Από ένα σχόλιο στο άρθρο του blog Σχολιαστής "21η Απριλίου- Γιώργος Σεφέρης για τη δικτατορία":
Λέγοντας "αγορές" και "ανταγωνισμό" δεν πρέπει βέβαια να ταυτίζουμε τον Σόρος με τον μανάβη της λαϊκής αγοράς.
Από ένα μέγεθος και μετά, ο πλούτος γίνεται πολιτική δύναμη που προσπαθεί να διογκωθεί καταργώντας (ή μασκαρεύοντας) τις δημοκρατικές αρχές.
Σήμερα μια ελάχιστη μειοψηφία τζογαδόρων παγκόσμιας εμβέλειας συγκεντρώνει όλο και περισσότερη δύναμη, δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την ουσιαστική προσφορά της στο σύνολο.
Καλυμμένη πίσω από εύηχα συνθήματα ("ελευθερία", "αγορές", "ανταγωνισμός", "εκσυγχρονισμός") και χρησιμοποιώντας έξυπνα όπλα υπνωτισμού αντί για τη μπανάλ βία, παίζει ένα διεθνές είδος Monopoly όπου ως γνωστόν ο τελικός στόχος είναι να κερδίσει μόνο ένας εκτοπίζοντας όλους τους άλλους.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν διαγνώσει τους κινδύνους για τη δημοκρατία από τη δύναμη του χρήματος.
Γι' αυτό και είχαν εισάγει θεσμούς με στόχο τη διάχυση της εξουσίας σε όλο τον λαό και όχι μόνο σε μια πλούσια μειοψηφία που μπορούσε να επηρεάσει συνειδήσεις και να εξαγοράσει ψήφους (π.χ. τη κλήρωση και τη μοναδική θητεία δια βίου).
Στις μέρες μας η δημοκρατία δεν έχει τέτοιες ασπίδες, και γι’ αυτό βλέπουμε να προωθείται με δήθεν "δημοκρατικές διαδικασίες" η υποταγή και εξαθλίωση των πολλών κατά τις επιταγές των ιερών "αγορών", οι οποίες αν τις δεις στο βάθος δεν είναι παρά μια δράκα άπληστων υπερπλούσιων.
Λέγοντας "αγορές" και "ανταγωνισμό" δεν πρέπει βέβαια να ταυτίζουμε τον Σόρος με τον μανάβη της λαϊκής αγοράς.
Από ένα μέγεθος και μετά, ο πλούτος γίνεται πολιτική δύναμη που προσπαθεί να διογκωθεί καταργώντας (ή μασκαρεύοντας) τις δημοκρατικές αρχές.
Σήμερα μια ελάχιστη μειοψηφία τζογαδόρων παγκόσμιας εμβέλειας συγκεντρώνει όλο και περισσότερη δύναμη, δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την ουσιαστική προσφορά της στο σύνολο.
Καλυμμένη πίσω από εύηχα συνθήματα ("ελευθερία", "αγορές", "ανταγωνισμός", "εκσυγχρονισμός") και χρησιμοποιώντας έξυπνα όπλα υπνωτισμού αντί για τη μπανάλ βία, παίζει ένα διεθνές είδος Monopoly όπου ως γνωστόν ο τελικός στόχος είναι να κερδίσει μόνο ένας εκτοπίζοντας όλους τους άλλους.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν διαγνώσει τους κινδύνους για τη δημοκρατία από τη δύναμη του χρήματος.
Γι' αυτό και είχαν εισάγει θεσμούς με στόχο τη διάχυση της εξουσίας σε όλο τον λαό και όχι μόνο σε μια πλούσια μειοψηφία που μπορούσε να επηρεάσει συνειδήσεις και να εξαγοράσει ψήφους (π.χ. τη κλήρωση και τη μοναδική θητεία δια βίου).
Στις μέρες μας η δημοκρατία δεν έχει τέτοιες ασπίδες, και γι’ αυτό βλέπουμε να προωθείται με δήθεν "δημοκρατικές διαδικασίες" η υποταγή και εξαθλίωση των πολλών κατά τις επιταγές των ιερών "αγορών", οι οποίες αν τις δεις στο βάθος δεν είναι παρά μια δράκα άπληστων υπερπλούσιων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου