H καρικατούρα *

Από το blog Endotheasis by Pablito 27.10.2013:

H μνημονιακή αριστερά ως καρικατούρα

Μόλις πριν κάποιες μέρες ο Μανώλης Γλέζος, ο άνθρωπος που απο καιρό θεωρούσα την προσωπικότητα του εχέγγυο σταθερότητας εντός του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε το στόμα του και είπε το αυτονόητο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως η αριστερή παράταξη με τα υψηλότερα εκλογικά ποσοστά απο την εποχή της ΕΔΑ, στην χειρότερη στιγμή της Νέας Ελληνικής Ιστορίας απογοητεύει οικτρά και τον πιο ρομαντικό υποστηρικτή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κοιτάξει στα ίσια το τέρας αλλά τελικά μεταμορφώθηκε....
Το ΚΚΕ έχοντας χάσει εδώ και καιρό την μάχη για την επιρροή του λαϊκού κινήματος περνάει την πιο συντηρητική στιγμή του απο την δημιουργία του. Κλεισμένο στον εαυτό του, με μηδαμινή παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία που βογκά επιμένει να πιστεύει οτι τα κεφάλια εντός του Περισσού κατέχουν το αλάθητο με ακρίβεια εκατομμυριοστού του χιλιοστού.
Την ΔΗΜΑΡ σαφώς και δεν μπορώ να την κατατάξω στο αριστερό κοινοβουλευτικό τόξο.
Το βάρος πέφτει πάλι ιστορικά στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Το έργο δύσκολο. Εξομοιομένη στην συνείδηση του κόσμου με την "αριστερή Χρύση αυγή" μέσα απο τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους Έλληνες ανιστόρητους προβοκάτορες πολιτικάντηδες δείχνει αδύναμη. Είναι όμως?
Μακριά απο τα πολλά φώτα της δημοσιότητας, άνθρωποι με όραμα, σχέδιο και το βασικότερο πίστη θέλουν να εκκινήσουν ξανά μία κοινωνία σε πλήρη αποσάθρωση. Μια χούφτα άνθρωποι. Θαρρώ πως αρκούν.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Ο φετινός Οκτώβριος απο οικονομικής άποψης ήταν ο χειρότερος μήνας απο καταβολής μνημονίων για τις Ελληνικές επιχειρήσεις και κατ επέκταση για τις οικογένειες. Η "κυβέρνηση" ισορροπεί επάνω σε μία τρίχα απο την οποία για να πέσει και να βρεθεί σύσσωμη στη φυλακή αρκεί ένα φύσημα και τη στιγμή που παρόλ αυτά έχει το θράσος να προετοιμάζει το έδαφος για νέα μέτρα, οι Τατσόπουλοι μιλούν για συνεργασίες με την Νέα Δημοκρατία.
Η πραγματικότητα είναι μία. Είμαστε μόνοι μας κόντρα σε ένα μάτσο ανόητους, ανιστόρητους, ανίκανους και επικίνδυνους καρεκλοκένταυρους. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για το μέλλον όλων μας.

Κλεπτοκρατία και media *

Αποσπάσματα από συνέντευξη του Σταύρου Λυγερού στο Insider 26.11.2012, μετά την 'αποχώρησή' του από τη Καθημερινή:

...
Πάντα ο Τύπος είχε κάποιου είδους διαπλοκή με την πολιτική και με τα οικονομικά συμφέροντα. Η διαφορά του σήμερα από το χθες είναι ότι παλαιότερα οι εφημερίδες στηρίζονταν στην κυκλοφορία τους. Αρα είχαν μία κάποια οικονομική ανεξαρτησία, επειδή η κυκλοφορία ήταν η κύρια πηγή των εσόδων τους. Σταδιακά, κύρια πηγή των εσόδων έγινε η διαφήμιση. Πρόκειται για ποιοτική διαφορά. Η διαπλοκή απέκτησε νέο περιεχόμενο. Για την ακρίβεια, τα media έπαψαν να είναι προσκολημμένα σε κόμματα και έγιναν θεραπαινίδες της ολιγαρχίας του χρήματος. Η ίδια η πολιτική εξουσία, άλλωστε, έχασε σε μεγάλο βαθμό την αυτονομία της. Σταδιακά διαμορφώθηκε το αμαρτωλό τρίγωνο. Η ισχυρή κορυφή είναι η ολιγαρχία χρήματος με τις δύο άλλες κορυφές, την πολιτική εξουσία και τα media, να λειτουργούν περισσότερο δορυφορικά παρά ανταγωνιστικά. Στην προ κρίσης Ελλάδα, αυτό το αμαρτωλό τρίγωνο λειτούργησε σαν καρκίνωμα, ήταν στυλοβάτης του μοντέλου πλασματικής ανάπτυξης, βασικά χαρακτηριστικά του οποίου ήταν όχι μόνο ο παρασιτισμός, η σπατάλη και ο ανορθολογισμός, αλλά και η κλεπτοκρατία. Η κρίση έβγαλε όλα αυτά στην επιφάνεια και τους προσέδωσε μία άλλη διάσταση. Όταν το μοντέλο πλασματικής ανάπτυξης δεν μπορούσε να χρηματοδοτηθεί κατέρρευσε, συμπαρασύροντας και το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και στη μικρομεσαία θάλασσα. Το περιεχόμενο αυτού του συμβολαίου συνοψίζεται στο εξής μήνυμα που εξέπεμπε η άρχουσα τάξη: "Μην ασχολείστε με τα χρυσοφόρα παιχνίδια διαπλοκής που λαμβάνουν χώρα στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας και το πολιτικό σύστημα θα κάνει τα στραβά μάτια για τη διαφθορά στη δημόσια διοίκηση, για την εκτεταμένη φοροδιαφυγή στους μικρομεσαίους για την αυθαίρετη δόμηση και για διάφορα άλλα ανομικά φαινόμενα". Όταν ακυρώθηκε αυτό το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο, συμπαρέσυρε, όπως έδειξαν και οι εκλογές του περασμένου Μαϊου-Ιουνίου το πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στον δικομματισμό. Με άλλα λόγια, έχουμε τέλος εποχής, γύρισμα σελίδας.
...

Πώς να διαλύσεις τα πανεπιστήμια *

Μεταφορά ενός άρθρου του Steven Ward, από το Chronicle of Higher Education 2.10.2013.
Παραλείπεται εδώ ένα απόσπασμα από τον "Ηγεμόνα" του Νικολό Μακιαβέλι.

Ένας μακιαβελικός οδηγός για τη καταστροφή των δημοσίων πανεπιστημίων σε 12 απλά βήματα

Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, πρέπει να:

( 1 ) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση -και γενικότερα τα δημόσια ιδρύματα- ότι επιβαρύνουν τους φορολογούμενους με άχρηστες θέσεις εργασίας σε βαθμό που κανείς δεν θα τολμούσε να τα υπερασπιστεί. Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στη δεύτερη κατηγορία με κατώτερες εγκαταστάσεις και στρατιές διδασκόντων μερικής απασχόλησης, αποκτώντας ένα μόνιμο αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Έχω μπερδευτεί *

Από το blog Ρεμπελίσκος 15.10.2013:

Η βία γεννά βία, αλλά
η βία είναι η μαμή της Ιστορίας, ωστόσο
η μόνη νόμιμη βία είναι η κρατική βία, όμως όλοι
καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται, ενώ
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.

Βία το γιαούρτι, βία και το μαχαίρι,
βία η διαδήλωση, βία και το γυρισμένο κλομπ στο χέρι.

Βία οι ναζί που βγαίνουν έξω για να σφάξουν,
βία και οι χαζοί που με φωνές προσπαθούν κάτι να αλλάξουν.

Μόνο η ανεργία δεν είναι βία κι η ανασφάλεια,
το σπίτι που παίρνει η τράπεζα και το φαγητό που δεν φτάνει,
το κυνηγητό με τους ελεγκτές και την εφορία.

Βία δεν είναι η μια στιγμή ηρεμίας που χάθηκε,
μαζί με τις ζωές που δεν άντεξαν και βούτηξαν στο κενό.

Βία δεν είναι η φωτιά στα όνειρα και τα πτυχία,
δεν είναι η μετανάστευση και η κατάθλιψη.

Με Βία δεν γίνεται Ζωή. Αυτή η Ζωή όμως δεν είναι Βία;

Προς τους αλήτες *

Ο Δεκάλογος του Υπνωτιστή *

Από σχόλιο αναγνώστη της Καθημερινής 11.10.2013:

O Noam Chomski έχει μαζέψει σε μία λίστα τις 10 βασικές τεχνικές χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε αγαστή συνεργασία με τα μέσα μαζικής 'ενημέρωσης' ξέρουν καλά το παιχνίδι αυτό, καιρός να το καταλάβουμε όσο γίνεται περισσότεροι:

1. Η τεχνική της διασκέδασης – Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στην στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και απο τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, δι’ ενός αδιάκοπου καταιγισμού διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.

Χωρίς μάσκες *

Η τελευταία παράγραφος άρθρου της Wall Street Journal σε μετάφραση Καθημερινής:

Η τραγωδία συνίσταται στο ότι οι πολιτικοί της Ευρώπης προτιμούν την αέναη παροχή κυλιόμενων δανείων, διότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Στην ουσία, δεν υποχρεούνται ποτέ να παρουσιάσουν στους φορολογούμενους τους στοιχεία για την ελληνική διάσωση. Και ενώ η ελληνική οικονομία ποτέ δεν ανακάμπτει επί της ουσίας, είναι πολύ πιθανό να αποφύγει μια εκ νέου κρίση. Το πολιτικό στοίχημα είναι να ξεχαστούν οι απερισκεψίες των τελευταίων πέντε ετών.

Αν υποθέσουμε ότι δεν θα υπάρξει μια νέα ύφεση, όλο αυτό θα μπορούσε να δουλέψει για όλους, εκτός ίσως από τους νέους της Ελλάδας που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.



[The tragedy is that Europe's politicians prefer the status quo of eternal, rolling bailouts because it serves their purposes. They never have to present their taxpayers with a bill for the Greek rescue. And while Greece's economy never really recovers, it might avoid any new crisis. The political bet is that the follies of the last five years will slowly be forgotten.

It could even work, assuming there's no new recession—and unless you're a Greek young person looking for a better economic future.]

Περί «αγώνων» *

Άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στη Καθημερινή 6.10.2013:

Περί επαναστατικής ορμής και «αγώνων»

Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα κάθε ίχνος επαναστατικής ορμής μοιάζει οριστικά χαμένο – η εικόνα που κυριαρχεί είναι μιας πεθαμένης κοινωνίας. Eπαναστατική ορμή δεν σημαίνει την ιδιοτέλεια συμφερόντων που περιφρονούν έμπρακτα την έννομη τάξη, το κράτος δικαίου. Tέτοια έμπρακτη περιφρόνηση υπάρχει και πλεονάζει αναιδέστατα στην ελλαδική κοινωνία σήμερα, αλλά δεν έχει τίποτα να κάνει με την επαναστατική ορμή.

Eπαναστατική ορμή είναι η ζωτική δυναμική της τόλμης για συνεπή άρνηση του παλιού και φθαρμένου – με στόχο το γόνιμο καινούργιο, τη δημιουργική πρόκληση, την ποιότητα. Eπαναστατική ορμή είναι η αφοβία για το ρίσκο, η πίστη στις δύσκολες συλλογικές στοχεύσεις. Eίναι η χαρά της απελευθέρωσης από το αλυσοδέσιμο στους εκβιασμούς φτηνιάρικων «νταβατζήδων», απάτριδων και χυδαίων. Eίναι η απολάκτιση, μετά βδελυγμίας, όσων καπηλεύονται ιδιοτελέστατα τα πολιτικά υπουργήματα.

Ο μπαμπούλας

Δεν χρειάζεται να είσαι οπαδός της Χρυσής Αυγής για να διακρίνεις τη τραγική ειρωνεία αυτής της φωτογραφίας: Είναι ο αρχηγός ενός κοινοβουλευτικού κόμματος που πήρε 400,000 ψήφους πριν 15 μήνες και μέχρι χθες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι έχει πολλαπλάσια απήχηση στους ραγιάδες -αυτούς τους αχάριστους  που αδυνατούν να δουν το success story που σερβίρουν τα κουτοχορτοπωλεία και δεν πείθονται από τις άσφαιρες αερολογίες της φλύαρης "αντιπολίτευσης".

Εδώ το ανήμπορο στωικό χαμόγελό του "φύρερ" διαφέρει από τις άλλες προσεκτικά επιλεγμένες φωτογραφίες των ημερών που δείχνουν τον ίδιο και τους υπόλοιπους "εγκληματίες" με γκριμάτσες σαν αυτές που κάνουν τα παιδιά να τρώνε όλο το φαγητό τους.
Για αυξημένο τηλεοπτικό σασπένς, τον κρατάνε σφιχτά δύο (αριθμός 2) μασκοφόροι με βαρύ οπλισμό που δεν έχουν ούτε οι φαντάροι στα ακριτικά νησιά. Ίσως από πάνω να πετούν και ελικόπτερα μη τυχόν και αποδράσει ο σιδηροδέσμιος τρομοκράτης, ο οποίος (άκουσον άκουσον) είχε 43,000 ευρώ στο σπίτι του (αντί για την Ελβετία) μαζί με δύο φονικά περίστροφα και μια καραμπίνα! Προφανώς τα μαχαιροπήρουνα τα είχε φυγαδεύσει έγκαιρα...

Παράλληλα με αυτό το θέατρο για λοβοτομημένους τηλεθεατές, η Βουλή κάνει επίδειξη του τι σημαίνει "ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι": Μια συντεχνία που έχει ξοδέψει άπειρες ώρες και δημόσιο χρήμα για την άρση ή μη της ασυλίας διαφόρων κλεφτοκοτάδων, αντί να τρανταχτεί από αυτό το πρωτοφανές καραγκιοζιλίκι, συζητάει για τη διακοπή των οικονομικών απολαβών μερικών "κατά λάθος" μελών της που δεν έχουν καν δικαστεί ακόμη.

Την ίδια στιγμή, τα ποικιλόχρωμα μεγαλοπαράσιτα απολαμβάνουν τα δισεκατομμύρια που λείπουν από τα δημόσια ταμεία, παραμένοντας ανενόχλητα στα σαλόνια τους και χασκογελώντας που το πανηλίθιο πόπολο είναι απορροφημένο από το θέατρο με τους αλυσοδεμένους μπαμπούλες και δεν ασχολείται με τις βδέλλες που του πίνουν το αίμα.

Αν κάτι κατάφερε η Χρυσή Αυγή, είναι να δείξει το μέγεθος της υποκρισίας των αδίστακτων βιαστών της δημοκρατικής ισονομίας. Με την ίδια ξετσίπωτη και ανεξέλεγκτη θεσμική "ευελιξία" του σήμερα, θα φτάσει αύριο και η ώρα των χαζοχαρούμενων χειροκροτητών αυτής της τραγικής φαρσοκωμωδίας...