Για τη ΔΕΗ (ξανά) *

Πριν 10 ημέρες ανέβασα μια Αντιλογία με τίτλο "Γιατί θα ακριβύνει το ρεύμα" σχολιάζοντας 6 λόγους ανατίμησης που αναφέρει δημοσίευμα της Καθημερινής. 
Πάνω στο θέμα, ζήτησα την άποψη του φίλου Άγι Παπαδόπουλου, Καθηγητή στον Ενεργειακό Τομέα του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών ΑΠΘ.
Να τι είχε τη καλοσύνη να μου απαντήσει:


Αγαπητέ Θάνο,

σε σχέση με τα όσα επισημαίνεις με αφορμή το δημοσίευμα της Καθημερινής (19.12.12) για τους λόγους που οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση των τιμολογίων ρεύματος θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:

"Θα βγούμε στις αγορές το 2011"

Μια αναδρομή στο παρελθόν για να μη ξεχνάμε την αξιοπιστία των παραμυθάδων που μας φορτώνουν στον σβέρκο και κάθε τόσο μοιράζουν τζάμπα "θα" στους τηλεθεατές.
Εδώ πρόκειται για τις προβλέψεις του ξεχασμένου εκλεκτού της Καθημερινής που μερικοί λοβοτομημένοι είχαν πειστεί να βλέπουν σαν Μεσσία.
Το ότι τότε που έκανε αυτές τις προβλέψεις ήταν "σύμβουλος του Πρωθυπουργού" εξηγεί τα στραβά που έγιναν αμέσως μετά.

Το μαύρο σενάριο *

Σχόλιο αναγνώστη άρθρου της Καθημερινής 28.12.2012:

Το σχέδιο εναντίον του Ελληνισμού είχε ως στόχο την υποδούλωση της Ελλάδας και τη δήμευση του Εθνικού και ιδιωτικού της πλούτου.
• Υπήρξε υποχρέωση (διαταγή;;;) του Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί το 2009 για να ανοίξει ο δρόμος στον υποσχόμενο πολλά στον λαό («λεφτά υπάρχουν κτλ) Παπανδρέου.
• Είχαμε στη συνέχεια εσκεμμένη καταστροφή από τον Παπανδρέου της δανειοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας.

Υποταγή *

Άρθρο του Δημήτρη Δανίκα στο Βήμα 28.12.2012:


Τίποτα δεν άλλαξε. Επί της ουσίας εννοώ. Παράδειγμα η φοροδιαφυγή. Απροσμέτρητη και ασύλληπτη όπως πριν. Παράδειγμα οι λίστες. Ακόμα τις ψάχνουν. Ακόμα τις μελετούν. Ακόμα τις ερευνούν. Ακόμα τις λοξοκοιτούν. Παράδειγμα η αξιοκρατία.

 Όπως με τα αφεντικά των ΔΟΥ. Όπου αντί οι κυβερνώντες να ακολουθήσουν τις νόμιμες διαδικασίες και να τοποθετήσουν τους καλύτερους, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Όπως στο παρελθόν. Μοίρασαν τα ιμάτια ανάλογα με το εκλογικά ποσοστά των τριών κυβερνητικών κομμάτων. Η μερίδα του λέοντος στη ΝΔ, ο Βενιζέλος τα υπόλοιπα και ο κυρ Φώτης τα υπόλοιπα από τα υπόλοιπα. Περίφημα

Παράδειγμα η πολυνομία. Παράδειγμα η ατελείωτη γραφειοκρατία. Παράδειγμα το άνοιγμα των επαγγελμάτων. Μερικά ημίκλειστα, τα περισσότερα θεόκλειστα. Η αλλαγή με την γνωστή συνταγή. Ξαφρίζω τα πορτοφόλια των σκληρά εργαζόμενων πολιτών. Αυξάνω άμεσους και έμμεσους φόρους και πυροβολώ την χαριστική βολή στις συντάξεις. Αυτά έγιναν. Όλα τ άλλα, τα μεταρρυθμιστικά και ευρωπαϊκά μια άλλη φορά!

Οι κακές συνέπειες του ανταγωνισμού *

Ανάρτηση του Ν. P. στο blog e-cynical 26.5.2011:


Με αφορμή την πρόσφατη ανάρτηση της Cynical «Τα δώρα των ιδιωτικοποιήσεων» (23/5/2011), ήθελα να πω συμπληρωματικά μερικά πράγματα:

Το θεωρητικό μέρος. Οι φοιτητές στις οικονομικές σχολές μαθαίνουν ότι οι αγορές διατάσσονται ως εξής: Η κοινωνικά ωφελιμότερη αγορά είναι ο ελεύθερος ανταγωνισμός: Παράγονται οι μεγαλύτερες ποσότητες κάποιου αγαθού ή υπηρεσίας και διατίθενται στη χαμηλότερη τιμή ανά μονάδα. Η δυσμενέστερη αγορά είναι το μονοπώλιο: παράγονται οι μικρότερες ποσότητες κάποιου αγαθού ή υπηρεσίας και διατίθενται στην υψηλότερη τιμή ανά μονάδα. Το ολιγοπώλιο είναι και από τις δύο απόψεις, (ποσότητα – τιμή), κάπου στη μέση. Αν μάλιστα υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των ανταγωνιστών μιλάμε για καρτέλ και σχεδόν εξομοιώνεται με μονοπώλιο, ενώ αν δεν υπάρχει καμία συνεννόηση φτάνουμε περίπου στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Άρα, με βάση τα παραπάνω, ο καθένας νομιμοποιείται να βγαίνει και να λέει ότι μας συμφέρει ο ανταγωνισμός. ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΟΧΗ!, (αυτό δεν λέγεται στους φοιτητές), η βασική υπόθεση για να φτάσουμε στα πιο πάνω συμπεράσματα, είναι ότι ο κάθε παραγωγός μεγιστοποιεί τα κέρδη του. Αν ένα μονοπώλιο δεν στοχεύει σε μεγιστοποίηση των κερδών του, και τέτοιο είναι ένα κρατικό μονοπώλιο, μια επιχείρηση κοινής ωφέλειας, κλπ, δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να φτάσουμε στα πιο πάνω συμπεράσματα. Ίσα – ίσα, επειδή ένα μονοπώλιο έχει οικονομίες κλίμακας που δεν μπορούν να τις φτάσουν 2 – 3 ανταγωνιστές που μοιράζονται την αγορά, τότε ένα τέτοιο μη – κερδοσκοπικό μονοπώλιο είναι η βέλτιστη κοινωνικά λύση. Από εδώ και πέρα μπορούν να επιστρατευτούν άλλου τύπου επιχειρήματα εναντίον ενός κρατικού μονοπωλίου σχετικά με γραφειοκρατία, έλλειψη κινήτρων κλπ, αλλά πάντως να ξεκαθαρίσουμε ότι τα συμπεράσματα της θεωρητικής ανάλυσης των αγορών καταρρέουν

Ο σαδιστής, ο παράφρων και ο ψυχασθενής *

Του Γιάννη Ιωάννου

Από το blog Cynical, 6.12.2012:


Δεν σβήστηκε από τη μνήμη μου, παρά τα χρόνια που πέρασαν, μια σκηνή από ταινία ασπρόμαυρη, που δεν θυμάμαι καν τ’ όνομά της κι ούτε τίποτα άλλο απ’ αυτήν, παρά μονάχα το τρομαγμένο πρόσωπο κάποιου μέσα σ’ ένα δωμάτιο κελί, οι σιδερένιοι τοίχοι του οποίου αργά αλλά σταθερά μετακινούνταν ο ένας απέναντι στον άλλον, με στόχο να τον συνθλίψουν. Αν ήταν να συγκρίνω τεχνικές και τεχνάσματα βασανισμού ανθρώπων στη διάρκεια των αιώνων, αυτό θα το τοποθετούσα στα 10 καλύτερα. Άλλο να σε παίρνει ο χάρος με μιάς κι άλλο να σε πλησιάζει βήμα-βήμα και κατά μέτωπο.

Μετά, στην ίδια ταινία ή μπορεί κι αλλού, ήταν εκείνος ο τύπος που τού ‘χαν κλειδώσει στο πρόσωπο μια σιδερένια μάσκα, κι απ’ ότι θυμάμαι, δεν θα ‘ταν μακριά η στιγμή που τα γένια καθώς θα μεγάλωναν πυκνά, θα τον τύλιγαν και θα τον έπνιγαν. Μπορεί να ξέχασα πολλά από την υπόθεση, αλλά η γεύση του τρόμου, κάπως ξεθυμασμένη είν’ αλήθεια από τον καιρό, δεν μ’ εγκατέλειψε. Φωλιασμένη κάπου και σε ύπνωση, ήταν η ώρα της φαίνεται να ξαναζωντανέψει.

Τα μαγικά οικονομικά των Δαναΐδων

Παραλλαγή του πίνακα 'Δαναΐδες' του John William Waterhouse, από εδώ.

Σύμφωνα με τον επίσημο κρατικό προϋπολογισμό, το δημόσιο χρέος ήταν 261 δισ. το 2008.
Στο διάστημα 2009-11 πληρώσαμε 119 δισ. σε "δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους".
Ωστόσο το χρέος, αντί να μειωθεί κατά 119 ή έστω κατά 9 δισ., αυξήθηκε κατά 95 φτάνοντας τα 356 δισ. το 2011. Με άλλα λόγια, μέσα σε 3 χρόνια χρεωθήκαμε 119 + 95 = 214 δισ.

Αν το δούμε σε ποσοστά, μέσα σε 3 χρόνια πληρώσαμε σχεδόν το μισό (46%) όσων χρωστούσαμε το 2008, όμως όχι μόνο δεν μειώθηκε το χρέος αλλά αντίθετα αυξήθηκε κατά 36%.
Σαν να λέμε, όσο οι Δαναΐδες ρίχνουν νερό στο πιθάρι, τόσο μεγαλώνουν οι τρύπες του!

Δηλώνω αδαής προς τις οικονομολογικές ταχυδακτυλουργίες.
Αλλά νομίζω ότι εδώ η αριθμητική είναι ξεκάθαρη.
Το ίδιο είναι και η διαπίστωση: Όσο περισσότερα πληρώνουμε, τόσο περισσότερα χρωστάμε!
Μήπως κάποιος γνώστης μπορεί να δώσει μια εξήγηση?


_______________________________________________

Ο πίνακας δείχνει τις ετήσιες δαπάνες για τοκοχρεολύσια και το ύψος του χρέους σε δισ., με βάση στοιχεία από τους επίσημους κρατικούς προϋπολογισμούς.

	Τοκοχρεολύσια	Χρέος
	[1]	[2]
2008		261
2009	41	300
2010	33	330
2011	45	356
Πληρωμές:	119
Άνοδος	χρέους:	95

Πού πήγαν τα λεφτά για τα δάση; *

Μια 'μικρή' είδηση από τη Καθημερινή 21.12.2012:


Πού πήγαν τα λεφτά για τα δάση;
Η δικογραφία για τη σύννομη ή μη διάθεση των 102 εκατ. ευρώ έχει «κολλήσει» από το 2010
Του Γιάννη Ελαφρού 

Χωρούν 102 εκατομμύρια ευρώ σε ένα συρτάρι της Βουλής; Χωρούν τα δάση της χώρας σε ένα σκονισμένο ντουλάπι του Κοινοβουλίου; Είναι άραγε πολυτέλεια η γνώση για το τι απέγιναν 102 εκατομμύρια ευρώ, που προορίζονταν για την προστασία των δασών και κατέληξαν αλλού; Δεν μας ενδιαφέρει η αναζήτηση -εάν υπάρχουν- των ευθυνών των αρμόδιων υπουργών; Δεν γνωρίζουμε πώς απαντούν στα ερωτήματα αυτά όσοι διετέλεσαν πρόεδροι της Βουλής ή απλοί βουλευτές τα τελευταία δύο (δραματικά είναι αλήθεια) χρόνια. Το σίγουρο είναι πως από τις 17 Δεκεμβρίου 2010, όταν διαβιβάστηκε στη Βουλή σχετικό έγγραφο της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για τη διερεύνηση της υπόθεσης της μη σύννομης διάθεσης των κονδυλίων του Ειδικού Φορέα Δασών, δεν έχει γίνει τίποτε!

Χύμα *

Ερωτήματα και προτροπές από το blog Καρτέσιος 8.12.2012:

ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΡΕ ΚΡΑΤΟΣ!

Δηλαδή πόσο έξυπνοι είναι οι μηχανισμοί σου, ρε Κράτος, που θέλουν να με βάλουν να πλακωθώ με τους φαρμακοποιούς επειδή μου ζητάνε να πληρώσω τα φάρμακά μου; Πλήρωσα ποτέ ασφαλιστικές εισφορές στο φαρμακοποιό; Τίποτα δε μου χρωστάει εκείνος. Εσύ μου τα χρωστάς, Κράτος απατεώνα.

Πόσο έξυπνο είσαι, ρε Κράτος, που βάζεις τους μηχανισμούς σου να με πείσουν ότι «Κράτος είμαστε όλοι»; Εγώ είμαι πολίτης. Εσύ έχεις υποχρέωση να με υπηρετείς. Εγώ σε πληρώνω χρόνια ολόκληρα. Κι εσύ με κλέβεις χρόνια ολόκληρα. Αν είναι να μπει κάποιος φυλακή επειδή χρωστάει στον άλλον, είσαι εσύ κι όχι εγώ. Δεν είσαι ανώνυμο κράτος. Έχεις το πρόσωπο του κάθε κόμματος που υποσχέθηκε να με υπηρετεί και το ονοματεπώνυμο του κάθε πρωθυπουργού.

Τιτανικός και Μπάουντι *

Ένα άρθρο του Άγι Μ. Παπαδόπουλου, Καθηγητή Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ, στον Αγγελιοφόρο 3.11.2012:


Η ανταρσία του «Τιτανικού» και το ναυάγιο του Μπάουντι

Το καράβι έχει πάψει από καιρό να κινείται και το αμπάρι πλημμυρίζει γρηγορότερα απ’ ό,τι οι αντλίες διώχνουν τα νερά. Αυτό, όμως, δεν απασχολεί τους αξιωματικούς του πλοίου. Ο καπετάνιος δήλωσε ότι χάραξε πορεία και θα την κρατήσει ό,τι κι αν συμβεί, μια που αυτός έχει την ευθύνη του πλοίου κι έχει και την Παναγία μαζί του.

Ο αρχιθαλαμηπόλος κι ο πρώτος μηχανικός διαπληκτίζονται και προσπαθούν να πείσουν τους θαλαμηπόλους και τους μηχανικούς να κάνουν το καθήκον τους, αντί να κρυφοκοιτούν τις σωσίβιες λέμβους. Πάντως, όλοι μαζί προσπαθούν να καθησυχάσουν τους επιβάτες ότι το καράβι είναι ασφαλές. Ο νεαρός ύπαρχος προσπαθεί να πείσει τους επιβάτες ότι ήρθε η ώρα να αναλάβει τη διοίκηση του πλοίου, με μια ομάδα αξιωματικών, υπαξιωματικών και ναυτών, αλλά μες στην ομάδα υπάρχουν διαφωνίες για το αν θα πρέπει να περιμένουν την αλλαγή βάρδιας.

Ο νέος κόσμος των σφουγγοκωλάριων *

Για την πλέμπα που πήραν τα μυαλά της αέρα, έφτασε η ώρα να μάθει την αλήθεια και να επιστρέψει στο μαντρί της! Ο εκλεκτός δημοσιογράφος Κώστας Ιορδανίδης, στο άρθρο του στη Καθημερινή 20.12.2012 διαλύει τους ξεφτισμένους μύθους περί ισότητας, δημοκρατίας κ.λπ. κ.λπ. που μας οδήγησαν σε ανεπίτρεπτη αυθάδεια προς τους εξοχότατους άρχοντές μας. Δηλώνει ξεκάθαρα ότι τέλειωσαν οι ψευδαισθήσεις και καλεί το υπηρετικό προσωπικό να επιστρέψει στις θέσεις που του αρμόζουν -αρκετά παίξαμε τους φιλελεύθερους και "δεν πρόκειται να υπάρξει επιστροφή στην προτεραία κατάσταση πραγμάτων". 

Απολαύστε την άποψη των Καθημερινών σφουγγοκωλάριων που νοσταλγούν τον κόσμο του Μπατίστα και των Ντυβαλιέ -και μας το πετάνε χωρίς προσχήματα πλέον:



Ο νέος κόσμος

Η εκταμίευση του νέου δανείου δημιούργησε αισιοδοξία. Η μετάθεση των νέων περικοπών, που βάσει του προγράμματος λιτότητος έπρεπε να επιβληθούν ήδη σε μισθωτούς του Δημοσίου και σε συνταξιούχους, δημιουργεί μία ψευδαίσθηση ευημερίας για την περίοδο των εορτών. Εχει η κυβέρνηση λόγους κοινωνικούς να ενθαρρύνει τη φυγή από μία σκληρότατη πραγματικότητα. Η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας κατά έξι βαθμίδες από τον οίκο Standard & Poor’s προσέδωσε «αντικειμενική» διάσταση στις εκτιμήσεις των κυβερνητικών παραγόντων.

Φτωχοί και Πλούσιοι *

Μια παράγραφος από το άρθρο "Φ = Π επί {(100-x)/x} ή Φτωχοί και Πλούσιοι" του Κωνσταντίνου Πουλή στο The Press Project 13.12.2012:

Μ' όλη την πολυπλοκότητα της κατάστασης όμως, θαρρώ πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε έναν πολιτικό πυρήνα κατανοητό: η κυβέρνηση θα χρειαστεί να βρει λεφτά, και τα λεφτά ή που θα τα πάρει από τους πλούσιους ή που θα τα πάρει από τους φτωχούς.
Δηλαδή το πολιτικό δίλημμα είναι αν τα χρήματα που λείπουν θα βρεθούν από τη γιαγιά που πρέπει να διαλέξει αν θα αγοράσει φάρμακα ή φαγητό, γιατί δεν φτάνουν και για τα δύο, ή από κάποιον που του περισσεύουν.
Η αφρισμένη παρλάτα Βενιζέλου για τη λίστα Λαγκάρντ στο MEGA έδειξε ότι η πολιτική μας τάξη δεν είναι διατεθειμένη να ζητήσει τίποτα από τους χρηματοδότες της.
Αυτό που συμβόλισε εκείνη η τόσο κωμικοτραγική στιγμή του δημόσιου βίου μας είναι ότι οι ίδιοι που μας κουνάνε το δάχτυλο να σοβαρευτούμε, κάνουν τα κορόιδα όταν πρόκειται για τα αφεντικά τους.
Η λίστα Λαγκάρντ συμβόλισε κάτι σαν τους φόρους των εφοπλιστών, σαν τις άδειες των καναλιών, σαν τα χαράτσια που πληρώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες: μία υπενθύμιση της αδικίας.
Η σοβαρότητα που μας ζητούν είναι τράβηγμα του αυτιού για τους αδύναμους, για τους ισχυρούς έχει μεγάλη πλάκα το θέμα, κάπου θα μαζεύονται και θα ξεκαρδίζονται στα γέλια.

Γιατί θα ακριβύνει το ρεύμα

Διάβασα στη Καθημερινή 19.12.2012 ένα άρθρο με τίτλο "Εξι λόγοι που οδηγούν σε κατακόρυφη αύξηση τα τιμολόγια ρεύματος" που επιχειρεί να δικαιολογήσει την επικείμενη άνοδο της τιμής του ρεύματος. Το υπογράφει η Xρύσα Λιάγγου που μοιάζει να είναι εκπρόσωπος τύπου της ΔΕΗ ή των επίδοξων αγοραστών της, οι οποίοι μας βλέπουν φυσικά σαν πρόβατα για άρμεγμα -κατά προτίμηση εκούσιο για λόγους κοσμιότητας αλλά και δημόσιας τάξης. Διαβάζοντας εντυπωσιάστηκα από τα επιχειρήματα της καλής δημοσιογράφου, γι' αυτό μεταφέρω εδώ ορισμένες σκέψεις μου πάνω στους "εξι λόγους" που παραθέτει το άρθρο [μαζί με ορισμένα σχόλιά μου με μπλε χρώμα]:

Ευρώ και μεγάλες ιδέες [2002] *

Ευρώ και μεγάλες ιδέες
Στόχος η οικονομική σταθερότητα με τη συμμετοχή στην ΟΝΕ

Ένα διορατικό άρθρο του Παναγιώτη Ήφαιστου που δημοσιεύτηκε πριν 13 χρόνια στα Νέα 22.1.2002:


Σύμφωνα με τις διακηρύξεις όλων σχεδόν των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης, η συμμετοχή στην ΟΝΕ έχει ως κύριους σκοπούς το ισχυρό κράτος, την οικονομική - νομισματική σταθερότητα, τη βελτίωση της οικονομικής και θεσμικής ανταγωνιστικότητας των κρατών - μελών, την ενίσχυση των εθνικών εξωτερικών πολιτικών απέναντι σε αντιπάλους και την εμπέδωση της καθεστωτικής σταθερότητας. Όντως, πρόκειται για μια ορθολογική και ρεαλιστική οριοθέτηση των σκοπών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Πιο συγκεκριμένα, υπό συνθήκες διακρατικής ισοτιμίας και στο πλαίσιο μιας αμοιβαίας επωφελούς, εμποροοικονομικής συνεργασίας, τα κυρίαρχα έθνη - κράτη της Ε.Ε. δημιούργησαν κοινούς θεσμούς και άλλες ρυθμίσεις που εξυπηρετούν τα εθνικά τους συμφέροντα. Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει σοβαρά το γεγονός πως η εμπορική, νομισματική και θεσμική συνεργασία των τελευταίων δεκαετιών συμβάλλει στη διακρατική σταθερότητα της ευρωπαϊκής ηπείρου ή πως ενισχύει τα έθνη - κράτη που συμμετέχουν! Όμως, είναι άλλο πράγμα η διακρατική σταθερότητα απόρροια των κοινών επιτευγμάτων στους ωφελιμιστικούς τομείς και άλλο πράγμα η κοινωνικοπολιτική ένωση των λαών, η εξομοίωση των ηθικοκανονιστικών τους δομών και η ανατροπή των κεκτημένων του εθνικού - κρατικού γίγνεσθαι. Όποιος πολιτικός ηγέτης ή στοχαστής δεν κατανοεί αυτή τη διαφορά, κινείται σε ολισθηρό έδαφος: Τα ωφελιμιστικά συμφέροντα, όταν δεν συνοδεύονται από ισχυρές ηθικοκανονιστικές παραδοχές και όταν δεν θεμελιώνονται σε ισχυρούς κοινωνικούς ελέγχους και εξισορροπήσεις εύκολα μπορούν να γίνουν «θρύψαλα».

"Εγώ" και "εμείς" *

Ένα άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στη Καθημερινή 16.12.2012 που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον: 


O χαμένος πολιτισμός του «δημοσίου συμφέροντος»

Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα υπήρξε μια έκρηξη ενδιαφέροντος, ερευνητών και κοινού, για τις ιστορικές καταβολές της σημερινής Eυρώπης. Aφορμή πρέπει να ήταν οι προσπάθειες της ευρωπαϊκής ενοποίησης: Tο όραμα να οικοδομηθεί μια Eυρώπη ενωμένη, ύστερα από τόσους αιώνες πολυαίμακτων συρράξεων και με νωπή τη φρίκη δύο ενδοευρωπαϊκών πολέμων που έγιναν παγκόσμιοι βυθίζοντας την ανθρωπότητα σε απερίγραπτη θηριωδία.

Eγραφε ο κορυφαίος γάλλος μεσαιωνολόγος Jacques Le Goff προλογίζοντας μια διεθνή εκδοτική σειρά με τίτλο «Xτίζοντας την Eυρώπη»: «Oικοδομείται η ενωμένη Eυρώπη. Eίναι μια μεγάλη ελπίδα. Δεν θα πραγματωθεί το όραμα, αν αγνοήσουμε την Iστορία. Mια Eυρώπη χωρίς την ιστορία της θα ήταν ορφανή και δυστυχισμένη. Γιατί το σήμερα έρχεται από το χθες και το αύριο βγαίνει από το παρελθόν. Eνα παρελθόν που δεν πρέπει να παραλύει το παρόν, αλλά να το βοηθάει να είναι διαφορετικό, με πιστότητα στις καταβολές του, και καινούργιο, επειδή σαρκώνει την πρόοδο».

Οι δούλοι ζουν ανάμεσά μας

Οι δούλοι ζουν ανάμεσά μας, γνωρίζουν γραφή, και ενίοτε γράφουν και σχόλια στις εφημερίδες. Ένα παράδειγμα από τη Καθημερινή 12.12.2012:

Καλύτερα να εξευτελίζομαι παρά να απολύομαι.
Σχολίασε ο/η κώστας | 14:53:10, Δεκέμβριος 12th, 2012

H αμετανοησία είναι αυτοχειρία *

Εκρηκτικό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στη Καθημερινή 9.12.2012:

Kάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, ο κίνδυνος του χάους μεγαλώνει. Πριν από τρία χρόνια οι δυνατότητες να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τα εγκλήματα της κομματοκρατίας ήταν πολλές και άμεσα διαχειρίσιμες, πριν από δύο χρόνια αρκετές, πριν από ένα χρόνο ελάχιστες αλλά υπαρκτές. Σήμερα στον ορίζοντα δεν υπάρχει σημάδι ελπίδας.

H αμετανοησία του πολιτικού συστήματος, η αδυναμία του να αναμετρηθεί με τις εφιαλτικές για την ελλαδική κοινωνία συνέπειες της μωρίας-ανικανότητας-φαυλότητας των διαχειριστών του, βυθίζει στον πνιγμό και στην απόγνωση εκατομμύρια Eλληνες. Kάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, επιβεβαιώνεται ο ρεαλισμός της περιφρονημένης, τρία χρόνια τώρα, λογικής: Eίναι παραφροσύνη να ανατίθεται στους αίτιους και αυτουργούς των εγκλημάτων η σωτηρία από τις συνέπειες των εγκλημάτων.

Υπάρχο *

Από το blog Ελληνάκι 9.12.2012:

Σε ένα νησί των «ασήμαντων» Κυκλάδων υπάρχει ένας μικρός κολπίσκος στον οποίο καταλήγει ένας χωματόδρομος. Ο κολπίσκος δημιουργεί μία ωραία βοτσαλωτή παραλία η οποία ακόμα και τον Αύγουστο δεν έχει μεγάλη κίνηση αφού όλες οι υπόλοιπες παραλίες του νησιού έχουν ωραίες αμμουδιές και άνετες ασφαλτοστρωμένες προσβάσεις. Στη μέση της απρόσιτης βοτσαλωτής παραλίας υπάρχει κάτι σαν παράγκα με μία γεννήτρια, μία υποτυπώδη κουζίνα, ένα ψυγείο, μία όμορφη κατάφυτη πέργολα και μερικά χειροποίητα τραπεζοκαθίσματα από κάτω της. Υπάρχει και μία ξύλινη ταμπέλα που γράφει «ΥΠΑΡΧΟ». Έτσι ακριβώς. Κεφαλαία και με «ο» στο τέλος.

Η παράγκα έχει και ιδιοκτήτη. Τον «Υπάρχω» - κατά το εξαρχειώτικο παρατσουκλιολόγιο. Ο «Υπάρχω» παράτησε τη γκαρσονιέρα στα Εξάρχεια κάπου εκεί τέλη ’80 αρχές ’90 και πήγε και εγκαταστάθηκε στην βοτσαλωτή παραλία του. Έχτισε αυτή την παράγκα, την μετέτρεψε σε κάτι σαν ταβέρνα και αν βρεθεί κανένα πεινασμένο, ρακένδυτο, φρίκουλο στα τραπεζάκια του μπορεί και να του κεράσει ολόκληρο το γεύμα. Το χειμώνα βοηθάει τους ντόπιους στο ψάρεμα για να βγάζει ένα μεροκάματο, και αφήνει κάτι στην άκρη για να μπορέσει να ψωνίζει προμήθειες για το καλοκαίρι που λειτουργεί την «ταβέρνα» του.

Η εξήγηση του Δημοσίου Χρέους *

Η εξήγηση του Δημοσίου Χρέους σε λίγα λεπτά [γαλλικό με ελληνικούς υπότιτλους].

Ο μύθος των off shore *

Του Γιάννη Ιωάννου

Άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου στον Ριζοσπάστη 17.11.2012:

Εταιρείες «off shore»: Ζουν το μύθο τους στην Ελλάδα!

Το θέμα αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα. Αλλά, περιέργως πως (ή μήπως καθόλου περιέργως...) «χάθηκε».
Ας το υπενθυμίσουμε:
Οι αλλοδαπές εταιρείες που βρίσκονται στην Ελλάδα, οι λεγόμενες «οφ σορ», σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης την περασμένη βδομάδα, ανέρχονται στις 21.065. Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.
Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις «οφ σορ» εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:
Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.
Το 2004: δηλώσεις 411 - φόρος 3,6 δισ. ευρώ.
Το 2005: δηλώσεις 352 - φόρος 3 δισ. ευρώ.
Το 2006: δηλώσεις 311 - φόρος 3,1 δισ. ευρώ.
Το 2007: δηλώσεις 275 - φόρος 2,8 δισ. ευρώ.
Το 2008: δηλώσεις 239 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2009: δηλώσεις 201 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2010: δηλώσεις 1177 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2011: δηλώσεις 998 - φόρος 0,9 δισ. ευρώ
Το 2012: δηλώσεις 965 - φόρος 0,3 δισ. ευρώ.

Χρυσή αριθμητική *

Μέθοδος γνωστή από παλιά:
Δίνεις χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς και παίρνεις το χρυσάφι τους.
Αν πουν "μα..." τότε τους πληρώνεις με ξίφη και κανόνια.
Δοκιμασμένα πράγματα, όχι θεωρίες...

Από το blog Γαλαξιάρχης 14.9.2012:

Σύμφωνα με το πιστοποιητικό* του ορκωτού ελεγκτή, η μεταβίβαση των μεταλλείων Χαλκιδικής κόστισε:

11.000.000 ευρώ

Με αυτό το ποσόν, μεταξύ άλλων, παραχωρήθηκαν:

• 310 κατοικίες στο Στρατώνι
• 40.000 τ.μ. βιομηχανικών κτιρίων
• 317.000 στρέμματα για μεταλλευτική χρήση
• 22 δισ. ευρώ βεβαιωμένος μεταλλευτικός πλούτος

Με μία απλή πράξη διαίρεσης προκύπτει ότι η Hellas Gold (τότε):

• Αν αποκτούσε μόνο της κατοικίες στο Στρατώνι, θα πλήρωνε 35.484 ευρώ για κάθε μία
• Αν αποκτούσε μόνο τα βιομηχανικά κτίρια, θα πλήρωνε 275 ευρώ το τ.μ.
• Αν αποκτούσε μόνο τα 317.000 στρέμματα δάσους, θα πλήρωνε 34,7 ευρώ το στρέμμα
• Αν αποκτούσε μόνο το κοίτασμα, θα πλήρωνε 0,0005 ευρώ (!) για κάθε ευρώ μεταλλεύματος.

Σημείωση: η εταιρεία επιδοτήθηκε αργότερα από το Δημόσιο με μεγαλύτερο ποσό από εκείνο της αγοράς. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…


* αρχείο Power Point με πολλά αποκαλυπτικά επίσημα στοιχεία [ΘΝΣ]