Μόνο στη βία *

Σχόλιο αναγνώστη από τη Καθημερινή 30.5.2013:

Κύριε Ιορδανίδη υπάρχει κάποιος άλλος εκτός αυτών που γνωρίζουμε, που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει τον πολίτη? Διότι αυτό είναι το ερώτημα. Ο κίνδυνος δεν είναι να μείνει ο Σαμαράς χωρίς εταίρους αλλά η χώρα χωρίς ουσιαστικές επιλογές. Και ο Σαμαράς δεν είναι επιλογή απλά πράττει αυτά που έχουν υπογράψει το σύνολο της πολιτικής αλητείας. Αυτά που κάποτε έλεγε πως αρνείται να τηρήσει αλλά το καλό σκυλάκι σιωπά όταν του βάζει φωνή το αφεντικό.

Ο χρόνος κυλάει και ο κόσμος αναζητά διέξοδο και δε βρίσκει. Και αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο διότι η κατάσταση σε οδηγεί μόνο στη βία.... όχι στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και σίγουρα όχι στα κομματόσκυλα της ΠΑ.ΣΟ.Κ-ο-Νεοδημοκρατιας ακόμα και όταν αυτοί αλλάζουν μπερέ και αυτό-ονομάζονται κάπως αλλιώς.

Ο πολίτης ταυτόχρονα αρνείται πεισματικά να στηρίξει αυτά τα ίδια ανθρωπάκια που σήμερα παριστάνουν τους γνώστες.... και ας δημοσιεύετε βολικά και καθημερινά δημοσκοπήσεις που προπαγανδίζουν κάτι που δεν υπάρχει.

Και μη ξεχνάτε πως αυτή τη στιγμή ότι συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι αποφάσεις Ελλήνων πολιτικών. Αν ήταν στο χέρι αυτών των καθαρμάτων η χώρα θα βυθιζόταν ακόμα περισσότερο. Ο χρόνος όμως κυλάει εναντίον όλων.

Σχολίασε ο/η Νίκος Χαράλαμπος Νικολούτσος | 15:20:54, Μάιος 30th, 2013

Κουδουνίστρες και πιπίλες

Πριν από λίγο ανακάλυψα στο διαδίκτυο το taxiplon, ένα σύστημα για να καλείς ταξί χωρίς τις εξωφρενικές χρεώσεις για ραντεβού και τα τοιαύτα. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ελληνική επινόηση που αξιοποιεί τη τεχνολογία του smartphone και του GPS.

Περίεργος να δω την εφαρμογή του στην πράξη, πάτησα το εικονίδιο για το σύστημα Android του κινητού μου που είχα δίπλα μου, κλειστό και off-line. Εμφανίστηκε τότε μια οθόνη του Google Play όπου με μεγάλη μου έκπληξη είδα το μήνυμα "This app is compatible with your Cosmote LGE LG-E400".

Το πιθανό αδιανόητο *

Άρθρο της Wall Street Journal σε ελληνική απόδοση από το blog antapo/crisis 22.5.2013:

Σκεπτόμενοι το αδιανόητο: Εγκαταλείποντας ένα νόμισμα
Των Thomas Catan και Marcus Walker.

Η ανεργία στην Ισπανία είναι στο 27%. Οι νέοι εγκαταλείπουν την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Ένας στους τέσσερις Έλληνες λένε ότι έχουν δυσκολία να πληρώνουν για τα τρόφιμα.

Παρά τις προπολεμικές συνθήκες που επικρατούν όμως, η Ευρώπη, δεν έχει κανένα «σχέδιο δράσης» για την ανάκαμψη. Σύμφωνα με τη γερμανικής έμπνευσης στρατηγική για έξοδο από την κρίση του ευρώ, τα κράτη του Νότου που ασφυκτιούν, πρέπει να συνεχίσουν να περικόπτουν τις δημόσιες δαπάνες, να χαμηλώνουν τους μισθούς και να συμπιέζουν τις τιμές μέχρι να γίνουν πάλι ανταγωνιστικά. Με τους τρέχοντες ρυθμούς, θα μπορούσε να πάρει μια δεκαετία ή και περισσότερο για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, σύμφωνα με μελέτες της Goldman Sachs.

Με τόσο «πόνο» που υπομένουν, εγείρεται το ερώτημα: Υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο στο οποίο οι Ευρωπαίοι απλώς θα πουν, «Αρκετά»;

Η Ναόμι Κλάιν με τον Στέλιο Κούλογλου *

Από το TVXS 25.5.2013:

Ο μεγαλύτερος φόβος του συστήματος είναι η αντίσταση


H Ναόμι Κλάιν, ακτιβίστρια και συγγραφέας του διάσημου «Δόγματος του Σοκ» στο πλαίσιο επίσκεψής της στην Αθήνα παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον Στέλιο Κούλογλου. Η συγγραφέας και δημοσιογράφος ανέφερε ότι υπό την επήρεια του σοκ οι χώρες που το βιώνουν χάνουν την εθνική τους κυριαρχία, κάτι που όπως σχολιάζει συνέβη και στην Ελλάδα. Επεσήμανε ότι στις μέρες μας οι κυβερνήσεις έχουν γίνει οι λομπίστες των πολυεθνικών, ενώ χαρακτήρισε παράλογη την πρόθεση της κυβέρνησης να πουλήσει κάθε επικερδή επιχείρηση σε περίοδο ύφεσης, όταν είναι βέβαιο ότι οι συμφωνίες θα είναι οι χειρότερες που θα μπορούσε κάθε χώρα να πετύχει. Υπογράμμισε τέλος ότι ο ευρωπαϊκός νότος θα πρέπει να συγκροτήσει κοινό μέτωπο απέναντι στους δανειστές.

Κύπρος: το συνειδητό ατύχημα *

Από τη κυπριακή εφημερίδα Πολίτης 23.5.2013. Αφιερώνεται σε όσους εξακολουθούν να ονειρεύονται καλοπροαίρετους δανειστές που θέλουν να μας 'εκσυγχρονίσουν' για το καλό μας:


«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΤΥΧΗΜΑ»
Η τρόικα οδηγεί συνειδητά την Κύπρο σε ύφεση


Η οικονομική ύφεση και οι επιπτώσεις της στην Κύπρο είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένου σχεδίου, υποστηρίζει σε σημερινό της δημοσίευμα η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.

Η εφημερίδα, απαντώντας στη στήλη της «Είναι αλήθεια ότι…» στο ερώτημα αν η κυπριακή οικονομία οδηγείται στην καταστροφή, αναφέρει: «Η τρόικα ζητά από την Κύπρο απερίφραστα σε απόρρητο έγγραφο να οδηγήσει την οικονομία της σε ύφεση, όπως ακριβώς έγινε στην Ελλάδα».

Και η εφημερίδα επισημαίνει: «Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέρ Μπλανσάρ παραδέχθηκε δημόσια ότι η λιτότητα που επέβαλε το Ταμείο στον ευρωπαϊκό νότο προκάλεσε οικονομική καταστροφή. Παρ'όλα αυτά η εφαρμογή της λιτότητας συνεχίζεται.

Πόσο βιώσιμη είναι η μιζέρια; *

Λεπτομέρεια: η πόρτα είναι κλειστή.

Ένα αιχμηρό σχόλιο αναγνώστη της Καθημερινής 23.5.2013:


Αυτό που δεν έχετε κατανοήσει, εσείς που προπαγανδίζετε σταθερά & μεθοδικά μία στάση υπέρ της όποιας βιωσιμότητας του χρέους, είναι πως χωρίς παραγωγικό ιστό, το χρέος δε θα υποχωρήσει & η πολιτεία θα παραμείνει σε αυτή την αρρωστημένη σχέση εξάρτησης.
Είτε σας αρέσει είτε όχι ουδείς στην Ευρώπη εδώ & δεκαετίες αλλά πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια μίλησε ποτέ για παραγωγική ανάπτυξη.
Και γιατί άλλωστε? Άλλο η Γερμανική βιομηχανία & άλλο η Ελληνική μιζέρια.
Και όλες αυτές οι "επενδύσεις" δεν αφορούν την παραγωγή αλλά τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούν ξένοι & έχουν την Ελλάδα ως ενδιάμεσο προορισμό.
Ανά πάσα στιγμή μπορεί αυτό να αλλάξει. Δε το λέω εγώ αλλά η οικονομική ιστορία.
Αυτού του είδους επενδύσεις αποτελούν τα εργαλεία & όχι την παραγωγική υποδομή. 

Η χώρα αιμορραγεί με τους νέους επιστήμονες να εξαφανίζονται στο εξωτερικό για να μη χάσουν τα παραγωγικά τους χρόνια & με τους ανέργους να έχουν αφεθεί στα χέρια χυδαίων υπανθρώπων που τους λένε "καλύτερα να λαμβάνεις 500 ευρώ από το τίποτα" αδιαφορώντας για το πως αυτοί οι άνθρωποι θα επιβιώσουν με τις οικογένειες τους.
Πλέον ακούγεται η φράση "τι να κάνεις οικογένεια αφού δε μπορείς να τη ζήσεις".

Bordellas *

Photo Angelos Tzortzinis

From New York Times 22.5.2013: 

Societal Ills Spike in Crisis-Stricken Greece
By LIZ ALDERMAN

ATHENS — “Five euros only, just 5 euros,” whispered Maria, a young prostitute with sunken cheeks and bedraggled hair, as she pitched herself forward from the shadows of a graffiti-riddled alley in central Athens on a recent weeknight.

As a chill wind swept paper and trash across a grimy sidewalk, Angelos Tzortzinis, a Greek photographer, caught sight of Maria lowering her price to the equivalent of about $6.50. Maria, who would only give a pseudonym, had hoped to get some money for food — and for a cheap but dangerous new street drug that has emerged during Greece’s crisis, guaranteed to obliterate her sorrows, if only for a moment.

With the country heading into the fifth year of economic depression, and unemployment near 60 percent for young people, greater numbers of women and men are offering their bodies for next to nothing to get any scrap of money. According to the National Center for Social Research, the number of people selling sex has surged 150 percent in the last two years.

Ανάπτυξη μέσω Photoshop *

Μια σπιρτόζικη περιγραφή του οικονομικού θαύματος στη χώρα του "είσαι ότι δηλώσεις" από το e-Cynical 18.5.2013:

Το Ελληνικό "Success Story"

Τον τελευταίο καιρό τρίβουμε τα μάτια μας και δεν πιστεύουμε σ’ αυτό που βλέπουμε, τεντώνουμε τ’ αυτιά μας και παραμένουμε καχύποπτοι σ’ αυτό που ακούμε.
Είναι δυνατόν;, αναρωτιόμαστε. Κοιτάζουμε τα στοιχεία, γυρίζουμε 180 μοίρες τα χαρτιά με τα διαγράμματα, μπας και τα κρατάμε ανάποδα και δεν τα καταλαβαίνουμε, αλλά όχι. Δεν μας γελούνε ούτε τα μάτια, ούτε και το μυαλό. Οι καμπύλες δεν έχουνε ξεκουνηθεί από την πορεία τους πέντε-έξι χρόνια τώρα. Συνεχίζουν ανενόχλητες άλλες να ανεβαίνουν, άλλες να κατεβαίνουν κατά πως κάνανε όλο τον κακόχρονο καιρό. Η καμπύλη της ανεργίας τραβάει την ανηφόρα προς το συν άπειρο. Η καμπύλη του χρέους και των ελλειμμάτων τραβάει την κατηφόρα, προς το μείον άπειρο. Ως συνήθως.

Κι όμως, σε πείσμα των δεικτών και των στοιχείων γίναμε στα ξαφνικά «Success Story». Οι εκθέσεις των αφεντάδων μας μόνο μέλι που δεν στάζουν. Εκεί που εμείς βλέπουμε τη σταύρωση, αυτοί βλέπουν την ανάσταση. Ακόμα και του Σόιμπλε μισοχάραξε το χείλι, αφήνοντας να του ξεφύγει ένα συλλεκτικό χαμόγελο. Το χρηματιστήριο κάνει τρελές κούρσες και οι θέσεις στα αεροπλάνα είναι κλεισμένες από επενδυτές με βαλίτσες γεμάτες δολάρια, γουάν, ρούβλια για να ψωνίσουν χοντρά.

Τοσο απλα *

Σχόλιο αναγνώστη στη Καθημερινή 12.5.2013:


τι ανοησιες συνεχιζετε να διατυπωνετε και να γραφετε ολοι εσεις οι μνημονιακοι οπαδοί του μονεταρισμού και του ευρωπαικου αναβιώσαντος εθνικοσοσιαλισμου τρια χρονια μετα την εφαρμογη απο το εθνικοφαγο μνημονια!!!!
πρπει ναναι εντελως βλακας καποιος για να πιστευει πως εαν η χωρα εφαρμοζαι τα μνημονια πλήρως θα εμπαινε σε τροχια αναπτυξης. Ευτυχως που δεν τα εχει εφαρμοσει και γλυτωσαμε την επανασταση μεχρι σημερα αν και πλεόν το γεγονος πλησιαζει ατακτα.

Ο στοχος του μνημονιου ηταν η εσωτερικη υποτιμηση και η κλοπή του πλούτου της χωρας με την μεταφορα του στο εξωτερικο
καμια επενδυση δεν θα ερθει
μονο εντασεως εργασίας οταν οι μισθοί γινουν βουλγαρίας αλλα και γιατι να ερθουν εδω?
Αλλωστε ολες οι "επενδυσεις" της δεξιο-αριστερας κυβερνησης αφορούν ετοιμες δουλειές οπου οι "επενδυτες" χωρις ρισκο χωρις αξιοποίηση χωρις να βαλουν χρηματα πολύ απλά θα μαζευουν τα ετοιμα
Οσο υπάρχει ευρω αυτο θα φευγει απο την χωρα
θα μας μενουν τα γερμανικα αυτοκινητακια και θα χασουμε τα σπιτια μας και το φαγητο μας
Τοσο απλα

Σχολίασε ο/η ΄νικ | 12:43:18, Μάιος 13th, 2013

ΔΝΤ και καθηγητές *

Του Δημήτρη Μητρόπουλου από το Μέτωπο 11.5.2013:

H έκθεση του ΔΝΤ και η συντεχνία των καθηγητών

Η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για το ελληνικό διαρθρωτικό πρόγραμμα δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Το σχέδιο αναδιάρθρωσης της Ελλάδας έχει προχωρήσει ικανοποιητικά. Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει προχωρήσει σε βαθιές αλλαγές που ήταν επιθυμητές εδώ και δεκαετίες, αλλά ήταν αδύνατο λόγω των «συντεχνιών», δηλαδή της κοινωνίας, να τις προωθήσουν όσο ήθελαν. Τώρα όμως με το σοκ της κρίσης χρέους και το ειδικό κράτος έκτακτης ανάγκης της Τρόικα που «δικαιολόγησε» αυτό το σοκ, αυτός ο μετασχηματισμός προχώρησε, σύμφωνα με την ίδια την έκθεση.

Έτσι ο ελληνικός καπιταλισμός αποκτάει σιγά σιγά την δική του «καθαρή» ταυτότητα. Αυτή που του ταιριάζει καλύτερα, έξω από στρεβλώσεις και προσμίξεις του παρελθόντος. Ολοκληρώνεται η προσπάθεια ο ελληνικός καπιταλισμός να θυμίζει περισσότερο λατινική Αμερική των δεκαετιών 80 και 90, περισσότερο ασιατικό καπιταλισμό ή καπιταλισμό των βαλκανικών χωρών της δεκαετίας 90 και του 2000.

Γιατί αντέχει το τρικομματικό μπλοκ *

Ανάλυση του Τάσου Παππά στην Εφημερίδα των Συντακτών 4.5.2013:

Tα ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι συντριπτικά για τα κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση συνεργασίας. Το 80% των πολιτών πιστεύουν ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση, πάνω από το 70% δηλώνουν ότι η κυβέρνηση δεν θα τα καταφέρει και γενικώς οι θετικές γνώμες για τις πολιτικές του μνημονίων δεν ξεπερνούν το 10%. Αυτή όμως η εικόνα δεν αποτυπώνεται στην πρόθεση ψήφου.

Τα τρία κόμματα έχουν αξιοσημείωτη δημοσκοπική αντοχή. Με οριακές αυξομειώσεις κρατούν τις δυνάμεις τους και υπερέχουν σαφώς της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η άθροιση των ποσοστών τους δεν είναι μια αυθαίρετη αριθμητική πράξη. Εχει πολιτικό αντίκρισμα. Η στρατηγική επιδίωξη των δανειστών και των εγχώριων ισχυρών οικονομικών και πολιτικών κύκλων είναι να σταθεροποιηθεί και να μακροημερεύσει το μοντέλο της «δεξιοκεντροαριστερούτσικης» συμμαχίας.

Την ίδια στιγμή οι διαδηλώσεις κατά των οικονομικών και των άλλων μέτρων δεν θυμίζουν σε τίποτε τις κινητοποιήσεις της προηγούμενης περιόδου. Ούτε μέγα πάθος ούτε μέγα πλήθος. Από πρώτη ματιά, ανεξήγητο. Κόπωση από τις χωρίς αποτέλεσμα κινητοποιήσεις; Απογοήτευση από την πολυδιάσπαση της ριζοσπαστικής Αριστεράς; Φόβος παραλυτικός ότι το υποσχόμενο, επειδή είναι νεφελώδες, μπορεί να αποδειχτεί χειρότερο από το τρέχον; Αδυναμία δομικού χαρακτήρα των συλλογικοτήτων (κόμματα, συνδικάτα) να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν τη χειμαζόμενη κοινωνία; Πιθανόν όλα αυτά μαζί.

Πάει ο ΟΠΑΠ *

Του Γιάννη Ιωάννου

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής στο blog του στις 2.5.2013:

Πάει ο ΟΠΑΠ...-Συγχαρηρτηρια σε όλους (και σε μας)

Μπράβο στη συγκυβέρνησή μας!
Τα κατάφερε, χίλια μπράβο.
Τον πούλησε τον ΟΠΑΠ, ουφ, τον ξεφορτωθήκαμε.
Τι θα κάναμε με τέτοιο βάρος στην πλάτη;
Μισό δις κέρδη το χρόνο,το λιγότερο, είναι τεράστιο βάρος όπως και να το κάνουμε.
Μπράβο και στο Στέλιο Σταυρίδη. Άξιος ο μισθός του! Ανέλαβε την ευθύνη και παράγει έργο.
Το είχαμε πει.
Σταυρίδης σημαίνει το ξεπούλημα αρχίζει.

Πανηγυρίζουν οι αθεόφοβοι πατριώτες και σίγουρα καλοί Χριστιανοί, μέρες που ναι, που κατάφεραν να ξε-πουλήσουν τον ΟΠΑΠ για το εξωφρενικό ποσό των 700 εκ. ευρώ!
Ούτε καν τα κέρδη του 2008 δηλαδή(729 εκ.) για το 33% της επιχείρησης!
Ξαναλέμε ποια ήταν τα κέρδη του ΟΠΑΠ τα 6 τελευταία χρόνια:
το 2007 - 609 εκατ. ευρώ,
το 2008 - 729 εκατ. ευρώ,
το 2009 - 594 εκατ. ευρώ,
το 2010 - 579 εκατ. ευρώ,
το 2011 - 543 εκατ. ευρώ
το 2012 - 505 εκατ. ευρώ

Και όμως, ΔΕΝ κινείται *

Του Γιάννη Ιωάννου

Διαβάζω στο Cynical 29.4.2013:

Για τα χθεσινά ας πω δυο παραπάνω λόγια,

Όπως,

για την εντυπωσιακά ομαλή, υπερψήφιση του 4ου μνημονίου, χωρίς ν’ ακουστεί ούτε ένα κιχ, για την για μια ακόμα φορά παράσταση εντός βουλής, έστω και με τις πατροπαράδοτες ενστάσεις, εντάσεις και αντεγκλήσεις, ανέξοδες τελικά και ατελέσφορες, μιας και η όποια αντιπολίτευση στο χώρο τούτο, ουδέν δύναται να κατορθώσει, όπως να διασπάσει τις γραμμές του εχθρού και να ταρακουνήσει κάποιες αντίπαλες συνειδήσεις όπως γίνηκε κάποιες φορές στο παρελθόν, χωρίς τη συνδρομή της έξωθεν λαϊκής πίεσης,

και χθες, όπως και προχθές και αντι-προχθές, τέτοια πίεση δεν υπήρξε, πίεση, που όσο περνάει ο καιρός όλο και λιγοστεύει, όχι γιατί έχουν εκλείψει οι λόγοι, όσο η ελπίδα, τόσο από αυτούς που καλούνται να δώσουν φωνή στους εντός, όσο κι απ’ εκείνους που είναι σε θέση και έχουν καθήκον να τους καλούν, όπως κόμματα και συνδικάτα.

Κι αυτά τα δυο είναι λίγο πολύ αλληλένδετα, από τη μια τα μεγάλα συνδικάτα, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ λίγη πια αξιοπιστία έχουν και ακόμα πιο λίγη εκτίμηση απολαμβάνουν, οπότε ανάλογα, και τα καλέσματά τους ελάχιστη ανταπόκριση βρίσκουν, αφ’ ετέρου με τέτοια συνδικάτα, που εκ των περιστάσεων θα έπρεπε να τραβήξουν μπροστά, (τι στο διάολο, χθες για μισθούς και μαζικά πογκρόμ ψηφίζανε στη βουλή), δύσκολα κάποιος να εμπνευστεί και να στοιχηθεί από πίσω.