Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του Παρατηρητήριου Οικονομικών και Κοινωνικών Εξελίξεων του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ:
Το πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας βασίζεται σε ένα εύθραυστο μακροοικονομικό σενάριο
Η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων έχει ως αναγκαία προϋπόθεση την επαλήθευση του μακροοικονομικού σεναρίου στο οποίο βασίζεται ο σχεδιασμός των μέτρων λιτότητας.
Με βάση το σενάριο αυτό (που σκιαγραφείται στο παραπάνω διάγραμμα) η ανάκαμψη της οικονομίας, η οποία αναμένεται από το 2014 και μετά, θεωρείται ότι θα προκύψει ως αποτέλεσμα της επανόδου των ιδιωτικών επενδύσεων και της ιδιωτικής κατανάλωσης, καθώς επίσης της συνεχούς βελτίωσης του εμπορικού ισοζυγίου.
Με άλλα λόγια, η βασική υπόθεση που έχει υιοθετηθεί είναι ότι ο ιδιωτικός και ο εξωτερικός τομέας της οικονομίας θα καλύψουν τα κενά που έχουν δημιουργηθεί στην οικονομική δραστηριότητα εξαιτίας του περιορισμού της δημόσιας κατανάλωσης και επένδυσης.
Ωστόσο, η υπόθεση αυτή βασίζεται σε μια σειρά εύθραυστων παραδοχών.
Ενδεικτικά, θα πρέπει η μείωση των μισθών να μην επηρεάσει σημαντικά την ιδιωτική κατανάλωση, οι επιχειρήσεις να υλοποιήσουν επενδύσεις παρά το γενικό κλίμα αβεβαιότητας, οι τράπεζες να ξεκινήσουν άμεσα τη χορήγηση δανείων προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και η παγκόσμια και η ευρωπαϊκή οικονομία να ανακάμψουν προκειμένου να καταστεί εφικτή η αύξηση των εξαγωγών.
Αν κάποια από αυτές τις παραδοχές δεν επαληθευτεί στην πράξη τότε το ΑΕΠ θα βρεθεί σε χαμηλότερα επίπεδα από τα αναμενόμενα, με σημαντικά δυσμενείς συνέπειες για τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας.
Τελευταία ενημέρωση: Απρίλιος 2012
Το πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας βασίζεται σε ένα εύθραυστο μακροοικονομικό σενάριο
Η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων έχει ως αναγκαία προϋπόθεση την επαλήθευση του μακροοικονομικού σεναρίου στο οποίο βασίζεται ο σχεδιασμός των μέτρων λιτότητας.
Με βάση το σενάριο αυτό (που σκιαγραφείται στο παραπάνω διάγραμμα) η ανάκαμψη της οικονομίας, η οποία αναμένεται από το 2014 και μετά, θεωρείται ότι θα προκύψει ως αποτέλεσμα της επανόδου των ιδιωτικών επενδύσεων και της ιδιωτικής κατανάλωσης, καθώς επίσης της συνεχούς βελτίωσης του εμπορικού ισοζυγίου.
Με άλλα λόγια, η βασική υπόθεση που έχει υιοθετηθεί είναι ότι ο ιδιωτικός και ο εξωτερικός τομέας της οικονομίας θα καλύψουν τα κενά που έχουν δημιουργηθεί στην οικονομική δραστηριότητα εξαιτίας του περιορισμού της δημόσιας κατανάλωσης και επένδυσης.
Ωστόσο, η υπόθεση αυτή βασίζεται σε μια σειρά εύθραυστων παραδοχών.
Ενδεικτικά, θα πρέπει η μείωση των μισθών να μην επηρεάσει σημαντικά την ιδιωτική κατανάλωση, οι επιχειρήσεις να υλοποιήσουν επενδύσεις παρά το γενικό κλίμα αβεβαιότητας, οι τράπεζες να ξεκινήσουν άμεσα τη χορήγηση δανείων προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και η παγκόσμια και η ευρωπαϊκή οικονομία να ανακάμψουν προκειμένου να καταστεί εφικτή η αύξηση των εξαγωγών.
Αν κάποια από αυτές τις παραδοχές δεν επαληθευτεί στην πράξη τότε το ΑΕΠ θα βρεθεί σε χαμηλότερα επίπεδα από τα αναμενόμενα, με σημαντικά δυσμενείς συνέπειες για τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας.
Τελευταία ενημέρωση: Απρίλιος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου