Της νεολαίας, όχι των φαφλατάδων *

Του Γιάννη Ιωάννου

Ένα σχόλιο στο άρθρο "Τζέκιλ και Χάιντ" του Τάκη Θεοδωρόπουλου στη Καθημερινή 19.11.2013:

Για την περίπτωση που πραγματικά δεν καταλαβαίνεις "για ποιον πραγματικό λόγο τιμούμε τη μνήμη της ημέρας εκείνης":
Δεν πρόκειται ούτε επειδή έπεσε η χούντα (που δεν έπεσε), ούτε για να τιμήσουμε τα λοφία των παχύσαρκων θεατρίνων που έτυχε τότε να κρατούν μικρόφωνα.
Απλά, τιμούμε (όσοι έζησαν το τότε από κοντά και το θυμούνται ανόθευτο) την ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ, όχι των φαφλατάδων πολιτικών που την εκμεταλλεύτηκαν ασύστολα αργότερα.

Φαίνεται ότι αυτό που κάνει εσένα και τους ομοσταυλούς σου να παραληρείτε και να προσπαθείτε να απαξιώσετε εκείνο το ξέσπασμα είναι το ενδεχόμενο μιας παρόμοιας εξέγερσης των σημερινών νέων.
Αυτών δηλαδή που πάτε σήμερα να καταδικάσετε στη μαυρίλα για να αρπάξουν κι άλλα οι νεοτσιφλικάδες φίλοι σας...

Σχολίασε ο/η Έλληνας Πρόσφυγας | 00:00:38, Νοέμβριος 20th, 2013

Δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι *

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Η «Ιστορική Διόρθωση»" της Καθημερινής  10.11.2013:

Και θα έρθει ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο και θα σώσει την δημοκρατία που κινδυνεύει. Έγινε. Η ολιγαρχία που έχουμε κατέρρευσε. Το ζήτημα δεν είναι τα σωστά πρόσωπα. Δεν υπάρχουν "σωστά" πρόσωπα. Δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι "ηγέτες" με υπερφυσικές ιδιότητες στην πάταξη της διαφθοράς και της σπατάλης του Δημοσίου. Το μόνο που υπάρχει είναι θεσμοί. Αυτοί απέτυχαν στο πολίτευμά μας. Αυτοί πρέπει να αντικατασταθούν. Αλλά αν επιμένει η ελίτ να διατηρεί τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού σταθερούς θα παίρνει την ίδια σταθερή απάντηση απ' την ίδια την πραγματικότητα: Αποτυχία. Η άρχουσα τάξη της χώρας αρνείται να μοιραστεί την εξουσία της με τους υπόλοιπους Έλληνες. Αυτή είναι η αιτία του προβλήματος. Ας βρουν το θάρρος οι έχοντες πολιτική και οικονομική ισχύ να διαπραγματευτούν την αναγκαία αναδιανομή πολιτικής ισχύος. Τα υπόλοιπα είναι εγκληματική σπατάλη χρόνου.

Σχολίασε ο/η Δημήτρης | 15:15:14, Νοέμβριος 11th, 2013

Χειροπέδες και λουκέτα *

Άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στη Καθημερινή 8.11.2013:

Δεν είναι λίγες οι φορές που τον πλουσιότερο συμβολισμό τον παράγει το τυχαίο και το μη σκηνοθετημένο. Κάτι τέτοιο έγινε και χθες στην ΕΡΤ, όπου η μεταμεσονύκτια εισβολή των ΜΑΤ ολοκλήρωσε την «αποκατάσταση της τάξης» με ένα λουκέτο στην καγκελόπορτα. Και με χειροπέδες να σιγουρεύουν το κλείδωμα, να μείνει άθραυστη η αλυσίδα. Ενα επιπλέον λουκέτο λοιπόν, απτό, υλικό, στα τόσα και τόσα που βλέπει κανείς γύρω του, να επιβεβαιώνουν ότι «περάσαμε πια τον κάβο», «μπήκαμε σε καλό δρόμο», και τα υπόλοιπα της παρηγοριάς. Και για μία επιπλέον φορά χειροπέδες, κλομπ, χημικά, προσαγωγές, να επιβεβαιώνουν την υψηλή ποιότητα της δημοκρατίας μας. Να επιβεβαιώνουν, δηλαδή, ότι πλην της μειωτικής επιτήρησής της από το εξωτερικό, έχει να τα βγάλει πέρα, όσο μπορεί, και με τον εσωγενή μαρασμό της.

Βαρυχειμωνιά *

Αποσπάσματα από το ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του Σπύρου Μάνδρου "Ένας ακόμα Χειμώνας Κοντράτιεφ;" που δημοσιεύτηκε στο blog Δηλαδή 10.12.2012. Το βρήκα 11 μήνες αργότερα χάρη στον Σταμάτη.

.........

Άπειρη ανάπτυξη σε έναν πεπερασμένο πλανήτη

Ο Δυτικός τριουμφαλισμός έχει στηριχθεί ακριβώς σ’αυτή την ευσεβοποθική γραμμική προβολή του παρόντος στο άπειρο. Μεταφερμένες στο οικονομικό πεδίο οι αντιλήψεις αυτές συγκροτούν τη βαθύτερη ουσία, το πνεύμα του βιομηχανισμού: Αέναη, άπειρη οικονομική ανάπτυξη, άπειρη πίστωση που υποτίθεται ότι θα εξοφληθεί σ’ ένα μακρινό αλλά σίγουρο μέλλον, άπειρη φτηνή ενέργεια για να κινηθεί ο Λεβιάθαν της συνεχώς αυξανόμενης παραγωγής, διανομής, κατανάλωσης και αποκομιδής των καταναλωθέντων, άπειρες πρώτες ύλες που θα μεταποιούνται επ’ άπειρον, άπειρο εργατικό δυναμικό που θα προσφέρει επ’ άπειρον όλο και φτηνότερη εργασία… Κι όλα αυτά σε ένα μικρό, πεπερασμένο πλανήτη.

Για την Ευρώπη που χάθηκε *

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Ο μεγάλος ύπνος της Ευρώπης" της Καθημερινής 8.11.2013:

Εχει καμμια σχεση αυτη η ΕΕ με εκεινη που υποσχεθηκαν στους Ευρωπαιους πολιτες τις τελευταιες δεκαετιες; Εχει καμμια σχεση αυτη η ΕΕ με αυτη που προσυπεγραψαν και τα τελευταια μελη που εισηλθαν (συμπεριλαμβανομενης της Κυπρου);

Νομιζετε οτι διαφευγει απο τους Ευρωπαιους πολιτες το δημοκρατικο ελλειμα της ΕΕ, την ωρα που ο (αγκαλιτσας) Ρομπαυ τους μιλαει για 'στενοτερη ενωση'; Η μηπως οτι εχουν ξεχασει τον προκλητικο τροπο με τον οποιο διοικουνται απο το Ευρωιερατειο με κοστουμια ‘ενος μεγεθους για ολους’ χωρις να εχουν οι ιδιοι λογο; Νομιζετε πως εχουν συγχωρησει τον τροπο που οποτεδηποτε τους δοθηκε λογος (πχ. δημοψηφισμα για ‘ευρωσυνταγμα’), αυτος παρακαμφθηκε με ευτελη τερτιπια (επαναληπτικα δημοψηφισματα μεχρι να βγει η απαντηση που ηθελαν οι Βρυξελλες, συνθηκη Λισσαβωνας που ειναι περιληψη του ‘ευρωσυνταγματος’ που δεν περασε κλπ); Για να μην μιλησουμε για τα φαινομενα νεποτισμου και διαφθορας που ανακαλυφτηκαν (παραιτηση επιτροπης Σαντερς).

Ολα αυτα και πολλα αλλα εδειξαν ακομη και σε πολιτες που δεν ηταν ευρωσκεπτικιστες εξ αρχης, οτι αυτο το προτζεκτ καπου εχασε τον δρομο του. Η Ευρωπη της ‘αλληλεγγυης’, ‘ισοτητας’ και ‘ισηγοριας’ των μελων, αντικατασταθηκε απο ενα ‘διευθυντηριο’, στη συνεχεια απο τον ‘Γαλλογερμανικο αξονα’ και τωρα απο την Γερμανια την ιδια που προσπαθει να την χωρεσει στο δικο της κοστουμι, με το φοβητρο μαλιστα οτι ‘οποιου δεν του αρεσει το καπελακι του και δρομο’. Το επιχειρημα που εχει πλεον γινει συνειδηση σε κυκλους των Βρυξελλων, οτι οποιος βαζει τα λεφτα (Γερμανια) πρεπει να εχει και τον πρωτο λογο (ακομη και παραμεριζοντας θεσμους) ηταν ανηκουστο την προηγουμενη δεκαετια. Ετσι φτασαμε απο την ΕΕ του ‘σεβασμου στη διαφορετικοτητα’ σε αυτην οπου Ευρωκρατες τυπου Ρεν, αυτοι οι μη εκλεγμενοι γιαπηδες, να μιλουν με θρασσος περι ‘παραδοσης εθνικης κυριαρχιας’, ‘τιμωριας’ των μελων και αλλα αδιανοητα και επικινδυνα για την συνοχη της ενωσης. Ετσι φτασαμε να λεει η Μερκελ στον Ελληνα πρωθυπουργο οτι δεν μπορει να συνομιλει με τους ισους του, αλλα με τους υπαλληλους της (τι ξεφτιλα).

Ας δρεψουν λοιπον τωρα οι κ.κ. Μπ(αρ)οζο, Ρεν, Νταισελμπλουμ κλπ ηγετισκοι και τα τσιρακια που τους χειροκροτανε, τις θυελες απο τους ανεμους που εσπειραν. Γιατι μπορει η δικη μας χωρα να μην εχει (μεχρι στιγμης) το κουραγιο να αντισταθει, αλλα να ειστε βεβαιος οτι οι πολιτες αλλων χωρων που δεν χρωστανε καμμιας Μιχαλους, βλεπουν τι συμβαινει σε εμας και τον υπολοιπο Νοτο και καταλαβαινουν (στην Αγγλια επικειται δημοψηφισμα). Ετσι πολλοι που δεν ειναι ευρωσκεπτικιστες στρεφουν την πλατη σε αυτο το μορφωμα οπως εχει καταντησει και αφηνουν το εδαφος στους πραγματικους ευρωσκεπτικιστες.

Σχολίασε ο/η LCK | 14:46:56, Νοέμβριος 8th, 2013