Εθνοκάθαρση των πτωχών και ανήμπορων *

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο του Νίκου Ξυδάκη "Επί δικαίους και αδίκους" στη Καθημερινή 28.12.2013:

Δεν υπάρχει αμφιβολία κ Ξυδάκη πως η τελευταία πρόταση του άρθρου σας ("Μάλλον, οδηγεί σε διάσωση της χώρας χωρίς όλους τους κατοίκους της, της Ελλάδας χωρίς πολλούς Ελληνες.") είναι τραγικά αληθινη.
Είμαι 30 χρόνια κρατικός γιατρός υπηρετώντας πρώτα στο ΕΣΥ και τώρα στο Πανεπιστήμιο. Λίγο μετά τα Χριστούγεννα η διοίκηση του Περιφερεικού Νοσοκομείου αποφάσισε, πως η νοσηλεία των διασωληνωμένων ασθενών των έχόντων ανάγκη ΜΕΘ θα γίνεται στους κοινούς θαλάμους νοσηλείας με ευθύνη ανεκπαίδευτων στη νάρκωση και στην εντατική θεραπεία γιατρών και νοσηλευτών, όταν υπάρχει έλλειψη κρεββατιών στη ΜΕΘ.
Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία οι ασθενείς αυτοί πρέπει να τύχουν αυξημένης φροντίδας από εξειδικευμένους ΜΕΘίστες και νοσηλευτικό προσωπικο, να μεταφέρονται δε σε αλλη μονάδα με τη συνοδεία τους. Αλλά βέβαια στην Ελλάδα του 2014 οι νόμοι εξακολουθούν να υπάρχουν για να θυσιάζονται στο βωμό της συγκυρίας ακόμα και από ενα επαρχιακό υπό προθεσμία ΔΣ Νοσοκομείου που εκτός των άλλων έχει και τη δικαιοδοσία (ή την αφέλεια) να καταργεί και τις ειδικότητες της Ιατρικής.
Φαίνεται το ανθρώπινο κεφάλαιο περισσεύει στους υπολογισμούς των κυβερνώντων. Αίφνης ο Μεγάλος Αδελφός (κύριος υπευθυνος για έκπτωση της χώρας) μας δείχνει με το δάκτυλό του ως αποκλειστικά υπεύθυνους και μας χρήζει υποψήφιους φυλακισμένους ή μελλοθάνατους. Με προσχημα το χρέος της χώρας γίνεται εθνοκάθαρση των πτωχών και ανήμπορων.
Δυστυχώς η αυτοσυγκράτηση του λαού μας και η σοφή του καρτερικότητα για να αποφεχθούν φαινόμενα Αραβικής Ανοιξης, εξωθούν αντί να συνετίζουν, την αλαζονεία απειρων από τη ζωή διαχειριστών του χρέους τύπου Στουρνάρα και τον αυταρχισμό μονομανιακών πρωθυπουργών.

Σχολίασε ο/η panpol | 19:05:48, Δεκέμβριος 28th, 2013

Say miiiz!

Παρά τις κατηγορίες για ασύλληπτες μίζες, ο μεγαμιζαδόρος Κάντας χαμογελάει αμέριμνα.
Γιατί άραγε?
Άκουσε κάποιο ανέκδοτο?
Ποζάρει για φωτογραφία?
Τον γαργαλάνε?
Μπα, τίποτε από αυτά.
Απλούστατα μόλις είπε το ανεπανάληπτο «Πήρα τόσες πολλές μίζες που δεν τις θυμάμαι όλες».
Και σκέφτηκε ότι στον παράδεισο της λουμπίνας θα την βγάλει καθαρή πολύ εύκολα.
Θα επιστρέψει στο δημόσιο μερικά από τα εκατομμύρια τάχα για εξιλέωση, και με τα υπόλοιπα που "δεν θυμάται" θα πάει μόνιμες διακοπές στη Καραϊβική μόλις κρυώσει η υπόθεση.
Το ερώτημα βέβαια είναι αν χαμογελάει επειδή φαντάζεται τις διακοπές του, ή επειδή σκέφτεται τι ωραία που είναι η ζωή για τα λαμόγια στο Καραγκιοζιστάν...

Γνωμικό

Το χρέος έγινε ιδιωτικό *

Άρθρο του Νίκου Ξυδάκη στη Καθημερινή 21.12.2013:

Η επικείμενη υπερφορολόγηση ακίνητης περιουσίας, με κριτήριο την κατοχή και όχι την πρόσοδο, και με βάση αντικειμενικές αξίες του 2007, υπερδιπλάσιες των τρεχουσών αγοραίων τιμών, υπολογίζεται να αποφέρει έσοδα περί τα 4 δισ. ευρώ, έναντι περίπου 500 εκατ. το 2012 και άνω των 2,5 δισ. το 2013 από την ίδια πηγή. Πλήττονται οι μικροϊδιοκτήτες· οι μεγάλες περιουσίες ελαφρύνονται συγκριτικά. Για το 2014 έχουν προϋπολογιστεί συνολικά περί τα 11 δισ. ευρώ φόρων, οι περισσότεροι από μισθωτούς και συνταξιούχους. Κάπως έτσι θα προκύψει πρωτογενές πλεόνασμα.

Tο δημόσιο χρέος, αφού κατέφαγε τον δημόσιο και κοινωνικό πλούτο μέσω του PSI, τώρα μεταφέρεται άμεσα στους πολίτες, γίνεται δυσβάσταχτο ιδιωτικό χρέος. Αυτή η μετακύλιση χρέους ουσιαστικά σημαίνει μείζονα κοινωνικό μετασχηματισμό· γκρεμίζει τις εδραιωμένες από αιώνων πεποιθήσεις περί αποταμίευσης και εξασφάλισης, και μεταβάλλει μέγα μέρος του πληθυσμού σε ακτήμονες, με άνεργα τέκνα και ζοφερές προοπτικές αυτοαπασχόλησης.

Με άλλη νομοθετική ρύθμιση, προβλέπεται η αυτόματη κατάσχεση καταθέσεων για ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο. Με δεδομένο ότι όλοι οι μισθωτοί και οι επιχειρηματίες διακινούν τα χρήματά τους μέσω τραπεζών, υποθέτουμε ευλόγως ότι όποιος χρωστάει στο Δημόσιο μηδενίζει ήδη σταθερά το καταθετικό του υπόλοιπο.

Ο πολίτης βλέπει πλέον το κράτος ως διώκτη και εξολοθρευτή, και όχι ως εγγυητή της ιδιοκτησίας, της εργασίας, του επιχειρείν.

Οι νομοθετούντες ίσως δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτοκτονούν πολιτικά, στρεφόμενοι εναντίον των κοινωνικών στρωμάτων τα οποία υποτίθεται εκφράζουν και υπερασπίζονται. Ιδίως η συντηρητική παράταξη φαίνεται να μη διδάσκεται από την καταστροφή της Κεντροαριστεράς, και εξακολουθεί μαζί της να υπονομεύει τις στοιχειώδεις δυνατότητες ανάκαμψης για το φρόνημα των νοικοκυραίων, υποσκάπτοντας μαζί και την εμπιστοσύνη τους προς το πολιτικό σύστημα. Γιατί; Ισως διότι έχουν απολέσει κάθε επαφή όχι μόνο με την πραγματικότητα, αλλά και με τις δομές του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού.

Η ευπρεπής απόγνωση *

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Οχι σε ένα μοιραίο λάθος" στη Καθημερινή 20.12.2013.
[Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να εκφραστεί πολιτικά η οργή τέτοιων αστών που φαίνεται πλέον να κοχλάζει.]

Πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα κ.αρθρογράφε : Ο Ελληνικός Λαός εξαναγκάστηκε δόλια σε θυσίες.
Ουδέποτε κλήθηκε να ψηφίσει, να εγκρίνει και να αποδεχτεί όσα βάρη οικονομικά του φόρτωσαν κυβερνώντες απ τα τέλη του 2009 μέχρι σήμερα, οι οποίοι απέσπασαν την ψήφο των Ελλήνων με ψευδείς παραπλανητικές υποσχέσεις, παρουσίαση άλλων οικονομικών προγραμμάτων και παρεμφερή ανέντιμα, που δικαιολογούν απόλυτα την απαξίωση συγκεκριμένων πολιτικών και επ ουδενί της Δημοκρατίας.
Μας μιλάτε για "κάβους, ανηφόρες και θυσίες" κ.αρθρογράφε με μια τάση να θεωρείτε "πράξη ευθύνης" εκ μέρους των κυβερνητικών βουλευτών την ψήφιση κάθε μέτρου που συμβάλει στην επιδείνωση του επιπέδου, της τιμής και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων.
Με την εκβιαστική απειλή του "μοιραίου λάθους", τους εκφοβισμούς και τις απειλές εναντίον των Ελλήνων, παρουσιάζετε την τραγική πραγματικότητα σαν τον μόνο δρόμο για την ευημερία.
Οι από οικονομική απόγνωση αυτόχειρες ΄Ελληνες ξεχνιούνται άμεσα και ο Λαός του Θεού απεγνωσμένος και εξαγριωμένος πολύ θάθελε να..., αλλά ας μην συνεχίσω εν προκειμένω σεβόμενος πρώτιστα τον εαυτό μου και την Κ. που με φιλοξενεί.
Γιατί φτάνουμε στο σημείο να βγεί από μέσα μας κάθε καλά κρυμμένος δαίμονας και να μεταμορφωθούμε σε τέρατα που πρέπει να αμυνθούν στα άλλα σαρκοβόρα τέρατα που μας έχουν διαλύσει τη ζωή και ταυτόχρονα έχουν το θράσος να μας πουλάνε "πατριωτική ευθύνη".
Θάναι θαύμα αν διατηρήσουμε το ήθος και τη ψυχραιμία μας απέναντι στη βαναυσότητα των κυβερνητικών σε βάρος μας λεηλασιών και ειλικρινά σαν ελεύθερος/φιλελεύθερος εύχομαι και προσεύχομαι η εύλογη απέχθεια να ξεσπάσει μόνο σε ώρα κοινοβουλευτικών και εν γένει εκλογών.
Αυτό να εύχεσθε και σεις κ.αρθρογράφε.
Τα υπόλοιπα ας τα χαρακτηρίσουμε με τη φράση του Μεγάλου Αρχιμανδρίτου μακαριστού Γρηγορίου Δικαίου (Παπαφλέσσα) : κουραφέξαλα !

Σχολίασε ο/η Ιωάννης Α. Μελισσείδης | 12:47:53, Δεκέμβριος 20th, 2013

Σκοτίστηκα, είναι πάρα πολλοί *

Του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Δεν υπάρχει δωρεάν ηλεκτροδότηση" του Πάσχου Μανδραβέλη στη Καθημερινή 12.12.2013:

Εμένα με ρώτησε κανένας αν θέλω να δώσω 0,50€ στους φτωχούς. Προσωπικά σκοτίστηκα γι' αυτούς, είναι ήδη πάρα πολλοί!

Σχολίασε ο/η Denny Crane | 15:09:54, Δεκέμβριος 13th, 2013

Μεγαλόθυμη ευεργεσία *

Του Γιάννη Ιωάννου

Άρθρο στο blog Έρμιππος 12.12.2013:

Όταν εμφανίζουμε το δικαίωμα στην ζωή σαν μεγαλόθυμη ευεργεσία πλησιάζουμε επικίνδυνα στο τέλος

Ξανά μια ατελέσφορη, αδιέξοδη και κυρίως αποπροσανατολιστική συζήτηση για τα αυτονόητα. Πρέπει ή όχι το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας, που ακόμη μπορεί να επιβιώνει, να πληρώσει επειγόντως το κόστος για την παροχή των απολύτως ουσιωδών αγαθών και υπηρεσιών γι' αυτούς που έπαψαν πλέον να διαθέτουν έστω και τις στοιχειώδεις αντοχές; Αφορμή η νέα επιβάρυνση για την αποφυγή της διακοπής ηλεκτροδότησης στους ολότελα αδύναμους.

Αναλωνόμαστε για μια ακόμη φορά στα αυτονόητα. Και μόνον η αρχή μιας συζήτησης για το εάν κάποιοι δικαιούνται ή όχι να έχουν, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι τους και για το πώς θα τους το εξασφαλίσουμε παραπέμπει σε κοινότητα αποκτηνωμένων όντων. Υπό τις σημερινές συνθήκες ζωής είναι σαν να διαπραγματευόμαστε, πλήρως νομιμοποιημένοι, το δικαίωμα κάποιων στο οξυγόνο και την αναπνοή.

Σε κάποιους συγκεκριμένους *

Του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Μια αξιακή ραχοκοκαλιά" του Αλέξη Παπαχελά στη Καθημερινή 11.12.2013:

Το ελληνικό κράτος δεν το ίδρυσε ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε οι Νέα Δημοκρατία.
Η φοροδιαφυγή, το ρουσφέτι, η λαμογιά και πάσης φύσης πονηριά αναπτύχθηκαν στην κοινωνία μας ως μέσα άμυνας κατα του αδηφάγου κράτους και τους νόμους του που θέσπισαν οι προύχοντες κάποιας άλλης πρότερης εποχής. Δεν ήταν ολα μέλι-γάλα στην προ χούντας εποχή. Κατουρημένες ποδιές φύλαγε ο "λαουτζίκος" για να εξασφαλίσει τας προς το ζείν. Και μετα την χούντα το ίδιο πράγμα εξακολούθησε. Τα κόμματα της εξουσίας εκμεταλλεύτηκαν μία ήδη υπάρχουσα κατάσταση, δεν την επινόησαν τα ίδια.
Πριν κάποιος ή κάποια αρχίσει να καταφέρεται, εύκολα, κατα της κατάντιας των συνδικαλιστικών κινημάτων και των κομμάτων σήμερα, ευεργετικό θα ήταν να ανατρέξει στις γενετήσιες αιτίες και αφορμές. Κάτι τέτοιο είναι αρκετά ασύμφορο και εθνικώς "άκομψο" γιατί απαιτεί τον ιστορικό αφορισμό πολλών "ιερών τεράτων" της σύγχρονης ιστορίας μας.
Καμμία μεγάλη δύναμη μετα τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο δεν πήγε συστημένη στον παππού μου να του χαρίσει κάποιο Liberty για να ορθοποδήσει οικονομικά... Πήγαν όμως συστημένοι σε κάποιους συγκεκριμένους. Ποιοί τους σύστησαν σε αυτούς τους συγκεκριμένους;
Οσο ν' αφορά το σήμερα πέρα των συνδικαλιστών και των κομμάτων. Πού βρίσκονται οι χρωστούντες μηνιάτικα στους εργαζομένους; Το ίδιο και αυτοί οι συγκεκριμένοι που χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία. Ολοι τους καλύπτονται πίσω απο νομικά τερτίπια... και η κρατική μηχανή απλώς θωρεί το δράμα που εκτυλίσεται στα σπλάχνα της ύπαρξής του.
Γνωρίζω πολύ καλά, παρα πολύ καλά, οτι την κατέχεται την πολιτική οικονομία κε Παπαχελά και γι αυτό το λόγο περιμένω την αρθρογραφία σας πέραν κάθε κατηγορίας στη μία ή στην άλλη κοινωνική μας ομάδα.

Σχολίασε ο/η Myrodatos | 17:00:37, Δεκέμβριος 11th, 2013

Της νεολαίας, όχι των φαφλατάδων *

Του Γιάννη Ιωάννου

Ένα σχόλιο στο άρθρο "Τζέκιλ και Χάιντ" του Τάκη Θεοδωρόπουλου στη Καθημερινή 19.11.2013:

Για την περίπτωση που πραγματικά δεν καταλαβαίνεις "για ποιον πραγματικό λόγο τιμούμε τη μνήμη της ημέρας εκείνης":
Δεν πρόκειται ούτε επειδή έπεσε η χούντα (που δεν έπεσε), ούτε για να τιμήσουμε τα λοφία των παχύσαρκων θεατρίνων που έτυχε τότε να κρατούν μικρόφωνα.
Απλά, τιμούμε (όσοι έζησαν το τότε από κοντά και το θυμούνται ανόθευτο) την ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ, όχι των φαφλατάδων πολιτικών που την εκμεταλλεύτηκαν ασύστολα αργότερα.

Φαίνεται ότι αυτό που κάνει εσένα και τους ομοσταυλούς σου να παραληρείτε και να προσπαθείτε να απαξιώσετε εκείνο το ξέσπασμα είναι το ενδεχόμενο μιας παρόμοιας εξέγερσης των σημερινών νέων.
Αυτών δηλαδή που πάτε σήμερα να καταδικάσετε στη μαυρίλα για να αρπάξουν κι άλλα οι νεοτσιφλικάδες φίλοι σας...

Σχολίασε ο/η Έλληνας Πρόσφυγας | 00:00:38, Νοέμβριος 20th, 2013

Δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι *

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Η «Ιστορική Διόρθωση»" της Καθημερινής  10.11.2013:

Και θα έρθει ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο και θα σώσει την δημοκρατία που κινδυνεύει. Έγινε. Η ολιγαρχία που έχουμε κατέρρευσε. Το ζήτημα δεν είναι τα σωστά πρόσωπα. Δεν υπάρχουν "σωστά" πρόσωπα. Δεν υπάρχουν υπεράνθρωποι "ηγέτες" με υπερφυσικές ιδιότητες στην πάταξη της διαφθοράς και της σπατάλης του Δημοσίου. Το μόνο που υπάρχει είναι θεσμοί. Αυτοί απέτυχαν στο πολίτευμά μας. Αυτοί πρέπει να αντικατασταθούν. Αλλά αν επιμένει η ελίτ να διατηρεί τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού σταθερούς θα παίρνει την ίδια σταθερή απάντηση απ' την ίδια την πραγματικότητα: Αποτυχία. Η άρχουσα τάξη της χώρας αρνείται να μοιραστεί την εξουσία της με τους υπόλοιπους Έλληνες. Αυτή είναι η αιτία του προβλήματος. Ας βρουν το θάρρος οι έχοντες πολιτική και οικονομική ισχύ να διαπραγματευτούν την αναγκαία αναδιανομή πολιτικής ισχύος. Τα υπόλοιπα είναι εγκληματική σπατάλη χρόνου.

Σχολίασε ο/η Δημήτρης | 15:15:14, Νοέμβριος 11th, 2013

Χειροπέδες και λουκέτα *

Άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στη Καθημερινή 8.11.2013:

Δεν είναι λίγες οι φορές που τον πλουσιότερο συμβολισμό τον παράγει το τυχαίο και το μη σκηνοθετημένο. Κάτι τέτοιο έγινε και χθες στην ΕΡΤ, όπου η μεταμεσονύκτια εισβολή των ΜΑΤ ολοκλήρωσε την «αποκατάσταση της τάξης» με ένα λουκέτο στην καγκελόπορτα. Και με χειροπέδες να σιγουρεύουν το κλείδωμα, να μείνει άθραυστη η αλυσίδα. Ενα επιπλέον λουκέτο λοιπόν, απτό, υλικό, στα τόσα και τόσα που βλέπει κανείς γύρω του, να επιβεβαιώνουν ότι «περάσαμε πια τον κάβο», «μπήκαμε σε καλό δρόμο», και τα υπόλοιπα της παρηγοριάς. Και για μία επιπλέον φορά χειροπέδες, κλομπ, χημικά, προσαγωγές, να επιβεβαιώνουν την υψηλή ποιότητα της δημοκρατίας μας. Να επιβεβαιώνουν, δηλαδή, ότι πλην της μειωτικής επιτήρησής της από το εξωτερικό, έχει να τα βγάλει πέρα, όσο μπορεί, και με τον εσωγενή μαρασμό της.

Βαρυχειμωνιά *

Αποσπάσματα από το ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του Σπύρου Μάνδρου "Ένας ακόμα Χειμώνας Κοντράτιεφ;" που δημοσιεύτηκε στο blog Δηλαδή 10.12.2012. Το βρήκα 11 μήνες αργότερα χάρη στον Σταμάτη.

.........

Άπειρη ανάπτυξη σε έναν πεπερασμένο πλανήτη

Ο Δυτικός τριουμφαλισμός έχει στηριχθεί ακριβώς σ’αυτή την ευσεβοποθική γραμμική προβολή του παρόντος στο άπειρο. Μεταφερμένες στο οικονομικό πεδίο οι αντιλήψεις αυτές συγκροτούν τη βαθύτερη ουσία, το πνεύμα του βιομηχανισμού: Αέναη, άπειρη οικονομική ανάπτυξη, άπειρη πίστωση που υποτίθεται ότι θα εξοφληθεί σ’ ένα μακρινό αλλά σίγουρο μέλλον, άπειρη φτηνή ενέργεια για να κινηθεί ο Λεβιάθαν της συνεχώς αυξανόμενης παραγωγής, διανομής, κατανάλωσης και αποκομιδής των καταναλωθέντων, άπειρες πρώτες ύλες που θα μεταποιούνται επ’ άπειρον, άπειρο εργατικό δυναμικό που θα προσφέρει επ’ άπειρον όλο και φτηνότερη εργασία… Κι όλα αυτά σε ένα μικρό, πεπερασμένο πλανήτη.

Για την Ευρώπη που χάθηκε *

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Ο μεγάλος ύπνος της Ευρώπης" της Καθημερινής 8.11.2013:

Εχει καμμια σχεση αυτη η ΕΕ με εκεινη που υποσχεθηκαν στους Ευρωπαιους πολιτες τις τελευταιες δεκαετιες; Εχει καμμια σχεση αυτη η ΕΕ με αυτη που προσυπεγραψαν και τα τελευταια μελη που εισηλθαν (συμπεριλαμβανομενης της Κυπρου);

Νομιζετε οτι διαφευγει απο τους Ευρωπαιους πολιτες το δημοκρατικο ελλειμα της ΕΕ, την ωρα που ο (αγκαλιτσας) Ρομπαυ τους μιλαει για 'στενοτερη ενωση'; Η μηπως οτι εχουν ξεχασει τον προκλητικο τροπο με τον οποιο διοικουνται απο το Ευρωιερατειο με κοστουμια ‘ενος μεγεθους για ολους’ χωρις να εχουν οι ιδιοι λογο; Νομιζετε πως εχουν συγχωρησει τον τροπο που οποτεδηποτε τους δοθηκε λογος (πχ. δημοψηφισμα για ‘ευρωσυνταγμα’), αυτος παρακαμφθηκε με ευτελη τερτιπια (επαναληπτικα δημοψηφισματα μεχρι να βγει η απαντηση που ηθελαν οι Βρυξελλες, συνθηκη Λισσαβωνας που ειναι περιληψη του ‘ευρωσυνταγματος’ που δεν περασε κλπ); Για να μην μιλησουμε για τα φαινομενα νεποτισμου και διαφθορας που ανακαλυφτηκαν (παραιτηση επιτροπης Σαντερς).

Ολα αυτα και πολλα αλλα εδειξαν ακομη και σε πολιτες που δεν ηταν ευρωσκεπτικιστες εξ αρχης, οτι αυτο το προτζεκτ καπου εχασε τον δρομο του. Η Ευρωπη της ‘αλληλεγγυης’, ‘ισοτητας’ και ‘ισηγοριας’ των μελων, αντικατασταθηκε απο ενα ‘διευθυντηριο’, στη συνεχεια απο τον ‘Γαλλογερμανικο αξονα’ και τωρα απο την Γερμανια την ιδια που προσπαθει να την χωρεσει στο δικο της κοστουμι, με το φοβητρο μαλιστα οτι ‘οποιου δεν του αρεσει το καπελακι του και δρομο’. Το επιχειρημα που εχει πλεον γινει συνειδηση σε κυκλους των Βρυξελλων, οτι οποιος βαζει τα λεφτα (Γερμανια) πρεπει να εχει και τον πρωτο λογο (ακομη και παραμεριζοντας θεσμους) ηταν ανηκουστο την προηγουμενη δεκαετια. Ετσι φτασαμε απο την ΕΕ του ‘σεβασμου στη διαφορετικοτητα’ σε αυτην οπου Ευρωκρατες τυπου Ρεν, αυτοι οι μη εκλεγμενοι γιαπηδες, να μιλουν με θρασσος περι ‘παραδοσης εθνικης κυριαρχιας’, ‘τιμωριας’ των μελων και αλλα αδιανοητα και επικινδυνα για την συνοχη της ενωσης. Ετσι φτασαμε να λεει η Μερκελ στον Ελληνα πρωθυπουργο οτι δεν μπορει να συνομιλει με τους ισους του, αλλα με τους υπαλληλους της (τι ξεφτιλα).

Ας δρεψουν λοιπον τωρα οι κ.κ. Μπ(αρ)οζο, Ρεν, Νταισελμπλουμ κλπ ηγετισκοι και τα τσιρακια που τους χειροκροτανε, τις θυελες απο τους ανεμους που εσπειραν. Γιατι μπορει η δικη μας χωρα να μην εχει (μεχρι στιγμης) το κουραγιο να αντισταθει, αλλα να ειστε βεβαιος οτι οι πολιτες αλλων χωρων που δεν χρωστανε καμμιας Μιχαλους, βλεπουν τι συμβαινει σε εμας και τον υπολοιπο Νοτο και καταλαβαινουν (στην Αγγλια επικειται δημοψηφισμα). Ετσι πολλοι που δεν ειναι ευρωσκεπτικιστες στρεφουν την πλατη σε αυτο το μορφωμα οπως εχει καταντησει και αφηνουν το εδαφος στους πραγματικους ευρωσκεπτικιστες.

Σχολίασε ο/η LCK | 14:46:56, Νοέμβριος 8th, 2013

H καρικατούρα *

Από το blog Endotheasis by Pablito 27.10.2013:

H μνημονιακή αριστερά ως καρικατούρα

Μόλις πριν κάποιες μέρες ο Μανώλης Γλέζος, ο άνθρωπος που απο καιρό θεωρούσα την προσωπικότητα του εχέγγυο σταθερότητας εντός του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε το στόμα του και είπε το αυτονόητο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως η αριστερή παράταξη με τα υψηλότερα εκλογικά ποσοστά απο την εποχή της ΕΔΑ, στην χειρότερη στιγμή της Νέας Ελληνικής Ιστορίας απογοητεύει οικτρά και τον πιο ρομαντικό υποστηρικτή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κοιτάξει στα ίσια το τέρας αλλά τελικά μεταμορφώθηκε....
Το ΚΚΕ έχοντας χάσει εδώ και καιρό την μάχη για την επιρροή του λαϊκού κινήματος περνάει την πιο συντηρητική στιγμή του απο την δημιουργία του. Κλεισμένο στον εαυτό του, με μηδαμινή παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία που βογκά επιμένει να πιστεύει οτι τα κεφάλια εντός του Περισσού κατέχουν το αλάθητο με ακρίβεια εκατομμυριοστού του χιλιοστού.
Την ΔΗΜΑΡ σαφώς και δεν μπορώ να την κατατάξω στο αριστερό κοινοβουλευτικό τόξο.
Το βάρος πέφτει πάλι ιστορικά στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Το έργο δύσκολο. Εξομοιομένη στην συνείδηση του κόσμου με την "αριστερή Χρύση αυγή" μέσα απο τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους Έλληνες ανιστόρητους προβοκάτορες πολιτικάντηδες δείχνει αδύναμη. Είναι όμως?
Μακριά απο τα πολλά φώτα της δημοσιότητας, άνθρωποι με όραμα, σχέδιο και το βασικότερο πίστη θέλουν να εκκινήσουν ξανά μία κοινωνία σε πλήρη αποσάθρωση. Μια χούφτα άνθρωποι. Θαρρώ πως αρκούν.
Ας είμαστε ρεαλιστές. Ο φετινός Οκτώβριος απο οικονομικής άποψης ήταν ο χειρότερος μήνας απο καταβολής μνημονίων για τις Ελληνικές επιχειρήσεις και κατ επέκταση για τις οικογένειες. Η "κυβέρνηση" ισορροπεί επάνω σε μία τρίχα απο την οποία για να πέσει και να βρεθεί σύσσωμη στη φυλακή αρκεί ένα φύσημα και τη στιγμή που παρόλ αυτά έχει το θράσος να προετοιμάζει το έδαφος για νέα μέτρα, οι Τατσόπουλοι μιλούν για συνεργασίες με την Νέα Δημοκρατία.
Η πραγματικότητα είναι μία. Είμαστε μόνοι μας κόντρα σε ένα μάτσο ανόητους, ανιστόρητους, ανίκανους και επικίνδυνους καρεκλοκένταυρους. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για το μέλλον όλων μας.

Κλεπτοκρατία και media *

Αποσπάσματα από συνέντευξη του Σταύρου Λυγερού στο Insider 26.11.2012, μετά την 'αποχώρησή' του από τη Καθημερινή:

...
Πάντα ο Τύπος είχε κάποιου είδους διαπλοκή με την πολιτική και με τα οικονομικά συμφέροντα. Η διαφορά του σήμερα από το χθες είναι ότι παλαιότερα οι εφημερίδες στηρίζονταν στην κυκλοφορία τους. Αρα είχαν μία κάποια οικονομική ανεξαρτησία, επειδή η κυκλοφορία ήταν η κύρια πηγή των εσόδων τους. Σταδιακά, κύρια πηγή των εσόδων έγινε η διαφήμιση. Πρόκειται για ποιοτική διαφορά. Η διαπλοκή απέκτησε νέο περιεχόμενο. Για την ακρίβεια, τα media έπαψαν να είναι προσκολημμένα σε κόμματα και έγιναν θεραπαινίδες της ολιγαρχίας του χρήματος. Η ίδια η πολιτική εξουσία, άλλωστε, έχασε σε μεγάλο βαθμό την αυτονομία της. Σταδιακά διαμορφώθηκε το αμαρτωλό τρίγωνο. Η ισχυρή κορυφή είναι η ολιγαρχία χρήματος με τις δύο άλλες κορυφές, την πολιτική εξουσία και τα media, να λειτουργούν περισσότερο δορυφορικά παρά ανταγωνιστικά. Στην προ κρίσης Ελλάδα, αυτό το αμαρτωλό τρίγωνο λειτούργησε σαν καρκίνωμα, ήταν στυλοβάτης του μοντέλου πλασματικής ανάπτυξης, βασικά χαρακτηριστικά του οποίου ήταν όχι μόνο ο παρασιτισμός, η σπατάλη και ο ανορθολογισμός, αλλά και η κλεπτοκρατία. Η κρίση έβγαλε όλα αυτά στην επιφάνεια και τους προσέδωσε μία άλλη διάσταση. Όταν το μοντέλο πλασματικής ανάπτυξης δεν μπορούσε να χρηματοδοτηθεί κατέρρευσε, συμπαρασύροντας και το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και στη μικρομεσαία θάλασσα. Το περιεχόμενο αυτού του συμβολαίου συνοψίζεται στο εξής μήνυμα που εξέπεμπε η άρχουσα τάξη: "Μην ασχολείστε με τα χρυσοφόρα παιχνίδια διαπλοκής που λαμβάνουν χώρα στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας και το πολιτικό σύστημα θα κάνει τα στραβά μάτια για τη διαφθορά στη δημόσια διοίκηση, για την εκτεταμένη φοροδιαφυγή στους μικρομεσαίους για την αυθαίρετη δόμηση και για διάφορα άλλα ανομικά φαινόμενα". Όταν ακυρώθηκε αυτό το ανομολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο, συμπαρέσυρε, όπως έδειξαν και οι εκλογές του περασμένου Μαϊου-Ιουνίου το πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στον δικομματισμό. Με άλλα λόγια, έχουμε τέλος εποχής, γύρισμα σελίδας.
...

Πώς να διαλύσεις τα πανεπιστήμια *

Μεταφορά ενός άρθρου του Steven Ward, από το Chronicle of Higher Education 2.10.2013.
Παραλείπεται εδώ ένα απόσπασμα από τον "Ηγεμόνα" του Νικολό Μακιαβέλι.

Ένας μακιαβελικός οδηγός για τη καταστροφή των δημοσίων πανεπιστημίων σε 12 απλά βήματα

Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, πρέπει να:

( 1 ) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση -και γενικότερα τα δημόσια ιδρύματα- ότι επιβαρύνουν τους φορολογούμενους με άχρηστες θέσεις εργασίας σε βαθμό που κανείς δεν θα τολμούσε να τα υπερασπιστεί. Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στη δεύτερη κατηγορία με κατώτερες εγκαταστάσεις και στρατιές διδασκόντων μερικής απασχόλησης, αποκτώντας ένα μόνιμο αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Έχω μπερδευτεί *

Από το blog Ρεμπελίσκος 15.10.2013:

Η βία γεννά βία, αλλά
η βία είναι η μαμή της Ιστορίας, ωστόσο
η μόνη νόμιμη βία είναι η κρατική βία, όμως όλοι
καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται, ενώ
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.

Βία το γιαούρτι, βία και το μαχαίρι,
βία η διαδήλωση, βία και το γυρισμένο κλομπ στο χέρι.

Βία οι ναζί που βγαίνουν έξω για να σφάξουν,
βία και οι χαζοί που με φωνές προσπαθούν κάτι να αλλάξουν.

Μόνο η ανεργία δεν είναι βία κι η ανασφάλεια,
το σπίτι που παίρνει η τράπεζα και το φαγητό που δεν φτάνει,
το κυνηγητό με τους ελεγκτές και την εφορία.

Βία δεν είναι η μια στιγμή ηρεμίας που χάθηκε,
μαζί με τις ζωές που δεν άντεξαν και βούτηξαν στο κενό.

Βία δεν είναι η φωτιά στα όνειρα και τα πτυχία,
δεν είναι η μετανάστευση και η κατάθλιψη.

Με Βία δεν γίνεται Ζωή. Αυτή η Ζωή όμως δεν είναι Βία;

Προς τους αλήτες *

Ο Δεκάλογος του Υπνωτιστή *

Από σχόλιο αναγνώστη της Καθημερινής 11.10.2013:

O Noam Chomski έχει μαζέψει σε μία λίστα τις 10 βασικές τεχνικές χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε αγαστή συνεργασία με τα μέσα μαζικής 'ενημέρωσης' ξέρουν καλά το παιχνίδι αυτό, καιρός να το καταλάβουμε όσο γίνεται περισσότεροι:

1. Η τεχνική της διασκέδασης – Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στην στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και απο τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, δι’ ενός αδιάκοπου καταιγισμού διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.

Χωρίς μάσκες *

Η τελευταία παράγραφος άρθρου της Wall Street Journal σε μετάφραση Καθημερινής:

Η τραγωδία συνίσταται στο ότι οι πολιτικοί της Ευρώπης προτιμούν την αέναη παροχή κυλιόμενων δανείων, διότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Στην ουσία, δεν υποχρεούνται ποτέ να παρουσιάσουν στους φορολογούμενους τους στοιχεία για την ελληνική διάσωση. Και ενώ η ελληνική οικονομία ποτέ δεν ανακάμπτει επί της ουσίας, είναι πολύ πιθανό να αποφύγει μια εκ νέου κρίση. Το πολιτικό στοίχημα είναι να ξεχαστούν οι απερισκεψίες των τελευταίων πέντε ετών.

Αν υποθέσουμε ότι δεν θα υπάρξει μια νέα ύφεση, όλο αυτό θα μπορούσε να δουλέψει για όλους, εκτός ίσως από τους νέους της Ελλάδας που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.



[The tragedy is that Europe's politicians prefer the status quo of eternal, rolling bailouts because it serves their purposes. They never have to present their taxpayers with a bill for the Greek rescue. And while Greece's economy never really recovers, it might avoid any new crisis. The political bet is that the follies of the last five years will slowly be forgotten.

It could even work, assuming there's no new recession—and unless you're a Greek young person looking for a better economic future.]

Περί «αγώνων» *

Άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στη Καθημερινή 6.10.2013:

Περί επαναστατικής ορμής και «αγώνων»

Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα κάθε ίχνος επαναστατικής ορμής μοιάζει οριστικά χαμένο – η εικόνα που κυριαρχεί είναι μιας πεθαμένης κοινωνίας. Eπαναστατική ορμή δεν σημαίνει την ιδιοτέλεια συμφερόντων που περιφρονούν έμπρακτα την έννομη τάξη, το κράτος δικαίου. Tέτοια έμπρακτη περιφρόνηση υπάρχει και πλεονάζει αναιδέστατα στην ελλαδική κοινωνία σήμερα, αλλά δεν έχει τίποτα να κάνει με την επαναστατική ορμή.

Eπαναστατική ορμή είναι η ζωτική δυναμική της τόλμης για συνεπή άρνηση του παλιού και φθαρμένου – με στόχο το γόνιμο καινούργιο, τη δημιουργική πρόκληση, την ποιότητα. Eπαναστατική ορμή είναι η αφοβία για το ρίσκο, η πίστη στις δύσκολες συλλογικές στοχεύσεις. Eίναι η χαρά της απελευθέρωσης από το αλυσοδέσιμο στους εκβιασμούς φτηνιάρικων «νταβατζήδων», απάτριδων και χυδαίων. Eίναι η απολάκτιση, μετά βδελυγμίας, όσων καπηλεύονται ιδιοτελέστατα τα πολιτικά υπουργήματα.

Ο μπαμπούλας

Δεν χρειάζεται να είσαι οπαδός της Χρυσής Αυγής για να διακρίνεις τη τραγική ειρωνεία αυτής της φωτογραφίας: Είναι ο αρχηγός ενός κοινοβουλευτικού κόμματος που πήρε 400,000 ψήφους πριν 15 μήνες και μέχρι χθες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι έχει πολλαπλάσια απήχηση στους ραγιάδες -αυτούς τους αχάριστους  που αδυνατούν να δουν το success story που σερβίρουν τα κουτοχορτοπωλεία και δεν πείθονται από τις άσφαιρες αερολογίες της φλύαρης "αντιπολίτευσης".

Εδώ το ανήμπορο στωικό χαμόγελό του "φύρερ" διαφέρει από τις άλλες προσεκτικά επιλεγμένες φωτογραφίες των ημερών που δείχνουν τον ίδιο και τους υπόλοιπους "εγκληματίες" με γκριμάτσες σαν αυτές που κάνουν τα παιδιά να τρώνε όλο το φαγητό τους.
Για αυξημένο τηλεοπτικό σασπένς, τον κρατάνε σφιχτά δύο (αριθμός 2) μασκοφόροι με βαρύ οπλισμό που δεν έχουν ούτε οι φαντάροι στα ακριτικά νησιά. Ίσως από πάνω να πετούν και ελικόπτερα μη τυχόν και αποδράσει ο σιδηροδέσμιος τρομοκράτης, ο οποίος (άκουσον άκουσον) είχε 43,000 ευρώ στο σπίτι του (αντί για την Ελβετία) μαζί με δύο φονικά περίστροφα και μια καραμπίνα! Προφανώς τα μαχαιροπήρουνα τα είχε φυγαδεύσει έγκαιρα...

Παράλληλα με αυτό το θέατρο για λοβοτομημένους τηλεθεατές, η Βουλή κάνει επίδειξη του τι σημαίνει "ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι": Μια συντεχνία που έχει ξοδέψει άπειρες ώρες και δημόσιο χρήμα για την άρση ή μη της ασυλίας διαφόρων κλεφτοκοτάδων, αντί να τρανταχτεί από αυτό το πρωτοφανές καραγκιοζιλίκι, συζητάει για τη διακοπή των οικονομικών απολαβών μερικών "κατά λάθος" μελών της που δεν έχουν καν δικαστεί ακόμη.

Την ίδια στιγμή, τα ποικιλόχρωμα μεγαλοπαράσιτα απολαμβάνουν τα δισεκατομμύρια που λείπουν από τα δημόσια ταμεία, παραμένοντας ανενόχλητα στα σαλόνια τους και χασκογελώντας που το πανηλίθιο πόπολο είναι απορροφημένο από το θέατρο με τους αλυσοδεμένους μπαμπούλες και δεν ασχολείται με τις βδέλλες που του πίνουν το αίμα.

Αν κάτι κατάφερε η Χρυσή Αυγή, είναι να δείξει το μέγεθος της υποκρισίας των αδίστακτων βιαστών της δημοκρατικής ισονομίας. Με την ίδια ξετσίπωτη και ανεξέλεγκτη θεσμική "ευελιξία" του σήμερα, θα φτάσει αύριο και η ώρα των χαζοχαρούμενων χειροκροτητών αυτής της τραγικής φαρσοκωμωδίας...

Για φαλακρούς *

Πηγή

Ενόψει του χειμώνα, ο υπουργός ΠΡΟΠΟ λανσάρει μια ενδιαφέρουσα ιδέα για λίγη ζεστασιά στα φαλακρά κεφάλια...

Για το δημοκρατικό θέατρο *

Του Γιάννη Ιωάννου

Σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο του Νίκου Κωνσταντάρα "Μετά τις συλλήψεις, το μεγάλο στοίχημα" στη Καθημερινή 28.9.2013:

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!! Το στοίχημα χάθηκε εδώ & 39 χρόνια & εσείς παριστάνετε τι ακριβώς? Αν το πρόβλημα της Δημοκρατίας είναι η Χ.Α. τότε σήμερα ξέρουμε ακριβώς την αιτία της παρακμής που βιώνουμε. 10 ημέρες τώρα έχει στηθεί το σύστημα που οδήγησε τη χώρα στη δημοσιονομική κρίση & έχει επικεντρώσει την προσοχή του στην παράταξη που ταρακούνησε από τις θέσεις τους την πραγματική μαφία της χώρας. Ειδικά όταν ακούσαμε & τις κατηγορίες για ξέπλυμα χρήματος, κόντεψα να πέσω από την καρέκλα από τα γέλια. Και δίκιο να έχουν... μπροστά στις πρακτικές που ακολούθησε η ΠΑ.ΣΟ.Κ-ο-Νεοδημοκρατία μέσα από τα δημόσια έργα & τα εξοπλιστικά προγράμματα, τα ποσά που ίσως διαχειρίστικαν οι χρυσαυγίτες μοιάζουν με πενταροδεκάρες. Σε λίγο θα μας πείτε πως έβγαλαν περισσότερα από τα 160 εκατομμύρια ευρώ που ΔΕΝ εχουν βρει ακόμα & αφορούν ΜΟΝΟ τον Τσοχατζόπουλο (δηλώσεις των Εισαγγελικών αρχών). Τον Λαλιώτη τον θυμάστε? Τον Ρουσσόπουλο? Τον αδερφό του Παπανδρέου? Τον Μειμαράκη? Τον Τσουκάτο? Τον Μαντέλη? Αυτοί δε συγκροτούν κομματική συμμορία με σκοπό την υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος? Αυτοί που διόριζαν διεφθαρμένους που απαξίωναν τις δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι εγκληματική συμμορία? Δάκρυσα από τα γέλια όταν άκουσα για τους Δικαστικούς. Ξύπνησαν από τον λήθαργο & μπροστά στην απειλή της εγκληματικής συμμορίας έδρασαν αποφασιστικά. Πείτε μου όμως super-ήρωες όταν ο Γ.Παπανδρέου οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ & είπε πως η χώρα βασανίζεται από την διαφθορά, τι κάνατε? Βγάλατε το βαλιτσάκι της ΕΥΠ. Σσσσσσσσς..... δεν ασχολούμαστε με αυτά τώρα. Τώρα κερδίζεται το στοίχημα της πραγματικής πολιτικής μαφίας. Πρέπει να αφαιρέσουν από την κοινωνία την αντίδραση. Ή θα ψηφίζουμε τους πολιτικούς άθλιους που μας διαχειρίζονται από το 1974 ή μπορούμε απλά να ρίχουμε λευκό ή άκυρο για να εκλέγονται πάλι οι ίδιοι. Πόσο γέλασα όταν είδα τα ίδια πρόσωπα που προκάλεσαν την πολιτική εκτροπή - Κωνσταντόπουλος, Λοβέρδος, Μπακογιάννη, Μητσοτάκης κλπ - να μιλούν για την ευθύνη της Δημοκρατίας. Δεν απευθύνομαι στον αρθρογράφο - αυτός έχει διαλέξει τον εργοδότη του - απευθύνομαι σε όσους έχουν ακόμα λογική. Αν θεωρείτε πως με την Χ.Α, η πολιτεία μας αντιμετώπισε αυτούς που μας οδήγησαν στο σήμερα, τότε καλύτερα να σκίσουμε τις ταυτότητες μας. Μετά την Χρυσή Αυγή η μόνη μας επιλογή είναι να καταρρεύσει το πολιτειακό σύστημα που μας διαχειρίζεται. Δυστυχώς σήμερα λάβαμε ΤΗΝ πλέον επίσημη απόδειξη πως υπάρχει πολιτική μαφία, πολιτική διαφθορά & πως οι Δικαστές πράττουν κατ εντολή. Ζήτω το 1974. Όσο για τον Antonis.... πάει America για τον επόμενο κύκλο εντολών. Να μας ζήσει η Δημοκρατία της πολιτικής αλητείας
Σχολίασε ο/η Νίκος Χαράλαμπος Νικολούτσος | 14:56:37, Σεπτέμβριος 28th, 2013

Και ένα σχόλιο από άλλο αναγνώστη:

Κύριε Νικολούτσο, συμφωνώ 100% μαζί σας. Νιώθω ότι είμαστε ανυπεράσπιστοι και αδύναμοι μπροστά στο ´ σύστημα ´. Ακόμη και η ψήφος, το μόνο μας όπλο, καταστρατηγήθηκε. Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς όσα λένε οι κακούργοι που χρεοκόπησαν τη χώρα;
Ήξερα ότι είχαμε μια μορφής χούντα, ένα φεουδαρχικό σύστημα όπου κάποιες οικογένειες διοικοούν τη χώρα. Αλλά πίστευα ότι υπήρχαν κάποια όρια. Τώρα συνειδητοποιώ ότι το σύστημα είναι αδίστακτο και πανίσχυρο. Πώς νικιέται;
Σχολίασε ο/η Fgi | 18:09:30, Σεπτέμβριος 28th, 2013

Κοινοβουλευτικό θέατρο σκιών

Βίντεο από μια ψηφοφορία στην Βουλή με βουλευτές-φάντασμα.
Πριν κάνει τον καραγκιοζοπαίκτη που παίζει όλους τους ρόλους, ο πρόεδρος της συνεδρίασης δηλώνει ότι αυτή η διακωμώδηση των θεσμών γίνεται "για να είμαστε τυπικά εντάξει".
2 από τους 3 παρόντες "εκπροσώπους μας" σιωπούν, μετρώντας ίσως τα επιδόματα που τους φέρνει η συμμετοχή σε θεατρικές επιτροπές σαν αυτή...

Ρίγος και νεκροφάνεια *

Ένα σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Μαζί στις ευρωεκλογές – γιατί όχι;" του Στέφανου Κασιμάτη για εκλογική σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ:

Και μαζί να κατέβουν, και χώρια, και ανάκατα και όπως λάχει, το φούμο μαύρο και πηχτό θα πάει σύννεφο.
Ιδίως στις Ευρωεκλογές, όπου δεν πιάνουν εκβιασμοί για 'κίνδυνο της πατρίδας', και άλλες ανάλογες παπαροαλητείες, η Χρυσή Αυγή θα πάρει ποσοστά που οι 'καθώς πρέπει' θα τρίβουν τα μάτια τους.
Ακόμη και το συνοθύλευμα του Σύρριζα θα πάρει τα πάνω του.
Ομως το μεγάλο μπράφ θα το κάνει το γλαρό μάτι του Μιχελο-φύρερ, και δικαίως : Είναι η μόνη διαθέσιμη επιλογή που εγγυάται ... ρίγος. Από ρίγος αναγούλας έως ρίγος τρόμου, εξαρτάται από το νετελικάτο της αισθητικής και τον βαθμό κοινωνικής δειλίας.
Πρέπει πάση θυσία να δοθεί στα 'αστικά', 'καθως πρέπει', κόμματα να καταλάβουν ότι μόνο ώς αστικά κόμματα δεν συμπεριφέρονται. Το νομικό πλάισιο που έχτισαν, ιδιαίτερα μέσα στο 2013, εργαζόμενοι σε ρόλο μεταφραστή κάτω από Γερμανούς, Δανούς, Γάλλους , ακόμη και Ιρλανδούς γραφειοκράτες, απέχει παρασάγκας από κράτος δικαίου, και δή αστικό κράτος δικαίου.
Αν το ΚΚΕ ήταν ζωντανό και όχι μουμιοποιημένο, θα άξιζε ένας 'γύρος του χορού' με τους 'καταραμένους', μόνο και μόνο γιά να πάρει το μήνυμα η νέα γεννιά ΤΑ ( Ταγματο-αλητών) ότι δεν πάει άλλο. Δυστυχώς ο Κουτσούμπας έχει πέσει σε νεκροφάνεια. Οπότε δεν μένει πρός το παρόν παρά ο Φύρερ. Τι να κάνουμε? πολιτική γίνεται μόνο με τις διαθέσιμες επιλογές !!!

Σχολίασε ο/η gkam | 11:05:46, Σεπτέμβριος 11th, 2013

Η νάρκη *

Από το blog Συνήθης Ύποπτος 27.8.2013:

Αν δεν είχαμε τόσα βάσανα θα φτιάχναμε στομάχι από τα γέλια...

Είναι η Ελλάδα του success story. Είναι η Ελλάδα που όπου νάναι θα παρουσιάσει πλέονασμα και ανάπτυξη. Είναι η Ελλάδα που περικυκλωμένη από τις φλόγες του πολέμου, θα γίνει το προπύργιο ασφαλείας, ο επίγειος Παράδεισος.

Ενα μικρό σημείο στο χάρτη, όπου μέσα κατοικεί ένας λαός που περιμένει στην ουρά να περάσει από το κρεβάτι του Προκρούστη, να τον τραβήξουν αν είναι πολύ κοντός, να τον πετσοκόψουν αν περισσεύει από τα νούμερα των απανταχού συμμοριών, ντόπιων και ξένων, ένας λαός που κινείται ανάμεσα στη κατάθλιψη και τη παράνοια, με μια Πολιτεία που ταξιδεύει σε άλλους γαλαξίες....

Γύρω από αυτό το τοπίο κινούμενης άμμου, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το μεγάλο μακελειό. Μια Ευρώπη γερασμένη, υποταγμένη στα παιχνίδια των κερδοσκόπων, μια ανατολή που φλέγεται, ένας χωροφύλακας που χρωστάει της Μιχαλούς σε όλο το πλανήτη και ζητάει και τα ρέστα. Μια σήψη παντού. Η ανθρωπότητα πρωταγωνιστής σε ένα ριάλιτυ τρόμου. Κι εμείς οι τρεις στο καφενέ...

Ειλικρινά αν δεν είχαμε τόσα βάσανα, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε στομάχι από τα γέλια, με όλες αυτές τις μπουρδολογίες που ακούμε καθημερινά.

"Τσακίστε τους δημόσιους υπαλλήλους" *

Ένα παλιό αλλά πάντα επίκαιρο άρθρο για τα γκεμπελικά κόλπα των εξουσιαστών μας, από το blog της Ελευθεροτυπίας 30.10.2010:

"Τσακίστε τους δημόσιους υπαλλήλους"

Η φράση αυτή θά μπορούσε νά έχει ειπωθεί από τούς εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων στίς συζητήσεις τους μέ τήν κυβέρνηση. Καί ίσως νά έχει ειπωθεί. Άλλωστε παρεμφερείς δηλώσεις έχουν γίνει.

 Τί συμβαίνει όμως μέ τόν δημόσιο τομέα; Γιατί αυτό τό μένος εναντίον του; Τί συμβαίνει καί ξαφνικά γηραιοί αποσυρθέντες πολιτικοί ξαναβγαίνουν στά κανάλια καί ζητούν μειώσεις μισθών καί απολύσεις στό δημόσιο; Ο ένας μάλιστα προσδιορίζοντας καί τό νούμερο; 300.000 νά απολυθούν δηλώνει ρηξικέλευθα! Χωρίς καί νά προσδιορίζει όμως από ποιό τομέα τού δημοσίου νά απολυθούν. Από τους εκπαιδευτικούς; Τούς στρατιωτικούς; Τά σώματα ασφαλείας; Τούς γιατρούς τού ΕΣΥ; Τούς μηχανικούς; Τούς γεωπόνους; Τούς εφοριακούς; Τούς τελωνειακούς; Τούς οικονομολόγους; Τούς δασολόγους; Τούς ιχθυολόγους; Τούς γεωλόγους; Τούς περιβαλλοντολόγους; Τούς συγκοινωνιολόγους; Τούς αρχαιολόγους; Ή μήπως τούς φύλακες αρχαιολογικών χώρων; Από ποιούς; Μήπως από τούς διοικητικούς υπαλλήλους τού ΙΚΑ; Μήπως από τούς διοικητικούς τού ΟΑΕΔ; Μήπως από τους νοσηλευτές; Τούς οδηγούς καί συνοδούς του ΕΚΑΒ; Τούς ψυχολόγους καί ψυχίατρους των αποκεντρωμένων υπηρεσιών ψυχικής υγείας μήπως; Μήπως τά στελέχη τών κέντρων απεξάρτησης; Τούς κοινωνικούς λειτουργούς; Τούς υπαλλήλους τής δικαιοσύνης; Ποιούς; Ποιοί από τούς παραπάνω είναι άχρηστοι; Ποιές υπηρεσίες που στελεχώνουν οι παραπάνω ειδικότητες πρέπει νά καταργήσουμε ή νά ιδιωτικοποιήσουμε; Γιά νά γλυτώσουμε καί χρήματα; Τα σχολεία; Νά ξαναγυρίσουμε στά δίδακτρα; Τα νοσοκομεία; Νά πληρώνουμε εξέταστρα καί νοσήλεια χωρίς μάλιστα να γλιτώνουμε τό «φακελάκι», αφού αυτό (δηλαδή τά μαύρα χρήματα) κυρίως ανθεί στά ιδιωτικά νοσοκομεία; Νά καταργήσουμε τήν αρχαιολογική υπηρεσία; Τή δασική υπηρεσία γιά νά ξεμπερδεύουμε καί μέ τά δάση καί τίς φωτιές; Νά καταργήσουμε τή μονιμότητα καί νά ξαναγυρίσουμε στίς αρχές του 20ου αιώνα όπου τό κάθε κόμμα που ανέβαινε στήν εξουσία απέλυε όλους τους προηγούμενους υπαλλήλους καί προσελάμβανε δικούς του; Νά ξαναγυρίσουμε στήν πλατεία Κλαυθμώνος;

Γιά ένα πρέπει νά είμαστε σίγουροι. Άν όλες οι παραπάνω υπηρεσίες παίρναγαν στόν ιδιωτικό τομέα, οπότε αντί νά παρέχονται θά πουλιούνται, θά πληρώναμε πολλαπλάσια χρήματα, ατομικά ο καθένας γιά νά τίς εξασφαλίσουμε, από τους φόρους που πληρώνουμε τώρα. Απόδειξη; Τά διόδια στίς εθνικές οδούς. Πληρώνουμε λιγώτερα τώρα που οι δρόμοι έχουν ιδιωτικοποιηθεί; Ή μήπως πληρώνουμε λιγώτερα στα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια καί λιμάνια;

Για την σωτηρία της χώρας *

Ποιός είπε ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδια?

Ένα εύστοχο άρθρο από το blog Έρμιππος 26.7.2013:

Ο λόγος για την σωτηρία της χώρας είναι ευχή. Αν δεν λάβει σχήμα ισοδυναμεί με λόγο εξαπάτησης.

Βλέπω πολλούς ανθρώπους, ανθρώπους που θεωρώ σοβαρούς και καλοπροαίρετους, να τονίζουν τις ανεπάρκειες του πολιτικού συστήματος που μας κυβερνά, να διαπιστώνουν τις βαριές ευθύνες του για την πτώση της χώρας, να καταλογίζουν, -ακόμη και για σήμερα, που οι δικαιολογίες και τα ελαφρυντικά της άγνοιας έχουν πάψει πλέον να ισχύουν-, όχι μόνο απλή αμέλεια, αλλά και ύποπτη σκοπιμότητα ή δόλο στις πράξεις των ανθρώπων του.

Και παράλληλα, την ίδια στιγμή, οι ίδιοι καλοί αυτοί συμπολίτες συνιστούν υπομονή και ανοχή για το καλό του τόπου. Και μας προτρέπουν να στηρίξουμε αυτήν την κυβέρνηση και να ευχόμαστε να πετύχει, γιατί, όπως λένε, μετά από αυτήν δεν θα έχουμε άλλη, δεύτερη ευκαιρία.

Αλλά να πετύχει η κυβέρνηση σε τι; Στις αγαθές επιθυμίες και τα οράματα που οι ίδιοι οι υποστηρικτές της προβάλλουν αβάσιμα επάνω της;

Μεταδημοκρατία *

Ένα άρθρο πριν τη κρίση, στο e-Cynical 20.9.2009:

Πιστεύω, ότι δεν θα πάμε και πολύ μακριά τις συζητήσεις μας, αν συνεχίζουμε να μένουμε εγκλωβισμένοι στο δίπολο δημοκρατία, μη-δημοκρατία, χωρίς να εξετάζουμε το περιεχόμενο της δημοκρατίας όπως αυτό έχει εξελιχθεί από τον 19ο αιώνα και μετά, καθ’ ότι η έννοια της δημοκρατίας έχει έκτοτε αλλάξει πολλά πρόσωπα, μετακινούμενη άλλοτε περισσότερο προς τον φιλελεύθερο πόλο της, κι άλλοτε προς το εξισωτικό της όριο, που είναι και το πλέον επιθυμητό.

Και όταν καλούμαστε να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, πέρα από τα εξωτερικά, τυπικά χαρακτηριστικά της, ένα εκ των οποίων είναι και οι εκλογές με καθολικό δικαίωμα ψήφου, καλό είναι να έχουμε κατά νου και το συγκεκριμένο περιεχόμενο το οποίο καλούμαστε να υπερασπιστούμε τη δεδομένη ιστορική στιγμή.

Τις τελευταίες δεκαετίες, παρά τον εκδημοκρατισμό και τη σημαντική αύξηση του αριθμού των χωρών με εκλεγμένες κυβερνήσεις, είναι γενικευμένη η αίσθηση ότι η δημοκρατία δεν είναι πια υγιής και ότι έχει πολύ απομακρυνθεί από το ιδανικό της ισχυρής μαζικής δημοκρατίας, της λαϊκής συμμετοχής σε ομάδες δράσης με πολιτικό περιεχόμενο, και της δυνατότητας των πολιτών να επηρεάζουν επί ίσοις όροις τις πολιτικές αποφάσεις και να διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα προς ίδιον όφελος.

Γλίτσας & Μύξας

Ιδανική εικόνα για διακόσμηση πτυελοδοχείων!

Η υποκρισία των αποδείξεων *

Ένα σχόλιο αναγνώστη στο άρθρο "Απόδειξη ή καταγγελία" της Καθημερινής 18.7.2013:

Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ χρωστούν περίπου 200.000.000.- ευρω προς την ΑΤΕ. Την κρατική ΑΤΕ.
Εξαφάνισαν τους μικρούς μετόχους, έδωσαν την τράπεζα δωρεάν στον κο Σάλλα, αμνήστευσαν τα μέλη του ΔΣ ώστε να μη δικαστούν. Το τέλειο έγκλημα !
Σας φαίνεται άσχετο το σχόλιο ;
Πόσες αποδείξεις πρέπει να μαζέψω από την αγορά για να εισπράξει το Κράτος (κύριος μέτοχος της ΑΤΕ ) αυτά που του έκλεψαν τα δύο κόμματα που κυβερνούν ;
Πώς να πειθαρχήσω τον εαυτό μου όταν οι πολιτικοί μου προσφέρουν καθημερινά παραδείγματα αναίσχυντης φοροδιαφυγής ;
Δύο πολιτικοί ΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝ ότι εισέπραξαν μίζενς και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Τρεις, τέσσερις, πέντε ακόμη πιάστηκαν να κρύβουν έσοδα, ακίνητα, καταθέσεις στο εξωτερικό.
Παραμένουν ατιμώρητοι και ελεύθεροι.
Πώς θα τιμωρήσουν τον καφετζή της γειτονιάς για την μη έκδοση αποδείξεων ;
Έχετε ιδέα για το πώς μπορούμε να τους πετάξουμε από το σβέρκο μας ; Γράψτε την !
ΥΓ. Δεν χρειάζεται να τους βάλουν στη φυλακή. Αρκεί να τους πάρουν τα κλεψιμαίικα !

Σχολίασε ο/η Κώστας Δ. | 15:33:48, Ιούλιος 18th, 2013

Ούτε περιμένω ούτε ελπίζω *

George Grosz, Toads of Property (1921)

Απόσπασμα του άρθρου "Αλλωστε, εγώ ούτε περιμένω... ούτε ελπίζω σε τίποτα..." της Ζέζας Ζήκου στη Καθημερινή 18.7.2013:

"...Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν το ίδιο διακριτικά τη λέξη «εσωτερική υποτίμηση» (μείωση του γενικού επιπέδου των μισθών και των συντάξεων), που όμως στην πραγματικότητα δεν είναι και αυτή παρά μια πτώχευση: η πτώχευση του λαού.
Επειδή είναι άκομψο να παραδεχθούν ότι, προκειμένου να πτωχεύσουν έναντι των δανειστών τους, προτιμούν να πτωχεύσουν έναντι των πολιτών τους, αθετώντας όλα όσα τους οφείλουν: δημόσιες υπηρεσίες, μισθούς, συντάξεις, ασφάλιση, παιδεία, υγεία και πολλά άλλα, που θυσιάζονται για να εξοφληθεί το χρέος.
Εως ότου να πεθάνει από τα χρέη η κοινωνία. Και τότε μπαίνουν στο τραπέζι όλες αυτές οι επιμηκύνσεις, οι μετακυλίσεις, οι επαναγορές, οι αναδιαρθρώσεις και οι ευφημισμοί της στάσης πληρωμών, που διαρκούν όσο ακόμη ο οφειλέτης αναπνέει.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη χρεοκοπημένη Ελλάδα και στην υπερχρεωμένη Ευρώπη. Οπως και στις υπερχρεωμένες ΗΠΑ.
Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας του χρήματος βλέπουν την κρίση του χρέους σαν μια μεγάλη ευκαιρία διαρπαγής.
Με τη συνενοχή κυβερνήσεων, η κρίση του χρέους λειτουργεί γι’ αυτά τα συμφέροντα σαν μονόδρομος.
«Ποτέ άλλοτε σε περίοδο κρίσης, οι εκατομμυριούχοι δεν είχαν συγκεντρώσει τόσο πλούτο», έγραφε η εφημερίδα Financial Times.
Η κρίση του χρέους δεσμεύει τους πολίτες των χωρών να εργάζονται στο διηνεκές για την αποπληρωμή του, με όρους που καθιστούν ουσιαστικά ανέφικτη την απαλλαγή τους από αυτό, σε αυτό το σύστημα που είναι φτιαγμένο για να γεννά εκατομμυριούχους..."

Ένα πανέξυπνο παιδί από την Αίγυπτο *

The 12 Year Old Boy That Should Be Egypt's President [English subs]

Ένα πανέξυπνο παιδί από την Αίγυπτο [ελληνικοί υπότιτλοι]

Γκάλμπρεϊθ για τον ΣΥΡΙΖΑ *

Από τη Καθημερινή 14.7.2013:

Τζ. Γκάλμπρεϊθ: «Για ποιους λόγους έγραψα το άρθρο για τον ΣΥΡΙΖΑ»

Σε ένα άρθρο στους New York Times που προκάλεσε αίσθηση, ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, υιός του θρυλικού οικονομολόγου που συνεχίζει την κληρονομιά του πατέρα του με μελέτες για την οικονομική ανισότητα, έγραφε με τον Γιάννη Βαρουφάκη ότι «μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σώσει την Ελλάδα».

Οπως εξηγεί σε συνέντευξη που έδωσε στην «Κ», «αυτό που θέλαμε να τονίσουμε είναι ότι μόνο ένα κόμμα που είναι υπέρ της Ευρώπης, αλλά αποφασισμένο να αλλάξει την πολιτική της, μπορεί να ελπίζει ότι θα το καταφέρει. Δεν υπάρχει λύση που απλώς να ακολουθεί τις ακόμη πιο καταστροφικές απαιτήσεις της τρόικας. Είναι προφανές ότι η τρόικα βρίσκεται σε αρπακτική διάθεση, δεν προωθεί την ανάκαμψη στην Ελλάδα, απλώς προσπαθεί να μαζέψει όσα περισσότερα μπορεί από χρέη που κατά τα άλλα δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, είναι ξεκάθαρο αυτό».

Μεσ' στου Αιγαίου *

Ένα κείμενο λιτό, φωτεινό, αδρό, σαν ασβεστωμένο ξωκλήσι του Αιγαίου.
Με μια καθαρή λεβεντιά που όλο και σπανίζει στην εποχή των καραγκιόζηδων και των χατζηαβάτηδων.
Είναι η ανοιχτή επιστολή του Μανώλη Γλέζου προς τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με αφορμή την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα στις 18 Ιουλίου [από το TVXS 14.7.2013]:

«Κύριε Σόιμπλε,

Θα θέλαμε να σας καλωσορίσουμε στην Ελλάδα, αν ερχόσασταν ως φιλοξενούμενος. Αλλά έρχεστε σαν επικυρίαρχος. Και δεν το δικαιούστε. Έτσι θα αξιοποιήσω την πείρα δύο περισσότερων δεκαετιών ζωής, για να σας υπενθυμίσω ότι οι λαοί δεν έχυσαν το αίμα τους για μια Ευρώπη της δυστυχίας, του αυταρχισμού, της ανεργίας και της πείνας. Πιστέψαμε ότι η βελτίωση της ζωής όλων, νικητών και ηττημένων, ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος για μια Ευρώπη των πολιτών της και της ειρήνης. Γι’ αυτό και η φτωχή και καθημαγμένη Ελλάδα ήταν ανάμεσα στις χώρες που δάνεισαν το 1953 την ηττημένη Γερμανία, προκειμένου να ανακάμψει.

Τον περασμένο Απρίλιο με αναγκάσατε να σας χαρακτηρίσω ανιστόρητο, όταν χαρακτηρίσατε μη νόμιμες τις διεκδικήσεις μας.

"Η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως" έλεγαν οι Λατίνοι. Σας επαναλαμβάνω λοιπόν ότι δικαιούμαστε και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε:

• την επιστροφή του αναγκαστικού δανείου,
• τις επανορθώσεις λόγω βλαβών στις υποδομές της χώρας και
• την επιστροφή των κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών.

Δεν θα επαναλάβω τα ποσά γιατί τα γνωρίζετε πολύ καλά. Είναι αυτά που επιδίκασε το 1946 η Διασυμμαχική Επιτροπή υπέρ της Ελλάδας. Και για ακόμη μια φορά θα σας το πω: Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε. Δεν επιζητούμε εκδίκηση αλλά δικαίωση».

Νόμος και υπόνομος *

Απόσπασμα του άρθρου "Η νομιμότητα ενός κράτους υπονόμου, μαφιόζων, υποκόσμου, είναι ανήθικη" στο TVXS 9.7.2013:

......
Απ' όπου κι αν πιάσεις τη σημερινή ελληνική συνθήκη, τον κυρίαρχο δημόσιο λόγο, ζέχνει και βρωμάει. Ο κυρίαρχος δημόσιος λόγος ο εκπορευόμενος από τα κυρίαρχα κανάλια υποτιθέμενης ενημέρωσης, συνιστά παραβίαση κάθε κανόνα λογικής, ηθικής, ανθρωπισμού, παραβίαση κάθε κανόνα της ιστορικά κατακτημένης στοιχειωδώς δημοκρατικής επικοινωνίας. Ζούμε σε συνθήκες διαρκούς ψυχονοητικού πολέμου εκτός του πολέμου στις υλικές δομές της ζωής μας. Ο εκ προμελέτης φόνος ονομάζεται θεάρεστο έργο, οι μαζικές δολοφονίες, υπηρεσία προς την κοινωνία, η κατεδάφιση κάθε ιστορικού δημιουργήματος, ανάπτυξη. Το ψέμα ντύνεται με ωραία ρούχα και προσφέρεται ως επιδόρπιο στο δείπνο των ετοιμοθάνατων. Η αλήθεια στραγγαλίζεται και σαβανώνεται για να βγει στο φέρετρο ως σε σκηνή πανηγυριού.

Μας κυβερνάει ο υπόνομος, οι μαφιόζοι, όλα τα κατακάθια της κοινωνίας και ορίζουν το νόμιμο, ορίζουν το αληθές, κρατάνε στα χέρια τους τα κλειδιά του δημόσιου χώρου, του δημόσιου λόγου και ασελγούν ασύστολα επάνω τους. Στο τέλος δεν θα έχει απομείνει τίποτα, κανένα υλικό με το οποίο θα μπορούμε να ξαναχτίσουμε ότι καταστρέφεται, με το οποίο θα μπορούμε να επαναφέρουμε στη ζωή ότι σήμερα ψυχορραγεί.

Η αντίστροφη μέτρηση έπρεπε να έχει αρχίσει χτες. Κάθε μέρα είναι ήδη αργά. Η νομιμότητά τους είναι πλέον έγκλημα και συνενοχή. Η νομιμότητά τους δεν πρέπει να έχει ισχύ για μας. Η νομιμότητά τους πρέπει να καταλυθεί και να εγκαθιδρυθεί το δίκιο και το ανθρώπινο.

Μια φλασιά στη κρίση *

Απόσπασμα του άρθρου "Μη μιλάς... μη ρωτάς... «διεσώθη» ξανά η Ελλάς" της Ζέζας Ζήκου στη Καθημερινή 9.7.2013:

......
Στον πυρήνα της ελληνικής κρίσης βρίσκεται η ευρωπαϊκή κρίση.
Κρίση ταυτότητας, κρίση συνείδησης, κρίση αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, κρίση ηγεσίας και οράματος, κρίση από σύγκρουση συμφερόντων.
Συγκρούονται τα έθνη-κράτη με τους «κεντρικούς σχεδιαστές» του σημερινού νεοφιλελεύθερου κόσμου των Βρυξελλών και του ΔΝΤ καθώς και με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, παγκοσμιοποιημένο, επιθετικό και αχαλίνωτο.
Και οι ηγέτες των δημοκρατιών αποδεικνύονται υποδεέστεροι των περιστάσεων, αφιλοσόφητοι, ανιστόρητοι, αναίσθητοι, ανίσχυροι, υποτελείς σε προσωπικές δεσμεύσεις και νοητικά στερεότυπα.
Φαίνεται, επίσης, ότι είναι πεδίο δοκιμασίας για τη δημοκρατία και την πολιτική κουλτούρα, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης.
Η καταγραφόμενη δυσαρμονία μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής τάξης, το έλλειμμα νομιμοποίησης, η αποτυχία των τεχνοκρατών, η κρίση αντιπροσώπευσης, η ανάδυση νέων επιθετικών εθνικισμών, η επέλαση των στερεοτύπων μίσους, δεν αφορούν πια μόνο στην εξασθενημένη και πολλαπλώς βαλλόμενη Ελλάδα - αφορούν το σύνολο της Ευρώπης.
......

Περί καταναλωτικής εθελοδουλείας *

Πολιτικός του μέλλοντος [Κωνσταντίνος Μητσοτάκης  Δ' ] ???

Απόσπασμα του άρθρου "Γεωπολιτική της δουλοκτησίας" του Χρήστου Γιανναρά στη Καθημερινή 7.7.2013:

...

Eχουμε μπει σε μια ιστορική περίοδο που ενδεικτικά θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε καινούργιο Mεσαίωνα, τρομακτικό, ζοφερό, αν και κανένας παραλληλισμός δεν μπορεί να καταδείξει την απανθρωπία του επικαιρικού εφιάλτη. Tο ξεχωριστό και μοναδικό σήμερα είναι ο ηδονικός χαρακτήρας της καταναλωτικής εθελοδουλείας, η τέλεια απουσία εναλλακτικού «νοήματος» της ύπαρξης, άλλου «τρόπου» χαράς της ζωής. O βίαιος περιορισμός της καταναλωτικής ευχέρειας προκαλεί στερητικό σύνδρομο, το οποίο με τη σειρά του επιτείνει ραγδαία την εξηλιθίωση της κρίσιμης μάζας των ψηφοφόρων πολιτών, τους τρέπει σε επιλογές οργής, εκδίκησης του «συστήματος». O νομοτελειακός δωσιλογισμός που συνοδεύει τη διαχείριση της εξουσίας αποτρέπει την είσοδο στην πολιτική υγιών κοινωνικών δυνάμεων, ο πολιτικός στίβος, σε διεθνές επίπεδο, κατακλύζεται από συμπλεγματικές μετριότητες ή αρρωστημένους ψυχικά ανθρώπους: εξουσιολάγνους, λαμόγια, επιδειξίες.

Oπως και στον μεταρωμαϊκό, βαρβαρικό Mεσαίωνα του πρωτόγονου ατομοκεντρισμού (κυρίως θρησκευτικού: της ατομικής σωτηρίας) έτσι και σήμερα, η ανθρωπιά του ανθρώπου θα σωθεί κρυμμένη σε περιθωριακούς πυρήνες κοινωνίας σχέσεων, θυσιαστικής αυταπάρνησης, έρωτα που κατορθώνει την ελευθερία από το εγώ. Πυρήνες ταλαντούχων της κοινωνούμενης Tέχνης και της μεθεκτής τίμιας γλώσσας.

Tην ποιότητα δεν τη νικάει κανένας ολοκληρωτισμός. Oύτε ο θηριωδέστερος: του καταναλωτισμού.

Χασκόγελα και κατασχέσεις

Μου τη σπάει αφόρητα να βλέπω να χασκογελάνε τα βαμπίρ...

...και αμέσως πιο κάτω να διαβάζω...

[από τη Καθημερινή 8.7.2013]

Οπαδοί και μπάλα

Δύο τίτλοι ειδήσεων περί μπάλας που βρέθηκαν πλάι-πλάι στο TVXS 7.7.2013:

Εδώ αριστερά, εκεί αριστερά... *

Σχόλιο του αναγνώστη Lakis Lakakis στο TVXS 6.7.2013:

Το σημερινό πρόβλημα της κοινωνίας δεν οφείλεται μόνο στο ΠΑΣΟΚ και στην επίθεση του νεοφιλελευθερισμού αλλά και στην αδυναμία της αριστεράς να ασκήσει και να υπερασπισθεί μια εναλλακτική πολιτική. Όταν βλέπεις ένα ΣΥΡΙΖΑ να γίνεται ΠΑΣΟΚ, μια ΔΗΜΑΡ που δεν αντέχει το κόστος της εξουσίας και της ευθύνης και ένα ΚΚΕ που ζει στο κόσμο του και αναπολεί το παρελθόν τότε αναρωτιέσαι τι παραπάνω μπορεί να προσφέρει η αριστερά σε αυτόν το τόπο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της αριστεράς είναι ότι ποτέ δεν μπόρεσε μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών στο τέλος της δεκαετίας του 80 να αναγνωρίσει τα λάθη της και να αναπτύξει μια άλλη σύγχρονη αριστερή και οικολογική πολιτική.
Η αριστερά δυστυχώς και αυτή σήμερα αποτελείται από επαγγελματίες πολιτικάντηδες και απλά καρπώνεται την απογοήτευση του κόσμου. Όποιος νομίζει ότι η αριστερά σήμερα μπορεί να κυβερνήσει και να τα καταφέρει καλύτερα από τους άλλους πρέπει να είναι πολύ αφελής ή άσχετος με την πραγματικότητα.

Τα αυγά δεινοσαύρων και φιδιών *

Απόσπασμα του άρθρου "Το ανάστημα του Κυριάκου Μητσοτάκη" στο blog e-Cynical 3.7.2013:

...
Δεν είναι το ψωμί που λείπει αυτές τις μέρες απ’ το τραπέζι. Είναι η δικαιοσύνη που λείπει και η τιμωρία όλων αυτών, αυτουργών και ευνοημένων απογόνων, που συνεχίζουν να ποζάρουν προκλητικά, περιφέροντας και επιβάλλοντας αλαζονικά τις ατσαλάκωτες μούρες τους, στις μούρες μας και τις τύχες μας.

Και όσο η δικαιοσύνη θα προσπερνά τόσο το φίδι θα γεννά αυγά.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς επενδυτές; *

Του Γιάννη  Ιωάννου

Του Αδάμ Γιαννίκου στο Unfollow 26.6.2013:

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς επενδυτές;

Ο μονόδρομος του μνημονίου προπαγανδίστηκε με ένα πλήθος από γραφικότητες, όπως η επανάσταση του αυτονόητου, η θεωρία των άκρων, η λιτότητα με ανάπτυξη, η τήρηση των δεσμεύσεων, οι κόκκινες γραμμές. Στο οικονομικό πεδίο,  ο μονόδρομος ορίστηκε με την ταξική χρήση του κράτους για την υπεράσπιση των συμφερόντων μιας συγκεκριμένης παρασιτικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ που ούτε παράγει, ούτε εμπνέει...

Με την ένταξη της χώρας υπό καθεστώς οικονομικού ελέγχου, η φαληρισμένη ελίτ προσπάθησε να αυτονομηθεί από την κοινωνία και το κατάφερε με καταστολή, έλεγχο των ΜΜΕ, απαξίωση των θεσμών και πλήρη υποταγή στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία.

Τα δημοκρατικά Άουσβιτς *

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Δημήτρη Πουλικάκου με τίτλο "Zoύμε πλέον, μέσα σε «νομότυπα» Άουσβιτς" στο TVXS 22.6.2013:

Zoύμε πλέον, μέσα σε "νομότυπα" Άουσβιτς, αναοργανωμένα κατά νέο ιδιότυπο τρόπο, απο ανωφελείς (και διόλου αφελείς) εγκεφάλους και "ευαγή ιδρύματα" [...] 

Αυτή τη στιγμή, πραγματοποιείται μια γενοκτονία -με το γάντι, τρόπος του λέγειν- υπό την επίφαση μιας δήθεν νομιμότητας. Και, κανονικά, θά' πρεπε να μαζευτούμε, μερικές χιλιάδες κάτοικοι αυτής της χώρας, να βάλουμε δέκα ικανούς και απο-φασισμένους νομικούς και να στείλουμε τους αχρείους που μας τυραννούν και μας αφανίζουν, στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, τουλάχιστον! [...] 

Ο ηθοποιός – συνθέτης και ερμηνευτής Δημήτρης Πουλικάκος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, με αφορμή τα γεγονότα στην Ερτ, και με βάση το ερώτημα «Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τί πρέπει να κάνουμε;» της έρευνας για την ελληνική κρίση, που δημοσιεύεται στο tvxs.gr από το 2010.

Είναι εποχή επαναστάσεων *

Του Γιώργου Δελαστίκ στο Πριν 1.6.2013:

Zούμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή από ιστορική σκοπιά. H οικονομική κρίση αφενός και η αποκάλυψη στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών του βαθύτατα αντιδραστικού χαρακτήρα της EE αφετέρου μεταδίδουν με επώδυνο τρόπο το μήνυμα ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός ούτε επιδιώκει ούτε μπορεί πλέον να ενσωματώνει τις μάζες των εργαζομένων, των μεσαίων στρωμάτων, των νέων ή των συνταξιούχων. Aκριβώς γι’ αυτό ο καπιταλισμός της εποχής μας συρρικνώνει αθόρυβα ολοένα και περισσότερο την αστική δημοκρατία, αντικαθιστώντας την με ένα δημοκρατικοφανές, όλο και πιο αυταρχικό καθεστώς.

Όλοι οι λαοί της Eυρώπης συνειδητοποιούν σταδιακά ότι η EE –δηλαδή η συσπείρωση των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων υπό την ηγεμονία των Γερμανών αστών– είναι ο κύριος μοχλός υλοποίησης της αντιλαϊκής πολικής. Mε τις πλάτες της EE η αστική τάξη κάθε χώρας – μέλους της εφαρμόζει μια τόσο αντιδραστική πολιτική που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ούτε στα πιο άγρια και επιθετικά όνειρά της. Aπό τη μια πλευρά, αυτή η επιθετικότητα της EE «ξεβολεύει» τις αστικές τάξεις του κάθε κράτους – μέλους της, καθώς υποχρεώνει να σκίσουν τα ανά χώρα «κοινωνικά συμβόλαια» και να δώσουν απότομο τέλος στην όποια φάση «κοινωνικής ειρήνης» είχαν πετύχει. Aπό την άλλη πλευρά όμως, η σημερινή πολιτική της EE αφυπνίζει τις αστικές τάξεις που αδρανούσαν, τις καθιστά πολύ πιο επιθετικές και επιπλέον τους προσδίδει πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση και τις απαλλάσσει από ταξικούς φόβους και πολιτικά στερεότυπα που απορρέουν από κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις του παρελθόντος. Για παράδειγμα, πριν από τρία χρόνια κανένας αστός πουθενά στην EE δεν φανταζόταν ότι θα μπορούσαν να επιβληθούν τέτοια μέτρα λεηλασίας μισθών και συντάξεων, χωρίς να έχουν λάβει χώρα κοινωνικές εξεγέρσεις ή και επαναστάσεις με βίαιο και αιματηρό χαρακτήρα, όπως ήταν βέβαιοι ότι θα συνέβαινε.

Ε, ρε ντΕΡΤια! *

Του Θάνου Τζήμερου στο MarketNews 12.6.2013:

Ήμουν, πριν από δύο περίπου χρόνια, καλεσμένος σε σπίτι φίλης δημοσιογράφου. Ήταν ρεπόρτερ στην ΕΡΤ. Δούλευε με συμβάσεις που τις ανανέωναν κάθε χρόνο. Οχτώ χρόνια αυτό το βιολί και δεν είχε πάρει ούτε μια μέρα άδεια – οι συμβασιούχοι δεν δικαιούνται. Στην παρέα ήταν κι άλλοι συνάδελφοί της. Κι όλο το βράδυ το πέρασα να τους ακούω να διηγούνται απίστευτες ιστορίες για το όργιο σπατάλης, ρουσφετιού, ανικανότητας και δημοσιοϋπαλληλικής διαστροφής στο ευαγές ίδρυμα της Μεσογείων.

Για τους τερατώδεις μισθούς, τις αναθέσεις σε εξωτερικούς συνεργάτες για να βγει η μίζα, για τους διευθυντάδες με τις προκλητικές παροχές και τις προκλητικά ανεπαρκείς "ικανότητες". Για τους μόνιμους, που έχουν τους συμβασιούχους ως δουλοπάροικους. Για τους συμβασιούχους που προσπαθούν να μονιμοποιηθούν, ώστε να πάψουν να δουλεύουν και να προσλάβουν νέους συμβασιούχους ως δουλοπάροικους. Για τους συνδικαλιστές – νταβατζήδες της ΠΟΣΠΕΡΤ. Για τους φωτογραφικούς διαγωνισμούς, τις προμήθειες πανάκριβου εξοπλισμού που κανένας δεν χρησιμοποιεί. Για τα γκομενιλίκια που ρίχνουν κι ανεβάζουν διοικήσεις, μη σου πω και κυβερνήσεις. Και τελειώνοντας την εξιστόρηση, ο καθένας συμπέραινε: δεν φτιάχνεται αυτό το μαγαζί, θέλει ξήλωμα!