Ένα κείμενο που μου έστειλε ο φίλος Αγις Μ. Παπαδόπουλος:
25η Μαρτιου 2013, Λευκωσία
Νύχτωσε πάλι, βαριά κυλούν οι ώρες στην πόλη που τώρα πια εκτός από διχοτομημένη είναι και πτωχευμένη, ενώ απ την Ανατολή δεν προμηνύεται ξημέρωμα.
Δὲν εἶναι ἀγέρας τοῦτος τοῦ Βαγιοῦ
δὲν εἶναι τῆς Ἀνάστασης
μὰ εἶναι τῆς φωτιᾶς καὶ τοῦ καπνοῦ
τῆς ζωῆς τῆς ἄχαρης.
Κάτω ἀπ᾿ τὴ γέρικη συκομουριὰ
στεγνὸς ὁ ἀγέρας γύρισε
ὀσμίζουνταν παντοῦ φλουριὰ
καὶ μᾶς ἐπούλησε.
Πώς το ‘γραφε ο Μαρξ; Είμαστε τα υποκείμενα της Ιστορίας.
Φθαρμένη φράση, αλλά η Ιστορία δεν είναι αφηρημένη' αφορά τον τόπο και το χρόνο. Αναλύεται διανοητικά, αλλά αποτυπώνεται με τις αισθήσεις.
Κι ίσως τελικά ο "κρατικός", μικρασιάτης Σεφέρης να αποτύπωσε καλύτερα από τους αναλυτές το βάρος της ιστορίας στην Κύπρο.
Η Ιστορία δείχνει ότι οι συγκρούσεις με ταξικό χαρακτήρα μετατρέπονται όχι σε εθνικούς πολέμους, αλλά σε εμφύλιες συρράξεις, καταστροφικές.
Όταν, όμως, το πρόβλημα γίνεται ευρύτερο, όταν το κοινωνικό σύνολο συναισθανθεί ότι τίθεται εν κινδύνω το θεμελιώδες στοιχείο αυτοπροσδιορισμού του, (το Έθνος, η Πατρίδα), τότε το ταξικό και το εθνικό συμπίπτουν. Κάποιες φορές αυτό γίνεται σχεδόν ακαριαία (Οκτώβρης του 1940) κάποιες φορές απαιτείται χρόνος και πρόδρομες θυσίες (Επανάσταση του '21)
Αλλά, ο λαός παραμένει το υποκείμενο της Ιστορίας, με ή χωρίς την περίφημα αντικειμενική ιστορική νομοτέλεια.
Βρεθήκαμε γυμνοὶ πάνω στὴν ἁλαφρόπετρα
κοιτάζοντας τὰ ἀναδυόμενα νησιὰ
κοιτάζοντας τὰ κόκκινα νησιὰ νὰ βυθίζουν
στὸν ὕπνο τους, τὸν ὕπνο μας
Ἐδῶ βρεθήκαμε γυμνοὶ κρατώντας
τὴ ζυγαριὰ ποὺ βάραινε κατὰ τὸ μέρος τῆς ἀδικίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου