Η συστηματική συζήτηση γύρω από το δίλημμα ευρώ ή δραχμή προϋποθέτει ΙΣΗ ανάλυση και των δύο περιπτώσεων. Προς το παρόν έχουμε χορτάσει από ζοφερές προβλέψεις -ειδικών και μη- περί δραχμής.
Ωστόσο απουσιάζουν οι ΕΞΙΣΟΥ λεπτομερείς και τεκμηριωμένες προβλέψεις για το θαυματουργό ευρώ που να περιέχουν αντίστοιχες εκτιμήσεις οικονομικών δεικτών (ανεργία, αγοραστική δύναμη, ανάπτυξη, πληθωρισμός).
Αυτή η ανεξήγητη ανισομέρεια δίνει αναπόφευκτα μια χροιά προπαγάνδας στις προφητείες για «τα κακά που θα μας βρουν ΕΚΤΟΣ Ευρωζώνης» αφού δεν γίνεται σύγκριση με όσα θα μας βρουν ΕΝΤΟΣ (πέρα από όσα μας έχουν ήδη βρει).
Μια άλλη σημαντική απουσία είναι η αξιοπερίεργη ανυπαρξία κάποιου σαφούς σχεδίου ανάπτυξης, η οποία είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για την αποπληρωμή των δανείων που διογκώνονται αυτοτροφοδοτούμενα.
Οι μνημονιακές προβλέψεις δίνουν μεγάλη έμφαση στους λεπτομερείς κανόνες δημοσιονομικής διαχείρισης και στην προστασία των δανειστών, αλλά η περιβόητη ανάπτυξη αντιμετωπίζεται αόριστα ως στόχος ή προσδοκία. Ταυτόχρονα οι μεγάλες πληγές (διαφθορά, ευνοιοκρατία, δικαιοσύνη) αφήνονται στη μοίρα τους, λες και θα διορθωθούν αυτόματα με τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Μέσα στην ομίχλη για το μέλλον μας στην Ευρωζώνη, η δραχμή εμφανίζεται ως η μόνη πιθανή διέξοδος για την απελευθέρωση και ανασυγκρότηση των εθνικών δυνάμεων, σε αντιδιαστολή με το ευρώ που βάζει όλη τη χώρα απροκάλυπτα και αποκλειστικά στην υπηρεσία των δανειστών.
Ωστόσο απουσιάζουν οι ΕΞΙΣΟΥ λεπτομερείς και τεκμηριωμένες προβλέψεις για το θαυματουργό ευρώ που να περιέχουν αντίστοιχες εκτιμήσεις οικονομικών δεικτών (ανεργία, αγοραστική δύναμη, ανάπτυξη, πληθωρισμός).
Αυτή η ανεξήγητη ανισομέρεια δίνει αναπόφευκτα μια χροιά προπαγάνδας στις προφητείες για «τα κακά που θα μας βρουν ΕΚΤΟΣ Ευρωζώνης» αφού δεν γίνεται σύγκριση με όσα θα μας βρουν ΕΝΤΟΣ (πέρα από όσα μας έχουν ήδη βρει).
Μια άλλη σημαντική απουσία είναι η αξιοπερίεργη ανυπαρξία κάποιου σαφούς σχεδίου ανάπτυξης, η οποία είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για την αποπληρωμή των δανείων που διογκώνονται αυτοτροφοδοτούμενα.
Οι μνημονιακές προβλέψεις δίνουν μεγάλη έμφαση στους λεπτομερείς κανόνες δημοσιονομικής διαχείρισης και στην προστασία των δανειστών, αλλά η περιβόητη ανάπτυξη αντιμετωπίζεται αόριστα ως στόχος ή προσδοκία. Ταυτόχρονα οι μεγάλες πληγές (διαφθορά, ευνοιοκρατία, δικαιοσύνη) αφήνονται στη μοίρα τους, λες και θα διορθωθούν αυτόματα με τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Μέσα στην ομίχλη για το μέλλον μας στην Ευρωζώνη, η δραχμή εμφανίζεται ως η μόνη πιθανή διέξοδος για την απελευθέρωση και ανασυγκρότηση των εθνικών δυνάμεων, σε αντιδιαστολή με το ευρώ που βάζει όλη τη χώρα απροκάλυπτα και αποκλειστικά στην υπηρεσία των δανειστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου