Ελληνοκεντρισμός

του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο στο άρθρο "Μετά το Ναυαρίνο" του Νίκου Γ. Ξυδάκη στη Καθημερινή 24.11.2012:

Ο ελληνοκεντρισμός δεν είναι μια υπερβολή των εθνικιστών μόνο.
Φαίνεται ότι επηρεάζει και την οπτική πολλών που επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα αίτια και τη θεραπεία της κρίσης της χώρας μας, περιοριζόμενοι μόνο στα δικά μας και ξεχνώντας εντελώς ότι βρίσκονται κι άλλοι στην ίδια θέση.
Έτσι ακούμε διαρκώς ότι οι ένοχοι είναι τάχα οι συνδικαλιστές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, τα κλειστά επαγγέλματα, οι ΔΕΚΟ.

Αλλά δεν έχουμε μόνο εμείς το προνόμιο της κρίσης, το έχουν ταυτόχρονα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, από την Ισλανδία ως τη Κύπρο, οι οποίες βέβαια δεν επηρεάζονται από τον Φωτόπουλο, τον Τσίπρα ή το ΠΑΜΕ.
Όσο αρνούμαστε να δούμε τη διεθνή έκταση της κρίσης, τόσο θα κοροϊδευόμαστε με ανόητες ελληνοκεντρικές ερμηνείες της.

Ναι, είμαστε ένα αξιοθρήνητο κράτος και μια εγκεφαλικά παχύσαρκη κοινωνία.
Όμως δεν ήταν αυτό η αιτία του προβλήματός μας, ήταν μόνο ο λόγος που γίναμε ένας από τους πρώτους -εύκολους- στόχους στο κουρσάρικο ρεσάλτο μιας άπληστης ολιγαρχίας.
Αυτής που επιχειρεί να κατακτήσει την αποσβολωμένη Ευρώπη με ένα -καινοφανές όσο και προσχεδιασμένο- οικονομικό blitzkrieg τύπου 'banks instead of tanks'.

Επικίνδυνη αποτυχία *

του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Επικίνδυνη αποτυχία" της Καθημερινής 22.11.12:

Στα μάτια του απλού κόσμου που υποφέρει η Ευρωπαική Ένωση έχει πεθάνει! Είναι ώρα να αναστήσουμε τη χώρα μας με τις δικές μας δυνάμεις!

Σχολίασε ο/η Kostas | 16:57:59, Νοέμβριος 22nd, 2012

Ιδιωτικοποιήσεων μυθολογία *

Ένα άρθρο του Γιώργου Ελ. Χατζιδάκη από το blog Πλάγια Σκέψη 3.7.2011:


Ιδιωτικοποιήσεων μυθολογία 
ή Πώς οι ιδιωτικοποιήσεις δε φέρνουν την άνοιξη


Γαλουχήθηκα με τις αρχές του πλέον άκρατου νεοφιλελευθερισμού των «χρυσών» δεκαετιών 1980-1990. Τότε που ινδάλματά μας ήταν ο Μάικλ Μίλκεν, ο Λη Αϊκόκα κλπ. Τότε που πιστεύαμε ότι η σκληρή και έξυπνη δουλειά οδηγεί νομοτελειακά στον πλουτισμό, στην καταξίωση και στην ευτυχία.

Θυμάμαι ακόμη με τι αποτροπιασμό αντιμετώπισα τους συγγενείς μου που με προέτρεπαν να προσληφθώ στην, τότε κραταιά, ΔΕΗ. Με πατέρα στέλεχός της (και με σημαντική, ουσιαστική συνδικαλιστική δράση) και μητέρα που είχε πεθάνει εργαζόμενη στη ΔΕΗ, οι πιθανότητες πρόσληψής μου έτειναν στο 100...

Και να που τώρα, μετά από 23 χρόνια ευδόκιμου βίου στον ιδιωτικό τομέα, έχω ανακρούσει πρύμνα. Όχι γιατί αποφάσισα να εργαστώ στο Δημόσιο (είναι μάλλον αργά πια γι’ αυτό), όσο γιατί όσα είδα στον Ιδιωτικό τομέα δεν με πείθουν σε καμμία περίπτωση για την ικανότητά του να λειτουργήσει στο επίπεδο των αναγκών υποδομής της οικονομίας. Ας δούμε λοιπόν κάποιους από τους δημοφιλέστερους μύθους:

"Επενδυτές" & "μεταρρυθμίσεις"

Σχόλιο στο άρθρο "Γαλλία: Ο Economist προειδοποίησε, ο Moody’s εκτέλεσε" του TVXS 20.11.2012:

Τελικά η εικόνα γίνεται όλο και πιο καθαρή:
Για να εμπνέει μια χώρα εμπιστοσύνη στους αόρατους και πανίσχυρους "επενδυτές" πρέπει να βάλει χαλινάρι στους πληβείους της.

Αυτό το χαλινάρι βαφτίστηκε για λόγους ευπρέπειας "μεταρρυθμίσεις", δηλαδή κατεδάφιση ενός είδους κοινωνικής οικονομίας που έφερε την ευημερία στους Ευρωπαίους επί δεκαετίες, αλλά ξαφνικά κάποιοι φωστήρες μας λένε ότι δεν δουλεύει.

Το μέλλον εξαρτάται από τον βαθμό αποβλάκωσης της πλέμπας που θα καθορίσει σε τι βαθμό θα περάσουν τα παραμύθια των αχόρταγων.

Σκέψεις του Χρόνη Μίσσιου *

Συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου στο TVXS:

Η κρίση που περνάμε, είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Oυσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας. Τους κινδύνους για την οικολογική κρίση, πια, του πλανήτη, δεν τους αμφισβητεί κανείς, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την ανάγκη να στρατευτούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες για να σώσουν ή να βελτιώσουν το περιβάλλον. Αυτό, όμως, είναι το ένα μέρος: Ο περιβαλλοντολογικός ακτιβισμός. Διότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιβάλλοντα:

Το ένα είναι το φυσικό περιβάλλον και το άλλο είναι το κοινωνικό περιβάλλον, το ανθρώπινο περιβάλλον.

Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός, ότι το ανθρώπινο περιβάλλον είναι οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο και δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Συνεπώς για να διατυπώσουμε ένα οικολογικό αίτημα, που θα σημαίνει την σωτηρία του πλανήτη και συνεπώς της ζωής πάνω σε αυτόν, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ανατρέψουμε τις πρακτικές που οδηγούν στην καταστροφή του και πως θα οδηγηθούμε σ’ έναν βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος θα αποκαταστήσει τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

Να αλλάξουμε τη χώρα εμείς *

του Γιάννη Ιωάννου

Δύο σχόλια αναγνωστών στο άρθρο "Να αλλάξουμε τη χώρα εμείς" της Καθημερινής 18.11.2012:


Οταν αγαπητη Κ η Αθηνα βρισκεται μεσα στις ακριβοτερες πολεις του κοσμου σε μια χωρα που ειναι στον 6ο χρονο μιας βαθιας κρισης και υφεσης με ανεργεια στα επουρανια αυτο μαρτυρει πολλα! Οταν σχεδον 100 000 συνταξιουχοι δεν εχουν εμφανιστει για να παρουν την συνταξεις τους, οταν χιλιαδες εχουν κρυψει δισσεκατομμυρια ευρω στους φορολογικους παραδεισους, οταν η ελιτ εξακολουθει να ζηταει φακελλακι, οταν τα αναισχυντα συμφεροντα ταλαιπωρουν τη χωρα, οταν, οταν, οταν...χιλιαδες οταν!

Η παρουσα κυβερνηση εχει κανει αρκετα σωστα πραγματα αλλα εξακολουθει να υπερασπιζεται μια κλικα, μια βρωμικη elite που ακομη και σημερα με την βοηθεια μιας κυβερνησης, που χωρις ντροπη διαμηνυει οτι θελει να προστατευσει τα συμφεροντα της χωρας, κλεβει μερα μεσημερι τη χωρα συστηματικα και αδιαντροπα!

Το μάθημα του Οδυσσέα *

Ένα κείμενο που πήρα χθές και βρήκα ενδιαφέρον (υπάρχει στο διαδίκτυο από τον Φεβρουάριο):


Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν

-Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να…..
μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους “μνηστήρες”.
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν.

Αναμένοντας τους πραγματικούς εκσυγχρονιστές *

Άρθρο από το blog Cynical 31.10.2012:


Δεν είναι λίγο αυτοί που θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ελλάδα να «ευημερήσει» είναι να τεθεί υπό καθεστώς επιτροπείας, όπως ακριβώς και οσονούπω θα συμβεί. Είναι τόση δε μεγάλη η πίστη στην «ανικανότητα» του ελληνικού λαού, κράτους κλπ, από τη μια, και στην «ικανότητα» των ξένων επιτρόπων, από την άλλη που ακόμα και αν οι τελευταίοι αποφάσιζαν να μας μουντζώσουν και να μας παρατήσουν, ένα όχι ευκαταφρόνητο λεφούσι θα έτρεχε ξωπίσω τους να τους θερμοπαρακαλεί.

Και αυτή την πίστη δεν μπορώ παρά να τη συμμεριστώ. Η Ελλάδα όντως θα «ευημερήσει», όντως θα νοικοκυρευτεί, όντως αυτοί που θα πάρουν στα χέρια τους τα ηνία των υπουργείων θα τα καταφέρουν «καλύτερα», όντως είναι ικανότεροι και καταλληλότεροι των εγχώριων κατσαπλιάδων, όντως έχουν περγαμηνές και θητεία στην εκτίναξη των δεικτών ευημερίας τω χωρών απ’ όπου προέρχονται, όντως θα «εκσυγχρονίσουν» το κράτος, και όντως θα επιβάλλουν τάξη, πειθαρχία και υπακοή.

Η αντίσταση της μνήμης *

του Γιάννη Ιωάννου [1988]

Από το άρθρο της Πέπης Ρηγοπούλου* "Η αντίσταση της μνήμης" στην Αυγή 17.11.2012:

Η φενάκη της θολής μεταπολίτευσης έθρεψε τη μνημονιακή υποτέλεια και τη νεοναζιστική βαρβαρότητα. Η συναισθηματική πανούκλα και το κιτς της αντιστασιολογίας βρήκαν την εκτρωματική τους επανάληψη στις σημερινές αντιδημοκρατικές ρητορικές. Όμως αυτό δεν μπορεί να μας κάνει να λησμονούμε ότι οι κύριοι που μας έφεραν ώς εδώ, εν ονόματι δήθεν των αγώνων τους, μιλώντας αδιάντροπα για το αίμα των άλλων, είχαν μηδενική ή μικρή μόνο σχέση με τους αγώνες αυτούς. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που έπραξαν και πλήρωσαν δεν εξαργύρωσε, δεν καπηλεύθηκε. Κράτησε τις μνήμες, την ταυτότητά της και μετέτρεψε το βίωμα σε καθημερινή, συνήθως αθόρυβη, μη προβεβλημένη, μη «αναγνωρίσιμη», όπως λένε τα χαζοκούτια, πράξη. Αυτή τη μνήμη, αυτήν την ταυτότητα είναι ανάγκη να την κρατήσουμε ζωντανή. Αυτή είναι η πιο μεγάλη επανάσταση.

* Για τους νεότερους, η Πέπη Ρηγοπούλου τραυματίστηκε στα πόδια κατά την εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο. Σήμερα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Φούχτελ και οι 1000 εργαζόμενοι *

Ένα σχόλιο στο άρθρο "Ο Φούχτελ και οι 1.000 εργαζόμενοι" του fanthis.blogspot.gr 17.11.2012:


Λοιπόν, για να ξεκαθαρίζουμε μερικά πράγματα για όσους ξέχασαν τα βασικά ή γεννήθηκαν αυτό τον αιώνα:

Οι δημόσιες υπηρεσίες που παρέχει το σύγχρονο κράτος στους πολίτες δεν είναι παρά ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΠΛΟΥΤΟΥ.
Το κράτος προσφέρει σε όλους (πλούσιους και φτωχούς) βασικές υπηρεσίες -από τη συλλογή σκουπιδιών μέχρι νοσοκομεία- που οι ασθενέστεροι δεν μπορούν να πληρώσουν.
Αυτό το κάνει δωρεάν και για να καλύψει τα έξοδα έχει τον δημόσιο έρανο που λέγεται "φορολογία", στον οποίο υποτίθεται ότι συμβάλλουν όλοι ανάλογα με τις δυνατότητές τους.
Αν σταματήσουν οι δωρεάν παροχές, τότε σταματά και η αναδιανομή πλούτου από τους πλούσιους στους φτωχούς και αντιστρέφεται η φορά της.

Όμως σήμερα οι πλούσιοι δεν θέλουν να συνεχιστεί αυτή η συμφωνία.
Και όντας σίγουροι ότι δεν κινδυνεύουν πλέον από πεινασμένους μπολσεβίκους, δεν θέλουν να πληρώνουν άλλο για την πλέμπα.
Αντίθετα, θέλουν να αναλάβουν τον ρόλο του κράτους για να αρμέγουν αυτοί τα πρόβατα.
Και για να τα αρμέξουν περισσότερο, μερικές δουλειές που δύσκολα θα αναλάβουν ιδιώτες (π.χ. στρατός, κυβέρνηση, διπλωματία, δικαιοσύνη) τις αφήνουν στο κράτος, στο οποίο δίνουν για τα έξοδα ΔΑΝΕΙΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΦΟΡΟΥΣ.

Έτσι, όλο το παιχνίδι τα τελευταία 20 χρόνια είναι να μας πλύνουν το μυαλό για να πιστέψουμε ότι αν πάρουν όλα τα κοινά μερικοί αετονύχηδες και μετά τους πληρώνουμε για να μας δίνουν όσα παίρναμε σχεδόν τσάμπα πριν, τότε θα ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Ακριβώς όπως στα παραμύθια που λένε στα παιδάκια.

Το ωραίο είναι ότι πολλά παιδάκια που πιστεύουν τέτοια παραμύθια είναι ενήλικες...

"Δεν πειράζει, έχουμε ευρώ" *

Δύο λαϊκοί αναλυτές σχολιάζουν τον υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό -ξέρετε εκείνον που μας γλίτωσε από τον επάρατο υπαρκτό σοσιαλισμό που θα μας έπαιρνε το σπίτι και θα μας έκανε φτωχούς.

Η εθνική μας απομόνωση *

Από το vasiliskos2.blogspot.gr 15.11.2012:


Είμαστε επισήμως πλέον μια χώρα που ζει, αναπνέει και υπάρχει για την εξυπηρέτηση τραπεζών, κερδοσκόπων, μιας ντόπιας και ξένης ελίτ. Δεν υπάρχουμε για κανένα άλλο λόγο. Λειτουργούμε με κανόνες που επιβάλλονται από αυτά ακριβώς τα λόμπι. Θα παράγουμε αυτό που σχεδιάζουν. Θα αναπτυχθούμε με το τρόπο που σχεδιάζουν. Θα γίνουν όλα ακριβώς όπως επιθυμούν οι ρυθμιστές.

Η απομόνωσή μας είναι η μόνη μας αλήθεια. Αποκομμένοι από τις αγορές. Αποκομμένοι από το υπόλοιπο της ανθρωπότητας. Η γη κινείται, συνεχίζει να κατοικείται από δισεκατομμύρια ανθρώπους. Κράτη είναι σε πόλεμο. Άλλα στενάζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Αλλά κερδίζουν ασύστολα από τη κατοχή που έχουν επιβάλλει στους λαούς. Η επιστήμη προχωράει. Έχει φτάσει μέχρι τον Άρη. Γίνονται παγκόσμιες ανακατατάξεις. Άλλοι μιλούν για το τέλος του κόσμου κι άλλοι βλέπουν μια νέα εποχή να φέρνει τα πάνω κάτω στο πλανήτη. Λαοί στην ίδια την Ευρώπη ξεσηκώνονται, χτυπιούνται, στενάζουν κάτω από τη μπότα νέων φέουδων και ανασυντάσσονται.

Το CD της Πανδώρας *

Παλιό -σχετικά- άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο Κουτί της Πανδώρας 3.10.2012, το οποίο παραμένει -δυστυχώς- επίκαιρο:


Γιατί Βενιζέλος και Παπακωνσταντίνου έκαναν format το cd Λαγκάρντ;

Η ιστορία με το cd της Λαγκάρντ το οποίο θα μπορούσε να γίνει κυριολεκτικά χρυσό, αλλά Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος θέλησαν να το κάνουν format, είναι μια καθαρή πρόκληση για όλους. Θα ανεχθούν οι πολίτες αυτής της χώρας την υποκρισία που ξεπερνάει τα όρια ακόμη και αυτής της δυσώδους πολιτικής αυτοδικαιολόγησης και αγγίζει τις άνομες συναλλαγές; Θα δεχθούν τη διαμόρφωση ενός παραθεσμικού συστήματος εξουσίας, στο οποίο οι συνήθεις «σωτήρες» ψηφίζουν νόμους για να χαρίζουν Τράπεζες, να νομιμοποιούν Mall, να χαρίζουν σε εργολάβους και τη Siemens, αλλά δεν μπορούν να κάνουν ένα νόμο να αποκαθιστά την αδικία; Επικαλούνται γι” αυτό τα προσωπικά δεδομένα. Ποια προσωπικά δεδομένα αλήθεια; Μήπως είναι τα προσωπικά δεδομένα μιας συναλλαγής;

Φαίνεται βαρύ;

Κενοκεφαλιές

Ένα σχόλιο στο άρθρο του Σταύρου Λυγερού "Μετά τα μέτρα..." στη Καθημερινή 11.11.2012:


Έχουν λυσσάξει οι ανεγκέφαλοι με τη "λύση" της απόλυσης μερικών χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων.
Ας μας εξηγήσουν επιτέλους κατά πόσο στην παρούσα κατάσταση θα βοηθήσει τα δημόσια οικονομικά η μετατροπή μισθών σε επιδόματα ανεργίας, καθώς και σε τι θα οφελήσει την ιδιωτική οικονομία η εκτίναξη της ανεργίας.

Όσο για τους άλλους κενοκέφαλους που επιμένουν ότι το δημόσιο έλλειμμα θα μειωθεί μόνο με περικοπές δαπανών, ας μας πουν επιτέλους αν οι δημόσιες δαπάνες στη χώρα μας ξεπερνούν ως ποσοστό του ΑΕΠ τις αντίστοιχες των εταίρων που μας κάνουν μάθημα.
Και ας μας πουν επίσης για το ύψος των φορολογικών εσόδων της Ελλάδας σε σύγκριση με τους κουτόφραγκους, οι οποίοι δεν έχουν "νόμιμους άρα ηθικούς" ατσίδες με έξοδα αντίστροφα των δηλωμένων εισοδημάτων τους.

Επιπλέον ας μας πουν πόσα χρήματα εξοικονόμησε το δημόσιο τα τελευταία 3 χρόνια κόβοντας μισθούς και συντάξεις από αυτούς που έχουν λίγα, και ταυτόχρονα πόσα εισέπραξε από την φορολόγηση αυτών που έχουν πολλά.
Αλλά βέβαια το τελευταίο είναι δείγμα "σοβιετικού καθεστώτος" θα μας πουν οργισμένοι οι βολεμένοι οπαδοί της κοινωνικής ζούγκλας που αψηφούν τα μαύρα σύννεφα της οργής...

Σχολίασε ο/η Αμάν Πια! | 04:47:05, Νοέμβριος 13th, 2012

Ερώτημα για το πλιάτσικο

Με τίτλο "Θαύμα: οι 'ζημιογόνες' ΔΕΚΟ έχουν κέρδη!" το blog Cynical στις 30.10.2012 δημοσιεύει αυτό τον πίνακα:

Στα σχόλια ο αναγνώστης Γιάννης Τσιχλής γράφει:

ΟΤΕ+Cosmote = 430 εκατ. ευρώ κέρδη.
Δηλαδή 1,2 εκατ. ευρώ ημερησίως...
Πόσο είπαμε πως τον αγόρασαν οι Γερμανοί;

Ολυμπιακή *

Ερωτήματα από τον Ριζοσπάστη 24.10.2012:


Οταν ξεπούλησαν την «Ολυμπιακή» στη «Μαρφίν» όλη η επιχειρηματολογία τους ήταν ότι πρέπει «να ανοίξει η αγορά», «να υπάρχει ανταγωνισμός», «να καταργηθεί το κρατικό μονοπώλιο», «να έχει ο καταναλωτής δικαίωμα επιλογής» κι άλλα τέτοια... φιλολαϊκά.

Τώρα που το σχέδιο ξεπουλήματος της «Ολυμπιακής» έφτασε στο προδιαγεγραμμένο τέλος του, τώρα που ο αερομεταφορέας περνάει - σύμφωνα με το εξ αρχής σχέδιο - στην «Aegean»,
ακούσατε κανέναν από τους ξεπουληματίες να διαμαρτύρεται για... «κλείσιμο της αγοράς»;
Ακούσατε κανέναν να μιλάει για... «έλλειψη ανταγωνισμού»;
Ακούσατε κανέναν τους να μιλάει για... «άρνηση του δικαιώματος επιλογής στον καταναλωτή»;
'Η πολύ περισσότερο ακούσατε κανέναν τους να βάζει στο στόμα του την κακή λέξη... «μονοπώλιο»;

Ιδιωτικοποίηση του νερού στη Βρετανία *

Άρθρο στο blog Cynical 12.11.2012:


Η κοινή γνώμη, έρμαιο της πλύσης εγκεφάλου που υφίσταται από τα συγκεκριμένα δημοσιογραφικά κέντρα, από τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τα κατέχουν και από τη διαπλοκή ανάμεσα σ’ αυτά και τους εκάστοτε κυβερνητικούς αξιωματούχους, έχει φτάσει να  συγκατατίθεται σε μεγάλο βαθμό στο ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, εναρμονίζοντας, εν τη αφελεία της, το συμφέρον τους με το δικό της συμφέρον, στη ρότα του γνωστού ρητού: «Αφεντικά και δούλοι, ένα γινήκαμε ούλοι».

Το μαγικό τρίπτυχο που, εδώ και κάμποσες δεκαετίες εκμαιεύει τη συγκατάθεση είναι η πολυθρύλητη αποτελεσματικότητα του ιδιωτικού τομέα, η αγιοσύνη του σε σχέση με το σάπιο κράτος, οι χαμηλότερες τιμές που προσφέρει, και η αύξηση των θέσεων εργασίας.

Στη συγκεκριμένη φάση που βρισκόμαστε, υπερίπταται και ένα επιπλέον επιχείρημα, αυτό της εξόφλησης του δημοσίου χρέους, ότι δηλαδή,  μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, οι εισπράξεις, οι οποίες σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο, υπολογίζονται στην καλύτερη των περιπτώσεων σε 9.5 δις για την περίοδο 2012-2016, θα ελαφρύνουν σημαντικά ένα χρέος το οποίο, πάλι στην καλύτερη των περιπτώσεων και μέσα από ένα σωρό μεταφυσικές παραδοχές, θα ανέρχεται σε δυο ολοστρόγγυλα ΑΕΠ, και κοντά στα 400 δις.

Συνταγματικά παγκάκια

Λέει το Σύνταγμα του 2008 στο άρθρο 21:
"4. Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους."
Προφανώς η 'ειδική φροντίδα' καλύπτεται από τα παγκάκια...

Φοβόμουν *

Ένα σχόλιο αναγνώστη στο ενδιαφέρον άρθρο του Θέμη Τζήμα "Κυρίες και κύριοι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας..." στο TVXS 10.11.2012: 


Τρία χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φοβάμαι.
Στην αρχή φοβόμουν μη φτάσει η θύελλα και στη χώρα μας και δε μιλούσα, μέχρι που κάποια νύχτα άκουσα το βουητό της.
Φοβόμουν μη μου μειώσουν το μισθό και δεν έλεγα κουβέντα σε κανέναν, μέχρι που κάποια πρωτομηνιά βρήκα το μισθό κουτσουρεμένο.
Άρχισα να φοβάμαι για τη δόση του στεγαστικού και σφράγιζα το στόμα μου, μέχρι που ήρθε η ειδοποίηση της τράπεζας ότι χρωστάω τρεις δόσεις.
Φοβόμουν μη χάσω τη δουλειά μου και ανεχόμουν πολλά, μέχρι που το αφεντικό μου έδωσε το χαρτί της απόλυσης.
Φοβόμουν μη φύγουμε από το ευρώ και πέσουμε στη χρεοκοπία και χειροκροτούσα τους ευρωπαϊστές, μέχρι που χρεοκόπησα μέσα στο ευρώ.
Φοβόμουν μη γυρίσουμε στη δραχμή και δεν έχουμε φάρμακα και έπνιγα το θυμό μου, μέχρι που κατάντησα να μην έχω φάρμακα γιατί δεν έχω τα ευρώ για να τα αγοράσω.
Φοβόμουν για τη σύνταξη των 500 ευρώ της μάνας μου και το βούλωνα, δήθεν, με αξιοπρέπεια μέχρι που ένα μέρος της σύνταξης μου έγινε απαραίτητο μέσο επιβίωσης.
Φοβόμουν να κάνω απεργία και δεν μιλούσα σε κανέναν απεργό, μέχρι που κατάλαβα πως δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι εγώ είχα το άδικο και όχι ο απεργός.
Φοβόμουν μη χάσω το αυτοκίνητό μου και έκανα πως δεν καταλάβαινα τι γίνεται γύρω μου, μέχρι που αναγκάστηκα να παραδώσω τις πινακίδες γιατί δεν είχα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλεια.
Φοβόμουν τους μετανάστες που ήθελαν να καθαρίσουν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και τους έδιωχνα βάζοντας σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, μέχρι που μια μέρα διαπίστωσα πως τελικά ήθελε όντως καθάρισμα. Όχι το παρμπρίζ αλλά το μυαλό μου.

Τώρα έπιασα πάτο. Δεν θα αυτοκτονήσω.
Τώρα πια δεν φοβάμαι γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω.
Τώρα άρχισα να κάνω την δικιά μου λίστα.

Skevakis Zacharias ·  Top Commenter · Teknologi biomekanikk at Evexia ortopedi

Η άνευ όρων παράδοση της χώρας *

Άρθρο του Στέλιου Κούλογλου στο TVXS 10.11.2012:

Η κυβέρνηση εκμαίευσε το πέρασμα των νέων επαχθών μέτρων από την Βουλή χωρίς, όπως είχε προειδοποιήσει έγκαιρα το Tvxs από την περασμένη Κυριακή ("Προς την άβυσσο η χώρα, χωρίς εξασφαλισμένα ανταλλάγματα") να έχει καν εξασφαλίσει την εκταμίευση της περιβόητης δόσης, στο βωμό της οποίας θυσιάστηκε η ελληνική κοινωνία την Τετάρτη. Μια χώρα που μπορεί να είχε σοβαρές αδυναμίες στην οικονομία και το πολιτικό της σύστημα αλλά αποτελείτο από περήφανους ανθρώπους, έχει μετατραπεί σε επαίτη που περιμένει με αγωνία μια δήλωση του Γιούνκερ ή ένα νεύμα του Σόιμπλε, μήπως και σωθεί. Είναι πλέον προφανές ότι η Ελλάδα, έχοντας υπογράψει συμφωνίες νεοαποικιακού τύπου,όπως υπογράμμιζε στο Tvxs ο Π. Ρουμελιώτης, βρίσκεται "υπό μια ιδιότυπη οικονομική κατοχή", σύμφωνα με την κυρία Κατσέλη. Με ευθύνη των ίδιων πολιτικών που πρώτα παρέδωσαν την χώρα αμαχητί, όταν βρέθηκε στη δίνη του οικονομικού πολέμου και τώρα παίζουν τον ρόλο των τοποτηρητών.

Το κακό με τους σύγχρονους οικονομικούς πολέμους είναι ότι, σε αντίθεση με τους συμβατικούς, τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα. Δεν έχεις ούτε στρατεύματα κατοχής στο έδαφός σου, ούτε να καταφτάνουν τα πλοία της αυτοκρατορίας για να πάρουν τα γυναικόπαιδα σκλάβους, αν δεν πληρώσεις τη δόση. Παρότι τα θύματα είναι πολλά και οι ανθρώπινες τραγωδίες εκατομμύρια, ο εχθρός είναι λιγότερο ορατός και μισητός απ’ ό,τι στον συμβατικό, αιματηρό πόλεμο με τα όπλα και τους στρατούς.

Η Ελλάδα βρέθηκε στη δίνη του οικονομικού πολέμου που ξεκίνησε το 2008 με την τραπεζική φούσκα στις ΗΠΑ, αλλά ακόμα και σήμερα δεν το έχει πολυκαταλάβει. Δεν είχε διορατική πολιτική ηγεσία να την οχυρώσει, όταν η κρίση περνούσε τον Ατλαντικό και η Ελλάδα βρισκόταν εκτεθειμένη λόγω των δημοσιονομικών της ελλειμμάτων. Αν στο τέλος του 2009 είχαν φροντίσει να καλύψουν τις δανειακές της ανάγκες για την επόμενη χρονιά, πιθανότατα δεν θα ζούσαμε τη σημερινή τραγωδία.

Η επανάσταση των λυσσασμένων *

Ένα άρθρο του Γελωτοποιού 4.11.2012:

Κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Όλοι το γνωρίζουν ότι ο σκύλος που ψυχορραγεί, δηλητηριασμένος και σκελεθρωμένος, δε θα γίνει καλύτερα αν του κόψεις το φαΐ. Μέρα με τη μέρα θα γίνεται και πιο αδύναμος και είτε θα ψοφήσει πιστός στο αφεντικό του είτε θα λυσσάξει και θα τον δαγκώσει.

Η Ελλάδα ψυχορραγεί και τα αφεντικά της επιμένουν στην ίδια συνταγή: «Μειώστε της το φαγητό».

Θα ήταν ηλίθιο να πιστεύουμε ότι όσοι εκβιάζουν κατά τέτοιο τρόπο την κατάσταση είναι ηλίθιοι.
Το γνωρίζουν –κάποιοι το παραδέχονται και ανοιχτά- ότι ανάρρωση δεν μπορεί να υπάρξει όσο συνεχίζεται η «νηστεία».

Ίσως να πιστεύουν (και μπορεί να έχουν και δίκιο) ότι ο ελληνικός λαός δε θα αντιδράσει ποτέ.

Όμως αυτοί οι κύκλοι δεν εξουσιάζουν τον κόσμο τζογάροντας. Σαν καλοί σκακιστές μπορούν να «δουν» πολλές κινήσεις παρακάτω.
Οπότε γιατί δε φοβούνται με το ενδεχόμενο μιας επανάστασης;

Καθημερινές αντιθέσεις

Οι αντιθέσεις στους τίτλους της ίδιας μέρας δείχνουν το κομφούζιο που κυριεύει τους άμβωνες του Μνημονίου...

Σύμμαχοι και ξεφτιλισμένοι *

Από το left.gr 8.11.2012:


Όταν οι χθεσινοί "σύμμαχοι" γίνονται ξαφνικά ξεφτιλισμένοι Ευρωπαίοι

Σχόλιο αναγνώστη μας σχετικά με δημοσίευμα του Βήματος

Αυτή την στιγμή,  κεντρικό άρθρο του Vima.gr τιτλοφορείται "Μπορεί να είναι τόσο ξεφτιλισμένοι οι Ευρωπαίοι; ". Συγγραφέας του πονήματος είναι ο Καρακούσης, αυτή η ναυαρχίδα της διεισδυτικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που μόνο ο ΔΟΛ ξέρει να εξασκεί. Ο Καρακούσης μέσω του άρθρου του σήμερα απορεί με το πόσο ξεφτιλισμένοι είναι "οι Ευρωπαίοι" (για να πιάσει και λίγο το αντι-Μέρκελ κλίμα), γιατί σου λέει, αφού ανέλαβε ο Σαμαράς το δυσβάσταχτο ιστορικό βάρος της υπερψήφισης, αφού τα πήραμε τα μέτρα, γιατί δεν μας δίνουν τα λεφτά; Στην "αγωνιστική" κατακλείδα παράγραφο μάλιστα προτείνει στον "εθνάρχη" άμα λάχει να μας βγάλει έξω από την Ευρωζώνη, για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας.

Το κλασσικό και χιλιοφορεμένο ακροδεξιό κόλπο των διανοούμενων του ελληνικού καπιταλισμού, αυτό του "έθνους ανάδελφου", του έθνους που παλεύει μόνο του "ενάντια σε όλους" επέστρεψε! Πέρασαν οι μέρες της ισχυρής "Έλλάδας" που καταρρέει μαζί με το Σκέπαστρο Καλατράβα. Επιστρέφει το παλιό μοτίβο της Μικρασιατικής καταστροφής λόγω της εγκατάλειψης μας από τους συμμάχους.

"και να ξεκινήσουμε να σκάβουμε" *

του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Eφεδρείες και Μνημόνιο" του Σταύρου Λυγερού στη Καθημερινή 4.11.2012:

Τα κοράκια των Βρυξελλών γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι αναγκασμένα να επανακεφαλαιοποιήσουν τις ελληνικές τράπεζες, όχι φυσικά για την δήθεν ρευστότητα στην ελληνική αγορά, όπως κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα τα εγχώρια γιουσουφάκια. Θα εμφανίζουν επομένως ως την Τετάρτη το άτεγκτο και σκληρό πρόσωπο (ειδικά ο Ρεν, όταν 'αγριεύει' προκαλεί υστερία γέλωτα) ενώ παράλληλα θα ακούμε και θα διαβάζουμε διάφορους παρατρεχάμενους για το τι θυσίες έχει κάνει ο ελληνικός λαός, ότι πρέπει να αλλάξει το μείγμα πολιτικής και διάφορα τέτοια αηδιαστικά που διατηρούν την ελπίδα στα εμποτισμένα με ραγιαδισμό dna. Τελικά τα μέτρα (τα τελευταία) θα ψηφιστούν με βαριές αλλά όχι θανάσιμες απώλειες (να δείξουμε ότι παλέψαμε και ότι δεν είμαστε προτεκτοράτο όπως είπε ο Βαγγέλας που σκίζεται για να ψηφιστούν αυτά που μας κάνουν προτεκτοράτο· κατά τον ίδιο τουλάχιστον) και θα ζήσουμε μία από τα ίδια που ζούμε εδώ και 3 χρόνια. Κουράγιο· άλλα 5 χρόνια (τουλάχιστον) ακόμη θα χρειαστούν για να καταλαγιάσει η κρίση, όπως είπε η Ηγεμώνα. Υποθέτω ότι αν το είπε σε ακροατήριο που καταλαβαίνει την γλώσσα της, θα κοιτάζονταν απορημένοι οι άνθρωποι: ποια κρίση; Υπάρχει κρίση;
Αλλά και σε δικό μας ακροατήριο να το έλεγε, θα υπήρχε η ίδια αντίδραση. Λογικό. Ούτε εμείς γνωρίζουμε την κρίση. Εμείς ακόμη πέφτουμε. Θα σκάσουμε πρώτα στον πάτο (σε χρόνο που θα αποφασίσει η Ηγεμώνα) και μετά θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε σιγά-σιγά τι σημαίνει κρίση. Βέβαια ο τύπος που με την μοναδική του υπογραφή του, μας διαβεβαίωνε ότι κάπου τώρα θα είχαμε ξεπεράσει κιόλας την κρίση (μετά από πολλές παλινωδίες, αφού ο αθεόφοβος στην αρχική του πρόβλεψη είχε μιλήσει για τέλη του 2010 και καλά έκανε αναλόγως με τα κουτορνίθια που τον άκουγαν), κυκλοφορεί ελεύθερος. Φοβάμαι δηλαδή ότι με την φόρα που έχουμε πάρει ως περήφανος λαός, ενδέχεται να σκάσουμε στον πάτο, να ξεσκονιστούμε στα γρήγορα -μην μας πουν και βρωμιάρηδες- και να ξεκινήσουμε να σκάβουμε.

Σχολίασε ο/η κώστας | 04:06:36, Νοέμβριος 5th, 2012