Βουλή άβουλη *

Μια καταθλιπτικά εύστοχη περιγραφή της 'πολιτικής' κατάστασης από την Αγγελική Σπανού, στη Μεταρρύθμιση 30.4.2013:


Είναι αμφίβολο αν έστω και ένας βουλευτής πρόλαβε να διαβάσει και να καταλάβει τι περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την Κυριακή το βράδυ. Μαζί με τις μνημονιακές υποχρεώσεις στριμώχτηκαν και άλλες άσχετες ρυθμίσεις, όλα μπήκαν σε ένα άρθρο, για να μην υπάρξουν διαφοροποιήσεις, μόνο «ναι» ή «όχι», η διαδικασία ήταν όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις αυτή του κατεπείγοντος, ο πρωθυπουργός δεν έκρινε σκόπιμο να τοποθετηθεί, ο Φώτης Κουβέλης επίσης αμίλητος και, τελικά, για μια ακόμη φορά ευτελίστηκε ο κοινοβουλευτισμός.

Δεν υπάρχει ψήφος κατά συνείδηση, επομένως και ο διάλογος που προηγείται είναι μια χαμηλής αισθητικής παράσταση για όποιον δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει από το να παρακολουθήσει καβγάδες από τους οποίους το μόνο συμπέρασμα που ανακύπτει είναι ότι το πολιτικό σύστημα λειτουργεί στη βάση της παραδοσιακής μεθόδου: Επικοινωνισμός, δημοσκοπικό άγχος, μικροκομματική λογική, πελατειακή αντίληψη, βλέποντας και κάνοντας. Πολύ φασαρία, ανύπαρκτη ουσία, ένα πρωτόγονο πολιτικό παιχνίδι στα μέτρα όσων επενδύουν στην καταρράκωση των δημοκρατικών θεσμών και της συνταγματικής τάξης.

Το θεραπευτικό μαρτύριο *

Απόσπασμα από το άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη "Ο θυμός της Γερμανίας" που δημοσιεύτηκε στην αρχή της κρίσης στο Protagon 20.5.2010:

... η συμφωνία μας με την τρόικα, η Νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών (ή μήπως των Αθηνών;), θυμίζει την θεραπεία ενός κακούργου γιατρού που δίνει αρκετό φάρμακο στον βαριά ασθενή για να τον κρατήσει στην ζωή (με στόχο την μεγιστοποίηση του πόνου), αλλά του αρνείται εκείνο το φάρμακο το οποίο διαθέτει, και το οποίο θα απέτρεπε τον θάνατο. Έτσι και η συμφωνία διάσωσής μας: Αναβάλει τον προαναγγελθέντα θάνατο τόσο όσο να μεγιστοποιηθεί η ζημιά στην ελληνική οικονομία.

Paul Krugman Has Won *

From Business Insider 24.4.2013:

The Economic Argument Is Over — Paul Krugman Has Won

For the past five years, a fierce war of words and policies has been fought in America and other economically challenged countries around the world.

On one side were economists and politicians who wanted to increase government spending to offset weakness in the private sector. This "stimulus" spending, economists like Paul Krugman argued, would help reduce unemployment and prop up economic growth until the private sector healed itself and began to spend again.

On the other side were economists and politicians who wanted to cut spending to reduce deficits and "restore confidence." Government stimulus, these folks argued, would only increase debt loads, which were already alarmingly high. If governments did not cut spending, countries would soon cross a deadly debt-to-GDP threshold, after which economic growth would be permanently impaired. The countries would also be beset by hyper-inflation, as bond investors suddenly freaked out and demanded higher interest rates. Once government spending was cut, this theory went, deficits would shrink and "confidence" would return.

This debate has not just been academic. It has affected the global economy, and, with it, the jobs and livelihoods of hundreds of millions of people.

[full article]

Στον βάλτο της κρίσης *

Του Αντώνη Λιάκου στο online περιοδικό Χρόνος Απρίλιος 2013:

Από το bail-out στο bail-in, βαθύτερα στον βάλτο της κρίσης;

Γιατί οι κοινωνίες της ευημερίας, η μία μετά την άλλη, μετατρέπονται σε κοινωνίες φτώχειας και ανασφάλειας; Γιατί κατεδαφίζουν το υπόβαθρο της κοινής ζωής των πολιτών; Γιατί διαλύουν νοσοκομεία, σχολεία, κοινωνικές υπηρεσίες; Γιατί καταστρέφουν τις πιο παραγωγικές ηλικίες καταδικάζοντάς τες στην ανεργία; Γιατί αναθέτουν τις βασικές αποφάσεις σε επιτροπές και ειδικούς εκτός κοινοβουλίου, εκτός δημοκρατικών διαδικασιών; Τι συνέβη και το κακό πλανάται πάνω από την Ευρώπη και ενσκήπτει στη μία χώρα μετά την άλλη; Η Ευρώπη δεν βγήκε από, ούτε έχασε, κάποιον μεγάλο πόλεμο. Οι δύο δεκαετίες που προηγήθηκαν ήταν δεκαετίες ανάπτυξης. Η ψηφιακή επανάσταση άλλαξε την καθημερινή ζωή και τον παραγωγικό ιστό της, οι πολίτες της, οι ιδέες τους, τα προϊόντα τους μετακινούνταν περισσότερο, επικοινωνούσαν, δημιουργούσαν δίκτυα που αγκάλιαζαν μερικές φορές τον κόσμο. Η Ευρώπη είχε γίνει ένας ζηλευτός τόπος, όνειρο για εκατομμύρια νέων ανθρώπων από την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική που διακινδύνευαν τα πάντα για να βρεθούν κάτω από τον ουρανό της. Τι συνέβη όμως; Γιατί δεν ολοκληρώθηκε η ευρωπαϊκή ενοποίηση; Γιατί άνοιξαν πάλι βαθιές τάφροι ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο της Ευρώπης, ανάμεσα στη Δυτική και την Ανατολική Ευρώπη, ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς;

Το φάρμακο που σκοτώνει

Το ΑΕΠ πέφτει...

...αλλά το χρέος ανεβαίνει!

Απόσπασμα από το άρθρο της Ζέζας Ζήκου "Τρία χρόνια πριν... τρία «μαύρα» χρόνια μετά..." στη Καθημερινή 23.4.2013:

...Τρία χρόνια μετά, η Ελλάδα έχει γίνει ένα ζωντανό παράδειγμα που βλέπει να στοιχειώνει τον εναέριο χώρο της το φάντασμα του Ιρβινγκ Φίσερ, του κορυφαίου Αμερικανού οικονομολόγου την εποχή της Μεγάλης Υφεσης.

Υστερα από ογδόντα χρόνια, η θεωρία του αποπληθωρισμού χρέους γίνεται και πάλι διάσημη χάρη στην ανεκδιήγητη πολιτική της τρόικας. Ο Φίσερ ήταν εξαιρετικά ευφυής, αλλά και πολύ σαφής, όταν αποκάλυπτε «το μεγάλο παράδοξο», «το κύριο μυστικό των μεγάλων υφέσεων»: «Οσο περισσότερα πληρώνουν οι οφειλέτες, τόσο περισσότερα χρωστούν», «η ίδια η προσπάθεια των ατόμων να ελαφρύνουν το φορτίο του χρέους, αυξάνει το φορτίο αυτό». Το ίδιο ακριβώς παράδοξο παρατηρούμε και στην πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης.

Οσο περισσότερο μειώνονται οι μισθοί για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, τόσο περισσότερο αυξάνεται το πραγματικό χρέος. Αρα το θέμα δεν είναι ότι δεν εφαρμόζουμε σωστά την πολιτική. Απλώς η πολιτική δεν είναι σωστή. Οσο πιο πιστά την εφαρμόζουμε, τόσο χειρότερα αποτελέσματα έχουμε. Για τους πιστωτές, όμως, αποτελεί ευτύχημα, επειδή αυξάνει την αξία των χρημάτων τους και τους επιτρέπει να αγοράσουν πολύ φθηνά οτιδήποτε απαξιώνεται (ανθρώπους, επιχειρήσεις, γη).

Για τις εκλογικές απάτες *

Από το TVXS 22.4.2013:

Πρόταση: Nομικά δεσμευτικές οι προεκλογικές εξαγγελίες
Του Αντώνη Μουτσέλου, Αποφοίτου Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης

Στις τελευταίες δύο εθνικές εκλογές υπήρξαμε ως Έλληνες πολίτες θύματα ξεκάθαρης προεκλογικής εξαπάτησης. Και οι δύο εκλεγέντες πρωθυπουργοί απέσπασαν το μεγαλύτερο κομμάτι των ψήφων παρουσιάζοντας μια προεκλογική ατζέντα την οποία πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων από την επόμενη των εκλογών. Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό καθότι από την στιγμή που δεν έχουμε άμεση δημοκρατία, το δικαίωμα ψήφου κάθε 4 χρόνια - δηλαδή η αντιπροσωπευτική δημοκρατία -, είναι ότι έχει μείνει από την έννοια και λειτουργία της δημοκρατίας. Όταν και αυτό το δικαίωμα ναι μεν ασκείται, ωστόσο καταπατείται βάναυσα η ουσία του, τότε προφανώς έχουμε κατ' επίφαση δημοκρατία.

Αφ' ενός 4 χρόνια στον σύγχρονο κόσμο όπου τα γεγονότα εξελίσσονται ταχύτατα και έχουν άμεσες συνέπειες στις κοινωνίες, είναι πάρα πολύ μεγάλος χρόνος για να ασκείται τόσο αραιά το εκλογικό δικαίωμα, και αφ' ετέρου οι ενέργειες των κυβερνήσεων δύνανται να επιφέρουν επιπτώσεις που καθορίζουν το μέλλον του τόπου για πολλαπλάσιο χρόνο από αυτόν που τους έχει δοθεί για να βρίσκονται στην εξουσία. Όταν λοιπόν αυτή η εξουσία έχει κερδηθεί με έμμεση ή πολλές φορές άμεση εξαπάτηση, είναι πολύ σοβαρό το ζήτημα, και πρέπει να βρεθεί τρόπος να επανέλθουμε σε ένα πραγματικά δημοκρατικό πολίτευμα. Τα δυσμενή αποτελέσματα της απομάκρυνσης από την λειτουργία της δημοκρατίας είναι ήδη ορατά καθώς πολλοί πολίτες αναπολούν τυραννικά καθεστώτα προκρίνοντας ότι αφού ούτως ή άλλως δεν έχουμε δημοκρατία, ας έχουμε τυραννία με ισονομία, όσο παράδοξο κι αν είναι αυτό. Διαλέγουν δηλαδή μεταξύ δύο κακών, ένα κατ' ελπίδαν πιο “δίκαιο”, απελπισμένοι από το δημοκρατικό έλλειμμα που διευρύνεται συνεχώς.

Για το άρθρο 120 *

Η επιστολή του Νότη Μαριά προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και του ΚΚΕ, όπου προτείνει να αποχωρήσουν από τη Βουλή στα τέλη Μαΐου [από το TVXS 22.4.2013]:

«Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει πλέον απαξιωθεί πολιτικά, θεσμικά και ηθικά λόγω της αντισυνταγματικής και αντικοινοβουλευτικής δράσης της κυβέρνησης και των κομμάτων του μνημονιακού τόξου που την στηρίζουν.

Τα όσα συμβαίνουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο είναι αποτέλεσμα της δράσης της Τρόικας και των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων ήδη από το Μάιο του 2010 με την αντισυνταγματική υιοθέτηση του Μνημονίου.

Όλοι γνωρίζουμε ότι η δανειακή σύμβαση Ελλάδας/κρατών Ευρωζώνης ενώ έχει κατατεθεί για κύρωση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ήδη από τον Ιούνιο του 2010 και έχει εκτελεστεί κανονικά, ακόμη εκκρεμεί  για κύρωση από την Ολομέλεια της Βουλής!!!

Ανούσιες επενδύσεις *

Η φοροαποφυγή της Starbucks δεν περιορίζεται στην Ελλάδα:
Starbucks doesn't pay a bean in UK tax

Γράφει ο Γιάννης Σιάτρας στο portal Φορολογούμενος 14.4.2013:

Starbucks: Δέκα χρόνια λειτουργίας. 244 εκατομμύρια τζίρος. Ούτε ένα ευρώ φόρος!

Τα δέκα χρόνια παρουσίας της στην Ελλάδα γιορτάζει η Starbucks και με την ευκαιρία της επαναλειτουργίας του καταστήματός της στην οδό Κοραή 4, στις 17 Απριλίου, κερνάει όλους ένα “απολαυστικό tall Cappuccino ή Freddo”, όπως αναφέρει στις διαφημίσεις που κατέκλυσαν τον κυριακάτικο Τύπο.

Σπεύσατε στο κατάστημα της Κοραή 4 λοιπόν, για να εκμεταλλευθείτε την προσφορά! Αφού επί δέκα χρόνια η εταιρία δεν έχει πληρώσει ούτε ένα ευρώ φόρο, τουλάχιστον ας μας προσφέρει έναν καφέ!

Δέκα χρόνια λειτουργίας στην Ελλάδα συμπληρώνει η Starbucks! 244 εκατομμύρια ευρώ τζίρο για την περίοδο 2003-2011 (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη ο ισολογισμός για το 2012), 174,2 εκατομμύρια μικτά κέρδη, αλλά ούτε ένα ευρώ φόρο εισοδήματος!

Ναι, σωστά το διαβάζετε! Από την πρώτη χρονιά της λειτουργίας της, η εταιρία εμφανίζει ζημιές. Πόσες είναι η ζημιές στα χρόνια που λειτουργεί; Συνολικά έφθασαν στα 53,1 εκατομμύρια (για την περίοδο 2003-2011).

(Δείτε πίνακα με τα βασικά οικονομικά μεγέθη της περιόδου)

Μα, καλά, αφού η δουλειά αυτή είναι ...ζημιογόνα, αφού επί 10 χρόνια τώρα δεν κατόρθωσαν να βγάλουν ούτε ένα ευρώ κέρδος, γιατί κάθονται στην Ελλάδα και λειτουργούν 36 καταστήματα;

[πλήρες άρθρο]

Καραγκιόζης και Βάγκνερ *

Του Στέλιου Κούλογλου από το Lifo 17.4.2013:

Παράσταση Καραγκιόζη με μουσική Βάγκνερ 
Δυστυχώς, το έργο θα είναι το ίδιο μέχρι τον Σεπτέμβριο

Τελικώς, η ελληνική κουλτούρα είναι πολύ ισχυρή. Δείτε πώς αφομοιώθηκαν από την υποκριτική τέχνη τα μέλη της τρόικας: έρχονται κάθε τόσο και παίζουν με τον Στουρνάρα, την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ την παράσταση Το θρίλερ των διαπραγματεύσεων. Η πλοκή έχει τα χαρακτηριστικά μιας ελληνικής τραγωδίας σε 3 πράξεις. Στην πρώτη φθάνουν τα μέλη της τρόικας στην Αθήνα, έτοιμα να πάρουν σκλάβους και τα γυναικόπαιδα, αν δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μια κυβέρνηση αποφασισμένη να παλέψει για τα εθνικά δίκαια. Στη δεύτερη σημειώνονται αδιέξοδα και άλλα εμπόδια, τα οποία μαθαίνει το φοβισμένο πόπολο από δημοσιογράφους και άλλα παπαγαλάκια που την έχουν στημένη έξω από του Μαξίμου. Στην τρίτη έχουμε κάθαρση: η συμφωνία τελικώς επιτυγχάνεται κι έχουμε τη δόση μας. Στην πορεία κάτι έχει αρπάξει η τρόικα, όπως η συμφωνία για τις απολύσεις στο Δημόσιο στις οποίες μέχρι τότε αντιστέκονταν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, που θυμίζει τη στάση δεσποινίδων σε μπουλβάρ: όλο αντιστέκομαι, αλλά στο τέλος στέκομαι.

Η βάση της κατανάλωσης *

Μόνο με τον εαυτό μας *

Απόσπασμα από την Ελευθεροτυπία 13.4.2013 που αφιερώνεται στον νέο χαλίφη:

...
Στο ΚΚΕ, υπό συνθήκες ακραίας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, με το 50% των νέων να είναι άνεργοι και με 1,5 εκατ. Ελληνες να ψάχνουν για δουλειά, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι ώριμες ακόμη οι συνθήκες που θα επέτρεπαν τη συγκρότηση ενός ευρύτερου πολιτικού μετώπου και ότι η μόνη συμμαχία θα έχει τη μορφή ΠΑΜΕ-ΠΑΣΕΒΕ-ΠΑΣΥ-ΟΓΕ-ΜΑΣ με κινηματική οργανωμένη βάση στους χώρους δουλειάς. Στην εισήγηση μάλιστα σημειώνεται ότι «δεν είναι αλήθεια ότι η μορφή αυτή εκφράζει τη συνεργασία του ΚΚΕ με τον εαυτό του», μια φράση που χρησιμοποίησε ο Νίκος Μπογιόπουλος για να προτάξει την άποψη ότι το κόμμα βρίσκεται σε λάθος πορεία.

«Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών "πλησιάζουμε" το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ που "έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ", είναι "συμμαχία" μόνο με τον εαυτό μας» σημείωνε στην προσυνεδριακή παρέμβασή του ο αρθρογράφος του «Ριζοσπάστη».
...

Η εξοργιστική διγλωσσία της Μέρκελ *

Παρουσίαση άρθρου του Spiegel στο TVXS 13.10.2013: 


Συνεχίζοντας να υπερασπίζεται, σχεδόν εμμονικά, τη λιτότητα ως τη μόνη διέξοδο από την κρίση για τις προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης, η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φαίνεται να ακολουθεί διαφορετική «συνταγή» εντός της Γερμανίας, αυξάνοντας ολοένα την ευρωπαϊκή δυσαρέσκεια στο πρόσωπό της. Επιμέλεια Γρηγόρης Καυκιάς.

Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κανείς, πως η Καγκελάριος αποτελεί σήμερα την πιο μισητή πολιτική φιγούρα στην Ευρώπη, εκτός βέβαια της Γερμανίας, όπως αναφέρει το Spiegel.

Είναι αυτή που ,σχεδόν δεσποτικά, επιβάλλει την αποδοχή σκληρών μέτρων λιτότητας στα προβληματικά κράτη-μέλη της ευρωζώνης, οδηγώντας τα συχνά, στα πρόθυρα της οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης.

Με τις αποφάσεις της, σημειώνει το γερμανικό περιοδικό, αναγκάζει την Ελλάδα και τη Κύπρο να λάβουν ακραία μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά ακόμα και αυτό δεν μπορεί να επανορθώσει στη συνείδησή της τις οικονομικές ατασθαλίες των δύο χωρών. Τί θα γινόταν όμως αν η Καγκελάριος ζητούσε παρόμοια μέτρα και από τους Γερμανούς ψηφοφόρους της; Εύκολο να το φανταστεί κανείς.

Europe post mortem *

Του Γιώργου Πήττα, από το TVXS 13.4.2013:


Ποιος πραγματικά μπορεί να δει τη μεγάλη εικόνα σε όσα συμβαίνουν και να πει με σιγουριά κατά που πάει το πράγμα;

Θεωρίες για το «πως φτάσαμε ως εδώ» υπάρχουν αμέτρητες.

Από τις πιο σοβαρές μέχρι τις πλέον συνομωσιολογικές που κάποτε απορρίπταμε συλλήβδειν και χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Αν και, τώρα τελευταία ακόμα και οι ψυχραιμότεροι έχουν αρχίσει να νιώθουν τις αντιστάσεις τους να κάμπτονται.

Από το 1967 που εκδόθηκε για πρώτη φορά η περίφημη «Κοινωνία του Θεάματος» του  Guy Debord   ή τα ανατρεπτικά κείμενα του Pasolini  οι περισσότερες «προφητείες» έχουν επαληθευτεί.

Αναφέρομαι ασφαλώς στις στοχαστικές προφητείες που είδαμε μέσα από τις Τέχνες και όχι σε  μεταφυσικές μπουρδολογίες.

Ας κάνουμε μία υπόθεση ολίγον φανταστική:

Η νέα μορφή θεσμικής ληστείας *

Απόσπασμα άρθρου της διαδικτυακής εφημερίδας AegeanTimes.gr 11.11.2012:

Τι σημαίνει “ανακεφαλαιοποίηση” των Τραπεζών, ποιος και πως την πληρώνει;;; 

...
Το Ελληνικό δημόσιο παρέχει και παρείχε εγγυήσεις στις Ελληνικές Τράπεζες για να δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο χρήματα από την ΕΚΤ, και προσφάτως κατά το παρελθόν, τα τελευταία έξι (6) χρόνια, κατεύθυνε και οδήγησε μεγάλα ποσά προς τις Τράπεζες, με το επιχείρημα της “ανακεφαλαιοποίησής” τους, της στήριξης του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος.

Τι σημαίνει όμως “ανακεφαλαιοποίηση” των Τραπεζών, επί της ουσίας σημαίνει ενίσχυση με κεφάλαια τις Τράπεζες για να “πληρούν”, να ικανοποιούν, τους όρους και τις προϋποθέσεις τις οποίες ορίζει η διεθνής και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία, ούτως ώστε να είναι βιώσιμες ως χρηματοπιστωτικά ιδρύματα-επιχειρήσεις.

Από πού αντλούν τα κεφάλαια αυτά για την ανακεφαλαιοποίησή τους οι Τράπεζες ;;;

T.I.N.A.

"There Is No Alternative" (to death)

Η νέα πιπίλα

Ένα σχόλιο στη Καθημερινή 10.4.2013:

Τι ακριβώς είναι αυτό το νέο εύρημα των "επίορκων" που εμφανίστηκε πρόσφατα στη δημοσιογραφική αργκό της μόδας? Μήπως δεν είναι παρά ένας εύπεπτος τρόπος για να αποδεχτούν οι υπνωτισμένοι τηλεθεατές τις απολύσεις στο δημόσιο?

Και γιατί ακούμε ότι έχουμε 2,000 από δαύτους, μετά 7,000, και μετά ποιός ξέρει πόσους? Ποιός τους υπολογίζει και με τι κριτήρια? Μερικοί φορτώνουν τον υπολογισμό στη τρόικα -το βολικό άλλοθι κάθε κυβερνητικής αμαρτίας. Αλλά πώς μπορεί η τρόικα να ψαχουλεύει τις δημόσιες υπηρεσίες μετρώντας "επίορκους"?

Και αν πραγματικά έχουμε τόσο πολλούς, ποιός (σίγουρα επίορκος!) είναι υπεύθυνος για την υπόθαλψή τους τόσα χρόνια?

Σχολίασε ο/η ΘΝΣ | 16:58:42, Απρίλιος 10th, 2013

E tu Brute? *

George Soros: how to save the EU from the euro crisis - the speech in full

Μια είδηση από τη Καθημερινή 10.4.2013 που κρατάω εδώ για μελλοντική αναφορά:

Τζ. Σόρος: Το Βερολίνο «το παρατράβηξε» στην περίπτωση της Κύπρου
Ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής καλεί το Βερολίνο να εγκρίνει τα ευρωομόλογα ή να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη.

Να εγκρίνει την έκδοση ευρωομολόγων ή να αποχωρήσει η ίδια από το ευρώ για το καλό της Ευρωζώνης κάλεσε την Γερμανία ο αμερικανός επενδυτής Τζορτζ Σόρος, ο οποίος, σε ομιλία του στο Κέντρο Οικονομικών Μελετών της Φραγκφούρτης, κατηγόρησε το Βερολίνο ότι στην περίπτωση της Κύπρου «το παρατράβηξε» και προειδοποίησε ότι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης κατευθύνεται προς περίοδο ύφεσης.

Να τας ρίψωσι *

Του Γιάννη Ιωάννου

Του Απόστολου Διαμαντή από το Protagon 9.4.2013:

Η υπαγωγή της Εθνικής Τράπεζας στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ουσιαστικά δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή στους Γερμανούς τραπεζίτες, αφαιρεί και το τελευταίο φύλλο συκής από την κυβέρνηση και τους Έλληνες επιχειρηματίες: είναι γυμνοί, δεν υπάρχουν. Διότι αυτός που ελέγχει τις τράπεζες ελέγχει οριστικά και την οικονομία συνολικά και φυσικά την πολιτική εξουσία.

Η κυβέρνηση βαδίζει σε ένα μονοπάτι που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Η στρατηγική της στηρίζεται σε μια υπόθεση μάλλον αφελή, πως μετά τις γερμανικές εκλογές η νέα κυβέρνηση Μέρκελ, απαλλαγμένη από την εσωτερική πίεση, θα προχωρήσει σε λύση του ελληνικού προβλήματος, με νέο κούρεμα του χρέους, νέα πτώση των επιτοκίων, νέες ευνοϊκές ρυθμίσεις αποπληρωμής, αναπτυξιακή βοήθεια και πολιτική στήριξη της τρικομματικής κυβέρνησης, η οποία στο μεταξύ θα κάνει ό,τι μπορεί στη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, ώστε να ικανοποιηθούν τα γερμανικά επιχειρηματικά σχέδια στην Ελλάδα.

Με πόσα αγοράζεις μια χώρα? *

Άρθρο του Τέλη Τύμπα στο blog Χιώτικη Σφίγγα 7.4.2013:

Ας ξεκινήσουμε υποθέτοντας ότι κάποιο Ταμείο (εν προκειμένω κάποιο που ονομάζεται ΤΑΙΠΕΔ), όποιο κι αν είναι αυτό, νομιμοποιείται να αποτιμά την περιουσία του ελληνικού δημοσίου, με σκοπό την εκποίησή της. Σε ποια τιμή μπορεί κανείς να αγοράσει την περιουσία αυτή; Με βάση το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του 2013-2016, η απάντηση του ΤΑΙΠΕΔ είναι 9.4 δις ευρώ,. Σήμερα. Σύντομα μπορεί να πέσει και άλλο αυτή η τιμή. Όπως επισημαίνεται σε καίρια ερώτηση προς τον πρωθυπουργό, την οποία κατέθεσε τις προηγούμενες ημέρες ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η τιμή αυτή ήταν 50 δις την εποχή του πρώτου μνημονίου και 285 δις πριν το 2010. Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης καλεί τον πρωθυπουργό να τοποθετηθεί για το ποιόν του ΤΑΙΠΕΔ ως θεσμού. Και ενώ αναμένουμε την απάντηση του πρωθυπουργού, ας δούμε τι ακριβώς πωλείται στην τιμή των 9,4 δις.

Παπατζήδες, Δούρειοι Ιπποι και κορόιδα *

Άρθρο του Νίκου Κωνσταντάρα στη Καθημερινή 7.4.2013. 
Επιτέλους μερικοί ανοίγουν τα μάτια τους και δεν βλέπουν πλέον 'φιλάνθρωπους ναυαγοσώστες' στα πρόσωπα της Ευρωμαφίας...

Οπου δω παπατζή με την παρέα του, είτε στην Αθήνα είτε σε ξένη πόλη, σταματώ για να παρακολουθήσω το τόσο οικείο δράμα που ενώνει άγνωστο αριθμό απατεώνων με τα πρόθυμα θύματά τους. Για μένα, η ουσία δεν βρίσκεται στο πού είναι ο παπάς, ούτε στην τέχνη με την οποία ο πρωταγωνιστής τον μετακινεί, αλλά στη δυσκολία να διακρίνει κανείς ποιοι από τους παρόντες είναι μέσα στο κόλπο και ποιοι πιστεύουν ότι θα ξεγελάσουν το σύστημα - ποιοι είναι τα θύματα, δηλαδή. Οι απατεώνες είναι τόσο έμπειροι που μόνο στο τέλος μπορεί να φανεί ποιοι είναι τα κορόιδα και ποιοι θα μοιραστούν τα κέρδη.

Το λίπασμα της ανισότητας *

κλικ για μεγέθυνση

Κόκκινη γραμμή: Μερίδιο εισοδημάτων του πλουσιότερου 10%.
Μπλε γραμμή: Ποσοστό εργαζομένων που είναι μέλη επαγγελματικού σωματείου.

[Πηγή με εξηγήσεις: Chart of the day]

Το πληρέστερο βιογραφικό είναι το «μέσον» *

Άρθρο του Δημήτρη Σεβαστάκη, ζωγράφου & αναπληρωτή καθηγητή ΕΜΠ, στην Ελευθεροτυπία 6.4.2013:

Ο μέτριος έχει ένα καλό: δικτυώνεται. Εχοντας συνείδηση της μετριότητάς του, ψάχνει ακαριαία τους ομοίους του, οι οποίοι, έχοντας συνείδηση της δικής τους μετριότητας, τον αποδέχονται ανακουφισμένα. Η ζεύξη των μετρίων περιέχει την αμοιβαία απέχθεια, αλλά εντέλει ο ωφελιμισμός και η ανασφάλεια υπερισχύουν και συγκρατούν.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα σε ένα τμήμα δημόσιας υπηρεσίας, σε μια διεύθυνση, από το να ενταχθεί σε αυτή ταλαντούχο άτομο. Διαταράσσονται οι ιεραρχίες, επισκιάζονται οι ασημαντότητες και ο καινούργιος είτε πνίγεται είτε συμβιβάζεται. Αν είναι προστατευόμενος κάποιου (που συνήθως είναι), λείχεται, μέχρι ν' αλλάξει η κατάσταση, οπότε πάει από κει που ήρθε. Περίπου αυτοί είναι οι κώδικες με τους οποίους συγκροτείται κάθε δομή. Υπηρεσία, κόμμα, πολιτικό σύστημα. Ετσι συγκροτήθηκε το ελληνικό κράτος και κατ' επέκταση το ελληνικό Δημόσιο. Ποτέ το Δημόσιο δεν υπήρξε συλλογικό αγαθό. Δημιουργήθηκε τυχαία, ανομοιόμορφα, από συγκολλήσεις ευνοημένων προσώπων, ψηφοφόρων ή απογόνων.

Σε γνωρίζω από την όψη του Ευρώ την τρομερή *

Από το blog BlackJack 22.3.2013:

Σε γνωρίζω από την όψη του Ευρώ την τρομερή

Δεν υπάρχουν πατρίδες. Καλύτερα, υπάρχουν, αλλά αν νομίζετε ότι είναι εκείνες από τις οποίες λαμβάνετε το όνομα καταγωγής, ιθαγένειας ή υπηκοότητας, είστε εξαιρετικά αφελείς ή τουλάχιστον γελασμένοι.

Σκέφτομαι να αλλάξω Ονομασία Προέλευσης, όπως συνηθίζεται να λέγεται για τα αγροτικά προϊόντα. Από Έλληνας να ονομαστώ, Γιουρομπανκίτης ή Αλφαμπανκάς ή Τραπεζίνας γενικότερα.
Βαφτίστηκε μια Συστημική Κρίση υπερσυσσώρευσης πλούτου και κεφαλαίων σε Κρίση Τραπεζικού και Χρηματοπιστωτικού Τομέα και αφού βρήκαμε παπά, είπαμε να θαφτούμε εθελουσίως στον ίδιο λάκκο.

Τι προτιμάς? *

[πηγή]

Δύο διαγράμματα από το -πάντα πιπεράτο- e-cynical 31.3.2013:

Ανεργία σε Ελλάδα και Ισλανδία

Ισοτιμία Ισλανδικής Κορώνας και Ευρώ

Το λόμπι της χολής *

Άρθρο του Διονύση Ελευθεράτου στο ΠΡΙΝ 31.3.2013:

Το λόμπι της χολής, από τον Χριστούλα στο μαγκάλι 
Ένας χρόνος από την αυτοκτονία, ένας ασταμάτητος «χορός» καθεστωτικής αθλιότητας

Σε λίγες ημέρες (4 Απριλίου) συμπληρώνεται ένα χρόνος από την αυτοκτονία – πολιτική διακήρυξη του συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα. Ένας χρόνος διαρκούς αθλιότητας εκ μέρους των «πάνω». Ας θυμηθούμε – όλο και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα απορρέουν…

Απρίλιος 2012. Το «όλον ΠΑΣΟΚ» ήταν «εκεί», με την ιδιότητα του αγριότερου καθεστωτικού «μαντρόσκυλου». «Ενωμένο» – εμετικό. «Ενωμένο» (η σήψη ενίοτε γίνεται συγκολλητική ουσία) και αποφασισμένο να …απαντήσει στον Χριστούλα. Επί των «επάλξεων», ο εκ των «κηπουρών» του ΓΑΠ, Πάνος Μπεγλίτης, ο «βενιζελικός» Πάρις Κουκουλόπουλος, ο «μια κατηγορία μόνος μου» Μίμης Ανδρουλάκης…

Οι υπάλληλοι ορίζουν τους μισθούς τους *

Από την εφημερίδα Πολίτης 31.3.2013:

Στην επιχείρηση του Λαρς Φόλμερ καθορίζουν μόνοι τους οι υπάλληλοι τις αποδοχές και τις άδειές τους. Ο Φόλμερ είναι ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Vollmer & Scheffzyk, στην οποία απασχολούνται 25 εργαζόμενοι. Ο 41χρονος Γερμανός δεν άντεχε άλλο τους καβγάδες για τους μισθούς και τις άδειες και αποφάσισε το φθινόπωρο του 2010, να αφήσει ελεύθερους τους εργαζόμενους της φίρμας του να διαμορφώνουν μόνοι τους τις αποδοχές τους.