Για την ευρωπαϊκή πόλωση *

Ένα σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Να προστατευθούν" της Καθημερινής 29.6.2012:

Δεν υπάρχει κανένα ρήγμα μεταξύ βόρειων & νότιων. Το μόνο ρήγμα είναι μεταξύ υπερπλουσίων και φτωχών.
Δεν βλέπω να έχει καμιά στεναχώρια Μπομπολας, Λάτσης, Βαρδινογιάννης κτλ με τους βόρειους. Ούτε βλεπω τους Γερμανούς πολίτες να λατρευουν τις αποφάσεις της Μέρκελ.
Η τεχνητή πόλωση σε λάθος βάση (έθνος, γεωγραφία) που προσπαθείτε να δημιουργήσετε είναι εγκληματικά επικινδυνη.
Η λύση δεν είναι θαύματα από Στουρνάρα-Σαμαρά, η λύση είναι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Δυστυχώς όμως ακόμα ο κόσμος ψαρώνει με τα τρομοκρατικά ψέματα των ΜΜΕ και δεν βλέπει ότι η χρεωκοπία έχει έρθει όσο πιο ουσιαστικά γίνεται: δεν έχει καταθέσεις, δεν έχει φάρμακα, δεν έχει γιατρούς, δεν έχει δουλειά, δεν έχει ασφάλεια, δεν έχει μέλλον. Είμαστε σκλαβωμένοι.


Σχολίασε ο/η Γιώργος Π. | 11:40:20, Ιούνιος 29th, 2012

Αντίλογος σε μανδραβέλιους μύθους *

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Οι όμορφοι μύθοι άσχημα καίγονται" της Καθημερινής 28.6.2012:

Είναι πολύ προσεκτικός ο -και καλλιτέχνης της μαύρης προπαγάνδας- κύριος Πασχάλης.
Γράφει: "για τα πετρέλαια του Αιγαίου που θα μας έκαναν σεΐχηδες" ως έναν ακόμη αδάπανο μύθο που διακινείται.
Επομένως εγώ που εμπιστεύομαι την επιστημονική άποψη για τεράστια κοιτάσματα στη Ζουράφα (Λαδόξερα), νοτίως της Κρήτης και νοτίως του συμπλέγματος Καστελλόριζου δεν δικαιούμαι να ζητώ το κρέμασμα του κύριου Πασχάλη ανάποδα από το ένα πόδι... μέχρι να γίνω σεΐχης· ποτέ δηλαδή.
Θα είχε όμως ενδιαφέρον από δημοσιογραφική σκοπιά να μας πει ο κύριος Πασχάλης από ποιες επιστημονικές πηγές άντλησε τα συμπεράσματά του. Και ας μην γίνω σεΐχης.
Διότι όσο περισσότερο υποβαθμίζεις ό,τι έχεις τόσο πιο εύκολα το μοιράζεσαι ή το χαρίζεις.
Έτσι δεν είναι κύριε Πασχάλη;
Ή αν εγώ έχω χτίσει αυτοκρατορία βασισμένη στην εισαγωγή υδρογονανθράκων τότε μάλλον δεν με συμφέρει η ύπαρξή τους εντός των συνόρων.
Έτσι δεν είναι κύριε Πασχάλη;

Καλή χώνεψη *

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Η κομματική καμαρίλα" της Καθημερινής 27.6.2012:

Αγωνιστήκατε λυσσαλέα προεκλογικά να τους ξαναβγάλετε.
Ποιούς ? Τους ίδιους κακοδιαχειριστές της εξουσίας, τους ίδιους ανίκανους να μοιράσουν 5 δεμάτια σανό σε 5 γαιδούρια, τους ίδιους μηχανορράφους, δολοπλόκους, σφετεριστές του προυπολογισμού για ιδιο και κομματικό όφελος, τους ίδιους που οδήγησαν τη χώρα εδώ που βρίσκεται σήμερα.
Γιατί κριτικάρετε και παραπονιέστε τώρα ?
Φάτε τους στη μάπα και καλή χώνεψη.

Σχολίασε ο/η ΝΙΚΟΣ ΒΕΤΣΟΣ | 07:24:42, Ιούνιος 28th, 2012

Καννιβαλισμός υποδομών *

Μια ασυνήθιστη όσο και ανησυχητική είδηση από τη Καθημερινή 27.6.2012:

Απόπειρα «ξηλώματος» μεταλλικής γέφυρας του ΟΣΕ στο Κιλκίς

Δύο άνδρες, εργάτες σε κατασκευαστική εταιρεία, συνελήφθησαν διότι επιχείρησαν να «ξηλώσουν» και να αφαιρέσουν μεταλλική γέφυρα του ΟΣΕ στο χωριό Μικρό Δάσος του Κιλκίς.

Οι δύο δράστες, ημεδαποί ηλικίας 44 και 48 ετών, έφτασαν στο σημείο με γερανό αλλά έγιναν αντιληπτοί και συνελήφθησαν. Η γέφυρα είναι διαστάσεων 17x5 μέτρων και βάρους περίπου 15 τόνων. Όπως έγινε γνωστό, η γέφυρα χρησιμοποιείται από τον ΟΣΕ για την κατασκευή σταθερής σιδηροδρομικής γραμμής στην περιοχή.

Η παραπάνω περίπτωση δεν είναι η μοναδική, καθώς σε πολλές περιοχές της Βορείου Ελλάδος δρουν οι λεγόμενες «συμμορίες του χαλκού κι του μαντεμιού», που αφαιρούν ό,τι έχει σχέση με σίδερο και χαλκό για να τα πουλήσουν στη συνέχεια. Ιδιαίτερη προτίμηση δείχνουν σε σχάρες και καπάκια από δίκτυα ύδρευσης και υπονόμων, σε μετασχηματιστές της ΔΕΗ κ.ά. Μόλις πριν από λίγες μέρες άγνωστοι «εξαφάνισαν» σιδερένια γέφυρα κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα πάνω στον Στρυμόνα ποταμό.


[Θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε τη δικαστική συνέχεια, αλλά τα μέσα εξημέρωσης είναι απασχολημένα με θέματα πιο σοβαρά από το δημόσιο πλιάτσικο]

Ευρώ ή ζόμπι; *

Από τα επιχειρήματα υπέρ της παραμονής στο ευρώ "πάση θυσία".

[θενκς Fotis]

Διαπιστώσεις *

Απόσπασμα του άρθρου "Η κυβέρνηση και τα πλάγια πηδηματάκια" του Στέλιου Κούλογλου στο TVXS 26.6.2012:

"...Αποδεικνύεται τελικώς ότι τα κόμματα που κέρδισαν την πλειοψηφία στις εκλογές δεν ήταν καθόλου έτοιμα να κυβερνήσουν, στο πνεύμα των καιρών. Η νίκη των “φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων” διευκόλυνε απλώς την κυρία Μέρκελ να συνεχίσει την αδιάλλακτη πολιτική της, που μεγαλώνει τα αδιέξοδα σε όλη την ευρωζώνη και στον πιο αδύνατο κρίκο της, την Ελλάδα. Με την σημαία του ευρώ, οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις έβλαψαν την πορεία της Ευρώπης, φέρνοντας την Ελλάδα πιο κοντά στη δραχμή."

Η κρίση της Ευρωζώνης *

[θενκς Haris]

Filotimo *

Αποσπάσματα μιας ομιλίας για το "φιλότιμο" και την ελληνική κρίση. Με υπότιτλους.

[θενκς Sakis]

Αύξηση και ανάπτυξη *

Απόσπασμα από το βιβλίο του Russell L. Ackoff, (1986). Management in Small Doses, Wiley, NY.


Η αύξηση και η ανάπτυξη δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ούτε και η μία είναι απαραίτητο για την άλλη. Ένας σωρός σκουπιδιών μπορεί να αυξηθεί, αλλά όχι να αναπτυχθεί. Ένας καλλιτέχνης μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς να αυξηθεί. Παρ 'όλα αυτά, είναι πολλοί αυτοί που ταυτίζουν την ανάπτυξη με την αύξηση. Οι περισσότερες προσπάθειες με στόχο την ανάπτυξη, στην πραγματικότητα επιδιώκουν την αύξηση.

‘Αύξηση’ σημαίνει μεγαλύτερο μέγεθος ή πλήθος. ‘Ανάπτυξη’ είναι η μεγαλύτερη ικανότητα και επιθυμία κάποιου να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις αποδεκτές επιθυμίες του, όπως και των άλλων. Μια αποδεκτή επιθυμία είναι αυτή που η ικανοποίησή της δεν εμποδίζει την ανάπτυξη οποιουδήποτε άλλου.

Η ανάπτυξη σε άτομα και επιχειρήσεις είναι περισσότερο θέμα μάθησης παρά κέρδους [learning than earning]. Αφορά λιγότερο το πόσα έχει κανείς, και περισσότερο το τι μπορεί να κάνει με όσα έχει.

Η ανάπτυξη αντικατοπτρίζεται καλύτερα στην ποιότητα ζωής παρά στο βιοτικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, το επίπεδο ανάπτυξης μιας εταιρίας ανακλάται καλύτερα στην ποιότητα της εργασιακής ζωής που παρέχει στους υπαλλήλους της αντί στα κέρδη και τις ζημιές του ισολογισμού της.

Αν μια υπανάπτυκτη χώρα ή εταιρία πλημμύριζε με χρήμα θα ήταν βέβαια πλουσιότερη, όχι όμως και πιο ανεπτυγμένη. Από την άλλη πλευρά, εάν μια ανεπτυγμένη χώρα ή εταιρία ξαφνικά έχανε τον πλούτο της, δεν θα γινόταν λιγότερο ανεπτυγμένη.

Μια καλά ανεπτυγμένη χώρα ή εταιρία μπορεί να πετύχει περισσότερο με τους πόρους της από μια λιγότερο ανεπτυγμένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει σημασία το μέγεθος των διαθέσιμων πόρων. Οι πόροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επιτάχυνση της ανάπτυξης και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής, όμως μπορούν να χρησιμοποιηθούν καλύτερα για αυτούς τους σκοπούς στα χέρια εκείνων που είναι ήδη ανεπτυγμένοι.

Η αύξηση και η ανάπτυξη δεν είναι αντίπαλοι, αλλά μπορούν να αλληλοενισχύονται. Η καλύτερη απόδειξη ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι μια ταυτόχρονη αύξηση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής. Ωστόσο, υπάρχει σήμερα μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι η ποιότητα ζωής μπορεί να θυσιάζεται για χάρη της αύξησης του βιοτικού επιπέδου. Η πεποίθηση αυτή συνοδεύεται και από την αντίθετη προθυμία να θυσιαστεί το βιοτικό επίπεδο για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, μια προθυμία που εμφανίζεται στο περιβαλλοντικό κίνημα.

Η έλλειψη πόρων μπορεί να περιορίσει την αύξηση, αλλά όχι την ανάπτυξη. Καθώς αναπτύσσονται τα άτομα, οι οργανισμοί ή οι κοινωνίες, εξαρτώνται όλο και λιγότερο από τους διαθέσιμους πόρους, και όλο και περισσότερο από το τι μπορούν να κάνουν με τους πόρους που ήδη διαθέτουν. Έχουν επίσης την ικανότητα και την επιθυμία να δημιουργήσουν ή να αποκτήσουν τους πόρους που χρειάζονται.

Ένα άτομο μπορεί να αυξηθεί υπερβολικά πολύ. Μερικοί άνθρωποι και πολλές κοινωνίες πιστεύουν ότι μπορούν κι αυτές. Αλλά ποιός θα έλεγε ότι άτομα, εταιρίες ή χώρες μπορούν να αναπτυχθούν ‘υπερβολικά πολύ’;


[Μετάφραση ΘΝΣ]

Democracy's hard drive *

[εικόνα από το TVXS]

Προβλέψεις Δελαστίκ *

Απόσπασμα από το άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ "Πόσο θα ζήσει η νέα κυβέρνηση;" στο Έθνος 21.6.2012. Το βάζω εδώ για μελλοντική αναφορά στις προβλέψεις του.

...Το ερώτημα που τώρα κυριαρχεί είναι αν αυτή η σαφώς... «δευτεροκλασάτη» κυβέρνηση Σαμαρά, με υπουργούς ακόμη και από την... «πολιτική χωματερή» θα μπορέσει να επιβιώσει για ικανό χρονικό διάστημα ή αν σύντομα θα μας αφήσει χρόνους.

Παρ' όλο που η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ φαίνεται εκ γενετής έτοιμη να καταρρεύσει, στην πραγματικότητα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να μακροημερεύσει από όσες φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ο λόγος είναι απλούστατος και τον αναφέραμε και χθες: το σύστημα δεν έχει εναλλακτική πολιτική λύση!

Αν δηλαδή πέσει ο Σαμαράς, αυτός που θα έρθει θα είναι ο Τσίπρας, το πολύ πολύ με «τσόντες» το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, σαφώς όμως με τα κόμματα αυτά πιο αποδυναμωμένα από όσο είναι σήμερα. Τη λύση αυτή δεν την επιθυμούν καθόλου, όπως φάνηκε από τον λυσσώδη πραγματικά αγώνα που έδωσαν όχι μόνο οι εγχώριοι κύκλοι ισχύος, αλλά πρωτίστως οι Γερμανοί, οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι εταίροι τους, οι γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΔΝΤ, μέχρι και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.

Θεωρητικά μιλώντας, οι ορατές δυνατότητες δημιουργίας εναλλακτικών λύσεων για το ελληνικό κατεστημένο και τους ξένους επικυρίαρχους είναι δύο. Η πρώτη και ασφαλέστερη είναι να προχωρήσει η διάλυση του ΠΑΣΟΚ, η δημιουργία του νέου κεντροαριστερού κόμματος που θα το αντικαταστήσει και η συσπείρωση γύρω από το κόμμα αυτό ικανού αριθμού ψηφοφόρων ώστε να το καταστήσει δεύτερο πόλο του συστήματος, μετά τη ΝΔ.

Η δεύτερη δυνατότητα είναι ο εγκλωβισμός και η σταδιακή ενσωμάτωση στο σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να καταστεί αυτός δεύτερος πόλος! Σε μια τέτοια περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας θα κριθεί... «πρωθυπουργήσιμος» από το ελληνικό κατεστημένο και τους Γερμανούς, όπως έγινε με τον Αντ. Σαμαρά όταν πέρασε στο μνημονιακό στρατόπεδο ή όπως θεωρείται από τους κύκλους αυτούς απολύτως έμπιστος ο Φώτης Κουβέλης για να συμμετάσχει σε δεξιά κυβέρνηση συνεργασίας. Αν όντως ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωματωθεί κάποια στιγμή, ενδεχομένως να προκριθεί η λύση της συμμετοχής του σε κάποια κυβέρνηση συνεργασίας, ακόμη και με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να του καταφερθεί το τελειωτικό πολιτικό πλήγμα. Η ζωή θα δείξει αν κάποια από αυτές τις λύσεις ή και οι δύο θα καταστούν κάποτε εφικτές. Χρειάζονται όμως και οι δύο κάποιο χρόνο και μέχρι τότε το σύστημα δεν θα έχει εναλλακτική λύση, αν ανατραπεί η κυβέρνηση Σαμαρά. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η ελληνική ελίτ και οι Ευρωπαίοι εταίροι της είναι υποχρεωμένοι να στηρίξουν πάση θυσία, με νύχια και με δόντια την κυβέρνηση Σαμαρά, όσο δεν έχουν ετοιμάσει κάποια εναλλακτική λύση.

Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί είναι χωρίς τον ξενοδόχο, τον ελληνικό λαό δηλαδή, που μπορεί με τις κινητοποιήσεις του να τινάξει τα πάντα στον αέρα!...

Συνοδοιπόροι

Η παρέα των συνοδοιπόρων κατά το διαφημιστικό τμήμα της Καθημερινής...

...και οι πραγματικοί συνοδοιπόροι μετά τρεις μέρες.

Υπέροχη μακροοικονομία *

Ένα βίντεο του 2010 από τη σειρά "Εξάντας" που δείχνει ότι η ευημερία της οικονομίας διαφέρει από την ευημερία της κοινωνίας.
Αφιερώνεται σε όσους μας βομβαρδίζουν διαρκώς με το παραμύθι ότι π.χ. η Γουατεμάλα είναι προτιμότερη από τη Κούβα.

Όρος επιβίωσης η συλλογική αξιοπρέπεια *

Ένα άρθρο στη Καθημερινή 22.1.2012, πολύ χρήσιμο για υπενθύμιση του παρελθόντος και υπόμνηση για το μέλλον:


Όρος επιβίωσης η συλλογική αξιοπρέπεια
Tου Χρηστου Γιανναρα

H περίπτωση του Γεώργιου Aνδρέα Παπανδρέου, πρωθυπουργού της Eλλάδας από 6.10.2009 έως 11.11.2011, προσφέρεται οπωσδήποτε για ανθρωπολογική μελέτη, κυρίως για τα εντυπωσιακά συμπτώματα υπεραναπλήρωσης μειονεξίας και απώλειας επαφής με την πραγματικότητα.

Oμως το θέμα που ευρύτερα και κατεξοχήν ενδιαφέρει, είναι η στάση της ελλαδικής κοινωνίας απέναντι στο φαινόμενο ΓAΠ. Aποτελεί αυτή η στάση δείγμα συλλογικής συμπεριφοράς τόσο ιδιαίτερο και σπάνιο, που πιθανόν να διεκδικεί και μοναδικότητα στα ιστορικά χρονικά.

Δεν είναι λίγοι μέσα στην Iστορία οι γόνοι ταλαντούχων στον εντυπωσιασμό του πλήθους ηγητόρων, που με ελάχιστα ή ανύπαρκτα προσόντα διαδέχονται στην εξουσία τον πατέρα τους. Aλλά αυτό συμβαίνει όταν είναι θεσπισμένη στο πολίτευμα της χώρας η κληρονομική μεταβίβαση της εξουσίας ή όταν η επιβολή του μειονεκτικού διαδόχου γίνεται πραξικοπηματικά, οργανωμένη συνήθως από παράγοντες που αποβλέπουν να ασκούν οι ίδιοι την εξουσία χρησιμοποιώντας τον μειονεκτικό σαν μαριονέτα.

Ιρλανδική γροθιά *

Ένα δείγμα δημοσιογραφικού ελέγχου που δεν έχει καμία σχέση με το θέατρο σκιών της ελληνικής TV (με υπότιτλους).

[θενκς Anthi]

Η Ελλάδα ως θύμα *

Αναδημοσίευση από το Βήμα 19.6.2012:

[English original]

Η Ελλάδα ως θύμα
του Paul Krugman

Από τότε που η Ελλάδα πήρε την κάτω βόλτα, ακούσαμε πολλά για όλα τα κακά των Ελλήνων. Κάποιες κατηγορίες είναι αληθινές, κάποιες λάθος - αλλά όλες χάνουν το νόημα. Ναι, υπάρχουν μεγάλες αποτυχίες στην ελληνική οικονομία, την πολιτική και χωρίς αμφιβολία την κοινωνία. Αλλά οι αποτυχίες δεν είναι αυτές που προκάλεσαν την κρίση που ταλανίζει την Ελλάδα και απειλεί να διαχυθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Όχι, οι ρίζες αυτής της καταστροφής εντοπίζονται πιο βόρεια, στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και στο Βερολίνο, όπου οι αξιωματούχοι δημιούργησαν ένα βαθιά - ίσως μοιραία - ελαττωματικό νομισματικό σύστημα, έπειτα περιέπλεξαν αυτά τα προβλήματα αντικαθιστώντας την ανάλυση με την ηθικολογία. Και η λύση στην κρίση, αν υπάρχει, θα πρέπει να έρθει από τους ίδιους.

"Ας μας εκπλήξουν ευχάριστα" *

Αντιγράφω ένα σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Ας μας εκπλήξουν ευχάριστα" της Καθημερινής 18.6.2012:

Αυτό το παραλήρημα για τη στάση του Σύριζα που είναι ικανός για τα πάντα και είναι πίσω από όλα, απεργίες κουκουλοφόρους, μαύρη πανώλη, μοιχεία, τσουνάμι, φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις μανδραβέλακείες που ανελλιπώς δημοσιεύετε η και όλα τα άλλα που ταλαιπωρούν τη δύστυχη ανθρωπότητα μόνο αθώο δεν είναι.
Κι όχι μόνο γιατί σε κάνει να αναρωτιέσαι, άμα έχουν τέτοια δύναμη πως δεν κατέλαβαν ακόμη τόσα χρόνια τη χώρα;
Αλλά πιο πολύ γιατί λέει κάτι άλλο πολύ πιο σοβαρό για τους ...ευρω-πέους σωτήρες μας.
Αν το αποτέλεσμα της πολιτικής τους ήταν ανάπτυξη, βελτίωση της ζωής των πολιτών, περισσότερα δικαιώματα, καθαρότερες κουβέντες, λιγότερες μίζες και αποτελεσματικότερο κράτος, τότε χίλιοι Τσίπρες δεν θα έκαναν περισσότερη ζημιά από ένα μπαγιάτικο γιαούρτι.
Επειδή όμως ΞΕΡΟΥΝ (και ΞΕΡΕΤΕ και σεις) για τι είναι ικανοί και τι ακριβώς πρόκειται να εφαρμόσουν φροντίζετε προκαταβολικά να καλλιεργήσετε το κλίμα της φίμωσης και της σπίλωσης, της κατασκευής εχθρών και δικαιολογιών που σύντομα θα χρειαστούν.
Παίζετε κατά σύστημα ανέντιμα και κάτω από τη ζώνη και δείχνετε πολύ σίγουροι ότι θα συνεχίσει να αποδίδει.
Αλλά αυτά τα αλήτικα κολπάκια είναι μεταδοτικά κι όταν διαδοθούν έχετε περισσότερα να χάσετε.
Καληνύχτα και κακό ξημέρωμα

Σχολίασε ο/η nikopthan | 17:16:00, Ιούνιος 18th, 2012

Νέα πράξη στο ελληνικό δράμα *

Ψήφος ή ξίφος

Ο Malcolm X είχε πει το 1964 "The Ballot or the Bullet".
Σήμερα θα δούμε αν στην εποχή μας μπορούν να γίνουν λαϊκές εξεγέρσεις μέσω της ψήφου αντί της βίας.

Όπως τον Χριστοφοράκο; *

Απόσπασμα από το 'Γκούλαγκ' του Γιάννη Ιωάννου

Μεταμορφώσεις *

Ο Αλέξης μιλάει μεταμφιεσμένος σε Αντώνη!!!

Ο επιθανάτιος ρόγχος *

"Η υποχρεωτική γοητεία του αγνώστου" -του Γιάννη Ιωάννου

Άρθρο της Ζέζας Ζήκου στη Καθημερινή 15.6.2012: 

Ο επιθανάτιος ρόγχος της οικονομίας και της κοινωνίας...

«It’s the economy, stupid»... Εγινε σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του Μπιλ Κλίντον και απεδείχθη η φράση-κλειδί που έγραψε ιστορία και τον οδήγησε στον Λευκό Οίκο. Αρχικά, η φράση ήταν μια λακωνική διατύπωση της προεκλογικής τακτικής του Μπιλ Κλίντον, το 1992. Γραμμένη σε ένα χαρτί κολλημένο στον τοίχο του αρχηγείου της εκστρατείας του, προοριζόταν για να υπενθυμίζει στον ίδιο και το επιτελείο του την οικονομική προτεραιότητα. Σήμερα, έχει περάσει πλέον ως στερεότυπο στη γλώσσα της πολιτικής διεθνώς. Απλώς, αυτό ακριβώς ήθελε να υπενθυμίσει η στήλη καθώς εξακολουθούν σκοπίμως ορισμένοι να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν την κρισιμότητα της κατάστασης στην πραγματική οικονομία. Την 23η Απριλίου 2010 εισήλθε η χώρα στη μετά Χρεοκοπία εποχή της, αλλά αρκετοί προσποιούνται ακόμη και τώρα ότι δεν έχουν αντιληφθεί πώς στις 5 και 6 Μαΐου του 2010 ψηφίστηκε ο νόμος που μετέφερε το Μνημόνιο στην ελληνική έννομη τάξη.

Περί "τηλεμαϊντανών"

Ένα σχόλιο ΘΝΣ στο άρθρο "Τηλεμαϊντανούς ή ικανούς;" της Καθημερινής 13.6.2012:



Είναι απόλυτα φυσικό να γράφετε ΕΣΕΙΣ κ. Παπαχελά για "Τηλεμαϊντανούς"!

Γνωρίζετε πολύ καλά ότι το βασικό αντικείμενο της ομοταξίας σας είναι να επηρεάζει τη κοινή γνώμη πλασάροντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες και το ανάποδο, ανάλογα με την περίπτωση.

Τα ΜΜΕ είναι σήμερα σαν τους ιεροκήρυκες του Μεσαίωνα που τρομοκρατούσαν τους αφελείς πιστούς με τον φόβο της Κόλασης και τους φανάτιζαν κατά των αιρετικών και των απίστων, δοξάζοντας πάντα τον ηγεμόνα.

Στη σημερινή εξέλιξη των μεθόδων χειραγώγησης, εσείς είστε ένας από τους 'ιεροκήρυκες' που προωθούν τη νέα πίστη στο Πανάγαθο και Παντοδύναμο Χρήμα, χρησιμοποιώντας συχνά και μαϊντανούς στον άμβωνα της τηλεόρασης.

Οι τελευταίοι δεν είναι βέβαια αυτοφυείς: Τους καλλιεργεί το κύκλωμά σας...


[το σχόλιο δεν δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα]

Ποιές "υποχρεώσεις";

Τις τελευταίες εβδομάδες ακούμε συχνά από διάφορα επίσημα στόματα το κλισέ "Η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της". Δηλαδή να εφαρμόσει τις συμφωνίες που υπέγραψαν με τη Τρόικα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου και επικυρώθηκαν από την Βουλή.

Το μάθημα savoir-vivre ακούγεται στα αυτιά μερικών ως σωστό. Αλλά πώς προέκυψαν αυτές οι "υποχρεώσεις"; Ποιοί ακριβώς τις ανέλαβαν για λογαριασμό της χώρας και με ποιές διαδικασίες;

Ακολουθεί ένα εικονογραφημένο χρονικό που πρέπει να θυμόμαστε κάθε φορά που ένας Σόιμπλε ή ένας Μόντι μας κάνουν 'μάθημα συμπεριφοράς'.

13.2.2012:
Οι βουλευτές που εκλέχτηκαν με βάση το "Λεφτά υπάρχουν" ψηφίζουν νύχτα το Μνημόνιο 2.

Βέβαια ο κ. Χρυσοχοΐδης ψήφισε το Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει
"επειδή είχε άλλες υποχρεώσεις".
Δεν ήταν ο μόνος 'αδιάβαστος'.

Την ίδια μέρα όπως και προηγούμενες, δίπλα στους εθνοπατέρες ψήφιζε και ο λαός.

Αλλά η ψήφος του λαού ήταν κάπως διαφορετική από των εκπροσώπων του.

Μερικοί επιχείρησαν να φωνάξουν "Όχι" στην απόφαση των 199 εθνοπατέρων.

Τελικά κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις και έτσι γεννήθηκαν οι "δεσμεύσεις" της Ελλάδας.
Ποιός νοιάζεται για τη γνώμη του πόπολου;

Οι εκλεκτοί φίλοι μας γιόρτασαν με ανακούφιση την απόφαση της ελληνικής Βουλής,
θεωρώντας το κλάμα των δακρυγόνων ως δάκρυα χαράς για τη νίκη της δημοκρατίας.

[ακολουθεί συνέχεια -ξαναπεράστε από εδώ]

"Διαπραγμάτευση ουσίας" *

Σχόλιο TNS στο άρθρο "Διαπραγμάτευση ουσίας" του Γιάνη Βαρουφάκη στο Protagon 14.6.2012:


Στις όποιες προτάσεις περί του πρακτέου, είναι εντελώς απαραίτητη η προσθήκη ακόμη μίας: Της αναζήτησης ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ.

Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δέχεται την επίθεση των αγορών. Η συνεννόηση με άλλες για τη συγκρότηση ενός διακρατικού 'μετώπου' επιτρέπει περισσότερη αισιοδοξία από τη μοναχική αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη μπότα. Όσο είναι απαραίτητη η εσωτερική ενότητά μας για την αντιμετώπιση της κρίσης, άλλο τόσο είναι η ενότητα με τα άλλα θύματα της τοκογλυφικής διεθνούς κατά το "η ισχύς εν τη ενώσει".

Επιπλέον, όσο κι αν ο ζουρλομανδύας του Μνημονίου δυσχεραίνει την πρόσβαση σε τρίτους χρηματοδότες, αξίζει να διερευνηθεί η αναζήτηση οικονομικής συνδρομής από δυνάμεις όπως π.χ. Ρωσία ή Κίνα. Γιατί όσο μένουμε περιορισμένοι στο κλουβί της Τρόικας, τόσο θα πρέπει να χορεύουμε στη μουσική της.

Τα διλήμματα και η κρίση *

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσιευμένο στο Insider 13.6.2012.


Τα διλήμματα του Ευρώ και η κρίση της Ευρωζώνης
Απαντήσεις και νέες προκλήσεις από την πρόσφατη ιστορία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Του Παναγιώτη Αγγελόπουλου


Όσο πλησιάζουν οι εκλογές, τόσο η στρατηγική έντασης θα κλιμακώνεται. Ενδεικτική του κλίματος είναι μια πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Πίτερσον, που τάσσεται ανοιχτά υπέρ μιας επιδρομής καταθετών στις Ελληνικές τράπεζες (bank run), η οποία, σπέρνοντας τον φόβο, θα ενίσχυε τα κόμματα που στηρίζουν το πρόγραμμα της Τρόικας. Μάλιστα, στην καλύτερη περίπτωση, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνονται οι αναλυτές του Ινστιτούτου, μια καταστροφική απόσυρση καταθέσεων θα μπορούσε να σταθεί αιτία για την ακύρωση των εκλογών, δεδομένου ότι αν οι εκλογές διεξαχθούν εν μέσω πανικού, οι σχιζοφρενείς πολίτες, που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα το ξανακάνουν, εξουδετερώνοντας πολιτικά τον λαϊκισμό σε όλη την Ευρώπη.[1]

Αυτή τη φορά, λοιπόν, το δίλημμα φαίνεται να παίρνει την μορφή ευρώ ή δραχμή. Το διακύβευμα, όπως διατυπώνεται από τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, είναι σαφές: ή οι πολίτες ψηφίζουν τα υπεύθυνα κόμματα, που θα τηρήσουν κατά γράμμα τη δανειακή σύμβαση, ή η Ελλάδα αποπέμπεται από την ευρωζώνη. Δεν πρέπει, ωστόσο, να παραγνωρίζεται ότι μια τέτοια εξέλιξη θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου, οδηγώντας πιθανότατα στη διάλυση της ευρωζώνης. Αυτός είναι και ο λόγος που, παρά τις απειλές των Σόιμπλε και Μπαρόζο, οι Ολάντ, Μέρκελ, Μόντι και Γιούνκερ επιβεβαιώνουν την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, με τον τελευταίο, μάλιστα, να διακηρύσσει ότι οι Έλληνες είναι συνιδιοκτήτες του κοινού νομίσματος. Ως απάντηση δε στους εκβιασμούς, ο Jacques Delpla, ανώτερος οικονομικός σύμβουλος της BNP-Paribas και μέλος της Επιτροπής Συμβούλων του Γάλλου πρωθυπουργού, δήλωσε πρόσφατα πως η απειλή προς την Ελλάδα ότι θα αποκλειστεί από τη δανειοδότηση εκ μέρους της Ε.Ε. δεν έχει καμία αξιοπιστία: η ευρωπαϊκή οικοδόμηση υπήρξε πάντοτε προσανατολισμένη προς την ειρήνη και την ευημερία και δεν θα πράξουμε διαφορετικά με την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, ο οίκος αξιολόγησης Fitch διαμηνύει ότι το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ παραμένει απίθανο, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι η λιτότητα από μόνη της δεν αποτελεί λύση.

Κάτι δεν κάνουμε καλά *

Από ένα email που μου έστειλε ο ΣΓ:


Δυο μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου έρχονται στα χέρια κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής τηλεοπτικής εκπομπής. Η Εισαγγελία παρεμβαίνει άμεσα. Γίνεται χαμός. Το θέμα εισβάλει ισοπεδωτικά στην προεκλογική περίοδο.

Μια δυο μέρες μετά, με το κράτος πτωχευμένο, ανώτατος κρατικός λειτουργός, συγκεκριμένα ο Διευθυντής Ελέγχων του ΣΔΟΕ, καταγγέλλει ότι ζήτησε να ανοίξουν  τραπεζικοί λογαριασμοί σε 5000 περιπτώσεις υποψίας φοροδιαφυγής και από άρνηση συνεργασίας των τραπεζών άνοιξαν τελικά μόνο 200! Το θέμα περνάει στα ψιλά. Δεν κινείται κανείς. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση από π.χ. την Εισαγγελία, το Υπουργείο Οικονομικών, την Τράπεζα Ελλάδος, την Αρχή Ξεπλύματος Βρώμικου Χρήματος κτλ.

Κάτι δεν κάνουμε καλά στη Χώρα αυτή. Δεν νομίζετε;

dEUtschland

Η Ευρωπαϊκή οικονομική κρίση σε δύο λεπτά

[εδώ με ελληνικούς υπότιτλους]

Ο νταλικέρης *

Από ένα email της ΑΚ:


Σήμερα καθώς κατηφόριζα την οδό Φανερωμένης τράκαρα -λαϊκιστί- στο δρόμο μου μια νταλίκα, οπότε ρώτησα τον νταλικέρη τι θα ψηφίσει όντας σίγουρη από το παρουσιαστικό του πως είναι χρυσαυγίτης.
Αφού μου το επιβεβαίωσε λοιπόν με περηφάνια, χαρά, στόμφο και ελπίδα, τον συνεχάρην, παρακαλώντας τον ταυτόχρονα, να κάνουν τουλάχιστον οι δίποδοι χρυσαυγίτες, αυτό που μόνο εκείνοι μπορούν και που αφού όλοι οι Έλληνες έχουν φάει το αγγούρι μέχρι τον λαιμό αγόγγυστα, η μόνη ελπίδα που μας απόμεινε σε τούτη εδώ τη ξεφτιλισμένη χώρα είναι να καθαρίσουν αυτοί για εμάς και να μπουκάρουν στην βουλή να τους λυντσάρουν όλους προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση.
Με μεγάλη χαρά και έκπληξη ο Χαράλαμπος κατέβασε το Rayban ιμιτασιόν γυαλί και μου υποσχέθηκε ότι μετά τις εκλογές θα γίνει -είναι στο πρόγραμμα.
Για να δούμε...
Τώρα πια μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη για λίγο καιρό, ξεροκαταπίνοντας με ικανοποίηση όταν τρώω το βραδινό μου με συνοδεία TV και όλα τα ξερατά που προβάλλονται.

Σαν τον Χουντίνι;

Διαβάζω σήμερα στην εφημερίδα με τίτλο "Υψηλότερη η ύφεση το α’ τρίμηνο, στο 6,5% έναντι των προβλέψεων για 6,2%":

"Σε καθεστώς βαθιάς ύφεσης βρέθηκε και το α΄ τρίμηνο εφέτος η ελληνική οικονομία, με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) να μεταβάλει επί τα χείρω τις αρχικές εκτιμήσεις της και να εκτιμά τώρα ότι το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 6,5% έναντι των αρχικών προβλέψεων για πτώση της ανάπτυξης κατά 6,2%, καθώς επιδεινώθηκαν τα μεγέθη που αφορούν στον τζίρο στις υπηρεσίες.
Η νέα μεγάλη μείωση του ΑΕΠ (μετά την πτώση κατά 8% το α΄ τρίμηνο πέρυσι και κατά 6,95% στο σύνολο του 2011), προβληματίζει έντονα τους παράγοντες της οικονομίας, που πλέον εκφράζουν φόβους ότι η ύφεση εφέτος θα προσεγγίσει το 5%, αντί της εκτίμησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ύφεση 4,7%. Στο συγκεκριμένο ενδεχόμενο θα επιβαρυνθεί πρόσθετα το δημοσιονομικό έλλειμμα και είναι πιθανόν να ζητηθούν νέα μέτρα από την τρόικα."

Παράλληλα ακούμε συνέχεια ότι "Η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της". Είναι το κλισέ των ημερών που χρησιμοποιεί κάθε Ευρωπαίος σατραπίσκος όταν κάνει δηλώσεις για την ατίθαση χώρα μας.

Συνδυάζοντας τα δύο (καθώς και τους άλλους οικονομικούς δείκτες), υποψιάζομαι ότι "η υποχρέωση που έχει αναλάβει η χώρα" -χάρη στους λεβέντες που "με μεγάλη πλειοψηφία" μας φόρεσαν τον μνημονιακό ζουρλομανδύα- είναι να αυτοκτονήσει για να πάρουν το πτώμα οι Σάιλοκ!

Εκτός αν κάποιοι σοφοί μπορούν να εξηγήσουν πώς μια οικονομία που βυθίζεται σταθερά, θα μπορέσει κάποια στιγμή να βγάλει φτερά χωρίς προηγουμένως να ρίξει τα βαρίδια που της φορτώνουν οι 'φίλοι' μας. Κάποιο τέτοιο τρικ έκανε ο Χουντίνι πριν 100 χρόνια...

"Επενδύσεις ή ΣΥΡΙΖΑ;"

Σχόλιο στο άρθρο "Επενδύσεις ή ΣΥΡΙΖΑ;" της Καθημερινής 7.6.2012:

Πολλοί σχολιαστές υιοθετούν την πλάνη που καλλιεργούν άρθρα όπως αυτό εδώ:
Ότι αν βγει πρώτος στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας θα κάνει μονοκομματική κυβέρνηση εφαρμόζοντας αποκλειστικά τη γραμμή του κόμματός του.

Ωστόσο είναι φανερό ότι κάποιοι από αυτούς που σήμερα τον λιθοβολούν με οτιδήποτε μπορούν να επινοήσουν για επικοινωνιακούς λόγους, πιθανότατα αύριο θα σχηματίσουν μαζί του κυβέρνηση συνεργασίας με αυτονόητες τις αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Συνεπώς όσοι γράφουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει αυτό ή εκείνο το τραγικό λάθος, προφανώς είναι μαθημένοι στη μακρόχρονη λογική της δικτατορικής αυτοδυναμίας, και δεν αντιλαμβάνονται ότι η συνέχεια θα προκύψει με συμφωνία τουλάχιστον 2-3 κομμάτων.

Ναι μεν κινδυνεύουμε να χάσουμε τη χώρα μας, αλλά τουλάχιστον ανακαλύπτουμε τη συναινετική δημοκρατία μετά από δεκαετίες κοινοβουλευτικού αυταρχισμού.
Ας το χωνέψουμε επιτέλους!

Το κυρίαρχο κίνητρο *

Από την Αυγή 6.6.2012:

"Από το οικονομικό κραχ του 2008 μέχρι σήμερα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμμένουν στην εφαρμογή πολιτικών λιτότητας, τορπιλίζοντας με αυτόν τον τρόπο την προοπτική να υπάρξει ανάκαμψη και τιμωρώντας τους πληθυσμούς τους. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές θα υπονομεύσουν το κοινωνικό συμβόλαιο που κατακτήθηκε ύστερα από πολύχρονους λαϊκούς αγώνες. Αυτή η έκβαση άλλωστε -όπως έχουν παραδεχθεί κατά καιρούς κι ανοικτά- μπορεί να αποτελεί και το κυρίαρχο κίνητρο για το όλο εγχείρημα.

Η Ελλάδα υπήρξε το κύριο θύμα αυτών των καταστρεπτικών κι από πολλές απόψεις βάρβαρων προγραμμάτων. Την ίδια στιγμή, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εξελισσόμενων κινημάτων σε όλη την Ευρώπη, που αμφισβητούν τα συγκεκριμένα προγράμματα κι επιδιώκουν την ανατροπή τους. Οι επιλογές που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες είναι δύσκολες και οδυνηρές. Πλην όμως είναι ιστορικής σημασίας, όχι μόνο για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά για το σύνολο της Ευρώπης και για ολόκληρο τον κόσμο".

Νόαμ Τσόμσκι, 5 Ιουνίου 2012

Το μεγάλο ξεπούλημα

Το σενάριο ιδιωτικοποίησης της Ανατολικής Γερμανίας υπό τη Treuhand επαναλαμβάνεται στη Μεσόγειο. Λεπτομέρειες στο άρθρο "ΤΑΙΠΕΔ: το μεγάλο ξεπούλημα".

Η ειρωνεία είναι ότι, με αυτό το εμπνευσμένο σχέδιο "εκσυγχρονισμού και αναδιάρθρωσης", π.χ. οι Τούρκοι δεν θα χρειάζονται όπλα για να αποκτήσουν όσα θέλουν αφού μπορούν να τα αγοράσουν.
Ακόμη πιο ειρωνικό είναι ότι θα έχουν τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να "προστατεύουν από ξένη επιβουλή" τα νέα φιλέτα τους...

"Κίνδυνος περιπέτειας" *

Σχόλιο ΘΝΣ στο άρθρο "Κίνδυνος περιπέτειας" της Καθημερινής 3.6.2012:


Η Καθημερινή πρωτοστατεί στη δημιουργία πόλωσης παλαιοκομματικού τύπου προβάλλοντας το δίλημμα "Σαμαράς ή Τσίπρας" με μια χροιά τύπου "Ο Μεγαλέξανδρος και το φίδι", παρασέρνοντας πολλούς αναγνώστες σε ασπρόμαυρη 'λογική', μερικούς δε σε γιουχαΐσματα γηπέδου.

Έτσι παρακάμπτει δύο σημαντικά δεδομένα:
Αφενός ότι ο κάθε 'μονομάχος' έχει το επιτελείο του, και αφετέρου ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης θα επιβάλει τη συνεργασία αυτών που σήμερα αλληλοκατηγορούνται.

Στο πρώτο, είναι γεγονός ότι η ΝΔ συγκεντρώνει στελέχη με μεγάλη κυβερνητική εμπειρία και συνεπώς με σημαντική ευθύνη στην παρακμή της χώρας.
Το να κληθούν οι ίδιοι να διορθώσουν όσα χάλασαν θα ήταν μια καλή τιμωρία τους, αν δεν σήμαινε και τη συνέχιση της τιμωρίας όσων τους εξέλεγαν τόσα χρόνια.
Το θλιβερό όμως είναι ότι, αντί για τιμωρία,  πολλοί σκοπεύουν να τους επιβραβεύσουν με την ψήφο τους για τη μέχρι τώρα συμβολή τους στο μπάχαλο ώστε να το προωθήσουν ακόμη περισσότερο!

Από την άλλη, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν έχουν κυβερνητική εμπειρία, πράγμα που βέβαια τους απαλλάσσει και από την ευθύνη στη δημιουργία του σημερινού αδιέξοδου.
Φαίνεται ότι για μερικούς η έλλειψη πείρας είναι πιο αρνητική παράμετρος από την έλλειψη συμβολής στη σήψη, ο δε φόβος του αγνώστου πιο απωθητικός από την παράταση της σηψοκρατίας.

Αλλά η ανάγκη συναίνεσης στη διαχείριση της κρίσης δεν επιτρέπει τις αυταρχικές μονοκομματικές λύσεις όπως αυτές που επέβαλλε το Σύνταγμα και ο εκλογικός νόμος τόσα χρόνια.
Γι’ αυτό η αναζήτηση κοινών στοιχείων  μεταξύ των διαφορετικών απόψεων θα ήταν μια πολύ πιο σημαντική προσφορά αυτής της εφημερίδας από τη καλλιέργεια διχαστικών αντιθέσεων τύπου ‘Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός’.

Το μυστικό της λιτότητας *

Η λιτότητα αποσκοπεί στην εκμετάλλευση της κρίσης, όχι στην επίλυσή της

Άρθρο του Paul Krugman στο Βήμα 2.6.2012 
[The Austerity Agenda,  New York Times 1.6.2012]

«Η ανάπτυξη και όχι η ύφεση είναι η κατάλληλη στιγμή για λιτότητα». Αυτό διακήρυσσε πριν από 75 χρόνια ο Τζον Μέιναρντ Κέινς και είχε δίκαιο. Ακόμη και αν έχεις χρόνιο πρόβλημα ελλείμματος - και ποιος δεν έχει; - οι περικοπές των δαπανών την ώρα που η οικονομία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση είναι μία αυτοκαταστροφική στρατηγική, επειδή απλά βαθαίνει ακόμη περισσότερο την ύφεση.

Γιατί η λοιπόν η Βρετανία κάνει ακριβώς αυτό που δεν θα έπρεπε; Σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις, για παράδειγμα της Ισπανίας ή της Καλιφόρνια στις ΗΠΑ, η βρετανική κυβέρνηση σήμερα μπορεί να δανειστεί ελεύθερα, σε ιστορικά χαμηλά επιτόκια. Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση του Λονδίνου μειώνει δραστικά τις επενδύσεις και γιατί εξολοθρεύει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα, αντί να περιμένει η οικονομία της να γίνει πιο ισχυρή;

Για τη δραχμολογία

Η συστηματική συζήτηση γύρω από το δίλημμα ευρώ ή δραχμή προϋποθέτει ΙΣΗ ανάλυση και των δύο περιπτώσεων. Προς το παρόν έχουμε χορτάσει από ζοφερές προβλέψεις -ειδικών και μη- περί δραχμής.

Ωστόσο απουσιάζουν οι ΕΞΙΣΟΥ λεπτομερείς και τεκμηριωμένες προβλέψεις για το θαυματουργό ευρώ που να περιέχουν αντίστοιχες εκτιμήσεις οικονομικών δεικτών (ανεργία, αγοραστική δύναμη, ανάπτυξη, πληθωρισμός).

Αυτή η ανεξήγητη ανισομέρεια δίνει αναπόφευκτα  μια χροιά προπαγάνδας στις προφητείες για «τα κακά που θα μας βρουν ΕΚΤΟΣ Ευρωζώνης» αφού δεν γίνεται σύγκριση με όσα θα μας βρουν ΕΝΤΟΣ (πέρα από όσα μας έχουν ήδη βρει).

Μια άλλη σημαντική απουσία είναι η αξιοπερίεργη ανυπαρξία κάποιου σαφούς σχεδίου ανάπτυξης, η οποία είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για την αποπληρωμή των δανείων που διογκώνονται αυτοτροφοδοτούμενα.

Οι μνημονιακές προβλέψεις δίνουν μεγάλη έμφαση στους λεπτομερείς κανόνες δημοσιονομικής διαχείρισης και στην προστασία των δανειστών, αλλά η περιβόητη ανάπτυξη αντιμετωπίζεται αόριστα ως στόχος ή προσδοκία. Ταυτόχρονα οι μεγάλες πληγές (διαφθορά, ευνοιοκρατία, δικαιοσύνη) αφήνονται στη μοίρα τους, λες και θα διορθωθούν αυτόματα με τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Μέσα στην ομίχλη για το μέλλον μας στην Ευρωζώνη, η δραχμή εμφανίζεται ως η μόνη πιθανή διέξοδος για την απελευθέρωση και ανασυγκρότηση των εθνικών δυνάμεων, σε αντιδιαστολή με το ευρώ που βάζει όλη τη χώρα απροκάλυπτα και αποκλειστικά στην υπηρεσία των δανειστών.