Γράφει η Καθημερινή τη Κυριακή 29.3.09 με τίτλο "Ενας σταθμός χωρίς άδεια και ρεύμα... - Ρεσιτάλ γραφειοκρατίας":
"Οταν η γραφειοκρατία συναντά την ασυνεννοησία των αρμοδίων, οι οποίοι οχυρώνονται πίσω από την πολυνομία, τότε οι επιβάτες πρέπει να περιμένουν για άγνωστο διάστημα πότε το τρένο θα περάσει.
Μιλάμε για τον σταθμό του Προαστιακού στη Μεταμόρφωση, ο οποίος επρόκειτο να παραδοθεί τον περασμένο Ιανουάριο, ωστόσο η διαφωνία μεταξύ ΔΕΗ και υπηρεσιών της Νομαρχίας ανέτρεψε τις προσδοκίες. Και να φανταστεί κανείς ότι εδώ και ένα χρόνο η εταιρεία (ΕΡΓΟΣΕ) υπέβαλε σχετικό αίτημα στις υπηρεσίες της νομαρχίας για τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας, απαραίτητης για τη λειτουργία του σταθμού. Η νομαρχία, όμως, αποφάνθηκε ότι επειδή ο σταθμός δεν βρίσκεται σε οικοδομικό τετράγωνο (αλλά βρίσκεται επί της Αττικής Οδού) δεν υπάρχουν όροι δόμησης που να τον προσδιορίζουν, με αποτέλεσμα να μην εμπίπτει στη δικαιοδοσία της πολεοδομίας... Στη συνέχεια η ΕΡΓΟΣΕ «αποπειράθηκε» να λάβει άδεια για ηλεκτροδότηση του σταθμού, ωστόσο η ΔΕΗ υποστηρίζει ότι απαιτείται η πολεοδομική άδεια «για να δοθεί ρεύμα». Στο μεταξύ, και μετά χιλίων κόπων και βασάνων, εκδόθηκε σχετική εγκύκλιος από το ΥΠΕΧΩΔΕ, η οποία έδινε «πράσινο φως» για τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας από τις υπηρεσίες της νομαρχίας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η ΕΡΓΟΣΕ αναμένει την πολεοδομική άδεια από μέρα σε μέρα, ωστόσο –γραφειοκρατική αδεία– η τύχη της αγνοείται."
Το πρόβλημα που βρήκε η Νομαρχία θα ήταν ίσως βάσιμο αν ο σταθμός της Μεταμόρφωσης ήταν ο πρώτος που έγινε πάνω στην Αττική Οδό. Όμως, απ' όσο ξέρουμε όλοι (μαζί και η Νομαρχία βέβαια), αυτό δεν συμβαίνει. Συνεπώς, είτε δεν έχουν νομότυπη άδεια όλοι οι άλλοι προγενέστεροι σταθμοί του Προαστιακού και του Μετρό που "δεν βρίσκονται σε οικοδομικό τετράγωνο", είτε τα γρανάζια της πολεοδομίας σκάλωσαν σε αυτό τον νέο σταθμό γιατί δεν λιπάνθηκαν.
Ή μήπως υπάρχει άλλη εξήγηση για την περίεργη ιδιαιτερότητα του σταθμού της Μεταμόρφωσης;
.
23.3.09
Θολές δημοσκοπήσεις
[Επιστολή προς Καθημερινή, 23.3.09 - δημοσιεύτηκε 4.4.09]
Η σφυγμομέτρηση «Ζητείται ευνομούμενη δημοκρατία» που προβάλλετε στο φύλλο σας της 22.3.08 έχει κάποια ‘ψιλά γράμματα’ στο κάτω μέρος της που πιθανότατα πολλοί αναγνώστες δεν θα τα πρόσεξαν. Εκεί διαβάζει κανείς ότι τα συμπεράσματα για την άποψη της «πλειονότητας των πολιτών» βασίζονται σε δείγμα 522 ατόμων από όλη την Ελλάδα που ερωτήθηκαν τηλεφωνικά την Πέμπτη & Παρασκευή 19-20/3/09, με «τυπικό σφάλμα» αποτελεσμάτων +/-4.5%.
Δεν έχω ειδικές γνώσεις στατιστικής, αλλά επιτρέψτε στη ταπεινή μου νόηση να θέσει τα εξής ερωτήματα:
• Είναι άραγε επαρκές δείγμα τα 500 άτομα σε πανελλαδική έκταση (~10 ανά νομό) ώστε να βγάζετε με τόση βεβαιότητα συμπεράσματα για κρίσιμα θέματα της χώρας μας και να τα προβάλλετε με ιδιαίτερη έμφαση και χωρίς επιφύλαξη;
• Η σύνθεση του δείγματος ανά φύλο, ηλικία, εισόδημα, και περιοχή (στοιχεία που δεν αναφέρετε καθόλου) είναι άραγε αντιπροσωπευτική του συνολικού πληθυσμού; Ή μήπως οι 27 ερευνητές σας βρήκαν στα νοικοκυριά που τηλεφώνησαν (άγνωστο ποιες ώρες του εργασίμου διημέρου της έρευνας) πολλούς που δεν δουλεύουν ή δεν σπουδάζουν (π.χ. νοικοκυρές, γέρους, εισοδηματίες), πράγμα που θα σήμαινε ότι τα συμπεράσματα εκφράζουν μόνο ορισμένες κοινωνικές ομάδες;
• Μήπως το τυπικό σφάλμα του +/-4.5% δεν επιτρέπει τόσο στόμφο στην παρουσίαση των συμπερασμάτων και –αντίθετα- επιβάλλει κάποια επιφύλαξη;
Ανάλογα ερωτήματα ισχύουν βέβαια και για τα δεδομένα των σφυγμομετρήσεων του 2006 & 2007 που παρατίθενται για σύγκριση.
Με βάση τις ανωτέρω ασάφειες, υποψιάζομαι ότι η εμφατική δημοσιότητα της συγκεκριμένης έρευνας οφείλεται λιγότερο στην –αμφισβητήσιμη- εγκυρότητά της, και περισσότερο στην επιθυμία σας να προωθήσετε τις ρυθμίσεις για το πανεπιστημιακό άσυλο ή την αστυνομία που πρεσβεύετε οι ίδιοι, ντύνοντας την προσπάθειά σας αυτή με ένα μανδύα ‘λαϊκής βούλησης’ όπως δήθεν αυτή εκφράζεται ‘αντικειμενικά’ από θολές δημοσκοπήσεις των 500 ατόμων.
Επιτρέψτε μου να εκφράσω την άποψη ότι τέτοιες δημοσκοπήσεις επιχειρούν περισσότερο να κατευθύνουν τη κοινή γνώμη παρά να την εκφράσουν, πράγμα που φοβάμαι ότι συμβαίνει κατά κόρο στο ανιαρό μέτρημα κομματικών κουκιών που μας σερβίρεται τελευταία με αύξουσα συχνότητα από μαιτρ της κοινωνικής μηχανικής.
.
Η σφυγμομέτρηση «Ζητείται ευνομούμενη δημοκρατία» που προβάλλετε στο φύλλο σας της 22.3.08 έχει κάποια ‘ψιλά γράμματα’ στο κάτω μέρος της που πιθανότατα πολλοί αναγνώστες δεν θα τα πρόσεξαν. Εκεί διαβάζει κανείς ότι τα συμπεράσματα για την άποψη της «πλειονότητας των πολιτών» βασίζονται σε δείγμα 522 ατόμων από όλη την Ελλάδα που ερωτήθηκαν τηλεφωνικά την Πέμπτη & Παρασκευή 19-20/3/09, με «τυπικό σφάλμα» αποτελεσμάτων +/-4.5%.
Δεν έχω ειδικές γνώσεις στατιστικής, αλλά επιτρέψτε στη ταπεινή μου νόηση να θέσει τα εξής ερωτήματα:
• Είναι άραγε επαρκές δείγμα τα 500 άτομα σε πανελλαδική έκταση (~10 ανά νομό) ώστε να βγάζετε με τόση βεβαιότητα συμπεράσματα για κρίσιμα θέματα της χώρας μας και να τα προβάλλετε με ιδιαίτερη έμφαση και χωρίς επιφύλαξη;
• Η σύνθεση του δείγματος ανά φύλο, ηλικία, εισόδημα, και περιοχή (στοιχεία που δεν αναφέρετε καθόλου) είναι άραγε αντιπροσωπευτική του συνολικού πληθυσμού; Ή μήπως οι 27 ερευνητές σας βρήκαν στα νοικοκυριά που τηλεφώνησαν (άγνωστο ποιες ώρες του εργασίμου διημέρου της έρευνας) πολλούς που δεν δουλεύουν ή δεν σπουδάζουν (π.χ. νοικοκυρές, γέρους, εισοδηματίες), πράγμα που θα σήμαινε ότι τα συμπεράσματα εκφράζουν μόνο ορισμένες κοινωνικές ομάδες;
• Μήπως το τυπικό σφάλμα του +/-4.5% δεν επιτρέπει τόσο στόμφο στην παρουσίαση των συμπερασμάτων και –αντίθετα- επιβάλλει κάποια επιφύλαξη;
Ανάλογα ερωτήματα ισχύουν βέβαια και για τα δεδομένα των σφυγμομετρήσεων του 2006 & 2007 που παρατίθενται για σύγκριση.
Με βάση τις ανωτέρω ασάφειες, υποψιάζομαι ότι η εμφατική δημοσιότητα της συγκεκριμένης έρευνας οφείλεται λιγότερο στην –αμφισβητήσιμη- εγκυρότητά της, και περισσότερο στην επιθυμία σας να προωθήσετε τις ρυθμίσεις για το πανεπιστημιακό άσυλο ή την αστυνομία που πρεσβεύετε οι ίδιοι, ντύνοντας την προσπάθειά σας αυτή με ένα μανδύα ‘λαϊκής βούλησης’ όπως δήθεν αυτή εκφράζεται ‘αντικειμενικά’ από θολές δημοσκοπήσεις των 500 ατόμων.
Επιτρέψτε μου να εκφράσω την άποψη ότι τέτοιες δημοσκοπήσεις επιχειρούν περισσότερο να κατευθύνουν τη κοινή γνώμη παρά να την εκφράσουν, πράγμα που φοβάμαι ότι συμβαίνει κατά κόρο στο ανιαρό μέτρημα κομματικών κουκιών που μας σερβίρεται τελευταία με αύξουσα συχνότητα από μαιτρ της κοινωνικής μηχανικής.
.
17.3.09
Περίεργη κρίση
Ακούμε συνεχώς: «Η πρωτοφανής κρίση ξεκίνησε από τα θαλασσοδάνεια της Αμερικής για αγορά κατοικίας από άτομα που δεν μπορούσαν να τα αποπληρώσουν, με αποτέλεσμα τη βουτιά στις τιμές των ακινήτων και την πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας».
Τώρα διαβάζουμε: «Άνοδος 22% στην κατασκευή νέων κατοικιών στις ΗΠΑ τον Φεβρουάριο».
Παρόμοιες σημερινές ειδήσεις έρχονται και από αλλού -π.χ. «Αύξηση 8,8% στην οικοδομική δραστηριότητα της Ρουμανίας».
Πολύ περίεργη αυτή η κρίση…
.
Τώρα διαβάζουμε: «Άνοδος 22% στην κατασκευή νέων κατοικιών στις ΗΠΑ τον Φεβρουάριο».
Παρόμοιες σημερινές ειδήσεις έρχονται και από αλλού -π.χ. «Αύξηση 8,8% στην οικοδομική δραστηριότητα της Ρουμανίας».
Πολύ περίεργη αυτή η κρίση…
.
15.3.09
Αφελές ερώτημα 1
Τώρα που μας λένε ότι η πίτα σταματά να μεγαλώνει, μήπως είναι καιρός να σκεφτούμε το πώς μοιράζεται;
9.3.09
Ολυμπιακή < Β747
Διαβάζω ότι η MIG εξαγόρασε την Ολυμπιακή -ή ακριβέστερα «το πτητικό έργο, την τεχνική βάση, την Πάνθεον και την επίγεια εξυπηρέτηση», ότι και να σημαίνουν αυτά στην ουσία.
Αυτό είναι καλό, γιατί με τις αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις των τελευταίων 10ετιών καταφέραμε ως γνωστόν να αποφύγουμε την οικονομική κρίση!
Ωστόσο αδυνατώ να καταλάβω κάτι: «Η προσφορά της MIG θα αποφέρει στα κρατικά ταμεία 177.2 εκατ. ευρώ» γράφουν οι εφημερίδες.
Διαβάζω και στην ιστοσελίδα της Boeing ότι ένα καινούργιο Boeing 747 έχει τιμή 185-210 εκατ. ευρώ.
Αν ο στόχος της κυβέρνησης ήταν η ένεση 177 εκατ. ευρώ, γιατί δεν πούλαγε ένα-δύο Jumbo αντί για ολόκληρη την εταιρία;
Πραγματικά, φαίνεται ότι η MIG πέτυχε κελεπούρι (δεν εννοώ την Ολυμπιακή αλλά τους αρμόδιους για το ξεπούλημα της κοινής περιουσίας μας).
Αυτό είναι καλό, γιατί με τις αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις των τελευταίων 10ετιών καταφέραμε ως γνωστόν να αποφύγουμε την οικονομική κρίση!
Ωστόσο αδυνατώ να καταλάβω κάτι: «Η προσφορά της MIG θα αποφέρει στα κρατικά ταμεία 177.2 εκατ. ευρώ» γράφουν οι εφημερίδες.
Διαβάζω και στην ιστοσελίδα της Boeing ότι ένα καινούργιο Boeing 747 έχει τιμή 185-210 εκατ. ευρώ.
Αν ο στόχος της κυβέρνησης ήταν η ένεση 177 εκατ. ευρώ, γιατί δεν πούλαγε ένα-δύο Jumbo αντί για ολόκληρη την εταιρία;
Πραγματικά, φαίνεται ότι η MIG πέτυχε κελεπούρι (δεν εννοώ την Ολυμπιακή αλλά τους αρμόδιους για το ξεπούλημα της κοινής περιουσίας μας).
6.3.09
Πράσινα χάπια ή δίαιτα;
[επιστολή προς το Ενημερωτικό Δελτίο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας -δημοσιεύτηκε στο τεύχος 2526 με τίτλο "Ας μην πλανώμεθα"]
Διάβασα με δυσφορία στις Επιστολές του ΕΔ 2523 την -προσβλητική όσο και αβάσιμη- επίθεση του κ. Σ. Λουμάκη κατά του κ. Σ. Γαλιγάλη. Αφορμή αυτής της ξέφρενης επίθεσης ήταν η αμφισβήτηση που εξέφρασε ο κ. Γαλιγάλης στο ΕΔ 2519 για το κατά πόσο οι ΑΠΕ μπορούν μακροπρόθεσμα να λύσουν το πρόβλημα της αύξουσας ζήτησης ενέργειας σε συνδυασμό με τα περιβαλλοντικά δεδομένα του πλανήτη.
Χωρίς να θέλω να κάνω τον δικηγόρο του κ. Γαλιγάλη (τον οποίο γνωρίζω μόνο από το κείμενό του στο ΕΔ), αλλά για να υπογραμμίσω μια διαδεδομένη πλάνη –που προφανώς υιοθετεί και ο κ. Λουμάκης- θέλω να επισημάνω το εξής:
Η ζήτηση ηλεκτρισμού στη χώρα μας αυξάνεται μεταπολεμικά με ρυθμό ~4% ετησίως (βλέπε στατιστικά στοιχεία ΔΕΗ). Ταυτόχρονα αυξάνεται και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, αλλά και η κατανάλωση ενέργειας ανά μονάδα ΑΕΠ (βλέπε στοιχεία Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας / Eurostat). Τέτοιες αυξητικές τάσεις –στη ζήτηση ενέργειας όπως και σε άλλους ‘αναπτυξιακούς’ δείκτες- θα συνεχίζονται μέχρις ότου συνειδητοποιήσουμε την ανέφικτη ουτοπία της αέναης καταναλωτικής ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι, αν ακούσουμε τον κ. Λουμάκη και περιφρονήσουμε ως «ανέκδοτο» τις απόψεις σαν αυτές του κ. Γαλιγάλη, μετά από 17 χρόνια θα χρειαζόμαστε διπλάσια παραγωγή ηλεκτρισμού από σήμερα, μετά από 34 χρόνια τετραπλάσια, και πάει λέγοντας –μέχρι να μας πει η φύση ‘στοπ’.
Σίγουρα η μετάβαση από τον λιγνίτη και το πετρέλαιο στις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά είναι εντελώς επιβεβλημένη. Ωστόσο δεν νομίζω ότι θα πρέπει να αδιαφορήσουμε για τη διαφαινόμενη προοπτική να ζούμε ανάμεσα σε ηλεκτρικούς σταθμούς μετά από λίγες δεκαετίες. Και δεν νομίζω ότι έχει πρωτεύουσα σημασία το αν αυτοί οι σταθμοί θα βασίζονται στις ΑΠΕ ή όχι.
Παρά τον κίνδυνο να κατηγορήσει κι εμένα ο κ. Λουμάκης για «αριστερά ανακλαστικά σε οτιδήποτε προτείνουν οι Αμερικανοί» με «μολυσμένο» «αρνητισμό» που «προσβάλλει τη νοημοσύνη των μηχανικών», τολμώ να αντιταχθώ όχι μόνο στο αυτο-προσβλητικό ύφος του αλλά και στην άποψή του ότι μπορούμε να καταπολεμήσουμε την αναπτυξιακή ‘παχυσαρκία’ μόνο με ‘πράσινα’ χάπια –ή και ‘πυρηνικά’- χωρίς απολύτως καμία ‘δίαιτα’ στη μυωπική απληστία μας.
Διάβασα με δυσφορία στις Επιστολές του ΕΔ 2523 την -προσβλητική όσο και αβάσιμη- επίθεση του κ. Σ. Λουμάκη κατά του κ. Σ. Γαλιγάλη. Αφορμή αυτής της ξέφρενης επίθεσης ήταν η αμφισβήτηση που εξέφρασε ο κ. Γαλιγάλης στο ΕΔ 2519 για το κατά πόσο οι ΑΠΕ μπορούν μακροπρόθεσμα να λύσουν το πρόβλημα της αύξουσας ζήτησης ενέργειας σε συνδυασμό με τα περιβαλλοντικά δεδομένα του πλανήτη.
Χωρίς να θέλω να κάνω τον δικηγόρο του κ. Γαλιγάλη (τον οποίο γνωρίζω μόνο από το κείμενό του στο ΕΔ), αλλά για να υπογραμμίσω μια διαδεδομένη πλάνη –που προφανώς υιοθετεί και ο κ. Λουμάκης- θέλω να επισημάνω το εξής:
Η ζήτηση ηλεκτρισμού στη χώρα μας αυξάνεται μεταπολεμικά με ρυθμό ~4% ετησίως (βλέπε στατιστικά στοιχεία ΔΕΗ). Ταυτόχρονα αυξάνεται και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, αλλά και η κατανάλωση ενέργειας ανά μονάδα ΑΕΠ (βλέπε στοιχεία Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας / Eurostat). Τέτοιες αυξητικές τάσεις –στη ζήτηση ενέργειας όπως και σε άλλους ‘αναπτυξιακούς’ δείκτες- θα συνεχίζονται μέχρις ότου συνειδητοποιήσουμε την ανέφικτη ουτοπία της αέναης καταναλωτικής ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι, αν ακούσουμε τον κ. Λουμάκη και περιφρονήσουμε ως «ανέκδοτο» τις απόψεις σαν αυτές του κ. Γαλιγάλη, μετά από 17 χρόνια θα χρειαζόμαστε διπλάσια παραγωγή ηλεκτρισμού από σήμερα, μετά από 34 χρόνια τετραπλάσια, και πάει λέγοντας –μέχρι να μας πει η φύση ‘στοπ’.
Σίγουρα η μετάβαση από τον λιγνίτη και το πετρέλαιο στις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά είναι εντελώς επιβεβλημένη. Ωστόσο δεν νομίζω ότι θα πρέπει να αδιαφορήσουμε για τη διαφαινόμενη προοπτική να ζούμε ανάμεσα σε ηλεκτρικούς σταθμούς μετά από λίγες δεκαετίες. Και δεν νομίζω ότι έχει πρωτεύουσα σημασία το αν αυτοί οι σταθμοί θα βασίζονται στις ΑΠΕ ή όχι.
Παρά τον κίνδυνο να κατηγορήσει κι εμένα ο κ. Λουμάκης για «αριστερά ανακλαστικά σε οτιδήποτε προτείνουν οι Αμερικανοί» με «μολυσμένο» «αρνητισμό» που «προσβάλλει τη νοημοσύνη των μηχανικών», τολμώ να αντιταχθώ όχι μόνο στο αυτο-προσβλητικό ύφος του αλλά και στην άποψή του ότι μπορούμε να καταπολεμήσουμε την αναπτυξιακή ‘παχυσαρκία’ μόνο με ‘πράσινα’ χάπια –ή και ‘πυρηνικά’- χωρίς απολύτως καμία ‘δίαιτα’ στη μυωπική απληστία μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)