ο Σαμαράς κλείνει την ΕΡΤ με πραξικόπημα και πετάει στα σκουπίδια 2,600 ανθρώπους (2,000 ήταν η ταρίφα, αλλά και 'δω η εθελοδουλία πλειοδοτεί), γιατί απλά, είναι 11 του μηνός, και γιατί η αναφορά του,  που θα είναι στις 30, θα πρέπει να γράφει "mission accomplished". Δεν υπάρχει καμία λογική, κανένα οικονομικό όφελος, εδώ χρωστάμε 309 δις, και του χρόνου θα χρωστάμε 400, παρά μονάχα η απαίτηση του θηρίου για αίμα, ως απόδειξη ότι μπορεί ακόμα να ασκεί κυριαρχία, να τσαλαπατά αξιοπρέπειες και να αποσπά υποτέλεια από κυβερνήσεις και λαούς. Όταν χαθεί ο σκοπός και η λογική μιας απαίτησης, όταν χάνεται το δίκαιο και ξεκοιλιάζεται ο Νόμος, τότε δεν μάς χωρίζει παρά ένα βήμα από την κόλαση του ολοκληρωτισμού.  

Δίχως αμφιβολία, αυτό που ακούμε και βλέπουμε είναι ο επιθανάτιος ρόγχος ενός αιμοβόρου θηρίου στα τελευταία του, που  ψυχορραγεί και γίνεται επικίνδυνο. Αν δεν το τσακίσουμε, ακόμα και αυτές τις τελευταίες στιγμές, μπορεί να κάνει ανυπολόγιστη ζημιά.

Ο ξαφνικός θάνατος τη δημόσιας τηλεόρασης *

Του Γιάννη Ιωάννου

Της Γιάννας Παπαδάκου στο Βήμα 11.6.2013:


Ζητάω συγνώμη εκ των προτέρων για τον προσωπικό μου τόνο, αλλά υπήρξα επί 28 χρόνια δημοσιογράφος της τηλεόρασης της ΕΡΤ. Ολα αυτά τα χρόνια που βίωσα τη διοίκηση της δημόσιας τηλεόρασης με το πέρασμα τουλάχιστον 25 διευθυντών ειδήσεων, έζησα πολλά.

Κυρίως όμως μεγάλες πολιτικές δίκες που σφράγισαν την νεώτερη ιστορία και είχα την ευκαιρία να τις καταγράψω με εκατοντάδες τηλεοπτικές ώρες, όπου είχα και τη βοήθεια έντιμων τεχνικών και μεροκαματιάρηδων οδηγών, μπούμαν, ηχοληπτών, που κάποτε υπερέβαλλαν εαυτούς και τις δυνάμεις τους για να φτάσει η εικόνα στο σπίτι του έλληνα πολίτη και τότε που δεν υπήρχαν τα ιδιωτικά κανάλια.

Αν η ΕΡΤ ήταν διεφθαρμένη, όπως μας είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου; Ναι ήταν και διεφθαρμένη. Όταν για παράδειγμα διόριζε παιδιά πολιτικών απευθείας με σημειώματα σε διευθύντριες ειδήσεων, όταν με μια εντολή έβαζε στο ψυγείο επαγγελματίες διότι δεν συνεμορφώθησαν με τη γραμμή, όταν κατέβαζε γραμμή κάποιος απίθανος υπουργός «βάζοντας στο ψυγείο» εκπομπές, άψογη δημοσιογραφική δουλειά, επαγγελματικά γυρίσματα.

Πρόγραμμα ή πείραμα; *

Του Γιάννη Ιωάννου

Του Παντελή Μπουκάλα στη Καθημερινή 7.6.2013:

Ωστε λοιπόν το λάθος τελικά δεν ήταν στον περιβόητο πολλαπλασιαστή. Ή μάλλον, δεν ήταν μόνο στον πολλαπλασιαστή. Στην πραγματικότητα, αυτή που τώρα αποκαλύπτεται με τον πλέον επίσημο τρόπο, με τις εκθέσεις του ΔΝΤ, τα λάθη και πολλά ήταν και σοβαρότατα. Τόσα και τέτοιου χαρακτήρα που να σκέφτεται κανείς τι στ’ αλήθεια μελετήθηκε διεξοδικά, τι οργανώθηκε μεθοδικά, τι προβλέφθηκε σωστά, ποια μέριμνα υπήρξε για επιδιορθωτικούς μηχανισμούς. Και να απορεί, βέβαια, για το πού ακριβώς εντόπιζαν τη σοφία και την ελπίδα οι ημεδαποί υπερασπιστές των μνημονιακών προγραμμάτων και οι επίμονοι προπαγανδιστές της άποψης ότι «εκεί βρίσκεται η μόνη λύση για την Ελλάδα, η μόνη σωτηρία, και κανένας άλλος δρόμος δεν υπάρχει».

Αδυναµία κατανόησης της ύφεσης *

Στον κατάλογο της έκθεσης φωτογραφίας της Ζωής Χατζηγιαννάκη, βρήκα αυτή την φράση της Δέσποινας Ζευκιλή:

"η εγγενής αδυναµία διαλεύκανσης της σκοτεινής πλευράς των δηµόσιων κτιρίων που υπονοούν οι φωτογραφίες της Χατζηγιαννάκη, θα µπορούσε να ειδωθεί και ως µια αναφορά στην ψυχολογία της κρίσης στην Αθήνα του σήµερα αλλά και στην αδυναµία κατανόησης της παγκοσµιοποιηµένης γλώσσας της ύφεσης, που επιβλήθηκε από τη µία στιγµή στην άλλη µέσω των µίντια δικαιολογώντας τη διαρκή υποβάθµιση της ζωής µας µε δυσνόητα οικονοµικά στοιχεία".

Μα τι λαλάκες *

Με αφορμή το άρθρο "Η Συγγρού θα γίνει ξανά αστική λεωφόρος" της Καθημερινής 1.6.2013, ο Alexandris σχολιάζει στο skyscrapercity.com:

"θα κλείσουν οι υπόγειες και θα μειωθεί η ταχύτητα αυτοκινήτων σε εκείνη που επιβάλλεται σε αστικές περιοχές."
Μα τι ΛΑΛΑΚΕΣ θέε μου !!!
Η μόνη σωστή λεωφόρος που διαθέτει η Αττική και που ενώνει μάλιστα το κέντρο με την παραλία και το λιμάνι του Πειραιά, και θα μειωθεί η ταχύτητα της, απο το αστρονομικό όριο των 90 χιλιομέτρων  σε αυτο που επιβάλλεται σε αστικές περιοχές δηλαδή πόσο ;;; 60 χλμ ;;;
Όχι ρε'σεις. Προτείνω να την πεζοδρομήσετε όλη την Συγγρού να τελειώνουμε.

Η... αποκοινωνικοποίηση της ασφάλισης *

 
Της Ρούλας Σαλούρου στο Capital.gr 31.5.2013:

Στήνεται σιγά – σιγά, πλην όμως μεθοδικά, το σκηνικό μιας σημαντικής δομικής αλλαγής του ασφαλιστικού, που  επιγραμματικά οδηγεί σε ένα σύστημα με έναν φορέα συνταξιοδότησης, κύριας και πιθανώς επικουρικής ασφάλισης. Συμπληρωματικά και σχεδόν αναγκαστικά, αφού η «κοινωνική» σύνταξη θα είναι πολύ χαμηλή, θα λειτουργούν φορείς επαγγελματικής – συμπληρωματικής ασφάλισης, ενώ παραμένει πάντα, και η λύση της ιδιωτικής – ατομικής ασφαλιστικής κάλυψης.

Το νέο τοπίο στην κοινωνική ασφάλιση διαμορφώνει μια σειρά από νομοθετικές παρεμβάσεις του παρελθόντος, που θα ισχύσουν όμως από το 2015 και εφεξής.

Στόχος είναι, όπως περιγράφουν στο Capital.gr στελέχη της κοινωνικής ασφάλισης, να δημιουργηθεί ένας Εθνικός Οργανισμός Συντάξεων, με βασικό κορμό το ΙΚΑ. Η αρχή θα γίνει μέσω της ενοποίησης των εισπρακτικών μηχανισμών των τεσσάρων μεγαλύτερων ταμείων, του ΙΚΑ, του ΟΑΕΕ, του ΕΤΑΑ και του ΟΓΑ. Ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης έχει θέσει ως στόχο, κάπου κοντά στο 2016, να υπάρχει ένα ταμείο κύριας σύνταξης.

Η ανάπτυξη έρχεται, φυλαχθείτε! *

Της Νικόλ Λειβαδάρη στο TVXS 1.6.2013:

ΟΟΣΑ: Η νέα.. συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ (κι ένα μικρό, πικρό success story). 

Ο Κέινς έφυγε νωρίς, ο Ρογκόφ σηκώνει τα χέρια ψηλά κι ο ΟΟΣΑ είναι, προφανώς, η νέα, διεθνής συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά το success story του Αντώνη Σαμαρά, τα παγκόσμια εγχειρίδια οικονομίας ξαναγράφονται, τα απανταχού think tanks αυτοπυρπολούνται και η υφήλιος υποκλίνεται μπροστά στο ελληνικό χρεοκοπημένο θαύμα.

Η ανάπτυξη έρχεται, αλλά εμείς απλώς δεν την βλέπουμε: Μας την κρύβει το βουνό του χρέους, που μετά από δύο «κουρέματα» έχει εκτοξευτεί από το 129,7% στο 156,9% του ΑΕΠ και οδεύει ενδόξως προς το 180,5% (εκτίμηση ΟΟΣΑ για το 2014).

Το φως φαίνεται στο βάθος του τούνελ, αλλά δεν αντέχουμε να το αντικρύσουμε: Μας έχει θαμπώσει η αισιοδοξία του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Που ευχαριστούν νυχθημερόν την τύχη τους επειδή η Μέρκελ, σε κρίση μεγαλοψυχίας, υποσχέθηκε να προσκαλέσει 10 έως 15 εξ αυτών σε «πιλοτικά προγράμματα κατάρτισης νέων» της BMW και της BASF.