Ένα σχόλιο στο άρθρο του Δημήτρη Σεβαστάκη "Οι προϋποθέσεις μιας βαθιάς αλλαγής" στο Βήμα:
Τα πράγματα πάνε λίγο πιο πέρα από τις ανούσιες κομματικές ανακυκλώσεις και την φορσέ αλλαγή νοοτροπίας των αγελαίων μικρών 'εγώ' μας:
Τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη η εικόνα ενός ταξικού παγκοσμίου πολέμου (κάτι αναμενόμενο μετά την πτώση του Αντίπαλου Δέους), με την Ελλάδα σαν ένα από τα τρέχοντα πεδία μάχης.
Ίσως λοιπόν ένα καλό που μπορεί να γεννηθεί από τους τωρινούς πόνους είναι η συνειδητοποίηση ότι βιώνουμε ένα αγώνα επικράτησης μεταξύ των Πολλών και των Ολίγων που θα έχει καίριες επιπτώσεις στη κοινωνική οργάνωση και προτεραιότητες, ανάλογα με την έκβασή του.
Μετά τον εφησυχασμό της Κοινωνίας της Αφθονίας, μήπως έφτασε ξανά η εποχή της συλλογικής αφύπνισης και δράσης σε αντικατάσταση του πλαδαρού μικροκομματισμού?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου