Ένα σχόλιο στο άρθρο της Καθημερινής "Να αναλάβει την ευθύνη":
Ο αναγνώστης Αποστολος προτείνει "συγκρότηση επιτροπής απο ειδικούς που θα επεξεργασθούν 2 συγκεκριμένα πλάνα δράσης".
Προφανώς δεν γνωρίζει ότι ορισμένοι ειδικοί "άλλου τύπου" (μεταξύ των οποίων η Καθημερινή) έχουν επιλέξει τον κ. Παπαδήμο για αυτή τη δουλειά, και συνεπώς δεν χρειάζονται άλλοι ειδικοί. Ο κ. Παπαδήμος ξέρει καλύτερα απ' όλους.
Αν και ο κ. Παπαδήμος ήταν σαφώς αντίθετος με την αναδιάρθρωση του χρέους, του ανατέθηκε (από τους ειδικούς "άλλου τύπου") η προώθηση ακριβώς του στόχου που αντιμετώπιζε αρνητικά.
Αυτό δεν είναι βέβαια το μόνο παράδοξο της κρίσης που ξεκίνησε λίγο μετά το "Λεφτά υπάρχουν". Έχουμε για παράδειγμα το παράδοξο του πρωθυπουργού που λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης και αμέσως παραιτείται. Έχουμε την άνοδο των τιμών παρά την πτώση μισθών και ζήτησης. Έχουμε τον αρχηγό της ΝΔ που διαγράφει όσους ψήφισαν το Μνημόνιο 1 και μετά μερικούς μήνες όσους καταψήφισαν το Μνημόνιο 2. Έχουμε αυτούς που εκπλήσσονται σφόδρα όταν μαθητές μουντζώνουν στις παρελάσεις. Έχουμε υπουργό να προασπίζεται κάτι σημαντικό που δεν διάβασε. Έχουμε βαρύγδουπους ειδικούς που επιμένουν ότι η πολιτική ύφεσης οδηγεί στην ανάπτυξη παρά το πασιφανές αντίθετο.
Και φυσικά έχουμε το παράδοξο η χώρα μας να συνεχίζει να ονομάζεται "Δημοκρατία" τη στιγμή που εξαιρετικά κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται από ένα κοινοβούλιο το οποίο συντηρείται εν ζωή με το ζόρι, παρόλο που όλοι ξέρουν ότι δεν έχει καμία σχέση με τη τρέχουσα λαϊκή βούληση.
Ο αναγνώστης Αποστολος προτείνει "συγκρότηση επιτροπής απο ειδικούς που θα επεξεργασθούν 2 συγκεκριμένα πλάνα δράσης".
Προφανώς δεν γνωρίζει ότι ορισμένοι ειδικοί "άλλου τύπου" (μεταξύ των οποίων η Καθημερινή) έχουν επιλέξει τον κ. Παπαδήμο για αυτή τη δουλειά, και συνεπώς δεν χρειάζονται άλλοι ειδικοί. Ο κ. Παπαδήμος ξέρει καλύτερα απ' όλους.
Αν και ο κ. Παπαδήμος ήταν σαφώς αντίθετος με την αναδιάρθρωση του χρέους, του ανατέθηκε (από τους ειδικούς "άλλου τύπου") η προώθηση ακριβώς του στόχου που αντιμετώπιζε αρνητικά.
Αυτό δεν είναι βέβαια το μόνο παράδοξο της κρίσης που ξεκίνησε λίγο μετά το "Λεφτά υπάρχουν". Έχουμε για παράδειγμα το παράδοξο του πρωθυπουργού που λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης και αμέσως παραιτείται. Έχουμε την άνοδο των τιμών παρά την πτώση μισθών και ζήτησης. Έχουμε τον αρχηγό της ΝΔ που διαγράφει όσους ψήφισαν το Μνημόνιο 1 και μετά μερικούς μήνες όσους καταψήφισαν το Μνημόνιο 2. Έχουμε αυτούς που εκπλήσσονται σφόδρα όταν μαθητές μουντζώνουν στις παρελάσεις. Έχουμε υπουργό να προασπίζεται κάτι σημαντικό που δεν διάβασε. Έχουμε βαρύγδουπους ειδικούς που επιμένουν ότι η πολιτική ύφεσης οδηγεί στην ανάπτυξη παρά το πασιφανές αντίθετο.
Και φυσικά έχουμε το παράδοξο η χώρα μας να συνεχίζει να ονομάζεται "Δημοκρατία" τη στιγμή που εξαιρετικά κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται από ένα κοινοβούλιο το οποίο συντηρείται εν ζωή με το ζόρι, παρόλο που όλοι ξέρουν ότι δεν έχει καμία σχέση με τη τρέχουσα λαϊκή βούληση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου