Το διπλό όχι

[Σχόλιο στην Ελευθεροτυπία 4.7.10]

Η αντίφαση του «Όχι στα παλιά, όχι και στα νέα κόμματα», έχει ίσως μια αξιοπρόσεκτη εξήγηση: Πρόκειται για αποστροφή προς το σύστημα της κομματοκρατίας, όπου οργανωμένες ομάδες κυνηγούν την εξουσία με γνώμονα το στενό συμφέρον των μελών τους.

Η εκλογή του Άλφα κατσικοκλέφτη και του Βήτα λοβοτομημένου μόνο και μόνο γιατί έτυχε να είναι υποψήφιοι του κόμματος, δείχνει ότι για να επιβιώσει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία χρειάζεται μια ριζική ανακαίνιση στον τρόπο επιλογής αντιπροσώπων, χωρίς τον ζουρλομανδύα των κομμάτων που χειραγωγούν τους δήθεν εκπροσώπους του λαού.

Η επιλογή βουλευτών και άλλων αξιωματούχων με ΚΛΗΡΟ αντί για ψήφο ήταν μια βασική πρακτική της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, όπως επίσης η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗΣ για δεύτερη φορά. Μήπως κάτι τέτοιο θα ήταν μια λύση αναγέννησης και προστασίας του δημοκρατικού συστήματος, το οποίο στην πράξη έχει καταντήσει μια πονηρή μάσκα του ολιγαρχισμού?
.