Άρθρο του Άγι Μ. Παπαδόπουλου, καθηγητή Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ, στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής 13.1.2013:
Εγραφα στις 14 Ιουλίου, στη φιλόξενη αυτή στήλη, ότι «η αναγγελθείσα αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, σε συνδυασμό με την περαιτέρω μείωση των οικογενειακών εισοδημάτων, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για τον επερχόμενο χειμώνα. Θα παγώσουμε». Τα αποτελέσματα γίνονται πλέον αντιληπτά ακόμη και από τον πιο ένθερμο υποστηρικτή του μνημονίου (η εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο είναι μνημονιακή πρόνοια).
Στόχος ήταν η συγκέντρωση εσόδων. Αποδείχτηκε ότι και στην αγορά ενέργειας, η ζήτηση είναι ελαστική. Οταν η αύξηση των τιμών είναι δυσανάλογη προς την αγοραστική ισχύ του καταναλωτή, η ζήτηση μειώνεται, κυρίως επειδή αναζητούνται υποκατάστατα. Πιο απλά: όταν το πετρέλαιο γίνεται πανάκριβο, ο καταναλωτής θα ψάξει άλλο τρόπο θέρμανσης και τα προσδοκώμενα έσοδα γίνονται καπνός.
Στόχος ήταν η μείωση του λαθρεμπορίου πετρελαίου που κοστίζει στο Δημόσιο δισεκατομμύρια σε διαφυγόντες φόρους. Και εδώ η αποτυχία είναι πρόδηλη. Το λαθρεμπόριο πετρελαίου καλά κρατεί, διότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών δεν μπόρεσαν, ή δε θέλησαν, να το πατάξουν. Απόδειξη η έλλειψη νομοθετικού πλαισίου και μηχανισμών ελέγχου. Εδώ και χρόνια υπάρχει ολοκληρωμένη πρόταση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας για ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο της αγοράς πετρελαίου που, σε συνδυασμό με έναν αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό, θα περιόριζε δραστικά το πρόβλημα. Αλλά, κατά τα φαινόμενα, δεν υπάρχει η σχετική βούληση.
Τέλος, η αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος είναι, κυριολεκτικά, μυωπική. Η λογική του επιδόματος θέρμανσης είναι άδικη, καθώς εξασθενεί ακόμη περισσότερο τους μη δικαιούχους της πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης. Κυρίως όμως είναι αναποτελεσματική. Εδώ και περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, μαζί με λίγους καλούς συναδέλφους, δημοσιεύουμε σε επιστημονικά περιοδικά, αρθρογραφούμε σε εφημερίδες και εξηγούμε σε υπουργούς, υφυπουργούς και άλλους αρμόδιους ότι η Ελλάδα πρέπει να δρομολογήσει μια αποτελεσματική πολιτική ενεργειακής ανάπλασης των κτιρίων. Είναι απολύτως ανόητο ένα διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη να θέλει τη διπλάσια ενέργεια για να θερμανθεί απ' ό,τι ένα ίδιο διαμέρισμα στο Μόναχο. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε. Τα σπίτια μας χρειάζονται ισχυρή θερμομόνωση, καλύτερα κουφώματα, ηλιακούς συλλέκτες και πιο αποδοτικούς λέβητες. Ετσι θα μειωθεί θεαματικά το κόστος θέρμανσης και κλιματισμού, θα βελτιωθεί εντυπωσιακά η θερμικά άνεση και θα δοθεί μια ανάσα στον κατασκευαστικό κλάδο. Δυστυχώς ελάχιστα έγιναν, όπως το «Εξοικονόμηση κατ’ οίκον», που είναι σωστό ως σύλληψη, περίπλοκο όμως και λίγο ως εφαρμογή: το πρόγραμμα υπολείπεται σημαντικά των στόχων του.
Ωστόσο, κάποιοι στόχοι επετεύχθησαν. Ελπίζω να θυμάστε το προεκλογικό επιχείρημα ότιΜ αν δεν υπάρξει συνετή κυβέρνηση θα βγούμε από το ευρώ και δεν θα έχουμε ούτε πετρέλαιο ούτε φάρμακα, μπορεί δε να πεινάσουμε κιόλας. Ευρώ πάντως έχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου