Una faccia, una razza *

"Τα κόμματα κατέλαβαν το κράτος και όλους τους θεσμούς του, αρχή κάνοντας από την κυβέρνηση. Κατέλαβαν την τοπική αυτοδιοίκηση, τους φορείς πρόνοιας, τις τράπεζες, τις δημόσιες επιχειρήσεις, τα πολιτιστικά ιδρύματα, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τη τηλεόραση, κάποιες μεγάλες εφημερίδες. Τέλος πάντων, όλα είναι ήδη χωρισμένα σε μερίδια και μοιρασμένα ή θα ήθελαν να τα χωρίσουν σε μερίδια και να τα μοιραστούν. Και το αποτέλεσμα είναι δραματικό. Όλες οι «ενέργειες» που οι διάφοροι θεσμοί και οι σημερινοί διευθυντές τους καλούνται να εφαρμόσουν είναι κυρίως υπό την οπτική του συμφέροντος του κόμματος ή του ρεύματος ή της φατρίας στην οποία οφείλουν το αξίωμά τους. Μια τραπεζική πίστωση χορηγείται εάν ωφελεί αυτό τον σκοπό, εάν παραχωρεί προνόμια και πελατειακές σχέσεις. Μια διοικητική άδεια δίνεται, μια εργολαβία κατακυρώνεται, μια πανεπιστημιακή έδρα ανατίθεται, ένας εργαστηριακός εξοπλισμός χρηματοδοτείται, αν οι δικαιούχοι δηλώσουν την πίστη τους στο κόμμα που παραχωρεί αυτά τα προνόμια, ακόμη και όταν πρόκειται απλά για οφειλόμενες αναγνωρίσεις."

Λόγια του Ενρίκο Μπερλίνγκουερ για τη κατάσταση στην Ιταλία, από συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 'Repubblica' πριν 31 χρόνια. Τότε που εδώ είχαμε τον θρίαμβο της "Αλλαγής" με το σύνθημα "το ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία".

Άραγε η  Ελλάδα θα ακολουθήσει και στη συνέχεια τα χνάρια της Ιταλίας μετά τον 'δικομματισμό' Σοσιαλιστών-Χριστιανοδημοκρατών που οδήγησε στον Μπερλουσκόνι;
Ή έχουμε γίνει κάπως σοφότεροι;

[Ολόκληρη η συνέντευξη στο Red Notebook.]