Η γυναίκα μου είναι από τη Μολδαβία, όπου έζησε την απαλλαγή από τον σοβιετικό ζυγό και τη μέθη της ελευθερίας (από την οποία δεν έχει συνέλθει ακόμη η χώρα).
Ακούγοντας τις ειδήσεις για την ευρωληστεία στις κυπριακές τράπεζες, μου είπε ότι το να χάσεις 7-10% δεν είναι και τόσο σπουδαίο μπροστά στο 100% που έχασαν εκατομμύρια σοβιετικών με τη κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της ΕΣΣΔ.
Μου εξήγησε για παράδειγμα ότι οι γονείς της είχαν αποταμιεύσει μετά από χρόνια δουλειάς κάπου 7,000 ρούβλια, με τα οποία μπορούσες τότε να αγοράσεις ένα διαμέρισμα και ένα αυτοκίνητο. Με τη κατάρρευση τα έχασαν όλα.
Μου είπε και για ένα θείο της που παλιά ήταν αλκοολικός αλλά κατάφερε να το κόψει. Μετά την ανάνηψη ζούσε για χρόνια ξοδεύοντας ελάχιστα για τον εαυτό του και αποταμιεύοντας όσο μπορούσε περισσότερα. Η εμφάνισή του θύμιζε ζητιάνο, όμως στη τράπεζα είχε μαζέψει πολλά λεφτά -πάνω από 40,000 ρούβλια. Με τον θρίαμβο της δημοκρατίας, όλο αυτό το προϊόν πολυετούς στέρησης εξατμίστηκε. Ο θείος ξανάγινε αλκοολικός και σύντομα πέθανε.
Νομίζω ότι αν θέλει κανείς να προβλέψει τη συνέχεια της ευρωκρίσης, δεν έχει παρά να δει τις αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη πριν 20 χρόνια. Ίδιοι θύτες, άλλα θύματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου