Ο Μενέλαος Τασιόπουλος σε άρθρο του στη Δημοκρατία 20.9.2012 θέτει μερικά πολύ ουσιαστικά ερωτήματα για την "ανάπτυξη" που κανένας δεν διευκρινίζει μέσα στους καπνούς του αγώνα για την ικανοποίηση δανειστών και κηδεμόνων μας:
Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση συνασπισμού, υπό την πρωθυπουργία Σαμαρά, προχωρά με αποτελεσματικούς ρυθμούς στην ψήφιση και την εφαρμογή των μέτρων των 11,9 δισ. ευρώ. Στη συνέχεια εκταμιεύεται και η δανειακή δόση των 31 δισ. ευρώ, εκ των οποίων, ας μην το αγνοούμε, τα 20 και πλέον δισ. αφορούν τις τράπεζες. Συνεχίζεται μάλιστα και η συζήτηση για επιμήκυνση, διαχωρισμό των δανείων για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από εκείνα για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, που μάλλον θα καταλήξουν σε περίπου έναν χρόνο, μετά τις γερμανικές εκλογές, και έχουμε και μια αλλαγή διάθεσης στα επενδυτικά «μεγάλα σπίτια» για εισροή ξένων κεφαλαίων σε ακίνητα στην Ελλάδα, εξαγορά κρατικών επιχειρήσεων ή υποδομών. Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι οι Ελληνες στην πλειονότητά τους υποκύπτουν στη φτωχοποίηση χωρίς να εξεγερθούν και η Ελλάδα στις αρχές του 2013 αρχίζει να έχει και πρωτογενή πλεονάσματα.
Φτάνουμε σε μια συζήτηση. Και τώρα τι κάνουμε; Ποια είναι η επόμενη μέρα για τη χώρα;
Αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε τη γερμανική στρατηγική για την Ευρώπη, άρα και για την Ελλάδα, τα πράγματα είναι σχετικά προδιαγεγραμμένα. Η Ελλάδα θα είναι μια περιοχή του Νότου με μέσο μισθό περίπου 400-500 ευρώ, χωρίς καθεστώς εργασιακής προστασίας, με τις βασικές λειτουργίες του κράτους (ασφάλεια, υγεία, παιδεία) και τους πόρους (νερό, ενέργεια, συγκοινωνίες) να έχουν καταρρεύσει ή εκχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρίες, τη δημόσια περιουσία να έχει αφανιστεί κατά τα 2/3 και τις ιδιωτικές να έχουν μειωθεί κατά 40%. Η περίφημη ανάπτυξη, μέσω των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, που είναι και το πιο δημοφιλές μοντέλο, θα μεταφράζεται σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Οι ζώνες αυτές θα είναι ανεξάρτητες περιοχές σε σχέση με την εθνική επικράτεια, η οποία όμως εθνική επικράτεια πλέον και μετά τα Μνημόνια ήδη γίνεται ευρωπαϊκή περιοχή χωρίς εθνική κυριαρχία. Οι όποιες ιδιωτικές επενδύσεις, ελληνικές ή ξένες, αλλά και τα κονδύλια τύπου ΕΣΠΑ θα συγκεντρωθούν στις ΕΟΖ και δεν θα αφορούν ένα στρατηγικό σχέδιο ανοικοδόμησης και ανασυγκρότησης της χώρας· ένα σχέδιο που ούτως ή άλλως το κατεστημένο πολιτικό σύστημα -και δεν μιλάμε για την κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Σαμαρά, αλλά τον διαχρονικό δικομματισμό ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ., που χαρακτήρισε τη Μεταπολίτευση- ποτέ δεν εκπόνησε, συγκρότησε και επεχείρησε να προωθήσει. Αντ’ αυτού απλά από το 1989 και μετά παρέδωσε τη χώρα στην ευρωπαϊκή υπερδομή, όπως και αν εξελισσόταν αυτή. Προδίκασε δηλαδή ότι, όπως και αν εξελιχθεί η διεθνής πραγματικότητα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ελλάδα θα έπαυε να είναι εθνικό κράτος με αυτοτελή πορεία. Την τελική κίνηση στη σκακιέρα έκανε το 2009-2010 ο Γ. Παπανδρέου, εξωθώντας την ελληνική οικονομία σε μια κατάσταση χρεοκοπίας και στη συνέχεια υπό επίσημο διεθνή έλεγχο, σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, μέσω Μνημονίων.
Μέχρι και σήμερα η έννοια της ανάπτυξης δεν έχει περιεχόμενο για τους Ελληνες και το έθνος Ελλάδα. Είναι απλά ένα «αδειανό πουκάμισο». Την προοπτική της χώρας και του λαού διαχειρίζεται η Γερμανία, η οποία, «μοιράζοντας παιχνίδι» σε Αμερικανούς, Ρώσους, Κινέζους και τους άλλους Ευρωπαίους, θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία της στη ζώνη του ευρώ. Το αν θα υπάρξει σχέδιο ανοικοδόμησης της χώρας, που ξεπερνά τα όρια της σημερινής κυβέρνησης συνασπισμού, που αναγκαστικά στην παρούσα συγκυρία είναι δημοσιονομική, θα κρίνει και το κατά πόσον η Ελλάδα θα συνεχίσει να υπάρχει για τους Ελληνες ή αν οι Έλληνες γίνουν και εδώ πρόσφυγες όπως στη Μικρασία ή στην Πόλη κάποτε, αλλά στη βάση οικονομικής γενοκτονίας και όχι φυσικής, όπως τότε…
Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση συνασπισμού, υπό την πρωθυπουργία Σαμαρά, προχωρά με αποτελεσματικούς ρυθμούς στην ψήφιση και την εφαρμογή των μέτρων των 11,9 δισ. ευρώ. Στη συνέχεια εκταμιεύεται και η δανειακή δόση των 31 δισ. ευρώ, εκ των οποίων, ας μην το αγνοούμε, τα 20 και πλέον δισ. αφορούν τις τράπεζες. Συνεχίζεται μάλιστα και η συζήτηση για επιμήκυνση, διαχωρισμό των δανείων για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από εκείνα για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, που μάλλον θα καταλήξουν σε περίπου έναν χρόνο, μετά τις γερμανικές εκλογές, και έχουμε και μια αλλαγή διάθεσης στα επενδυτικά «μεγάλα σπίτια» για εισροή ξένων κεφαλαίων σε ακίνητα στην Ελλάδα, εξαγορά κρατικών επιχειρήσεων ή υποδομών. Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι οι Ελληνες στην πλειονότητά τους υποκύπτουν στη φτωχοποίηση χωρίς να εξεγερθούν και η Ελλάδα στις αρχές του 2013 αρχίζει να έχει και πρωτογενή πλεονάσματα.
Φτάνουμε σε μια συζήτηση. Και τώρα τι κάνουμε; Ποια είναι η επόμενη μέρα για τη χώρα;
Αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε τη γερμανική στρατηγική για την Ευρώπη, άρα και για την Ελλάδα, τα πράγματα είναι σχετικά προδιαγεγραμμένα. Η Ελλάδα θα είναι μια περιοχή του Νότου με μέσο μισθό περίπου 400-500 ευρώ, χωρίς καθεστώς εργασιακής προστασίας, με τις βασικές λειτουργίες του κράτους (ασφάλεια, υγεία, παιδεία) και τους πόρους (νερό, ενέργεια, συγκοινωνίες) να έχουν καταρρεύσει ή εκχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρίες, τη δημόσια περιουσία να έχει αφανιστεί κατά τα 2/3 και τις ιδιωτικές να έχουν μειωθεί κατά 40%. Η περίφημη ανάπτυξη, μέσω των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, που είναι και το πιο δημοφιλές μοντέλο, θα μεταφράζεται σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Οι ζώνες αυτές θα είναι ανεξάρτητες περιοχές σε σχέση με την εθνική επικράτεια, η οποία όμως εθνική επικράτεια πλέον και μετά τα Μνημόνια ήδη γίνεται ευρωπαϊκή περιοχή χωρίς εθνική κυριαρχία. Οι όποιες ιδιωτικές επενδύσεις, ελληνικές ή ξένες, αλλά και τα κονδύλια τύπου ΕΣΠΑ θα συγκεντρωθούν στις ΕΟΖ και δεν θα αφορούν ένα στρατηγικό σχέδιο ανοικοδόμησης και ανασυγκρότησης της χώρας· ένα σχέδιο που ούτως ή άλλως το κατεστημένο πολιτικό σύστημα -και δεν μιλάμε για την κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Σαμαρά, αλλά τον διαχρονικό δικομματισμό ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ., που χαρακτήρισε τη Μεταπολίτευση- ποτέ δεν εκπόνησε, συγκρότησε και επεχείρησε να προωθήσει. Αντ’ αυτού απλά από το 1989 και μετά παρέδωσε τη χώρα στην ευρωπαϊκή υπερδομή, όπως και αν εξελισσόταν αυτή. Προδίκασε δηλαδή ότι, όπως και αν εξελιχθεί η διεθνής πραγματικότητα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ελλάδα θα έπαυε να είναι εθνικό κράτος με αυτοτελή πορεία. Την τελική κίνηση στη σκακιέρα έκανε το 2009-2010 ο Γ. Παπανδρέου, εξωθώντας την ελληνική οικονομία σε μια κατάσταση χρεοκοπίας και στη συνέχεια υπό επίσημο διεθνή έλεγχο, σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, μέσω Μνημονίων.
Μέχρι και σήμερα η έννοια της ανάπτυξης δεν έχει περιεχόμενο για τους Ελληνες και το έθνος Ελλάδα. Είναι απλά ένα «αδειανό πουκάμισο». Την προοπτική της χώρας και του λαού διαχειρίζεται η Γερμανία, η οποία, «μοιράζοντας παιχνίδι» σε Αμερικανούς, Ρώσους, Κινέζους και τους άλλους Ευρωπαίους, θέλει να διατηρήσει την κυριαρχία της στη ζώνη του ευρώ. Το αν θα υπάρξει σχέδιο ανοικοδόμησης της χώρας, που ξεπερνά τα όρια της σημερινής κυβέρνησης συνασπισμού, που αναγκαστικά στην παρούσα συγκυρία είναι δημοσιονομική, θα κρίνει και το κατά πόσον η Ελλάδα θα συνεχίσει να υπάρχει για τους Ελληνες ή αν οι Έλληνες γίνουν και εδώ πρόσφυγες όπως στη Μικρασία ή στην Πόλη κάποτε, αλλά στη βάση οικονομικής γενοκτονίας και όχι φυσικής, όπως τότε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου