Σχόλιο ΘΝΣ στο άρθρο "Κίνδυνος περιπέτειας" της Καθημερινής 3.6.2012:
Η Καθημερινή πρωτοστατεί στη δημιουργία πόλωσης παλαιοκομματικού τύπου προβάλλοντας το δίλημμα "Σαμαράς ή Τσίπρας" με μια χροιά τύπου "Ο Μεγαλέξανδρος και το φίδι", παρασέρνοντας πολλούς αναγνώστες σε ασπρόμαυρη 'λογική', μερικούς δε σε γιουχαΐσματα γηπέδου.
Έτσι παρακάμπτει δύο σημαντικά δεδομένα:
Αφενός ότι ο κάθε 'μονομάχος' έχει το επιτελείο του, και αφετέρου ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης θα επιβάλει τη συνεργασία αυτών που σήμερα αλληλοκατηγορούνται.
Στο πρώτο, είναι γεγονός ότι η ΝΔ συγκεντρώνει στελέχη με μεγάλη κυβερνητική εμπειρία και συνεπώς με σημαντική ευθύνη στην παρακμή της χώρας.
Το να κληθούν οι ίδιοι να διορθώσουν όσα χάλασαν θα ήταν μια καλή τιμωρία τους, αν δεν σήμαινε και τη συνέχιση της τιμωρίας όσων τους εξέλεγαν τόσα χρόνια.
Το θλιβερό όμως είναι ότι, αντί για τιμωρία, πολλοί σκοπεύουν να τους επιβραβεύσουν με την ψήφο τους για τη μέχρι τώρα συμβολή τους στο μπάχαλο ώστε να το προωθήσουν ακόμη περισσότερο!
Από την άλλη, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν έχουν κυβερνητική εμπειρία, πράγμα που βέβαια τους απαλλάσσει και από την ευθύνη στη δημιουργία του σημερινού αδιέξοδου.
Φαίνεται ότι για μερικούς η έλλειψη πείρας είναι πιο αρνητική παράμετρος από την έλλειψη συμβολής στη σήψη, ο δε φόβος του αγνώστου πιο απωθητικός από την παράταση της σηψοκρατίας.
Αλλά η ανάγκη συναίνεσης στη διαχείριση της κρίσης δεν επιτρέπει τις αυταρχικές μονοκομματικές λύσεις όπως αυτές που επέβαλλε το Σύνταγμα και ο εκλογικός νόμος τόσα χρόνια.
Γι’ αυτό η αναζήτηση κοινών στοιχείων μεταξύ των διαφορετικών απόψεων θα ήταν μια πολύ πιο σημαντική προσφορά αυτής της εφημερίδας από τη καλλιέργεια διχαστικών αντιθέσεων τύπου ‘Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός’.
Η Καθημερινή πρωτοστατεί στη δημιουργία πόλωσης παλαιοκομματικού τύπου προβάλλοντας το δίλημμα "Σαμαράς ή Τσίπρας" με μια χροιά τύπου "Ο Μεγαλέξανδρος και το φίδι", παρασέρνοντας πολλούς αναγνώστες σε ασπρόμαυρη 'λογική', μερικούς δε σε γιουχαΐσματα γηπέδου.
Έτσι παρακάμπτει δύο σημαντικά δεδομένα:
Αφενός ότι ο κάθε 'μονομάχος' έχει το επιτελείο του, και αφετέρου ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης θα επιβάλει τη συνεργασία αυτών που σήμερα αλληλοκατηγορούνται.
Στο πρώτο, είναι γεγονός ότι η ΝΔ συγκεντρώνει στελέχη με μεγάλη κυβερνητική εμπειρία και συνεπώς με σημαντική ευθύνη στην παρακμή της χώρας.
Το να κληθούν οι ίδιοι να διορθώσουν όσα χάλασαν θα ήταν μια καλή τιμωρία τους, αν δεν σήμαινε και τη συνέχιση της τιμωρίας όσων τους εξέλεγαν τόσα χρόνια.
Το θλιβερό όμως είναι ότι, αντί για τιμωρία, πολλοί σκοπεύουν να τους επιβραβεύσουν με την ψήφο τους για τη μέχρι τώρα συμβολή τους στο μπάχαλο ώστε να το προωθήσουν ακόμη περισσότερο!
Από την άλλη, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν έχουν κυβερνητική εμπειρία, πράγμα που βέβαια τους απαλλάσσει και από την ευθύνη στη δημιουργία του σημερινού αδιέξοδου.
Φαίνεται ότι για μερικούς η έλλειψη πείρας είναι πιο αρνητική παράμετρος από την έλλειψη συμβολής στη σήψη, ο δε φόβος του αγνώστου πιο απωθητικός από την παράταση της σηψοκρατίας.
Αλλά η ανάγκη συναίνεσης στη διαχείριση της κρίσης δεν επιτρέπει τις αυταρχικές μονοκομματικές λύσεις όπως αυτές που επέβαλλε το Σύνταγμα και ο εκλογικός νόμος τόσα χρόνια.
Γι’ αυτό η αναζήτηση κοινών στοιχείων μεταξύ των διαφορετικών απόψεων θα ήταν μια πολύ πιο σημαντική προσφορά αυτής της εφημερίδας από τη καλλιέργεια διχαστικών αντιθέσεων τύπου ‘Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός’.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου