Ένα άρθρο του Βασίλη Στεφανακίδη στο Πρώτο Θέμα 8.4.12:
Αυτό που δεν κατανοώ με αρκετούς Ελληνες πολιτικούς είναι που, ενώ ξέρουν τι περιμένει τον ελληνικό λαό στο άμεσο διάστημα, επιμένουν να μένουν μέσα στο κάδρο και δεν αποχωρούν και επιδιώκουν να μας «σώσουν» για πολλοστή φορά!
Και αναφέρομαι στους σημερινούς πρωτοκλασάτους υπουργούς και τους αρχηγούς τους που από τις συνεχείς επαφές τους με την τρόικα, την Task Force αλλά και τους άλλους Ευρωπαίους αξιωματούχους γνωρίζουν πολύ καλά ποια άλλα μέτρα μάς ζητούν, επιμένουν χωρίς τσίπα και διαγκωνίζονται να παραμείνουν στο πολιτικό παιχνίδι για να εφαρμόσουν και τα νέα επώδυνα μέτρα.
Γνωρίζουν, με άλλα λόγια, πολύ καλά την κρυφή ατζέντα της επόμενης μέρας και παρά ταύτα συνεχίζουν να μας παραμυθιάζουν με πομπώδεις ρητορικές περί εθνικής ανεξαρτησίας, επαναδιαπραγμάτευσης και διασφάλισης των συμφερόντων του Ελληνα πολίτη.
Και οι προεκλογικές συζητήσεις που ξεκίνησαν γίνονται ωσάν οι συνομιλητές να ζουν σε μια άλλη χώρα και παρουσιάζουν προγράμματα και ιδέες για την Ελλάδα που ξέραμε πριν από τα μνημόνια.
Προφανώς δεν τους συμφέρει να ανοίξουν συζητήσεις και να τοποθετηθούν για τον 13ο και 14ο μισθό, που θα είναι το πρώτο χτύπημα αμέσως μετά τις εκλογές. Οπως δεν εξυπηρετεί τους κομματικούς τους στόχους να γίνει κουβέντα για την απαίτηση της τρόικας να καταργηθούν οι αποζημιώσεις λόγω απόλυσης, που είναι αποφασισμένο και θα μας έρθει από το φθινόπωρο. Πολύ δε περισσότερο για την κατάργηση της δωρεάν υγείας, σχέδιο που ήδη επεξεργάζονται τα καλόπαιδα του Ράιχενμπαχ και ήδη ξένοι όμιλοι είναι έτοιμοι να αναλάβουν τη διαχείριση των περισσότερων δημόσιων νοσοκομείων.
Ολα αυτά θα είναι οι εκπλήξεις της επομένης των εκλογών. Μέχρι τότε οι δανειστές μάς κάνουν τη χάρη και σιωπούν για να γιορτάσουμε μέσω των εκλογών τη δημοκρατία μας!
Οπως σιωπούν κι αυτοί που ξέρουν, ενώ είναι λαλίστατοι αυτοί που δεν ξέρουν. Σιωπούν από τα λεγόμενα μνημονιακά κόμματα και ομιλούν από τα αντιμνημονιακά κάνοντας αναλύσεις και περιγραφές της κατάστασης λες κι αυτό δεν το κάνουν οι Ελληνες δημοσιογράφοι, αλλά από ρεαλιστικές προτάσεις άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Κι ύστερα αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος είναι πελαγωμένος και αναποφάσιστος σε συντριπτικό βαθμό. Κι ύστερα αναρωτιούνται γιατί αδυνατούν να πείσουν ακόμα και τους «αρρωστημένα» δικούς τους, τον στενό τους περίγυρο.
Αραγε δεν τους περνάει από το μυαλό ότι ο κόσμος πλέον έχει ξεπεράσει την οργή, την αγανάκτηση και τον θυμό και το μόνο που νιώθει τώρα είναι αηδία για όλο αυτό το σκηνικό που ξαναστήνουν οι εκπρόσωποι της κατάντιας μας;
Δεν αναρωτιούνται μήπως όλα τα ψέματα δεκαετιών που βγήκαν στο φως τα τελευταία χρόνια τούς έχουν καταστήσει εντελώς αναξιόπιστους και ο κόσμος δεν τους πιστεύει ό,τι κι αν πουν;
Μάλλον όχι αν κρίνω από το ότι συνεχίζουν να πολιτεύονται και να ενεργούν. Λίγες μόνο ημέρες προτού διαλυθεί η Βουλή την κατακλύζουν με τις πιο απίθανες φωτογραφικές τροπολογίες, μήπως και καταφέρουν να ικανοποιήσουν τα πελατάκια τους. Γνωρίζουν άλλωστε και οι ίδιοι πως τους περισσότερους απ’ αυτούς από τον Μάιο θα τους παραβλέπει το… σπίτι τους!
Εμείς όμως, όποιες επιλογές κι αν κάνουμε, είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγουμε από τον προγραμματισμό που έχουν κάνει για τις ζωές μας. Οι δυνατότητες που έχουμε είναι να επιλέξουμε ανάμεσα στον αργό ή τον ακαριαίο θάνατο.
Και δυστυχώς τα κόμματα το μόνο που κάνουν είναι να πακετάρουν και να στολίζουν όσο πιο εντυπωσιακά γίνεται αυτές τις επιλογές. Και μέχρι τότε θα συγκινούμαστε παθητικά με τις δημόσιες αυτοκτονίες, με τα πεινασμένα παιδιά, τους καταθλιπτικούς της διπλανής πόρτας, τους αγέλαστους συμπολίτες μας και τους ταπεινωμένους συμπατριώτες μας. Κι όσοι μπορούμε ακόμα θα ξεφεύγουμε από τη σκληρή πραγματικότητα με ταξίδια του νου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου