Νοσταλγία

Για τους νοσταλγούς των ισχυρών αυτοδύναμων κυβερνήσεων:
Η Βουλή το 2004, όταν άρχισε η "οικονομική ανασύνταξη της χώρας και η επανίδρυση του κράτους" από τον Καραμανλή #2.

Memorandum Shopping

Απλώνεται η νέα εμπορική αλυσίδα 'Memorandum' με καταστήματα σε όλη την Ελλάδα.
Η επιτυχία της οφείλεται στις εξαιρετικά προσιτές τιμές και το πρωτοποριακό σύστημα αφορολόγητων αγορών NCC (No Cash and Carry) που διαδίδεται ραγδαία και στη χώρα μας.
Η αλυσίδα έχει αμέριστη κυβερνητική υποστήριξη καθώς εντάσσεται στην πολιτική για βιώσιμη ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος μέσω της ανακύκλωσης.

Περιμένουμε σύντομα κι εσάς στο Memorandum της γειτονιάς σας!

Αγορές και δημοκρατία *

Από ένα σχόλιο στο άρθρο του blog Σχολιαστής "21η Απριλίου- Γιώργος Σεφέρης για τη δικτατορία":


Λέγοντας "αγορές" και "ανταγωνισμό" δεν πρέπει βέβαια να ταυτίζουμε τον Σόρος με τον μανάβη της λαϊκής αγοράς.
Από ένα μέγεθος και μετά, ο πλούτος γίνεται πολιτική δύναμη που προσπαθεί να διογκωθεί καταργώντας (ή μασκαρεύοντας) τις δημοκρατικές αρχές.
Σήμερα μια ελάχιστη μειοψηφία τζογαδόρων παγκόσμιας εμβέλειας συγκεντρώνει όλο και περισσότερη δύναμη, δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την ουσιαστική προσφορά της στο σύνολο.
Καλυμμένη πίσω από εύηχα συνθήματα ("ελευθερία", "αγορές", "ανταγωνισμός", "εκσυγχρονισμός") και χρησιμοποιώντας έξυπνα όπλα υπνωτισμού αντί για τη μπανάλ βία, παίζει ένα διεθνές είδος Monopoly όπου ως γνωστόν ο τελικός στόχος είναι να κερδίσει μόνο ένας εκτοπίζοντας όλους τους άλλους.

Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν διαγνώσει τους κινδύνους για τη δημοκρατία από τη δύναμη του χρήματος.
Γι' αυτό και είχαν εισάγει θεσμούς με στόχο τη διάχυση της εξουσίας σε όλο τον λαό και όχι μόνο σε μια πλούσια μειοψηφία που μπορούσε να επηρεάσει συνειδήσεις και να εξαγοράσει ψήφους (π.χ. τη κλήρωση και τη μοναδική θητεία δια βίου).
Στις μέρες μας η δημοκρατία δεν έχει τέτοιες ασπίδες, και γι’ αυτό βλέπουμε να προωθείται με δήθεν "δημοκρατικές διαδικασίες" η υποταγή και εξαθλίωση των πολλών κατά τις επιταγές των ιερών "αγορών", οι οποίες αν τις δεις στο βάθος δεν είναι παρά μια δράκα άπληστων υπερπλούσιων.

Η νέα βουλή *

Ένα σχόλιο στο άρθρο του TVXS "Η νέα βουλή θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη":

Δεν καταλαβαίνω γιατί "ο περιορισμός των βουλευτών σε διακόσιους, εκ των πραγμάτων θα ανεβάσει την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού".
Το πιθανότερο είναι ότι θα ενισχύσει περισσότερο τη ρουσφετοδύναμη των κατ' επάγγελμα βουλευτών, μειώνοντας παράλληλα την εκπροσώπηση των μικρών κομμάτων.
Θα ήταν προτιμότερο να ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ ο αριθμός των βουλευτών, μειώνοντας στο ΜΙΣΟ τις απολαβές τους.

Ανεξάρτητα από τον αριθμό τους, κάτι απόλυτα απαραίτητο είναι η απαγόρευση επανεκλογής σε συνεχόμενες βουλευτικές περιόδους, ή -ακόμη καλύτερα- πριν περάσει χρόνος ίσος με όλες τις προηγούμενες θητείες τους.
Έτσι εξαφανίζεται το ρουσφέτι ως εργαλείο επανεκλογής.

Ένα άλλο σημαντικό δεδομένο είναι ότι οι περισσότεροι "αντιπρόσωποι του Έθνους" έχουν κάνει το βουλευτιλίκι συντεχνιακό επάγγελμα (συχνά οικογενειακό) χωρίς αυτό να οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα -παρά μόνο για τους ίδιους.
Γι' αυτό είναι σκόπιμο να εξετάσουμε μια λύση παραπλήσια μιας πολύ διαδεδομένης μεθόδου στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία που θαυμάζουμε τόσο: την επιλογή μέρους των βουλευτών μέσω ετήσιας ΚΛΗΡΩΣΗΣ μεταξύ όσων ενδιαφέρονται και έχουν συγκεντρώσει π.χ. 100 ή 1000 υπογραφές.

Αντίθετα με τον περιορισμό των αντιπροσώπων, η ΔΙΑΧΥΣΗ της εξουσίας σε όσο γίνεται περισσότερους πολίτες και θεσμικές ομάδες είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης της δημοκρατίας.
Τα υπόλοιπα είναι σπασμοί πριν τον θάνατό της.

Γράμμα ενός Νενέκου

Μεταφέρω από ένα σχόλιο στο TVXS την υπερήφανη επιστολή υποταγής του Αντώνη Σαμαρά προς τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι σε ελεύθερη απόδοση από το Αγγλικό κείμενο.
Υπενθυμίζεται ότι η επιστολή καθυστέρησε γιατί αρχικά θεωρήθηκε προσβλητική η παροχή γραπτών εγγυήσεων για εφαρμογή του Μνημονίου (στο οποίο αρχικά ο κ.Σαμαράς ήταν αντίθετος).
[για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν τι σημαίνει το Νενέκος του τίτλου εδώ]


Αθήνα, 15 Φεβρουαρίου 2012.


Αγαπητέ πρόεδρε Ντράγκι,


Όπως έχω δηλώσει με την επιστολή μου προς εσάς την 23η Νοεμβρίου του 2011, το κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, δεσμεύεται στην επίτευξη των στόχων και την επιτυχημένη εφαρμογή των πολιτικών του προγράμματος σταθεροποίησης. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, για τα MoU/MEFP τα οποία υπερψήφισε στην βουλή την περασμένη Κυριακή, η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών. Συγκεκριμένα, το κόμμα μου δεσμεύεται:
• Να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, να υποστηρίξει βαθιές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών, και το φιλόδοξο σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων του προγράμματος. Η συμφωνημένη ρύθμιση των παραμέτρων της αγοράς εργασίας, ευελπιστώντας θα προσδώσει έντονα αυξανόμενη δυναμική στην προώθηση της εργασίας και την οικονομική δραστηριότητα. Αυτό θεωρείται ιδιαίτερα αληθές για μια οικονομία που βρίσκεται ήδη σε βαθιά ύφεση επί πολλά χρόνια, της οποίας ο δείκτης ανεργίας υπερβαίνει αρκετά το 20%.
• Να επαναφέρει την εμπιστοσύνη των αγορών και την δημοσιονομική βιωσιμότητα, προστατεύοντας παράλληλα τα αδύναμα μέλη του πληθυσμού. Υποστηρίζουμε την εφαρμογή μέτρων δομικής περιστολής των δαπανών και την συνέχιση των προσπαθειών για τον έλεγχο και την πρόληψη του ελλείμματος, το οποίο ήδη υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ. Πράγματι, ριζικές φορολογικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να κατανείμουν δικαιότερα τα φορολογικά βάρη, και να συστηματοποιήσουν το σύστημα συλλογής φόρων.
• Για την υποβοήθηση της οικονομικής σταθερότητας: Υποστηρίζουμε την εφαρμογή του αναλυτικού σχεδίου στρατηγικής για τον τραπεζικό τομέα, μέσω της εντονότερης επίβλεψης και οικονομικής επιτροπείας, του σχεδίου ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, στοχεύοντας τόσο στην διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος, όσο και της αυτονομίας των τραπεζών.

Στο δάσος

"Ψηφίστε μεγάλο κόμμα, γιατί χανόμαστε!" είπαν οι τυραννόσαυροι.
"Αυτό θέλουμε, να χαθείτε!" απάντησαν τα ζώα του δάσους.
"Μα έχουμε κάνει συμβόλαια με μεγάλες εταιρίες που θα κάνουν γήπεδα γκολφ στο δάσος μας" είπαν ανήσυχοι οι τυραννόσαυροι. "Έχουμε πάρει και προκαταβολή μάλιστα."
"Μας ρωτήσατε πριν υπογράψετε;" ρώτησαν ψυχρά τα ζώα. "Και πού είναι η προκαταβολή;"
"Μα δεν χρειαζόταν να σας ρωτήσουμε, μας είχατε δώσει εντολή να κάνουμε ότι νομίζουμε. Και την προκαταβολή τη δώσαμε πίσω γιατί είχαμε πάρει καπάρο πιο πριν" είπαν αναστατωμένοι οι τυραννόσαυροι.
"Ε αφού είναι έτσι, τώρα σας δίνουμε εντολή να εξαφανιστείτε" απάντησαν οργισμένα τα ζώα του δάσους. "Θα αποφασίσουμε χωρίς εσάς τι θα κάνουμε στο δάσος, αλλά το γκολφ ξεχάστε το -να το κάνουν σε άλλη αποικία, εδώ δεν θέλουμε να μαζεύουμε τα μπαλάκια τους για απασχόληση."
Οι τυραννόσαυροι συνέχισαν να λένε για τον ουρανό που θα πλακώσει το δάσος αν δεν γίνει γκολφ. Τα ζώα απτόητα συνέχισαν να τους λένε "Βρε ουστ από 'δω!"
Ο διάλογος συνεχίζεται...

Una faccia, una razza *

"Τα κόμματα κατέλαβαν το κράτος και όλους τους θεσμούς του, αρχή κάνοντας από την κυβέρνηση. Κατέλαβαν την τοπική αυτοδιοίκηση, τους φορείς πρόνοιας, τις τράπεζες, τις δημόσιες επιχειρήσεις, τα πολιτιστικά ιδρύματα, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τη τηλεόραση, κάποιες μεγάλες εφημερίδες. Τέλος πάντων, όλα είναι ήδη χωρισμένα σε μερίδια και μοιρασμένα ή θα ήθελαν να τα χωρίσουν σε μερίδια και να τα μοιραστούν. Και το αποτέλεσμα είναι δραματικό. Όλες οι «ενέργειες» που οι διάφοροι θεσμοί και οι σημερινοί διευθυντές τους καλούνται να εφαρμόσουν είναι κυρίως υπό την οπτική του συμφέροντος του κόμματος ή του ρεύματος ή της φατρίας στην οποία οφείλουν το αξίωμά τους. Μια τραπεζική πίστωση χορηγείται εάν ωφελεί αυτό τον σκοπό, εάν παραχωρεί προνόμια και πελατειακές σχέσεις. Μια διοικητική άδεια δίνεται, μια εργολαβία κατακυρώνεται, μια πανεπιστημιακή έδρα ανατίθεται, ένας εργαστηριακός εξοπλισμός χρηματοδοτείται, αν οι δικαιούχοι δηλώσουν την πίστη τους στο κόμμα που παραχωρεί αυτά τα προνόμια, ακόμη και όταν πρόκειται απλά για οφειλόμενες αναγνωρίσεις."

Λόγια του Ενρίκο Μπερλίνγκουερ για τη κατάσταση στην Ιταλία, από συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 'Repubblica' πριν 31 χρόνια. Τότε που εδώ είχαμε τον θρίαμβο της "Αλλαγής" με το σύνθημα "το ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία".

Άραγε η  Ελλάδα θα ακολουθήσει και στη συνέχεια τα χνάρια της Ιταλίας μετά τον 'δικομματισμό' Σοσιαλιστών-Χριστιανοδημοκρατών που οδήγησε στον Μπερλουσκόνι;
Ή έχουμε γίνει κάπως σοφότεροι;

[Ολόκληρη η συνέντευξη στο Red Notebook.]

Ο καρκίνος του κέρδους

Αυτό το εντυπωσιακό video παρουσιάζει τη χρήση κάνναβης για θεραπεία καρκίνου [με επιλογή γλώσσας υπότιτλων].

Ένα μεγάλο ερώτημα στο θέμα είναι όχι μόνο ο λόγος της νομικής ταύτισης της κάνναβης π.χ. με την ηρωίνη και τις παρεμφερείς ουσίες, αλλά και ο ρόλος των μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών στη σημερινή κατάσταση της παγκόσμιας υγείας.

Ο Dr. Matthias Rath είναι γνωστός πολέμιος του φαρμακευτικού συμπλέγματος και έχει πολλά να πει για αυτό,  με ξεκάθαρες πολιτικές προεκτάσεις όπως π.χ. σε αυτή την πρόσφατη μαχητική ομιλία του όπου αναφέρεται και στη τρέχουσα ευρωπαϊκή κρίση:

Πώς να πιάσετε δουλειά *

Ετοιμαστείτε για την αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμό της οικονομίας...

Ανάμεσα στον αργό και τον ακαριαίο θάνατο *

Ένα άρθρο του Βασίλη Στεφανακίδη στο Πρώτο Θέμα 8.4.12:


Αυτό που δεν κατανοώ με αρκετούς Ελληνες πολιτικούς είναι που, ενώ ξέρουν τι περιμένει τον ελληνικό λαό στο άμεσο διάστημα, επιμένουν να μένουν μέσα στο κάδρο και δεν αποχωρούν και επιδιώκουν να μας «σώσουν» για πολλοστή φορά!

Και αναφέρομαι στους σημερινούς πρωτοκλασάτους υπουργούς και τους αρχηγούς τους που από τις συνεχείς επαφές τους με την τρόικα, την Task Force αλλά και τους άλλους Ευρωπαίους αξιωματούχους γνωρίζουν πολύ καλά ποια άλλα μέτρα μάς ζητούν, επιμένουν χωρίς τσίπα και διαγκωνίζονται να παραμείνουν στο πολιτικό παιχνίδι για να εφαρμόσουν και τα νέα επώδυνα μέτρα.

Γνωρίζουν, με άλλα λόγια, πολύ καλά την κρυφή ατζέντα της επόμενης μέρας και παρά ταύτα συνεχίζουν να μας παραμυθιάζουν με πομπώδεις ρητορικές περί εθνικής ανεξαρτησίας, επαναδιαπραγμάτευσης και διασφάλισης των συμφερόντων του Ελληνα πολίτη.

Και οι προεκλογικές συζητήσεις που ξεκίνησαν γίνονται ωσάν οι συνομιλητές να ζουν σε μια άλλη χώρα και παρουσιάζουν προγράμματα και ιδέες  για την Ελλάδα που ξέραμε πριν από τα μνημόνια.

Προφανώς δεν τους συμφέρει να ανοίξουν συζητήσεις και να τοποθετηθούν για τον 13ο και 14ο μισθό, που θα είναι το πρώτο χτύπημα αμέσως μετά τις εκλογές. Οπως δεν εξυπηρετεί τους κομματικούς τους στόχους να γίνει κουβέντα για την απαίτηση της τρόικας να καταργηθούν οι αποζημιώσεις λόγω απόλυσης, που είναι αποφασισμένο και θα μας έρθει από το φθινόπωρο. Πολύ δε περισσότερο για την κατάργηση της δωρεάν υγείας, σχέδιο που ήδη επεξεργάζονται τα καλόπαιδα του Ράιχενμπαχ και ήδη ξένοι όμιλοι είναι έτοιμοι να αναλάβουν τη διαχείριση των περισσότερων δημόσιων νοσοκομείων.

Ολα αυτά θα είναι οι εκπλήξεις της επομένης των εκλογών. Μέχρι τότε οι δανειστές μάς κάνουν τη χάρη και σιωπούν για να γιορτάσουμε μέσω των εκλογών τη δημοκρατία μας!

Πρώτα απαλλαγή, μετά αλλαγή

Οι επόμενες εκλογές ότ-αν γίνουν (βλέπε εδώ ένα πονηρό ενδεχόμενο) θα δικαιώσουν τις προβλέψεις Σαμαρά: Θα χρειαστούν και άλλες αμέσως μετά.

Ο λόγος είναι ότι το εκλογικό σώμα -όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις- γνωρίζει πολύ καλά ΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ, αλλά είναι διστακτικό και πολυδιασπασμένο στο ΤΙ ΘΕΛΕΙ. Το "Όχι στον παλαιοκομματισμό" των σιαμαίων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ είναι βροντερό, αλλά οι εναλλακτικές προτάσεις είναι κατακερματισμένες ανάμεσα σε διάφορα παλιά και νέα πολιτικά σχήματα.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι το 'Όχι' στο πρασινογάλαζο δίδυμο σημαίνει "Όχι στο ευρώ". Μάλιστα κάποιες πονηρές εγκεφαλοπλύστρες που ταυτίζουν τη σπέκουλα της Ευρωζώνης με την ευρωπαϊκή ιδέα μας λένε ότι σημαίνει και "Όχι στην Ευρώπη". 

Μπούρδες! Οι χατζηαβάτηδες που έχουμε στον σβέρκο αδυνατούν να καταλάβουν ότι το θεμελιώδες ζήτημα σήμερα δεν είναι "ευρώ ή όχι". Είναι αν θα συνεχίσουμε να έχουμε την ίδια κλίκα στην εξουσία ή όχι. Όσο επιμένουν να συνδέουν τον άθλιο θίασό τους με το ευρώ τόσο το μετατρέπουν σε 'παράπλευρη απώλεια', προκαλώντας σε πολλούς ανακλαστικά του τύπου "αφού οι λωποδύτες ταυτίζονται με το ευρώ, ας πάνε στα σκουπίδια μαζί".

Στην ουσία οι επικείμενες εκλογές θα είναι απλά η πρώτη πράξη της συνέχειας, με πρωταρχικό θέμα όχι το ευρώ και τα συναφή, αλλά την απαλλαγή από τη δικομματική μαφία του παρελθόντος, αφού η ίδια αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το αναπόφευκτο και να αποσυρθεί μόνη της.

Πέρα από την πτώση των δύο απροσάρμοστων τυραννόσαυρων της Μεταπολίτευσης και ένα ξεκαθάρισμα της απήχησης των νέων παρατάξεων, η πολυδιάσπαση της ψήφου δεν θα επιτρέψει τη μακροβιότητα του νέου κυβερνητικού σχήματος. Έτσι σύντομα θα έρθει η δεύτερη πράξη υπό μορφή νέων εκλογών. Μετά την εκτόπιση της παλαιοκομματικής σαπίλας, αυτές θα έχουν πλέον ως κύριο ερώτημα την πορεία της χώρας στο μέλλον σε ένα εντελώς νέο πολιτικό τοπίο. Τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για 'αναδιάρθρωση' και 'εκσυγχρονισμό' της Ελλάδας χωρίς να παίζουμε με τις λέξεις όπως τώρα.

Και οι δύο πράξεις θα είναι ιδιαίτερο ενδιαφέρουσες, έχοντας βέβαια ως προϋπόθεση ότι οι αδίστακτες βδέλλες και οι ξένοι κηδεμόνες τους δεν θα επιχειρήσουν να παρατείνουν τη ζωή τους "λόγω εκτάκτων συνθηκών".

Οι προτεραιότητες των κανίβαλων

Το κούρεμα του PSI παρέσυρε και τα αποθεματικά διαφόρων ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία με συνωμοτικό τρόπο είχαν μετατραπεί σε ομόλογα. Με άλλα λόγια, θυσιάστηκαν στον βωμό του ιερού Χρέους οι οικονομίες χιλιάδων εργαζομένων, από τις οποίες περίμεναν περίθαλψη στην ανάγκη και σύνταξη στα γηρατειά.

Βέβαια το αδηφάγο τέρας τραυμάτισε και τις τράπεζες, τους στυλοβάτες του θαυμαστού συστήματός μας που αναδιανέμει τον πλούτο από τους φτωχούς στους πλούσιους. Αλλά φαίνεται ότι οι τράπεζες (το εργαλείο των αρχιτζογαδόρων από Κοσκωτά μέχρι Λαυρεντιάδη) για κάποιο λόγο είναι πιο σημαντικές από τα κοινωνικά ταμεία. Γι' αυτό η ζημιά των ιδιωτικών τραπεζών θα καλυφθεί με δημόσιο χρήμα, το οποίο θα πληρώσουν βέβαια τα γνωστά πειθήνια υποζύγια.

Αν τυχόν σας φαίνεται υπερβολικό κάτι τέτοιο, τότε μάλλον δεν παρακολουθείτε το ξεδιάντροπο στριπτίζ των νεοφιλελεύθερων κανίβαλων που πετάνε το ένα φύλο συκής μετά το άλλο κατά τη τελευταία διετία, προσπαθώντας να διακοσμήσουν τις ανθρωποθυσίες τους με θεατρικές αερολογίες.

Βέβαια μερικές φορές τους ξεφεύγει η αλήθεια. Για παράδειγμα, ακούστε τον ("σοσιαλιστή") αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Φ. Σαχινίδη να δηλώνει ευθέως και δημόσια ότι "οτιδήποτε θα χάσουν οι τράπεζες απ το PSI, θα πρέπει να το πληρώσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι".

Απελπισία και εντιμότητα *

Μια αναδημοσίευση, σαν ελάχιστο χρέος:

Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά την δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μία αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωσα γι’ αυτή.

Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την διατροφή μου.

Πιστεύω πώς οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι. (πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου)».


[από το Real.gr]

[φωτογραφία από Washington Post]

Η αγοραία δημοκρατία και στην Ελλάδα *

Η Ναόμι Κλάιν για τη δημοκρατία, τις αγορές, και την Ελλάδα.
Μια παραγωγή του catastroika.com με ελληνικούς υπότιτλους.

Γιατί δεν είδα τη ταινία για τη Θάτσερ *

Ο σκηνοθέτης Ken Loach εξηγεί γιατί δεν είδε τη ταινία "The Iron Lady" που αναφέρεται στη Μάργκαρετ Θάτσερ. Η ταινία πήρε 2 Όσκαρ (το ένα η Μέριλ Στριπ για πρώτο γυναικείο ρόλο).
Μια παραγωγή του catastroika.com με ελληνικούς υπότιτλους.

Μια ευρύτερη ματιά

Ένα σχόλιο στο άρθρο του Δημήτρη Σεβαστάκη "Οι προϋποθέσεις μιας βαθιάς αλλαγής" στο Βήμα:

Τα πράγματα πάνε λίγο πιο πέρα από τις ανούσιες κομματικές ανακυκλώσεις και την φορσέ αλλαγή νοοτροπίας των αγελαίων μικρών 'εγώ' μας:
Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη η εικόνα ενός ταξικού παγκοσμίου πολέμου (κάτι αναμενόμενο μετά την πτώση του Αντίπαλου Δέους), με την Ελλάδα σαν ένα από τα τρέχοντα πεδία μάχης.
Ίσως λοιπόν ένα καλό που μπορεί να γεννηθεί από τους τωρινούς πόνους είναι η συνειδητοποίηση ότι βιώνουμε ένα αγώνα επικράτησης μεταξύ των Πολλών και των Ολίγων που θα έχει καίριες επιπτώσεις στη κοινωνική οργάνωση και προτεραιότητες, ανάλογα με την έκβασή του.
Μετά τον εφησυχασμό της Κοινωνίας της Αφθονίας, μήπως έφτασε ξανά η εποχή της συλλογικής αφύπνισης και δράσης σε αντικατάσταση του πλαδαρού μικροκομματισμού?

Μια σύντομη οικονομική ανάλυση *

Με το λαό ή τις αγορές; *

Του Γιώργου Στάμκου, από το TVXS:

«Η αγορά είναι αποτελεσματική, αλλά δεν έχει ούτε εγκέφαλο, ούτε καρδιά». Paul Samuelson, Νομπελίστας οικονομολόγος

Ένα μαγικό ραβδί που κινείται από το «αόρατο χέρι» των Αγορών μοιάζει να έχει μαγέψει, εδώ και τρεις δεκαετίες, την ευρωπαϊκή ήπειρο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 αρχικά τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης, το ένα μετά το άλλο, άρχισαν να υπνωτίζονται από το «αόρατο χέρι» των Αγορών και να υποκύπτουν, συχνά αμαχητί, σε μια νεοφιλελεύθερη εκδοχή του καπιταλισμού, που αποθέωνε τις χρηματαγορές και την ελευθερία κινήσεως των κεφαλαίων, ενώ ήταν εχθρική προς τις δυνάμεις της εργασίας και προς το Κράτος-Πρόνοιας.

Θιασώτες αυτής της τεκτονικής στροφής προς τη «φλόγα μιας ανόθευτης εκδοχής του καπιταλισμού» (Μίλτον Φρίντμαν) υπήρξαν αρχικά οι πολιτικές δυνάμεις του συντηρητικού και νεοφιλελεύθερου χώρου, όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, που ξεθεμελίωσε την οικονομία της παραγωγής, αποβιομηχανοποιώντας τη Μεγάλη Βρετανία και συντρίβοντας τα συνδικάτα και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Η Σιδηρά Κυρία οραματίζονταν μια νέα κοινωνία ατομικής ευθύνης λέγοντας πως «δεν υπάρχει κοινωνία. Μόνο άτομα και οι οικογένειες τους». Το παράδειγμά της ακολούθησαν και άλλες νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις, που επέλεξαν ως μονόδρομο την απελευθέρωση των αγορών και την καταστροφή της κοινωνίας της αλληλεγγύης. Το καθοριστικό σημείο για την τελική επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού υπήρξε ο «μεγάλος συμβιβασμός», στα μέσα της δεκαετίας του 1980, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τις Αγορές.