Η μοιρασιά *

Μου το έστειλε ο Κώστας και μου άρεσε:


Όταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο, είπε σε όλους τους λαούς που είχε φτιάξει να περάσουν μέσα στη βδομάδα να διαλέξουν μια χώρα να κατοικήσουν.

"Δέχομαι μέχρι το Σαββάτο" τους ξεκαθάρισε. "Την Κυριακή θα ξεκουράζομαι".

Δευτέρα πρωί έτρεξαν και στήθηκαν στην ουρά οι Γερμανοί. Την πρώτη μέρα της προθεσμίας. Κι έτσι τους έδωσε μια ωραία και μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης.

Μετά από λίγο ήρθαν οι Κινέζοι. Ομοιόμορφα ντυμένοι και σε παράταξη. Ήταν μπόλικοι και τους έδωσε την Κίνα.

Το δάσος του ενός ευρώ

"Το δάσος παραχωρήθηκε για το συμβολικό ποσό του ενός ευρώ"

Ένα πρόσφατο βίντεο του γαλλικού καναλιού France 2.

"...είναι επείγον να γεμίσουν τα ταμεία με ότι πουλιέται που περιλαμβάνει εκτός από τη κληρονομιά κι ένα κομμάτι της ψυχής της."

Κοινωνία άπραγη *

Του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη στη Καθημερινή 29.1.2013:


Ένα ζήτημα είναι, ποια κοινωνία θα μείνει άπραγη να της δώσει την χαριστική βολή το κράτος, μέσω των εκπροσώπων του που η ίδια επέλεξε.
Ένα δεύτερο ζήτημα είναι, τι να φορολογηθεί όταν έχουν στεγνώσει οι πάντες που δεν 'προνόησαν' να φυγαδεύσουν τα (όποια) χρήματά τους στο εξωτερικό.
Για το πρώτο, δεν γνωρίζω ιστορικό προηγούμενο όπου κράτος δολοφόνησε την κοινωνία του, αντιθέτως, υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα για το ανάποδο.
Φυσικά, ποτέ δεν είναι αργά για μια νέα αρχή.
Για το δεύτερο, πιστεύει ειλικρινώς κανείς ότι οι καρχαρίες θα επιτρέψουν μερίδιο από την λεία τους σε διεφθαρμένους τεμπέληδες;
[Στους οποίους, ειρήσθω εν παρόδω, δεν δίνουν την κατάθεση Χριστοφοράκου να καθαρίσει λίγο η διαφθορά, όχι. Διότι οι νότιοι είναι τεμπέληδες αλλά οι Έλληνες είναι ΚΑΙ διεφθαρμένοι. Επιπλέον, σύμφωνα με την γερμανική λογική -αλλά και την ελληνική εσχάτως- αρκεί ένας για το τανγκό].
Το πολύ-πολύ να μας πετάξουν ένα ξεροκόμματο λίγο πριν σβήσουμε (ως χώρα).
Έτσι εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα των τραπεζιτών και τα εθνικά συμφέροντα της Γερμανίας (συν δορυφόρων), χωρίς να υπονοώ ότι διαφέρουν αναγκαστικά.
Τις επαφές Πάγκαλου στην Ελβετία τις ξεχάσαμε.
Την λίστα 50+ χιλιάδων που έβγαλαν τα χρήματά τους "έξω" την ξεχάσαμε.
Την λίστα Λαγκάρντ! Κοντεύουμε να την ξεχάσουμε κι αυτή.
Βέβαια οι λίστες δεν παίζουν κανέναν ρόλο πέραν της τόνωσης της αδηφαγίας του πόπολου (να το κρατάμε με τα σάλια στο στόμα) αφού η ΤτΕ γνωρίζει κάθε εξαγωγή χρήματος οποιουδήποτε ατόμου και ποσού.
Εκτός αν θεωρήσουμε ότι τα χρήματα έφευγαν στις τσέπες.
Η Γερμανία εξυπηρετείται, τηρώντας το δόγμα "too big to fail" εννοώντας (σ.σ. η Γερμανία) την ευρωπαϊκή οικονομία, χρησιμοποιώντας εμάς και τις άλλες υπό κατάρρευση (αλλά χωρίς να αφήνονται ούτε να καταρρεύσουν ούτε να ορθοποδήσουν) χώρες, ως όπλο της εκβιάζοντας.
Δηλαδή το απόλυτο όπλο που ήταν -αρχικά- η πτώχευση της Ελλάδας, η οποία θα συμπαρέσυρε και την ευρωπαϊκή οικονομία, όχι μόνο ήταν μία καθαρή αλήθεια αλλά χρησιμοποιήθηκε ήδη (από την Γερμανία) στις διαπραγματεύσεις για το (καταστροφικό για εμάς) PSI ώστε να πειστεί και να συναινέσει ο Νταλάρα (Τσαρλς).
Φυσικά η Γερμανία ξέρει από όπλα μαζικής καταστροφής.
 Εμείς ξέρουμε από άμυνα, έχουμε διαλύσει την αλληλεγγύη μας και έχουμε εκτελέσει το πατροπαράδοτο δίκαιο.
Παρ' όλα αυτά ξέρουμε και από στρατηγική.

Η ΕΤΕπ ενέκρινε δάνειο 0,65 δις € για βελτιώσεις στον άξονα ΠΑΘΕ.
Μας δουλεύουν ψιλό γαζί­· η ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων 'επενδύει' στην ανάπτυξη αυτοκινητοδρόμων ενώ δεν έχουμε να βάλουμε βενζίνη και τα παιδιά στα σχολεία βιώνουν μετεμφυλιακή μιζέρια.

Σχολίασε ο/η κώστας | 06:09:32, Ιανουάριος 30th, 2013

Αυτοκρατορία του Χρήματος κατά Ελλάδας *

Ένα εξαιρετικό άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου στο Konstantakopoulos.blogspot.com 29.1.2013: 


Αυτοκρατορία του Χρήματος κατά Ελλάδας

«Η μακροχρόνια υποτέλεια δημιούργησε εθισμούς και στίγματα. Οι διαβρώσεις που προκάλεσαν στην εθνική ψυχή οι ξένες επεμβάσεις και η εξάρτηση κατά την περίοδο του ελευθέρου βίου, κυρίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι βαθύτερες και χειρότερες από τη φθορά στους τρεισήμισυ αιώνες της τουρκοκρατίας. Μπορεί να αποσυρθούν κάποτε οι βάσεις, αλλά οι Αμερικανοί θα μείνουν. Η ξενοκρατία διαπότισε όλα τα κοινωνικά στρώματα με το πνεύμα της υποτέλειας και της πνευματικής αδράνειας. Διέβρωσε τους εθνικούς ιστούς»

Κυριάκος Σιμόπουλος «Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια», Αθήνα, εκδ. Στάχυ

Η ελληνική κοινωνία και το κράτος αντιμετωπίζουν σήμερα προβλήματα πρωτοφανή στα διακόσια χρόνια της (ανάπηρης) Ανεξαρτησίας και τα λιγότερα της (ανάπηρης) Δημοκρατίας. Δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα μόνο η Ελλάδα, αλλά επίσης, σε διαφορετικό όμως βαθμό, η Κύπρος και τα μισά μέλη της ΕΕ.

Η Ελλάδα είναι σήμερα, για τον «πρώτο κόσμο», όπως και το Ιράν για τον μεσανατολικό και ευρύτερα «τρίτο», δύο επίκεντρα γιγαντιαίας προσπάθειας αναδιαμόρφωσης των πλανητικών ισορροπιών που χαρακτήρισαν τη μεταπολεμική Ευρώπη και τον κόσμο του Ψυχρού Πολέμου. Το ότι συζητούσαμε ένα-δύο χρόνια τα συμβαίνοντα στη χώρα μας ως προϊόν «τεμπελιάς» δημοσίων υπαλλήλων, είναι η καλύτερη απόδειξη απίστευτης ηθικο-πνευματικής παρακμής. Δεν θέλω να γράφω τέτοια πράγματα, με ενοχλούν, δυσκολεύομαι όμως να διαφωνήσω με τον Κώστα Γαβρά, που είπε τις προάλλες: «είμαστε γελοία χώρα».

Συνταγή πλουτισμού *

Yeah, let them eat cake.

Άρθρο του David Lazarus στη Chicago Tribune 30.8.2012:
[Μετάφραση ΘΝΣ]

Η πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου λέει ότι οι φτωχοί πρέπει να διασκεδάζουν λιγότερο και να δουλεύουν περισσότερο

Αν τυχόν έχετε αρχίσει να σκέφτεστε ότι οι πλούσιοι είναι βαθιά παρεξηγημένοι και ότι νοιώθουν τον πόνο εκείνων που είναι λιγότερο τυχεροί, να η πλουσιότερη γυναίκα στον κόσμο, η Αυστραλή μεγιστάνας των ορυχείων Gina Rinehart, με κάποιες χρήσιμες συμβουλές.

Πάπαλα η θεωρία *

Άρθρο του George Monbiot -δημοσιεύθηκε και στη Guardian 15.1. 2013.
Μετάφραση ΘΝΣ


Bang Goes the Theory
Πώς ο νεοφιλελευθερισμός διέλυσε τη ζωή μας, αλλά έκανε τους υπερ-πλούσιους ακόμη πλουσιότερους.


Πόσο θα συμπάσχουν μαζί μας! Το 2012, οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έγιναν 241 δισεκατομμύρια δολάρια πλουσιότεροι [1]. Ο πλούτος τους τώρα αγγίζει τα 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια: σχεδόν όσο το ΑΕΠ της Βρετανίας.

Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της τύχης. Η άνοδος του πλούτου των υπερ-πλουσίων είναι το άμεσο αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων. Για παράδειγμα: Η μείωση των φορολογικών συντελεστών και της επιβολής τους, η άρνηση των κυβερνήσεων να εισπράξουν ένα ουσιαστικό μερίδιο των έγγειων προσόδων, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η δημιουργία μιας οικονομίας με ποικιλόμορφα ‘διόδια’, η απελευθέρωση των μισθών με παραμερισμό των συλλογικών συμβάσεων.

Οι μέρες της αφθονίας *

Από το περιοδικό/blog Πρόταγμα 22.1.2013:

Οι μέρες της αφθονίας μας ήταν μετρημένες

Ο καπιταλισμός, πριν φανερώσει τα αδιέξοδά του, κατέστρεψε τον ψυχισμό των ανθρώπων, διαμόρφωσε ένα ανθρωπολογικό τύπο μοναχικό, νευρωτικό, αγχώδη, φοβικό και φοβισμένο, ανταγωνιστικό, επιθετικό, ενεργοβόρο, καριερίστα και αμοραλιστή, κάτοικο του εγώ και όχι του εμείς. Ακόμα και σήμερα ο άνθρωπος αυτός διατηρεί την ψευδαίσθηση της ατομικής διαφυγής, που αποφασίζει μια φορά στα τέσσερα χρόνια να αναθέσει το δικαίωμα του «αποφασίζειν» στο πολιτικό προσωπικό των κομμάτων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Η εκπαίδευση και η διαμόρφωση των ανθρώπων από αυτές τις ίδιες καταναλωτικές κοινωνίες αποτελεί το βασικότερο εμπόδιο, κατά τη γνώμη μας, στην προοπτική της αποανάπτυξης και της άμεσης δημοκρατίας, καθώς η διαρκής μεγέθυνση αποτελεί θρησκευτική σχεδόν πεποίθηση αυτής της κοινωνίας.
Ο καπιταλισμός όμως δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, αν οι ίδιοι οι άνθρωποι δε συμμεριστούν και δεν εσωτερικεύσουν τις αξίες που τον στηρίζουν.
Παράλληλα, αν λάβουμε υπόψη ότι ήδη ο καπιταλισμός δημιουργεί ένα νέο είδος οικονομίας που η καπιταλιστική δημιουργία αξίας αντικαθίσταται σιγά-σιγά από τη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία, τότε αυτό που σήμερα επικρατεί είναι το παρασιτικό ήθος μιας κοινωνίας της κατανάλωσης, του τζόγου, του εύκολου κέρδους, του υπερδανεισμού, της διαφθοράς, κ.τ.λ.
Υπό μία έννοια το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα καταστρέφει κάθε θετικό ανθρωπολογικό υπόστρωμα πάνω στο οποίο θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας νέος τύπος κοινωνίας.

Εργοδοτικός τσαμπουκάς *

Του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη της Καθημερινής 24.1.2013:

Επιτέλους η κυβέρνηση πρέπει να ""σχίσει την γάτα"". Να τιμωρηθουν οι οργανωτές σύμφωνα με τόν νόμο καί να απολυθουν αυτοί που δεν επιστρέφουν στην δουλειά. Εχουμε τόσους άνεργους να τους αντικαταστήσουν. Δέν είναι τὀσο δύσκολο. Κάτω ο συντεχνιακός φασισμός...

Σχολίασε ο/η ZAM | 16:54:37, Ιανουάριος 24th, 2013

Το πλυντήριο *

Ανακάλυψα ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο "Οι 'μαζί τα φάγαμε' και το πλυντήριο της Βουλής" των Ελλήνων" στο blog Έρμιππος 29.3.2011.
Παρουσιάζει ένα εύγλωττο δείγμα της εικονικής νομιμότητας που μας τυλίγει όλο και περισσότερο για την προστασία των μεγαλοπαρανόμων. 
Εδώ παραθέτω μόνο τον επίλογο του άρθρου:

...
Με άλλα λόγια, με τον Ν.3849/2010 διασφαλίσθηκε η ποινική ασυλία κάθε αξιοπρεπούς απατεώνα και σιγουρεύθηκαν τα κλεμμένα, όπου και σε όποια μορφή κι αν βρίσκονται.

Το άρθρο 10 του πρόσφατου 3932/2011 είναι, όπως είπαμε, απλά το κερασάκι στην τούρτα. Καλύπτει την περίοδο των 10 μηνών που πέρασαν από τον Μάιο του 2010, -διότι δεν μπορεί, ο πειρασμός είναι ίδιον του ανθρώπου και όλο και κάτι πονηρό θα έγινε στο μεταξύ-, και δίνει την ευχέρεια στο δικαστικό συμβούλιο, συνεκτιμώντας όλες τις περιστάσεις να απαλλάσσει πρόχειρα κάθε κατηγορούμενο, προλαμβάνοντας την ποινικοποίηση της πολιτικής μας ζωής και διασφαλίζοντας την τόσο απαραίτητη, κατά Παπαχελά και Πρετεντέρη, εθνική συνεννόηση, που δεν είναι τίποτε άλλο από την ομερτά των αντίπαλων μαφιόζικων ομάδων.

Ας κάτσουμε λοιπόν ήσυχοι στα σπίτια μας και ας περιμένουμε υπομονετικά την σωτηρία μας.
Όπου νάναι έρχεται.

Η δυσκοιλιότητα των ιδιωτικοποιήσεων *

Σχόλιο αναγνώστη στη Καθημερινή 23.1.2013:


Τι άλλο μετά;;; μετά το ξεπούλημα, όσων επιχειρήσεων έχουν σχέση με την ποιότητα, αλλά και την ιδία την ζωή των πολιτών; τι άλλο θα πεις κύριε; να πουλήσουμε κανένα νησάκι; ίσως;
Το ζήτημα είναι να απολήγει η χώρα από παράσιτα, σαν και σένα, που δεν παράγουν αλλά ζουν πλουσιοπάροχα.
Είσαστε πάρα πολλοί όσοι ζείτε ''λάθρα'', όσοι τρώτε χαράμι το ψωμί, σε αυτόν τον τόπο. Σαν τις ξαδέλφες του Παπακωσταντίνου, που δεν φτάνει που παρασιτούσαν, έβγαζαν και τα χρήματα στην Ελβετία, κάνοντας διπλή ζημιά.
Όλοι εσείς, οι απόγονοι των κοτζαμπάσηδων, αφού ρημάξατε τη χώρα, θέλετε να την ξεπουλήσετε, αφ' ενός γιατί θα κερδοσκοπήσουν αρκετοί, από το αλισβερίσι, αφ' ετέρου γιατί θα κάνουν τους ''καλούς'' στα κοράκια του ΔΝΤ και της τρόικας.
Είδαμε στο φορολογικό που οι Τσολάκογλου έφτιαξαν, που πάνε οι θυσίες των ιθαγενών, μειώσεις στα μεγάλα εισοδήματα, σφαγή στους μικρομεσαίους. Ρήμαγμα της Ελλάδας.
Ούτε ένα, το παραμικρό σχέδιο για ανασυγκρότηση της χώρας, μόνο ευχολόγια για ''επενδυτές'' για ''ανάπτυξη'' και δώσ’του φόρους και ξεπούλημα.
Ντροπή σε σας και στην κάστα σας, των νεοκοτσαμπάσηδων, καταστρέψατε ένα έθνος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΠΟ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.

Σχολίασε ο/η ΔΗΜΗΤΡΗΣ | 06:52:40, Ιανουάριος 24th, 2013

Ατελείωτη πολιτική απάτη *

Φιλιούνται ή παλεύουν?

ΔΗΛΩΣΗ Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Μέλους Π.Γ. ΠΑ.ΣΟ.Κ 22/01/13


Ατελείωτος πολιτικός παραλογισμός  ή  Ατελείωτη πολιτική απάτη

Ο ένας δεν διάβασε, ο δεύτερος δεν κατάλαβε, ο τρίτος πιέστηκε, ο τέταρτος διαφώνησε, ο πέμπτος τα προέβλεψε και όλοι μαζί … υλοποίησαν την ίδια πολιτική!
Μια πολιτική που αποκτά σήμερα ακόμη πιο σκληρά αντιλαϊκά χαρακτηριστικά.
Οι πολιτικές του μνημονίου είναι εδώ. Τα αποτελέσματά τους είναι επίσης ΕΔΩ!
Οι υποκριτικές δηλώσεις πρώην Υπουργών για τις διαφωνίες με τις πολιτικές που επιβλήθηκαν από τους δανειστές προκαλούν την κοινή λογική.
Απέναντί τους βρίσκεται μια ολόκληρη κοινωνία που εξαθλιώνεται, που φτωχαίνει, που χάνει τις δουλειές της, που φοβάται για το αύριο, που δεν βρίσκει δημόσια παιδεία και υγεία.
Απέναντί τους βρίσκονται τα δικά τους θύματα!
Άνεργοι που πολλαπλασιάζονται, νέοι που μεταναστεύουν, οικογένειες που βιώνουν μια πρωτοφανή αδικία, επαγγελματίες που χάνουν τους κόπους μιας ζωής.
Είναι τα δικά τους αποτελέσματα. Αυτών που σήμερα φορώντας την προβιά του «επαναστάτη» προσπαθούν να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους για την κατάντια του τόπου, του λαού αλλά και του κόμματος που τους εμπιστεύτηκε τις πιο κρίσιμες θέσεις στις πιο δύσκολες στιγμές.
Ζούμε τον απόλυτο πολιτικό παραλογισμό!

H παρεκτροπή *

Σκηνή από την εφαρμογή του Μνημονίου

Άρθρο του Περικλή Κοροβέση στην Εφημερίδα των Συντακτών 20.1.2013:

H παρεκτροπή της φασίζουσας κυβέρνησης
Στο κέντρο του περιθωρίου

Στη ναζιστική Κατοχή, παρά τα μαζικά εγκλήματα των κατακτητών, τα βασανιστήρια, την πείνα, το μαρτύριο της παγωνιάς και τις αμέτρητες κακουχίες, οι Ελληνες είχαν μια αισιοδοξία και την ελπίδα πως μια μέρα όλα αυτά θα τελείωναν. Στη σημερινή Ελλάδα κυριαρχεί ένα κλίμα εθνικής κατάθλιψης. Η συμφορά που έχει πέσει στα κεφάλια του 99%, εκλαμβάνεται σαν θεϊκή κατάρα ή σαν μοίρα. Και οι περισσότεροι αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν. Και κάποιοι περιμένουν να βρεθεί Μεσσίας – Σωτήρας που θα τους σώσει.

Συχνά αναπολούν έναν Μεταξά ή Παπαδόπουλο, που θα πιάσει όλους τους πολιτικούς, θα τους βάλει σ” ένα καράβι και θα τους βουλιάξει. Οσους συναντάς, είναι θυμωμένοι και αγανακτισμένοι, βρίζουν θεούς και δαίμονες, αλλά ούτε τους περνάει από το μυαλό να κάνουν κάτι. Αυτό είναι δουλειά κάποιου αλλουνού. Είναι βαθιά πεπεισμένοι πως ό,τι και να κάνουν δεν γίνεται τίποτα.

Το νέο πολίτευμα *

Εικόνα από το άρθρο του Economist "Europe against the people?"

Άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, 2013

Aπό τη "λαϊκή κυριαρχία" στην κυριαρχία του Χρήματος: 
Μνημόνια και Δανειακές ως κατάργηση του πολιτεύματος

Γράφοντας στα «Επίκαιρα» την περασμένη Πέμπτη, για τις «πολιτειακές» συνέπειες του συστήματος «Μνημόνιο-Δανειακές», υπογραμμίσαμε ότι το ελληνικό «πρόγραμμα» οδηγεί, από τη φύση του, σε ανατροπή του πολιτεύματος, στην εγκαθίδρυση μιας, συγκαλυμμένης  προς το παρόν, οικονομικής και κοινοβουλευτικής «δικτατορίας των αγορών», «του Χρήματος», που αποτυπώνεται στους μηχανισμούς μεταφοράς κυριαρχίας και ιδιοκτησίας που εγκαθιδρύει, αλλά και στις μεθόδους επιβολής του. Στην Ελλάδα πραγματοποιείται μια βαθιά, αν και σταδιακή «μετάλλαξη» του πολιτεύματος, που την μετατρέπει από ανεξάρτητο, κυρίαρχο, δημοκρατικό κράτος σε «αποικία χρέους».

Ψυχανάλυση του μνημονίου *

Του Γιάννη Ιωάννου

Άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, 18.1.2013:


Ψυχανάλυση του μνημονίου (ή "η δολοφονία μιας χώρας")
Από την απάθεια στην πιθανότητα έκρηξης
Ένα πρόγραμμα χειραγώγησης των Ελλήνων

«Να μη φοβάστε ούτε τις αρρώστιες, ούτε τον πόνο, ούτε τον θάνατο, να φοβάστε τον φόβο» Επίκτητος

«’Οταν ο πολιτισμένος ενήλικος βρεθεί κάτω από την επίδραση ξαφνικών και αναπάντεχων ερεθισμάτων, υπερβολικά ισχυρών, η ανώτερη φυλογονική του στοιβάδα, πέφτει σε είδος παράλυσης και ανικανότητας, εγκαταλείποντας τη διεύθυνση του ψυχικού οργάνου στο στρώμα που βρίσκεται παρακάτω» Kretchmer, Psychologie Medicale, Payot, 1927

«Να μη γελάς, να μην κλαις, να καταλαβαίνεις» Σπινόζα

«Ο φόβος παραλύει, η οργή τυφλώνει»

Όσο χειρότερη η πραγματικότητα, τόσο την αρνούμαστε. Διαθέτουμε αμυντικό μηχανισμό που μας ξυπνάει όταν βλέπουμε εφιάλτες. Όταν ο εφιάλτης είναι πραγματικός μας κοιμίζει, όπως τις στρουθοκαμήλους, που χώνουν το κεφάλι στην άμμο. Αρνούμαστε την πραγματικότητα που δεν αντέχουμε.

Προ ημερών είδα έναν παληό φίλο και συμφοιτητή μου. Επί δυόμισυ χρόνια με κατηγορεί ότι είμαι «Κασσάνδρα», συστηματικά απαισιόδοξος. Του απαντώ ότι η Κασσάνδρα, κεντρικό πρόσωπο της Ιλιάδας, είχε στην πραγματικότητα δίκηο, όχι άδικο. Αν ο Πρίαμος την κράταγε στο Παλάτι και δεν έβαζε τον Δούρειο ‘Ιππο εντός των τειχών, η Τροία θα σωζόταν. Ανά εξάμηνο παραδέχεται ότι είχα προηγουμένως δίκηο, αντιδρά όμως στις «επικαιροποιημένες», όλο και χειρότερες εκτιμήσεις μου. Την τελευταία φορά τούπα ότι όσα κάνει η τρόικα στην Ελλάδα μέσω της «κυβέρνησης» δεν είναι «λάθος», είναι η τυπική συμπεριφορά επίτροπου τραπέζης, που μπήκε σε επιχείρηση και την εκκαθαρίζει κανιβαλλιζοντάς την. Δεν του άρεσε η ιδέα. Θύμωσα και τούπα να σκίσει το πτυχίο του φυσικού. Θεμέλιο της επιστήμης είναι να ξεκινάμε από αυτό που πραγματικά συμβαίνει, όχι από αυτό που νομίζουμε, θέλουμε ή δεν θέλουμε να συμβαίνει. Στα περισσότερα ζητήματα μπορεί να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες/απόψεις, το ποτήρι είναι «μισογεμάτο» ή «μισοάδειο». Αν σε κάτι δεν χωρεί έλλογη διαφωνία είναι στο ελληνικό πρόγραμμα σωτηρίας-καταστροφής.

Η αδρανοποιητική εξαθλίωση *

Ένα σχόλιο αναγνώστη άρθρου της Καθημερινής 19.1.2013:

«...τα Μνημόνια, ..., όταν στερούνται αναπτυξιακών προοπτικών, καταντούν ένας μηχανισμός αφαίμαξης του πλούτου μιας χώρας από τους διεθνείς δανειστές της.»

Δεν "καταντούν" κα Ζέζα!
Είναι εξαρχής σχεδιασμένα ακριβώς γιαυτόν τον σκοπό :Ως μηχανισμός αφαίμαξης του πλούτου μιας χώρας.
Τά 'χουμε ξαναπεί... ας τα ξαναπούμε... Repetitio mater studiorum est.

Η δήθεν ανταγωνιστικότητα είναι σκέτη κοροϊδία. Φτηνή εργασία, γλίσχρα ασφάλιση και πρόνοια έχουν βρεί εδώ και δεκάδες χρόνια σε άλλες χώρες. Και ΠΟΛΥ πιο συμφέρουσα μάλιστα!
Στην Ευρώπη ο ΚΥΡΙΟΣ στόχος τους ΔΕΝ είναι να κερδοσκοπήσει περισσότερο το κεφάλαιο εις βάρος των εργαζομένων! Ας αφήσουμε τους "κολλημένους στα κιτάπια" να λένε...

Τα "μνημόνια", μέσω των οποίων επιβλήθηκε η «θανάτωση» των εργαζομένων στη χώρα μας και στις άλλες μεσογειακές, στόχευαν και στοχεύουν στην πλήρη εξαθλίωση των πολιτών και της κοινωνίας, ώστε να μην προβληθούν σθεναρές αντιστάσεις στο ξεπούλημα όσων δεν μπορούν να παράξουν στα εργοστάσιά τους: Γή, κλίμα, πρώτες ύλες.

Ήδη προχωράνε ταχύτατα τις διαδικασίες ως ...«προαπαιτούμενα»,
ήδη φαίνεται ότι η αδρανοποιητική δράση της εξαθλίωσης δουλεύει ρολόϊ...

Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα μπορέσουμε να κάνουμε για να μην συνεχιστεί έτσι...

Καλό μας κουράγιο.


Σχολίασε ο/η Ναπολέων Παπαδόπουλος | 22:27:46, Ιανουάριος 19th, 2013

Η πραγματικότητα κάνει τις λέξεις να... ντρέπονται *

Άρθρο της Ζέζας Ζήκου στη Καθημερινή 19.1.2013:


Δεν αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση η κάθαρση του πολιτικού συστήματος, είναι λαϊκή απαίτηση. Η κοινωνία φαίνεται να τη θέλει διακαώς πιστεύοντας πως χωρίς κάθαρση του πολιτικού συστήματος, χωρίς να πληρώσουν εκείνοι που διέλυσαν τη χώρα, που έφαγαν με χρυσά κουτάλια και ήπιαν στην υγεία των κορόιδων, η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει μπροστά. Οπως θα περίμενε κανείς, στο σημείο που έχουμε φτάσει, οι βουλευτές να μην τροφοδοτούν το αίσθημα απαξίωσης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Ανοησίες. Η εικόνα της ολομέλειας προχθές δίνει το δικαίωμα ακόμη και σε όσους διατηρούσαν μια μικρή ελπίδα, να την πετάξουν στην τουαλέτα και να τραβήξουν το καζανάκι. Η χώρα ασθμαίνει. Η αγωνία της φτώχειας, κι αν τρύπωσε στην κοινωνία, έμεινε αμήχανη και σιωπηλή σε κάποια γωνία. Κρίση, απολυμένοι, κομμένοι μισθοί, κλειστά μαγαζιά. Αλλά είναι το ανεπίγνωστο και ταυτόχρονα συνειδητό ξεγύμνωμα των λέξεων από το νόημά τους: κάθαρση, συναίνεση, μεταρρύθμιση, εξυγίανση, θυσίες, απολύσεις...

ΣΥΡΙΖΑ: Ανάχωμα οργής *

Σχόλιο αναγνώστη στη Καθημερινή 16.1.2013:


Κυρία/κύριε Συντάκτη,

Αυτοπροσδιορίζομαι ώριμος, συντηρητικός, υπεύθυνος, σίγουρα όχι αριστερός, αλλά ούτε δεξιός, ίσως στα μάτια αναγνωστών ολίγον γραφικός.
Η αντιπολίτευση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ ωχριά σε σύγκριση με τις απαιτήσεις μου. Θα έπρεπε να ελπίζετε στην συνέχεια του θεάρεστου έργου του κυρίου Τσίπρα και να ανησυχείτε για τις εναλλακτικές λύσεις. Τα άτομα που διαχρονικά έχετε υποστηρίξει είναι κοινοί εγκληματίες του ποινικού δικαίου.
Η σωστή και υπεύθυνη αντιπολίτευση θα ήταν η εκδίκαση των υποθέσεών τους με συνοπτικές διαδικασίες και ο παρά ταύτα εξανδραποδισμός τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανάχωμα στην οργή των υπεύθυνων, συντηρητικών, έντιμων και προς το παρών, σιωπηλών πολιτών.
Ευχαριστηθείτε την παρουσία του, όσο διαρκεί...

Σχολίασε ο/η Μιχάλης Π. Αγγελάκης | 13:57:36, Ιανουάριος 16th, 2013

Στου Μανδραβέλη τρώγανε μπαρμπούνια *

Διήγημα του Νίκου Αραπάκη στο TVXS 16.1.2013:
 

17/3/2019 - Κάπου στην Αθήνα:

Σε ένα ακατοίκητο τη βγάζω τώρα.  Φως και νερό βέβαια δεν έχει, αλλά είναι σε καλή κατάσταση: Τα πορτοπαράθυρα κλείνουν και δεν μπαίνει νερό από πουθενά. Αυτοί που έμεναν παλιά άφησαν και ένα κρεβάτι, και μάλιστα με στρώμα. Μεγαλεία. Είχα να κοιμηθώ σε στρώμα ούτε κι εγώ ξέρω πόσο καιρό. Αν είχαν αφήσει και καμιά κουβέρτα…

Μόνο το κρύο δεν αντέχεται. Αν με βρει το καλοκαίρι και δεν έχω πεθάνει από το κρύο, θα ζήσω αιώνια. Τώρα, θα μου πεις, φοβάσαι το κρύο και δεν φοβάσαι την πείνα; Όλα τα φοβάμαι. Το καθένα όμως με τη σειρά του. Όταν κρυώνω, φοβάμαι το κρύο. Όταν πεινάω, φοβάμαι την πείνα.

Good buy Greece *

Από το blog e-cynical 13.1.2013:

Ο Κουίσλινγκ Σαμαράς, ο Κουίσλινγκ Βενιζέλος και ο Κουίσλινγκ Κουβέλης...

...η μοίρα τ' όρισε,  αύριο Δευτέρα 14-1-2013, ν' αναβιώσουν την αρχέγονη παράδοση των Εφιαλτών, καθώς θα υπογράφουν με χέρι σταθερό σαν του δολοφόνου,  το παρακάτω:

όπως άλλωστε έκαναν οι προκάτοχοί τους το Μάρτιο, και οι προκάτοχοι των προκατόχων τους τα προηγούμενα χρόνια των μνημονίων και των προ-προηγούμενων χρόνων της κατοχής και των ακόμα πιο πίσω χρόνων.

Πετρέλαιο: παγώνουμε χωρίς αντίκρισμα *

Άρθρο του Άγι Μ. Παπαδόπουλου, καθηγητή Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ, στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής 13.1.2013:



Εγραφα στις 14 Ιουλίου, στη φιλόξενη αυτή στήλη, ότι «η αναγγελθείσα αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, σε συνδυασμό με την περαιτέρω μείωση των οικογενειακών εισοδημάτων, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για τον επερχόμενο χειμώνα. Θα παγώσουμε». Τα αποτελέσματα γίνονται πλέον αντιληπτά ακόμη και από τον πιο ένθερμο υποστηρικτή του μνημονίου (η εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο είναι μνημονιακή πρόνοια).

Στόχος ήταν η συγκέντρωση εσόδων. Αποδείχτηκε ότι και στην αγορά ενέργειας, η ζήτηση είναι ελαστική. Οταν η αύξηση των τιμών είναι δυσανάλογη προς την αγοραστική ισχύ του καταναλωτή, η ζήτηση μειώνεται, κυρίως επειδή αναζητούνται υποκατάστατα. Πιο απλά: όταν το πετρέλαιο γίνεται πανάκριβο, ο καταναλωτής θα ψάξει άλλο τρόπο θέρμανσης και τα προσδοκώμενα έσοδα γίνονται καπνός.

Οι κοτζαμπάσηδες *

Μια ανάλυση του ελληνικού προβλήματος σε σχόλιο αναγνώστη στη Καθημερινή 10.1.2013:

Αν δεν συνειδητοποιήσουμε ποιο είναι, αλλά και από που πηγάζει το πρόβλημα, τίποτα δεν θα κάνουμε.

Το πρόβλημα είναι: οι δημόσιοι υπάλληλοι; το ότι δανειστήκαμε πολλά; το ότι δεν λειτουργούσε η δικαιοσύνη; το ότι δεν είχαμε παιδεία; το ότι ο Έλληνας υπάλληλος λόγω της μη εκπαιδεύσεως του δουλεύει διπλάσιες ώρες από έναν ''δυτικό'' και παράγει το ένα δέκατο; η πανταχού παρούσα διαφθορά; το ανοργάνωτο κράτος; η αναρχική φύση του Έλληνα; το μείγμα κρατισμού ανατολικής Ευρώπης και ασύδοτων ''κρατικοδίαιτων'' ολιγαρχιών; η ''δωρεάν παιδεία'' που ένα πτυχίο κατάλληλο μόνο για κορνίζα κοστίζει μια περιουσία; η 'δωρεάν υγεία'' που αν δεν είχες φακελάκι, έβλεπες τα ραδίκια από την ανάποδη; ο νόμος της μίζας; κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.

Αιθαλομίχλη *

Πάντως το χιόνι στην Αθήνα είναι άσπιλο

Ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Κοζάνης στο Kozanilife.gr 9.1.2013: 

«Ξαφνικά, κάποιοι ανακάλυψαν ότι η αιθαλομίχλη είναι βλαβερή!»

Μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε τις τελευταίες ημέρες, λόγω της αιθαλομίχλης που δημιουργήθηκε στον ουρανό της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης από την καύση ξύλων σε τζάκια και ξυλόσομπες, που σήμερα η χρήση τους καθίσταται πλέον υποχρεωτική, λόγω της αύξησης του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, ο Ι.Σ.Κ. οφείλει να τοποθετηθεί όχι ως επιστημονικό όργανο (το έχει κάνει πλειστάκις μέσα από ανακοινώσεις και συνέδρια για το περιβάλλον και την υγεία) αλλά περισσότερο ως κοινωνικός φορέας αυτού του τόπου.

Ξαφνικά, κάποιοι ανακάλυψαν ότι η αιθαλομίχλη είναι βλαβερή και καρκινογόνος και συνεπικουρούμενοι από τα κεντρικά ΜΜΕ έσπειραν τον τρόμο και το θάνατο, με μια τρομολαγνεία άνευ προηγουμένου, δαιμονοποιώντας τα τζάκια και τις σόμπες και κοπτόμενοι για την προστασία της υγείας των πολιτών και του περιβάλλοντος.

Παραμύθια με δράκους *

Άρθρο του Βασίλη Χιώτη στο Βήμα 10.1.2013:

Κάποτε ήταν το Βατοπέδι. Αμέσως μετά η υπόθεση SIEMENS. Νωρίτερα η υπόθεση Κοσκωτά. Και πριν από το Βατοπέδι, η υπόθεση Ζαχόπουλου. Του αρέσουν του Έλληνα τα παραμύθια με δράκους και τα πολιτικά πριγκιπόπουλα, τα οποία όταν μπορέσουν βουτάνε τα δάχτυλα στο μέλι κι εξαφανίζονται από το πολιτικό σκηνικό…

Το νέο παραμύθι, είναι αυτό που έχει ξεκινήσει με τη λίστα Λαγκάρντ. Αυτή την φορά, το πριγκιπόπουλο που εξαφανίζεται (παρότι τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί μέλι) λέγεται Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Όπως συνέβη με όλα τα παραμύθια, η φυσιολογική ροή θα ανατραπεί πολλές φορές, όπως ανατράπηκε χθες με την αποκάλυψη ότι το περίφημο στικάκι που βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης, δεν δημιουργήθηκε από τον ίδιο.

Μπερδευτήκαμε και πάλι. Αλλοίωσε ή όχι την αρχική λίστα ο πρώην υπουργός; Και αν δεν αποδειχθεί ότι την αλλοίωσε ο ίδιος, πως θα τον παραπέμψει σε προανακριτική επιτροπή η Βουλή; Τι κίνητρο είχε να την αλλοιώσει, εφόσον τα εισοδήματα των συγγενών του, δεν αποτελούν προϊόντα φοροδιαφυγής;

Δεν θα πρέπει όμως να μας διαφεύγει η ουσία. Και η ουσία είναι, ότι τα παραμύθια εφευρέθηκαν για να κοιμίζουν τα παιδιά. Όπως στα παιδιά διαβάζουν παραμύθια για να τα πάρει ο ύπνος, τα παραμύθια για μεγάλους, μας τα σερβίρουν για να μας πάρει εμάς ο ύπνος, την ώρα που η Βουλή ψηφίζει φορολογικά νομοσχέδια και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Ουσία, επίσης είναι, ότι όπως σε όλα τα παραμύθια, έτσι και σ’ αυτό, γνωρίζουμε το τέλος. Στα παραμύθια για παιδιά, το πριγκιπόπουλο παντρεύεται την αγαπημένη του και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Στα παραμύθια για μεγάλους, αφού εξαντληθούν οι βουλευτές σε εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές, στο τέλος τα αδικήματα παραγράφονται και οι πολιτικοί πάνε στα σπίτια τους. Και ζουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα…

Το «απορρυπαντικό», παιδιά *

Του Νίκου Μπογιόπουλου στον Ριζοσπάστη 8.1.2013:

Εδώ και τριάντα χρόνια η Ελλάδα τελεί υπό καθεστώς... «κάθαρσης»! Ζούμε μια «κάθαρση» διαρκείας! Μια «κάθαρση» που δεν τελειώνει ποτέ!

«Κάθαρση» για τις υποκλοπές επί Τόμπρα.
«Κάθαρση» επί Κοσκωτά.
«Κάθαρση» για την ΑΓΕΤ.
«Κάθαρση» για το ξεπούλημα του ΟΤΕ.
«Κάθαρση» για τις φούσκες του χρηματιστηρίου.
«Κάθαρση» για τα Βατοπέδια.
«Κάθαρση» για τους «κουμπάρους» και τους «Πανάγους».
«Κάθαρση» για τα παραεκκλησιαστικά του Βαβύλη και τα παραδικαστικά του - πώς τονε λέγανε.
«Κάθαρση» για τα «διπύθμενα», «κάθαρση» και για τα μονοπύθμενα των εφοπλιστών.
«Κάθαρση» για τα δομημένα, «κάθαρση» και για τα... αδόμητα ομόλογα.
«Κάθαρση» για τη «Ζήμενς».
«Κάθαρση» για τα υποβρύχια.
«Κάθαρση» για τις επόμενες υποκλοπές, του τριγώνου περί την αμερικάνικη πρεσβεία.
«Κάθαρση» για τα «κότερα», «κάθαρση» και για τα «αναψυκτήρια».
«Κάθαρση» για τα «φρουτάκια».
«Κάθαρση» για τους χαμένους φακέλους της «Φαράν», «κάθαρση» και για το έγκλημα του «Σαμίνα», «κάθαρση» και για το έγκλημα του «Sea Diamond».
«Κάθαρση» για τους βιντεοκομιστές, «κάθαρση» και για τους «εθνικούς εργολάβους και νταβατζήδες».
«Κάθαρση» θα 'χουμε και τώρα με τις λίστες...

«Κάθαρση», «κάθαρση», κάθαρση» κι, όμως, αδερφάκι μου η βρώμα βρώμα!
Πουθενά αλλού στον κόσμο τόσοι πολλοί λακέδες του συστήματος της πολιτικής και μιντιακής αποφοράς και της δυσωδίας δεν έχουν αφιερωθεί τόσο ολόψυχα και τόσο μακροχρόνια στην καταπολέμηση των «λεκέδων». Αλλά οι λεκέδες λεκέδες!
Τίποτα δεν τους καθαρίζει. Τίποτα. Λέτε να φταίει το «απορρυπαντικό»; Εκείνο με τους μπλε και πράσινους κόκκους...

Ο ελλείπων κρίκος *

Άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά, από το blog Άρδην-Ρήξη 7.1.2013:


Είναι προφανές και πανθομολογούμενο πως η σαρωτική οικονομική και κοινωνική κρίση έχει ως συνέπεια μια εξίσου ή ίσως ακόμη περισσότερο βαθύτατη πολιτική κρίση του συστήματος. Μια κρίση που καθορίζεται από πολλές παραμέτρους και διαθέτει πολλαπλές συνιστώσες.

Α) Κατ΄ αρχάς μετατίθεται το κέντρο βάρους της εξάρτησης από τις ΗΠΑ προς τη Γερμανία. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πλήρη υποκατάσταση, αλλά οδηγεί μάλλον σε συγκυριαρχία. Δηλαδή το παιγνίδι της εξάρτησης παύει να είναι μονοδιάστατα αμερικανοκεντρικό και αποκτά περισσότερους πόλους, γεγονός που δεν μπορεί παρά να αντανακλάται και στο εσωτερικό πολιτικό τοπίο.

Β) Η κρίση οδηγεί ή θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αναδιάταξη και των οικονομικών πόλων ισχύος στο εσωτερικό της χώρας, όπου το κέντρο βάρους θα περάσει από τους εγχώριους «νταβατζήδες» στους εξωχώριους και κατεξοχήν τους Γερμανούς, καθώς και όσους συνδεθούν μαζί τους. Το αεροδρόμιο και ο ΟΤΕ άνοιξαν απλώς το δρόμο και ακολουθεί η ΔΕΗ, η ενέργεια, ακόμη και οι Τράπεζες.

Η εντροπία της Ευρώπης *

Άρθρο των Ha-Joon Chang* και Γιώργου Καλπαδάκη* στο TVXS 8.1.2013:

Επαναδιεκδικώντας την ανάπτυξη σε μια αναθεωρητική Ευρώπη

Η δήλωση του Μάριο Ντράγκι στην Wall Street Journal προ μηνών ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» στη λιτότητα και ότι το ευρωπαϊκό κοινωνικό συμβόλαιο είναι πλέον «ξεπερασμένο», αποτελεί ένα ακόμα απτό πειστήριο για τις αυξανόμενες πιέσεις αναθεώρησης των κοινωνικών συμβολαίων που επικράτησαν στην Ευρώπη μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Παραβλέποντας το σκοτεινό παρελθόν των παλαιάς κοπής προγραμμάτων του ΔΝΤ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φαίνονται πλέον αποφασισμένες να επιβάλουν στις κοινωνίες τους πολιτικές λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης. Εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας σε τέτοιο βαθμό ώστε ακόμη και το ίδιο το ΔΝΤ στέλνει σήματα κινδύνου στις Βρυξέλλες ότι επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο. Από αυτή τη σκοπιά, οι μεγάλες μειώσεις σε κοινωνικές δαπάνες και οι φορολογικές αυξήσεις στον ελληνικό προϋπολογισμό του 2013 αποτελούν μια ζοφερή υπενθύμιση των μειώσεων στις επιδοτήσεις βασικών αγαθών και σε κοινωνικές παροχές που προηγήθηκαν των «εξεγέρσεων του ΔΝΤ», όπως αποκαλέστηκαν, στη Λατινική Αμερική και σε αναπτυσσόμενες χώρες κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990.

Η Άμωμος Απόκρυψις *

Σήμερα που είναι των Φώτων (και παραμονή Χριστουγέννων για όσους επιμένουν στο Ιουλιανό ημερολόγιο) ας δούμε κάτι θρησκευτικό [κλικ για μεγέθυνση]:

Από το Antista/Chef

Ψείρες παντού

Του Γιάννη Ιωάννου

Ακούμε συνέχεια ότι η ελληνική κρίση είναι ένα τοπικό φαινόμενο, για το οποίο φταίει το ξερό μας το κεφάλι -ξέρετε, το σπάταλο κράτος, οι δημόσιοι κηφήνες, τα κλειστά επαγγέλματα, κ.λπ. κ.λπ. Το παραμύθι συμπληρώνεται με την έλευση των ξένων αγγέλων που θα μας νοικοκυρέψουν έχοντας το Μνημόνιο σαν ρομφαία, χαρίζοντάς τους το σπίτι μας σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το ότι έδιωξαν τις ψείρες που μας βασανίζουν.

Όχι βέβαια ότι είμαστε πρωταθλητές οργάνωσης και εντιμότητας -εντελώς το αντίθετο!!!
Έλα όμως που η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται κι αλλού.
Ας πούμε, πριν 6 μήνες, ο Βαρουφάκης "απορούσε" πώς ξαφνικά εμφανίστηκαν τα ίδια προβλήματα στην άψογη Ισπανία.
Τώρα στη Κύπρο (με δημόσιο έλλειμμα το μισό απ' το δικό μας και με κρατική μηχανή εντελώς διαφορετική από εδώ) έχουμε ξανά-μανά τις ίδιες κλάψες που καταλήγουν στην ανάγκη του μνημονιακού κάτεργου κι εκεί.
Οι ίδιοι 'γιατροί' διαπιστώνουν παντού την ίδια 'αρρώστια' και προτείνουν την ίδια 'θεραπεία' που γονάτισε την Ελλάδα, έστω κι αν αμφισβητούν τη καταλληλότητά της!
Διαβάστε για παράδειγμα την "αλήθεια για τη μνημονιακή σύμβαση" της Κύπρου και ψάξτε για κάτι διαφορετικό από το μπίρι-μπίρι για τα χάλια μας και τα δηλητηριώδη γιατροσόφια για τη θεραπεία τους που ακούμε τρία χρόνια τώρα.

Και καλά εμείς που είμαστε συνεχιστές των ραγιάδων της τουρκοκρατίας, ανεπρόκοποι, λιγδιάρηδες και όλα όσα μας λένε οι πεμπτοφαλαγγίτες δημιουργοί ενοχών.
Και έστω ότι οι Κύπριοι κρέμονται από μας και τους κολλήσαμε ψείρες.
Οι άλλοι όμως?
Ισλανδοί, Ιρλανδοί, Πορτογάλοι, Ισπανοί, Ιταλοί, όλοι αυτοί κόλλησαν ψείρες από εμάς -και μάλιστα ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ?

Νομίζω ότι η προηγούμενη φορά που εμφανίστηκε επιδημία σε πολλές χώρες της Ευρώπης μαζί ήταν πριν 73 χρόνια, αναγκάζοντας τότε την Βέρμαχτ να αναλάβει την εξυγίανσή τους...